Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.231.2018.1.PR
z 25 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania części wkładu ze spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania części wkładu ze spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obecnie wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski. W przyszłości spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową (dalej: „Spółka komandytowa”, „Spółka przekształcona”) w oparciu o odpowiednie przepisy polskiego prawa handlowego. Wnioskodawca zostanie komandytariuszem w Spółce komandytowej.

Spółka komandytowa będzie prowadziła działalność gospodarczą bezpośrednio lub pośrednio, inwestując w inne podmioty (np. będąc wspólnikiem w tych podmiotach lub finansując ich działalność).

Możliwe jest, że w przyszłości Wnioskodawca dokona częściowego wycofania wkładu w Spółce komandytowej, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa handlowego oraz umowy spółki. Wycofanie części wkładu (częściowy zwrot wkładu) nastąpi w formie pieniężnej. W rezultacie, Spółka komandytowa będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wkładu.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wycofaniem wkładu (części wkładu) i zapłatą z tego tytułu przez Spółkę komandytową kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wkładu, po stronie Wnioskodawcy powstanie dochód (przychód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wycofaniem wkładu (części wkładu) i zapłatą z tego tytułu przez Spółkę komandytową kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wkładu, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie dochód (przychód) podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta na moment jej dokonania (wypłaty) będzie neutralna podatkowo.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) spółka komandytowa nie jest podatnikiem tych podatków (por. art. 5 pkt 26 w zw. z pkt 28).

Podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 1 ustawy są natomiast osoby fizyczne. Natomiast podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 1 ust. 2 i 3 ustawy o CIT, nie są spółki nieposiadające osobowości prawnej (z wyjątkami, które nie obejmują jednak spółek komandytowych posiadających zarząd lub siedzibę na terytorium Polski).

Zgodnie z przepisami ustawy Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH), a w szczególności art. 4 § 1 pkt 1 oraz art. 102, spółka komandytowa jest spółką osobową prawa handlowego, nieposiadającą osobowości prawnej. W rezultacie, spółka komandytowa z siedzibą lub zarządem w Polsce jest podmiotem transparentnym podatkowo na gruncie podatków dochodowych – jej przychody (dochody) podlegają opodatkowaniu na poziomie jej wspólników.

W przypadku wspólników – osób fizycznych przychody te, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „u każdego podatnika (wspólnika) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) spółki […]. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe”. Zasadę tę stosuje się również do rozliczania „kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat” (ust. 2 pkt 1).

Ze wskazanych przepisów wynika ponadto, że opodatkowanie u wspólników przychodów (dochodów) transparentnej podatkowo spółki niebędącej osobą prawną (proporcjonalnie do ich udziałów z zyskach spółki) nie zostało uwarunkowane faktycznymi transferami pieniężnymi między spółką a wspólnikami. Osiągane przez taką spółkę przychody (dochody) podlegają opodatkowaniu na poziomie wspólników bez względu na to, czy uzyskują oni realne przysporzenie majątkowe – np. w wyniku wypłaty zysku przez spółkę – czy też przychody (dochody) te są „zatrzymywane” w spółce – pozostają w jej majątku np. w celu dalszego reinwestowania. Ustawodawca wprowadził więc na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadę memoriałową rozpoznawania przez wspólników przychodów i kosztów podatkowych osiąganych i ponoszonych przez transparentną podatkowo spółkę niebędącą osobą prawną. A zatem, rzeczywiste przepływy środków między spółką a wspólnikami powinny pozostawać neutralne podatkowo. W innym wypadku ten sam przychód (dochód) mógłby zostać opodatkowany u wspólników podwójnie: w chwili jego uzyskania przez spółkę – według zasady memoriałowej – oraz w momencie wypłacenia wspólnikom związanych z nim środków – na zasadzie kasowej. Dlatego też transfer środków między spółką niebędącą osobą prawną, a jej wspólnikami powinien podlegać opodatkowaniu tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych przez ustawodawcę – jako wyjątek od przywoływanej zasady memoriału – i to w sposób pozwalający uniknąć dwukrotnego opodatkowania u wspólników tego samego przychodu (dochodu). Zdaniem Wnioskodawcy, taką konstrukcję należy uznać za zasadę opodatkowania działalności prowadzonej poprzez spółkę osobową prawa handlowego (spółkę komandytową).

Jedyny taki wyjątek od przytoczonej zasady przewidziano w art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym opodatkowaniu jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegają „środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki”. Omówienie tego wyjątku wydaje się istotne dla przedstawienia jego relacji i wpływu na wykładnię przepisów dla czynności częściowego zwrotu wkładu, której dotyczy wniosek.

I tak, na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od kwoty przychodu ze wspomnianego ust. 2 pkt 16 należy odliczyć „uzyskaną przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8” (zd. 1). Wskazane odliczenie należy jednak pomniejszyć „o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów” (zd. 2). Art. 24 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi zaś, że „dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce”.

W oparciu o powyższe regulacje, zdaniem Wnioskodawcy, można więc przedstawić następujący schemat opodatkowania środków pieniężnych otrzymywanych przez wspólnika z tytułu wystąpienia przez niego z takiej spółki:

• przychodem w tym wypadku są wszystkie środki pieniężne, jakie wspólnik otrzymuje w związku z wystąpieniem ze spółki (art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych);
  

• tak określony przychód pomniejsza się o nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, a więc o tę część dochodu spółki, która przypadała wspólnikowi (odpowiednio do jego udziałów w zyskach spółki) i od której wspólnik ten płacił podatek na bieżąco, według zasady memoriałowej (art. 14 ust. 3 pkt 11, zd. 1, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dzięki temu eliminuje się ryzyko podwójnego opodatkowania tego samego przychodu (dochodu) w chwili jego uzyskania „przez” (poprzez) spółkę (według zasady memoriału) oraz w momencie wypłacenia wspólnikom związanych z nimi środków (zgodnie z zasadą kasową);
  

• powyższe odliczenie pomniejsza się jednak o wypłaty z tytułu udziału w spółce, dokonane przez spółkę na rzecz występującego wspólnika oraz wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W ten sposób wypłaty te i wydatki efektywnie zwiększają podstawę opodatkowania przy wystąpieniu wspólnika ze spółki niebędącą osobą prawną. Powyższa regulacja służy tym razem zapobieżeniu „podwójnemu opodatkowaniu” – pomniejszeniu otrzymywanej przez wspólnika występującego ze spółki wypłaty o dochód, który wprawdzie został już opodatkowany, ale z tytułu, którego wspólnik otrzymał już od spółki wypłatę. Jednocześnie, służy ona opodatkowaniu innych wypłat, które wspólnik faktycznie otrzymywał od spółki, a które dotychczas – jako neutralne podatkowo przepływy kapitałowe pomiędzy spółką a wspólnikiem – nie podlegały opodatkowaniu;
  

• od tak obliczonego przychodu należy, na podstawie art. 24 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczyć wydatki jakie wspólnik występujący ze spółki niebędącej osobą prawną poniósł na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w tej spółce.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy mechanizm pozwala, w oparciu o metodę kasową, na ostateczne rozliczenie uczestnictwa wspólnika w transparentnej podatkowo spółce niebędącej osobą prawną – opodatkowanie faktycznego przysporzenia w postaci środków pieniężnych, otrzymywanego przez wspólnika w wyniku wystąpienia z takiej spółki, które to przysporzenie nie podlegało opodatkowaniu na wcześniejszym etapie uczestnictwa wspólnika w spółce. Na tej podstawie opodatkowany zostanie np. odzwierciedlony w wypłacanej wspólnikowi kwocie przyrostu wartości majątku rzeczowego wniesionego do spółki. Przy czym, takie końcowe rozliczenie jest możliwe dopiero w chwili całkowitego wystąpienia wspólnika ze spółki – definitywnego rozliczenia jego partycypacji w przychodach i kosztach spółki na skutek wycofania całości wniesionego do niej przez niego wkładu. Należy przy tym zwrócić uwagę, że ustawodawca wymieniając te przepływy kapitałowe między spółką niebędącą osobą prawną a jej wspólnikami, które podlegają opodatkowaniu na zasadzie kasowej – w momencie ich dokonania, jako wyjątki od zasady memoriałowej rozpoznawania przez wspólników przychodów (dochodów) spółki – nie wskazał wśród nich wypłaty wspólnikowi środków pieniężnych w związku z częściowym wycofaniem przez niego wkładu wniesionego do spółki.

Według Wnioskodawcy, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadzono przepisów, które nakazywałyby opodatkowanie u wspólnika takiej wypłaty w chwili jej dokonania – otrzymania przez niego środków pieniężnych. „….” ustawodawcy w tym zakresie zatem wskazuje, że taki transfer pieniężny powinien pozostawać dla wspólnika, zgodnie z zasadą memoriałową, neutralny podatkowo. Nie oznacza to jednak, że wypłacone w ten sposób środki nie podlegają opodatkowaniu. Przeciwnie, ich opodatkowanie podlega jedynie odsunięciu w czasie – są one bowiem uwzględniane przy ustalaniu wysokości przychodu osiąganego przez wspólnika na skutek definitywnego wystąpienia przez niego ze spółki niebędącej osobą prawną, w oparciu o art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wypłaty z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki będą bowiem – jako wypłaty z tytułu udziału w tej spółce, o którym mowa w art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – efektywnie zwiększać przychód wspólnika podlegający opodatkowaniu w takiej sytuacji, zgodnie z przedstawionym wyżej mechanizmem. Nawet zatem gdyby wspólnik, całkowicie występując ze spółki, otrzymał tytułem wycofania (pozostałej części) swojego wkładu symboliczną kwotę, to i tak przy określaniu przychodu do opodatkowania z tego tytułu kwota ta ulegnie zwiększeniu o już wypłacone mu przez spółkę środki tytułem częściowego zwrotu wniesionego wkładu.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, należy przyjąć, że zamiarem ustawodawcy było opodatkowanie takich wypłat dopiero w chwili ostatecznego wystąpienia wspólnika ze spółki. Przyjęcie odmiennego stanowiska co do momentu opodatkowania tych wypłat skutkowałoby opodatkowaniem przy wystąpieniu ze spółki wypłat, które już wcześniej zostały opodatkowane. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe rozumienie przepisów pozostaje przy tym w zgodzie z wynikającym z art. 14 ust. 2 pkt 6 i ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych założeniem, że to właśnie w momencie całkowitego wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną – w chwili definitywnego rozliczenia jego uczestnictwa w takiej spółce w wyniku wycofania całości wniesionego do niej przez niego wkładu – dochodzi do ostatecznego rozliczenia i opodatkowania przysporzeń wspólnika, które nie zostały jeszcze opodatkowane na wcześniejszym etapie jego pozostawania w spółce.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, częściowe wycofanie wkładu ze spółki niebędącej osobą prawną i otrzymanie przez wspólnika zapłaty z tego tytułu stanowi zdarzenie neutralne podatkowo na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe znajduje potwierdzenie w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, jak wskazuje się w judykaturze:

• „(…) efekty podatkowe wszelkich wypłat gotówkowych ze spółki osobowej należy analizować dopiero w momencie utraty przez osobę prawną (lub osobę fizyczną) statusu wspólnika w spółce (w związku z likwidacją spółki albo wystąpieniem wspólnika ze spółki). Do tego czasu pozostają one bowiem neutralne, co wynika z mechanizmu opodatkowania spółek osobowych opartego na zasadzie memoriałowej. (…) W przypadku, gdy ustawodawca nie zdecydował się wprowadzić w przepisach u.p.d.o.f. wyraźnej normy nakazującej opodatkowanie częściowego zwrotu wkładu ze spółki osobowej, to nie ulega wątpliwości, że w momencie uzyskania wypłaty przez wspólnika jest ona neutralna podatkowo, a skutki podatkowe tej wypłaty powinny być analizowane dopiero w momencie wystąpienia wspólnika ze spółki”. (sygn. akt I SA/Kr 202/17);
  

• „W świetle powołanego przepisu, efekty podatkowe nieodpłatnego przekazania wspólnikowi spółki komandytowej składników majątku tej spółki należy analizować dopiero w momencie utraty przez osobę prawną (lub osobę fizyczną) statusu wspólnika w spółce (w związku z likwidacją spółki albo wystąpieniem wspólnika ze spółki). Do tego czasu przekazanie wspólnikowi spółki komandytowej składników majątku tej spółki pozostaje neutralne, co wynika z mechanizmu opodatkowania spółek osobowych opartego na zasadzie memoriałowej. (…) Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie przyjmuje się, gdzie formułuje się tezę, że milczenie ustawodawcy, co do określonych zdarzeń faktycznych, niezależnie z jakiego powodu ono wynika jest traktowane jako obszar wolny od opodatkowania i zakazane jest stosowanie w tym wypadku analogii”. (sygn. akt I SA/Po 851/17);
  

• „Wobec powyższego stanowisko przedstawione w zaskarżonej interpretacji indywidualnej, zgodnie z którym faktyczne dokonanie wypłaty z tytułu częściowego obniżenia wkładu stanowią w momencie ich dokonania (tj. na zasadzie kasowej) przychód podatkowy, narusza wskazaną wyżej zasadę rozliczania przychodów i kosztów wspólników spółek osobowych. Prowadzi ono bowiem do pominięcia reguły opodatkowania spółek osobowych (w tym spółek jawnych i komandytowych) na zasadzie memoriałowej”. (sygn. akt I SA/Kr 66/17);
  

• „(…) zamierzeniem ustawodawcy było odroczenie opodatkowania wypłat z tytułu udziału w spółce do momentu całkowitego wystąpienia wspólnika ze spółki. W przeciwnym wypadku (tj. gdyby ustawodawca dopuszczał wcześniej opodatkowanie niektórych wypłat) znalazłoby to odzwierciedlenie w przepisach, które zostały wcześniej opodatkowane. Brak takiego zastrzeżenia jednoznacznie wskazuje na intencję ustawodawcy: wszelkie wypłaty z tytułu udziału w spółce osobowej powinny być opodatkowane wyłącznie w momencie wystąpienia wspólnika ze spółki (a nie w momencie dokonania tych wypłat)”. (sygn. akt II FSK 1471/12).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.; dalej: k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do treści art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Z mocy art. 50 k.s.h., udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Udział kapitałowy wspólnika jest więc ściśle powiązany z wkładem wniesionym przez niego do spółki osobowej. Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego, w przepisach k.s.h. nie ma ustawowej definicji udziału kapitałowego, jednak uznaje się, że stanowi on określoną wartość księgową wyrażoną w złotych, która stanowi podstawę dla określenia praw lub obowiązków wspólnika w spółce w przypadkach przewidzianych ustawą (Kodeks spółek handlowych, Komentarz, Tom I str. 326, S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Warszawa 2001 r.).

Udział kapitałowy (a co za tym idzie wysokość wkładu wniesionego do spółki) może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników (art. 54 § 1 k.s.h.). Uwzględniając przywołane wyżej poglądy doktryny uznać należy, że zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu) prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika. Zmniejszenie praw i obowiązków danego wspólnika odpowiada zwiększeniu praw i obowiązków pozostałych wspólników.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników.

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalności gospodarcza, (art. 10 ust. 1 pkt 3),
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, (art. 10 ust. 1 pkt 7).
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalanie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

W art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych została zawarta definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady – przychodem z działalności gospodarczej są otrzymane lub należne pieniądze i inne wartości uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obecnie wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski. W przyszłości spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową (dalej: „Spółka komandytowa”, „Spółka przekształcona”) w oparciu o odpowiednie przepisy polskiego prawa handlowego. Wnioskodawca zostanie komandytariuszem w Spółce komandytowej. Spółka komandytowa będzie prowadziła działalność gospodarczą bezpośrednio lub pośrednio, inwestując w inne podmioty (np. będąc wspólnikiem w tych podmiotach lub finansując ich działalność). Możliwe jest, że w przyszłości Wnioskodawca dokona częściowego wycofania wkładu w Spółce komandytowej, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa handlowego oraz umowy spółki. Wycofanie części wkładu (częściowy zwrot wkładu) nastąpi w formie pieniężnej. W rezultacie, Spółka komandytowa będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kwoty odpowiadającej wartości wycofywanej części wkładu. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od spółki komandytowej z tytułu zmniejszenia wniesionego do tej spółki wkładu u Wnioskodawcy powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości odpowiadającej kwocie otrzymanych środków pieniężnych.

Wnioskodawca otrzyma bowiem przysporzenie majątkowe kosztem majątku spółki komandytowej, która jak wskazano na wstępie jest odrębnym od wspólników podmiotem gospodarczym, posiadającym własny majątek, który jak wynika z wniosku zostanie zmniejszony. Nie sposób przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że wypłaty dokonywane na rzecz wspólników, w tym także częściowy zwrot wkładu podlegałyby podwójnemu opodatkowaniu, tj. po raz pierwszy przy częściowym zwrocie wkładu i po raz drugi w momencie np. wystąpienia wspólnika ze spółki osobowej. Skoro bowiem środki pieniężne otrzymane w wyniku zmniejszenia wkładu do spółki komandytowej zostaną opodatkowane w momencie ich otrzymania, to brak jest podstaw do ponownego ich opodatkowania na dzień ewentualnego wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej. We wskazanych powyżej okolicznościach, różne jest bowiem źródło pochodzenia wypłaconych Wnioskodawcy środków pieniężnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo – odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczyły tylko konkretnych spraw podatnika osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, oraz sądów administracyjnych to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Powoływane wyroki sądów administracyjnych dotyczyły tylko konkretnych spraw wydanych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Z uwagi na powyższe, przywołane rozstrzygnięcia nie są wiążące dla tutejszego Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.