Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.60.2019.2.DP
z 15 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) uzupełnionym 4 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy od płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez Oddział na rzecz Spółki macierzystej z tytułu odsetek od depozytów zdeponowanych w Oddziale przez Spółkę macierzystą, Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej: „podatek u źródła”) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy od płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez Oddział na rzecz Spółki macierzystej z tytułu odsetek od depozytów zdeponowanych w Oddziale przez Spółkę macierzystą, Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej: „podatek u źródła”). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 22 marca 2019 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.60.2019.1.DP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wnioskodawca dokonał uzupełnienia w dniu 4 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca funkcjonuje w Polsce jako Oddział zagranicznego przedsiębiorcy - hiszpańskiej spółki akcyjnej, prowadzącej działalność w sektorze usług finansowych (dalej: „Spółka macierzysta”), która podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Hiszpanii. Oddział ten stanowi zakład Spółki macierzystej w Polsce w rozumieniu umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: „polsko - hiszpańska UPO”), jak również spełnia przesłanki uznania go za „zakład” w rozumieniu w art. 4a ust. 11 pkt a) ustawy o PDOP.

Oddział został zarejestrowany zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2017 r., poz. 2168) oraz został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego. Oddział nie posiada odrębnej osobowości prawnej i korzysta z podmiotowości prawnej Spółki macierzystej.

Oddział jest podmiotem prowadzącym działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r - Prawo bankowe (Dz.U. z 2018 r., poz. 2187 ze zm.).

Podstawowa działalność Oddziału polega na świadczeniu usług finansowych tj. przyjmowaniu depozytów, udzielaniu kredytów, gwarancji bankowych oraz faktoringu, na rzecz firm z hiszpańskim kapitałem, międzynarodowych grup kapitałowych oraz polskich przedsiębiorstw. Tym samym, działalność Oddziału jest ściśle powiązana z działalnością Spółki macierzystej.

Spółka macierzysta, gdy posiada nadwyżki środków pieniężnych w poszczególnych walutach, może zdeponować je na rynku międzybankowym. Zgromadzone nadwyżki finansowe Spółka macierzysta lokuje m.in. w postaci depozytów międzybankowych w Oddziale. Depozyty są składane w siedmiu walutach (CHF, CZK, EUR, GBP, JPY, PLN oraz USD), średnio na okresy do jednego miesiąca i oprocentowane w oparciu o stawki referencyjne dla poszczególnych walut powiększone o marżę. Przyjmowanie depozytów od Spółki macierzystej jest dla Oddziału sposobem uzyskania finansowania na prowadzenie bieżącej działalności na terytorium Polski.

W związku z powyższym, po upływie określonego umownie okresu depozytu, Oddział jest zobowiązany do wypłaty kwoty kapitału przyjmowanych depozytów na rzecz Spółki macierzystej z uwzględnieniem kwoty odsetek od depozytów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych przez Oddział na rzecz Spółki macierzystej z tytułu odsetek od depozytów zdeponowanych w Oddziale przez Spółkę macierzystą, Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej: „podatek u źródła”) ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru i zapłaty podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych na rzecz Spółki macierzystej od zdeponowanych przez nią depozytów w Oddziale.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, odsetek, praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 2 ustawy o PDOP, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z kolei, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Obowiązek poboru podatku u źródła dotyczy tym samym przysporzeń podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, uzyskiwanych przez nich na terytorium Polski. Zgodnie z tym przepisem podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko w odniesieniu od dochodów (przychodów), które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o PDOP, za takie dochody (przychody) uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Jak wskazano powyżej, przepisy ustawy o PDOP stosuje się jednak z uwzględnieniem regulacji umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Oznacza to, że w przedstawionym stanie faktycznym, dla określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym istotne jest ustalenie formy prowadzenia działalności przez podmioty zagraniczne w Polsce, tj. czy działalność jest prowadzona w formie zakładu. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 polsko-hiszpańskiej UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli zaś przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Należy przy tym wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 polsko-hiszpańskiej UPO, „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

Tym samym, Wnioskodawca, prowadzący działalność w Polsce w formie oddziału, niewątpliwie spełnia przesłanki uznania go za „zakład” w rozumieniu regulacji polsko-hiszpańskiej UPO.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przede wszystkim należy mieć na względzie, że przytoczony przepisy ustawy o PDOP, jak również polsko-hiszpańskiej UPO, nie kreują odrębnej podmiotowości prawno-podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, konstrukcja zagranicznego oddziału osoby prawnej (zakładu), powinna być rozpatrywana, jako pojęcie abstrakcyjne. Pojęcie to wyznacza jedynie zakres obowiązków podatkowych danego podmiotu zagranicznego z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego nie powoduje powstania nowego (odrębnego) podmiotu podatkowego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w tym państwie. Zakład bowiem nie jest i nie może być odrębnym podmiotem na gruncie prawno-podatkowym, ponieważ takim podmiotem jest przedsiębiorca zagraniczny, który jedynie prowadzi w danym państwie działalność za pośrednictwem zakładu. Podatnikiem w istocie nadal pozostaje przedsiębiorca zagraniczny i podlega on opodatkowaniu w państwie położenia zakładu, ale wyłącznie od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je za pośrednictwem zakładu.

Wnioskodawcy, tj. prowadzącemu działalność w Polsce oddziałowi spółki z siedzibą w Hiszpanii, stanowiącemu zakład w rozumieniu przepisów podatkowych, nie można zatem przypisać bytu niezależnego od Spółki macierzystej. Stanowi on jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część Spółki macierzystej, tj. przedsiębiorstwa zagranicznego prowadzącego działalność na terytorium Polski. Dochody osiągane przez Oddział pozostają nadal dochodami spółki hiszpańskiej. Oznacza to, iż pomimo swojej odrębności w stosunku do podmiotu zagranicznego, Wnioskodawca na gruncie ustawy o PDOP nie jest samodzielnym podmiotem. Charakter odrębności Oddziału ma wyłącznie charakter organizacyjny i majątkowy.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy wzajemne rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką macierzystą w Hiszpanii będą miały charakter rozliczeń wewnętrznych, które nie wywołują żadnych skutków na gruncie ustawy o PDOP, pomimo że ich skutki powinny znaleźć odzwierciedlenie w ewidencji rachunkowej Oddziału. Innymi słowy, w wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką macierzystą nie może dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Rozliczenia te są tym samym neutralne podatkowo, bowiem nie generują zysku, a ustalają jedynie sposób jego podziału pomiędzy Oddziałem a Spółką macierzystą.

Powyższe stanowisko w kwestii braku odrębności zakładu (oddziału) od spółki macierzystej (centrali) oraz braku jego podmiotowości prawnej, a tym samym, wewnętrznego charakteru wzajemnych rozliczeń między oddziałem a centralą i braku obowiązku poboru podatku u źródła zostało potwierdzone w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego. Takie stanowisko zostało wyrażone przez organy podatkowe m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 stycznia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.519.2018.1.AJ),
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 maja 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.48.2017.1.KP),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510- 453/16-2/SK),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 lutego 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-1077/15-2/IŚ),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2015 r. (sygn. IPPB5/4510- 71/15-2/IŚ).
  
  

W konsekwencji, przesunięcie środków finansowych pomiędzy Spółką macierzystą, a Oddziałem prowadzącym działalność w Polsce, nie prowadzi do powstania przychodu na gruncie podatku dochodowego w Polsce. Jako, że Oddział jest jedynie organizacyjnie wyodrębnioną częścią działalności podmiotu zagranicznego i nie posiada odrębnej osobowości prawnej, należy uznać, iż przepływ środków finansowych pomiędzy jednym a drugim podmiotem ma charakter czysto techniczny i w istocie stanowi operację przeprowadzoną w ramach jednego podmiotu.

Powyższe potwierdza również fakt, że z punktu prawnego nie jest możliwe dokonanie skutecznej czynności prawnej pomiędzy Spółką macierzystą, a jej zakładem. Zawarcie umowy (dokonanie transakcji) wymaga bowiem złożenia zgodnych oświadczeń woli przez co najmniej dwie strony, tj. dwa odrębne podmioty, co w analizowanej sprawie nie ma miejsca. W praktyce więc, w przedstawionym stanie faktycznym, z cywilnoprawnego punktu widzenia nie istnieje możliwość identyfikacji dwóch stron umowy depozytu (lub pożyczki), bowiem przesunięcie środków pieniężnych odbywa się w ramach jednego podmiotu i ma charakter czysto techniczny.

Konsekwencją powyższego powinno być zdaniem Wnioskodawcy uznanie, że w odniesieniu do płatności o charakterze wewnętrznym od depozytów, dokonywanych przez Oddział na rzecz Spółki macierzystej, nie znajdą zastosowania przepisy art. 21 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP, a tym samym Oddział nie jest zobowiązany do poboru i zapłaty podatku u źródła od przedmiotowych płatności.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wskazane indywidualne interpretacje podatkowe, które jakkolwiek nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, wpływają jednak na praktykę wykładni prawa podatkowego i jego stosowanie w indywidualnych sprawach zainteresowanych. Uwzględnianie treści indywidualnych interpretacji podatkowych w rozstrzyganiu spraw o zbliżonych stanach faktycznych prowadzi bowiem do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei jest zgodne z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą budzenia zaufania do organów państwa.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
   
   

W myśl art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Przepis art. 21 ust. 1 updop stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   
2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze:

• ustala się w wysokości 20% przychodów;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków pasażerów tranzytowych,
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
• ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 updop podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła).

Przy czym, stosownie do art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty zagraniczne na terytorium Polski regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Z uwagi na fakt, że Spółka macierzysta Wnioskodawcy podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Hiszpanii, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie dnia 15.11.1979 r. (Dz.U. z 1982 r. nr 17 poz. 127, dalej: „Umowa polsko-hiszpańska”).

W myśl art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Dla określenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, ważne jest ustalenie formy prowadzenia przez podmioty zagraniczne działalności w Polsce, tj. czy działalność tych podmiotów prowadzona jest w Polsce za pośrednictwem zakładu. W świetle uregulowań art. 5 Umowy polsko-hiszpańskiej, „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa. Ponadto z art. 7 ust. 1 ww. Umowy polsko-hiszpańskiej wynika, że zyski zakładu położonego w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce - jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zakładowi należy przypisać takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (art. 7 ust. 2 ww. Umowy).

Z kolei w myśl art. 7 ust. 3 Umowy polsko-hiszpańskiej, przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 Umowy polsko-hiszpańskiej, jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na poszczególne części, żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez Umawiające się Państwo zysku podlegającego opodatkowaniu według zwykle stosowanego podziału; sposób zastosowanego podziału zysku musi jednak być taki, żeby wynik był zgodny z zasadami niniejszego artykułu. Jednocześnie z ust. 5 cyt. artykułu Umowy polsko-hiszpańskiej wynika, że nie można przypisać zakładowi zysku tylko z tytułu zakupu dóbr lub towarów przez ten zakład dla przedsiębiorstwa.

Pojęcie „zakład” jest pojęciem abstrakcyjnym, które oznacza pewien zakres obowiązku podatkowego danego podmiotu z racji prowadzenia przez ten podmiot działalności w drugim państwie. Stwierdzenie istnienia na terytorium danego państwa zakładu przedsiębiorcy zagranicznego, nie powoduje jednak powstania nowego bytu podatkowego (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) w tym państwie. Zakład nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny, który jednak podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym ma zakład, choć tylko od dochodów, jakie można mu przypisać, że uzyskał je dzięki temu zakładowi.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że utworzenie na terytorium Polski zakładu, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w Polsce. Jak wspomniano wyżej, zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny. Posiadający siedzibę w Polsce Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Spółki macierzystej, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną jej część.

Istnienie w Polsce zakładu hiszpańskiej Spółki macierzystej powoduje opodatkowanie zysków zakładu, tj. Oddziału (Wnioskodawcy) na zasadach przewidzianych w polskich przepisach podatkowych. Jednak finansowe rozliczenia wewnętrzne dokonywane pomiędzy Spółką macierzystą mającą siedzibę w Hiszpanii a jej zakładem (Oddziałem) położonym w Polsce nie wywołują skutków podatkowych w podatku dochodowym mimo, że tego rodzaju operacje winny znaleźć stosowne odzwierciedlenie w ewidencji księgowej Oddziału.

Zgodnie bowiem z pkt 28 Komentarza do art. 7 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (wersja od 15 lipca 2014 r., dalej: „Komentarz”) „fikcja odrębnego i niezależnego przedsiębiorstwa przewidziana w ustępie 2 jest ograniczona do określenia zysków, które można przypisać zakładowi. Nie rozciąga się ona na stworzenie hipotetycznego dochodu przedsiębiorstwa, który umawiające się państwo może opodatkować jako taki na podstawie swojego prawa wewnętrznego (…)”.

Komentarz nakazuje traktować transakcje pomiędzy spółką a jej zakładem jako „transakcje wewnętrzne” (por. pkt 28 i pkt 30 Komentarza do art. 7).

Wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką macierzystą a Oddziałem (czyli pomiędzy spółką i jej zakładem) dokonywane są w ramach jednego podmiotu. W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy tymi jednostkami nie może zatem dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo, bowiem nie generują zysku, a ustalają jedynie sposób jego podziału pomiędzy Spółką macierzystą i Oddziałem.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że nie jest on zobowiązany do poboru i zapłaty podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, z tytułu płatności o charakterze wewnątrzzakładowym dokonywanych na rzecz Spółki macierzystej od zdeponowanych przez nią depozytów w Oddziale.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.