Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.35.2019.2.EN
z 27 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2019 r. (data wpływu do Organu 31 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodu rajdowego oraz wydatków związanych z jego ubezpieczeniem i użytkowaniem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodu rajdowego oraz wydatków związanych z jego ubezpieczeniem i użytkowaniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą prawną z siedzibą w Polsce, będącą czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest import i sprzedaż wyrobów hutniczych ze stali oraz świadczenie usług z zakresu obróbki wyrobów hutniczych ze stali. Wnioskodawca jest poddostawcą m.in. dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych.

Wnioskodawca ma zamiar dokonać zakupu samochodu rajdowego. Wnioskodawca wpłacił już zaliczkę na poczet zamówienia ww. samochodu oraz złożył naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tym pojeździe (VAT-26) w terminie 7 dni od dnia, w którym poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem (tj. ww. zaliczkę). Samochód rajdowy będzie przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie do udziału w organizowanych (przez inne podmioty niż Wnioskodawca) zawodach sportowych (rajdach), które odbywać się będą na trasach (drogach) ogólnie dostępnych, lecz zamkniętych na czas zawodów. W trakcie tych rajdów samochód ten ma się zatem poruszać po drogach ogólnie dostępnych, pomiędzy OS-ami (OS - Odcinek Specjalny), które wyznaczają trasę zawodów.

Ww. samochód rajdowy samochód ma stanowić narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy (na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy). Udział samochodu w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie posiadał licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodu rajdowego w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

Samochód rajdowy będzie posiadał tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). Samochód będzie przechodził regularne badania techniczne, będzie poruszał się po drogach na oponach z homologacją E, będzie spełniał normy i wymogi dotyczące emitowanego hałasu. Na miejsca rajdów samochód ten transportowany będzie na lawecie. Dopuszczalna masa całkowita samochodu rajdowego nie będzie przekraczać 3,5 tony, a konstrukcyjnie przeznaczony będzie on do przewozu mniej niż 9 osób.

Samochód rajdowy jest wyposażony w klatkę bezpieczeństwa, która stanowi element konstrukcyjny typowy dla samochodów rajdowych i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa kierowcy. Samochód posiada stały napęd na cztery koła i 5-biegową skrzynię biegów, a także jest wyposażony w silnik czterocylindrowy, z 32 zaworami oraz momentem obrotowym 420 Nm. Moc silnika wynosi zaś 282 koni mechanicznych. Samochód ten umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Samochód posiada świadectwo homologacji dla klatki bezpieczeństwa oraz dla zbiornika paliwa, które potwierdzają bezpieczeństwo konstrukcyjne tych elementów pozwalające na ich użycie w warunkach rajdowych.

Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W tym celu w ramach Spółki został wprowadzony regulamin używania samochodów rajdowych. Zgodnie z jego treścią:

• samochód rajdowy może być wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów. Pracowników korzystających z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub zajęciami treningowymi,
• samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobą, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło), i która posiada odpowiednią licencję rajdową,
• podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego do celów służbowych, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu wykorzystuje go wyłącznie w celu należytego wykonywania powierzonych pracownikowi obowiązków (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim,
• samochód służbowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych lub zajęć treningowych,
• kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Spółki jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych,
• do obowiązków użytkownika samochodu rajdowego należy w szczególności przewiezienie samochodu na lawecie w miejsce wskazane przez Wnioskodawcę po zakończonych zawodach,
• pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów lub treningów miejscami tankowania,
• Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji powierzonego samochodu rajdowego do celów służbowych,
• Użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.
  
  

Samochód rajdowy stanowić będzie środek trwały Wnioskodawcy i zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Przewidywany okres używania samochodu rajdowego będzie dłuższy niż rok. Ponadto Wnioskodawca będzie prowadził dla ww. samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu. Samochód rajdowy nie będzie pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od samochodu rajdowego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?
2. Czy składki na ubezpieczenie samochodu rajdowego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?
3. Czy wydatki związane z używaniem samochodu rajdowego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?

(pytania oznaczone we wniosku nr 2-4)

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodu rajdowego w części ustalonej od wartości początkowej tego samochodu nieprzewyższającej kwoty 150 000 złotych.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów będą składki na ubezpieczenie samochodu rajdowego do wysokości wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostawać będzie do wartości samochodu rajdowego przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Ad.3

Zdaniem Wnioskodawcy, całość wydatków związanych z używaniem samochodu rajdowego będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Ad.1

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m Ustawy CIT, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy CIT.

W myśl art. 16a ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c Ustawy CIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 Ustawy CIT, zwane środkami trwałymi.

Z ww. przepisu wynika, iż aby Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia samochodu rajdowego, muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. samochód rajdowy musi stanowić własność lub współwłasność podatnika, nabytą lub wytworzoną we własnym zakresie, kompletną i zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania,
2. przewidywany okres używania samochodu rajdowego musi być dłuższy niż rok,
3. samochód rajdowy musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione. Samochód rajdowy stanowić będzie bowiem własność Spółki, jak również będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres jego używania wynosi dłużej niż rok. Ponadto samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do udziału w rajdach w celu promocji i reklamy Spółki (na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy). Tym samym będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, umożliwi bowiem Spółce: pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodu rajdowego znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych na gruncie CIT i PIT (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lutego 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1-1477/15-4/AK, oraz z 30 września 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-306/15-4/JG).

Jednakże, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a -16m Ustawy CIT, w części ustalonej od wartości samochodu osobowego przewyższającej kwotę 150.000 zł.

W związku z powyższym, w celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie ww. ograniczenie kwotowe w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, należy przeanalizować czy samochód rajdowy jest samochodem osobowym na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 9a Ustawy CIT, samochodem osobowym jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą (z wyjątkiem pojazdów samochodowych wprost wskazanych w tym przepisie).

Z kolei, w myśl art. 2 pkt 33 Kodeksu drogowego pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Stosownie zaś do art. 2 pkt 31 Kodeksu drogowego, pojazdem jest środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane. Pojazdem silnikowym jest natomiast pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego (art. 2 pkt 32 Kodeksu drogowego). Z kolei, samochodem osobowym zgodnie z art. 2 pkt 40 Kodeksu drogowego jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Drogą w rozumieniu art. 2 ust. 1 Kodeksu drogowego jest wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt. Strefą ruchu w myśl art. 2 pkt 16a Kodeksu drogowego jest natomiast obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem uznania samochodu rajdowego za samochód osobowy na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT jest spełnienie przesłanek „pojazdu” w rozumieniu Kodeksu drogowego. W tym celu, zgodnie z ww. definicją pojazdu, samochód rajdowy musi być przeznaczony do poruszania się po drodze.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w trakcie rajdów samochód ma się poruszać po drogach ogólnie dostępnych, zamkniętych jedynie na czas zawodów. Ponadto samochód rajdowy będzie posiadał tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). W związku z tym, należy uznać, że samochód rajdowy będzie przeznaczony do poruszania się po drodze, a zatem będzie mógł zostać uznany za pojazd, a także za pojazd samochodowy w rozumieniu Kodeksu drogowego (samochód rajdowy będzie pojazdem silnikowym, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h). Biorąc także pod uwagę, że samochód rajdowy będzie mieć dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony, a konstrukcyjnie przeznaczony będzie do przewozu mniej niż 9 osób, to spełni on przesłanki samochodu osobowego w rozumieniu Ustawy CIT.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodu rajdowego w części ustalonej od wartości początkowej tego samochodu nieprzewyższającej kwoty 150.000 złotych (stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT).

Ad. 2

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z poglądem utrwalonym w interpretacjach organów podatkowych (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.16.2017.2.SG) oraz orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok NSA z 12 maja 2016 r., sygn. akt IIFSK 837/14), wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz, jeżeli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przy czym, przyjmuje się, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane (bezpośrednio lub pośrednio) z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie (lub zabezpieczenie albo zachowanie) źródła przychodów (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 stycznia 2019 r., Znak:. 0111-KDIB 1-2.4010.455.2018.1.MM).

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na ubezpieczenie samochodu rajdowego spełniają ww. przesłanki, a zatem będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Jak bowiem wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, samochód rajdowy będzie wykorzystywany wyłącznie do udziału w rajdach w celu promocji i reklamy Spółki. Udział samochodu w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca jest ważnym poddostawcą dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych. Wnioskodawca będzie posiadał także licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodu rajdowego w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy. W związku z tym, wydatki ponoszone z tytułu ubezpieczenia samochodu rajdowego będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Brak wydatków z tytułu ubezpieczenia tego samochodu uniemożliwiłby bowiem Spółce udział w zawodach rajdowych, a tym samym Spółka nie mogłaby prowadzić promocji i reklamy na potrzeby swojej działalności gospodarczej. Ponadto wydatki z tytułu ubezpieczenia samochodu będą miały na celu osiągnięcie (lub zabezpieczenie albo zachowanie) źródła przychodów Wnioskodawcy. Promocja i reklama Spółki podczas zawodów rajdowych umożliwi bowiem Spółce pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie samochodu rajdowego znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych na gruncie CIT i PIT (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lutego 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1 -1477/15-4/AK, oraz z 30 września 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-306/15-4/JG).

Jednakże, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. W związku z powyższym, w celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie ww. ograniczenie kwotowe w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie samochodu rajdowego, należy przeanalizować czy samochód rajdowy jest samochodem osobowym na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 49 Ustawy CIT. Zgodnie ze szczegółowym uzasadnieniem tego zagadnienia zawartym w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 2 samochód rajdowy będzie samochodem osobowym w rozumieniu Ustawy CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów będą dla niego składki na ubezpieczenie samochodu rajdowego do wysokości wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 49 Ustawy CIT, tj. w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostawać będzie do wartości samochodu rajdowego przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Ad. 3

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z poglądem utrwalonym w interpretacjach organów podatkowych (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.16.2017.2.SG) oraz orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok NSA z 12 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 837/14), wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz, jeżeli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przy czym, przyjmuje się, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane (bezpośrednio lub pośrednio) z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie (lub zabezpieczenie albo zachowanie) źródła przychodów (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB 1-2.4010.455.2018.1.MM).

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na eksploatację/używanie samochodu rajdowego spełniają ww. przesłanki, a zatem będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Jak bowiem wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, samochód rajdowy będzie wykorzystywany wyłącznie do udziału w rajdach w celu promocji i reklamy Spółki (na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy). Udział samochodu w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca jest ważnym poddostawcą dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych. Wnioskodawca będzie posiadał także licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodu rajdowego w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

W związku z tym samochód rajdowy nie będzie wykorzystywany w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, a wydatki ponoszone na eksploatację/używanie samochodu rajdowego będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Brak wydatków z tytułu eksploatacji/używania tego samochodu uniemożliwiłby bowiem Spółce udział w zawodach rajdowych, a tym samym Spółka nie mogłaby prowadzić za pomocą tego samochodu rajdowego promocji i reklamy na potrzeby swojej działalności gospodarczej. Ponadto wydatki na eksploatację/używanie samochodu będą miały na celu osiągnięcie przychodów przez Wnioskodawcę. Promocja i reklama Spółki podczas zawodów rajdowych umożliwi bowiem Spółce pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

W ocenie Wnioskodawcy do wydatków związanych z używaniem samochodu rajdowego nie znajdzie zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów nie jest 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Jak bowiem wynika z opisu zdarzenia przyszłego samochód rajdowy będzie wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów, a Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W tym celu w ramach Spółki został wprowadzony regulamin używania samochodów rajdowych. Zgodnie z jego treścią pracowników korzystających z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub zajęciami treningowymi.

Stosownie do art. 16 ust. 5f Ustawy CIT w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie prowadził dla samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu na potrzeby VAT, a zatem na gruncie art. 16 ust. 5f Ustawy CIT nie można uznać, że samochód rajdowy będzie wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy wydatki związane z używaniem samochodu rajdowego będą stanowiły dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• musi zostać właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest import i sprzedaż wyrobów hutniczych ze stali oraz świadczenie usług z zakresu obróbki wyrobów hutniczych ze stali. Wnioskodawca jest poddostawcą m.in. dla firm działających w branży produkcji części i podzespołów samochodowych. Wnioskodawca ma zamiar dokonać zakupu samochodu rajdowego. Samochód rajdowy będzie przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie do udziału w organizowanych (przez inne podmioty niż Wnioskodawca) zawodach sportowych (rajdach), które odbywać się będą na trasach (drogach) ogólnie dostępnych, lecz zamkniętych na czas zawodów. W trakcie tych rajdów samochód ten ma się zatem poruszać po drogach ogólnie dostępnych, pomiędzy OS-ami (OS - Odcinek Specjalny), które wyznaczają trasę zawodów. Ww. samochód rajdowy samochód ma stanowić narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy (na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy). Udział samochodu w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie posiadał licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy. Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W tym celu w ramach Spółki został wprowadzony regulamin używania samochodów rajdowych. Samochód rajdowy stanowić będzie środek trwały Wnioskodawcy i zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Przewidywany okres używania samochodu rajdowego będzie dłuższy niż rok. Ponadto Wnioskodawca będzie prowadził dla ww. samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodu rajdowego oraz wydatków związanych z jego ubezpieczeniem i użytkowaniem.

W tym miejscu zauważyć należy, że wydatki związane z zakupem samochodu rajdowego, które Wnioskodawca ma zamiar zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne determinują następnie możliwość zaliczenia wydatków związanych z jego ubezpieczeniem i eksploatacją do kosztów podatkowych. Bowiem jedynie gdy zakup samochodu rajdowego został poniesiony w celu zyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów to wydatki bezpośrednio związane z jego użytkowaniem i ubezpieczeniem będą mogły stanowić koszty podatkowe, jako poniesione również w tym celu.

Odnosząc zatem, powyższe przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodu rajdowego ponoszone przez Spółkę, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów bowiem pozostają one bez wpływu na uzyskanie przychodów. Tym samym, również wydatki związane z ubezpieczeniem i użytkowaniem ww. samochodu rajdowego jako nierozerwalnie związane z wydatkami, które nie mogą zostać uznane za koszt podatkowy należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej aby wydatek uzyskał status kosztu uzyskania przychodów istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt podatkowy, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi on być widoczny. W konsekwencji zauważyć należy, że sam fakt, iż w przyszłości Wnioskodawca w związku z uczestnictwem w rajdach samochodowych być może pozyska nowego kontrahenta jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym, którego związek z przychodem jest zbyt odległy i warunkowy, aby mógł spełniać wymogi określone w art. 15 ustawy o CIT. Nie jest to również wydatek na zachowanie, czy też zabezpieczenie źródła przychodów. Z przedmiotowego wniosku nie wynika, aby brak zakupu ww. samochodu rajdowego spowodowało utratę przez spółkę przychodów, czy też samo zagrożenie tą utratą. Tut. Organ nie kwestionuje przy tym sensu ekonomicznego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych i ich efektywności, lecz ocenia czy konkretny wydatek został poniesiony w związku dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła). Poniesienie wydatków na zakup, a następnie ubezpieczenie i eksploatację samochodu rajdowego będzie niewspółmiernie wysokie do przychodów, które ewentualnie mogą zostać uzyskane. Zauważyć również należy, że, rajdy w których uczestniczył będzie Wnioskodawca będą organizowane przez różne podmioty (inne niż Wnioskodawca), zatem nie będą one skierowane do potencjalnych klientów Wnioskodawcy, a raczej do osób zainteresowanych sportem związanym z rajdami samochodowymi. Ponadto, w przedmiotowego wniosku nie wynika, iż Wnioskodawca może mieć jakikolwiek wpływ na grono kibiców wyścigu rajdowego (wśród których mogliby znaleźć się potencjalni kontrahenci). Wobec powyższego ww. wydatki nie mogą zostać uznane za poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Niezależnie od powyższego dodatkowo w kontekście możliwości zaliczenia ww. wydatków dot. zakupu samochodu rajdowego, a następnie jego ubezpieczenia i użytkowania do kosztów podatkowych wskazać należy, że w przedmiotowej mógłby znaleźć również zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na zakup samochodu rajdowego oraz jego ubezpieczenie i użytkowanie konieczne jest zbadanie, czy udział w organizowanych przez inne podmioty rajdach samochodowych będzie miało na celu kształtować popyt na produkty/usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć będzie przede wszystkim wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki. Wbrew stanowisku Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie można przyjąć, że samo zamieszczenie logo firmy i uczestnictwo tak oznaczonym samochodem rajdowym w rajdach samochodowych, jest działaniem o charakterze reklamowo-promocyjnym, czy marketingowym. Takie działanie, w ocenie Organu, nie mieści się w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Spółkę produktach.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z zakupem, ubezpieczeniem i użytkowaniem samochodu rajdowego, nie mogą być uznane za podejmowane w celach uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Nie są to również wydatki ponoszone na reklamę i promocję Wnioskodawcy. Zatem ww. wydatki nie stanowią kosztów podatkowych w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodu rajdowego oraz wydatków związanych z jego ubezpieczeniem i użytkowaniem uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że skoro tut. Organ wywiódł, iż przedmiotowe wydatki nie mają związku z uzyskaniem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, to tym samym nie odniósł się do szczegółowego stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego ograniczeń w zaliczaniu do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT), ubezpieczenia (art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) oraz użytkowania/eksploatacji (art. 16 ust. 5f ustawy o CIT) ww. samochodu rajdowego, bowiem jak wskazano powyżej wydatki te nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami zatem, w całości nie mogą stanowić kosztów podatkowych w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Końcowo zastrzec należy, że dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się z kolei do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonym stanie faktycznym. Z uwagi na powyższe powołane interpretacje indywidualne nie są wiążące dla tut. Organu, tym bardziej, że zostały one wydane na gruncie odmiennych, niż będący przedmiotem złożonego wniosku stanów faktycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.