2019.03.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.935.2018.4.MG

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.935.2018.4.MG
z 28 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) oraz w dniu 19 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży podłóg drewnianych oraz podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży podłóg drewnianych oraz podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu.

Pismem z dnia 28 lutego 2019 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska, natomiast w dniu 19 marca 2019 r. uzupełniono wniosek o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą.

W ramach działalności wykonuje działalność gospodarczą według kodu PKD:

02.10.Z Gospodarka leśna i pozostała działalność leśna z wyłączeniem pozyskiwania produktów leśnych;

02.20.Z Pozyskiwanie drewna;

02.40.Z Działalność usługowa związana z leśnictwem;

41.20.Z Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych;

43.22.Z Wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych;

43.33.Z Posadzkarstwo, tapetowanie i oblicowanie ścian;

46.73.Z Sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego;

46.74.Z Sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego;

46.90.Z Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana;

47.19.Z Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach;

47.52.Z Sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;

47.53.Z Sprzedaż detaliczna dywanów, chodników i innych pokryć podłogowych oraz pokryć ściennych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach;

47.91.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet;

47.99.Z Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami;

43.99.Z Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane gdzie indziej niesklasyfikowane.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje rozpocząć handel podłogami drewnianymi wraz z usługą montażu, która będzie podzlecana innej firmie zewnętrznej – jednak gwarancję będzie dawał Wnioskodawca wraz z fakturą o następującej treści: montaż podłogi drewnianej lub podłoga drewniana wraz z montażem. Zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego – Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statycznego: układanie i montaż podłóg drewnianych mieści się w grupowaniu PKWiU 43.33.29.0 „Pozostałe roboty związane z wykładaniem podłóg i ścian (włączając tapetowanie), gdzie indziej niesklasyfikowane”, a sprzedaż detaliczna elementów podłóg drewnianych PKWiU 47.00.49.0 „sprzedaż detaliczna materiałów budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”.

Cena ostateczna kompleksowej usługi wraz z materiałem będzie obejmowała również i transport do klienta.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Odbiorcami świadczonych usług będą klienci indywidualni oraz klienci firmowi. Usługi wraz z dostawą podłóg drewnianych będą świadczone w różnych obiektach także budownictwa mieszkaniowego. Dla dokonanej sprzedaży obejmującej dostawę towaru i jego montaż istotę transakcji będzie stanowić dostawa towarów.

Przedmiotem działań głównych działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż i montaż podłóg drewnianych importowanych, która może odbywać się na 2 sposoby:

sprzedaż podłogi (elementy i akcesoria) niezbędne do użytkowania (elementy, z których składa się podłoga i listwy przyścienne). Zakres działań: zamówienie u producenta, import do Polski (zewnętrzna firma transportowa), na terytorium kraju export do klienta po sprawdzeniu zamówienia (firma zewnętrzna transportowa lub firma współpracująca montażowa (2 opcje do wyboru);

sprzedaż i zamontowanie podłogi – sprzedaż opisana jak wyżej i usługa montażu. Zakres prac: import od producenta (firma zewnętrzna), w kraju export do klienta po sprawdzeniu towaru (firma współpracująca montażowa). Usługa montażu to również akcesoria dodatkowe, ewentualnie chemia podłogowa używana przy montażu, prace przygotowawcze na posadzce (wykona firma montażowa zewnętrzna) konkretne działania zależne są od warunków istniejących w miejscu montażu. Zakres prac również jest uzależniony od warunków w miejscu montażu, mogą to być również prace renowacyjne (prace naprawcze) na powierzchni. Oferowana jest również budowa tarasów, grawerowanie na podłodze, czy instalacja paneli drewnianych na ścianie (wszystkie te czynności wykona firma zewnętrzna montażowo-instalacyjna) współpracująca (podwykonawca).

Podany zakres prac i czynności ustalany jest w trakcie oględzin miejsca montażu, po opomiarowaniu i zbadaniu warunków technicznych. Wszystkie ustalenia zawierane będą w umowie pomiędzy inwestorem a wykonawcą. Firma zewnętrzna montażowa to podwykonawca. Zakres prac może być dość szeroki, montaż podłogi, prace przygotowawcze, naprawy podłogi drewnianej, nałożenie nowej podłogi na używaną, naprawa używanej podłogi (starej) bez montażu nowej. Usługa polegająca tylko na naprawie już istniejącej podłogi bez zakupu nowej. Wszystkie prace montażowo-instalacyjne, naprawcze, wachlarz usług dodatkowych (grawer, tarasy, panele ścienne) wykona podwykonawca.

Czynności wykonywane na rzecz nabywców będą stanowiły dostawę towarów. Przedmiotem umowy zawartej między Wnioskodawcą a nabywcami będą stanowiły wyżej opisane już świadczenia (w skrócie: sprzedaż podłogi wraz z jej montażem lub sprzedaż samej podłogi bez montażu). Montaż będzie wykonywała firma zewnętrzna (podwykonawca) a Wnioskodawca wtedy będzie wystawiał faktury o następującej treści: sprzedaż podłogi wraz z montażem.

O tym, że czynności będą stanowiły dostawę towarów przesądza fakt, że sprzedaż podłóg jest istotą działalności gospodarczej Wnioskodawcy – tak naprawdę Wnioskodawcy zależy na jej sprzedaży, natomiast możliwość dodatkowo jej montażu (przez firmę podwykonawczą – bo Wnioskodawca się tym nie zajmuje i nie umie tego robić) ma być jedynie „czynnikiem reklamowym”, który ma skłonić potencjalnego nabywcę do jej zakupu. Oczywiście klient może też dokonać zakupu bez montażu podłogi i wtedy faktura będzie wystawiona na samą podłogę bez konieczności podnajmu firmy montażowej.

Dla części kontrahentów, na rzecz których Wnioskodawca będzie wykonywał czynności objęte zakresem pytania istotnym będzie posiadanie podłogi drewnianej samej, a dla „części” kontrahentów istotnym będzie posiadanie podłogi wraz z jej montażem.

Przez „obiekty budownictwa mieszkaniowego”, o których mowa we wniosku należy rozumieć budynki zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym dostawa podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu będą wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), tj. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy.

Stwierdzenie „usługi wraz z dostawą podłóg drewnianych będą świadczone w różnych obiektach” oznacza, że dostawa podłóg drewnianych oraz dostawa podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu mogą być w przyszłości świadczone nie tylko w obiektach budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, ale i takich, które się do nich nie zaliczają oraz w takich obiektach, które nie są sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 i klasie ex 1264.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w związku z rozpoczęciem sprzedaży: podłóg drewnianych oraz podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu właściwą stawką VAT do opodatkowania będzie:

stawka 23% przy sprzedaży podłóg drewnianych oraz

stawka 8% przy sprzedaży podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), stawka 8% będzie stawką właściwą dla usług montażu podłóg drewnianych w obiektach budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowym, a w pozostałych obiektach lub gdy montaż lub sprzedaż podłogi drewnianej będzie występować samoistnie to stawka 23% będzie stawką właściwą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT.

Stawka 23% będzie stawką właściwą do opodatkowania samej sprzedaży podłóg drewnianych, a stawka 8% będzie stawką właściwą do opodatkowania przy sprzedaży podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu – jednak w obiektach budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Jak stanowi art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, jak stanowi art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m^²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m^².

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy, to:

budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;

budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),

budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy zauważyć, że najistotniejsze znaczenie przy ustaleniu prawidłowej stawki podatku VAT ma zakwalifikowanie wykonywanych przez podatnika czynności do zakresu czynności ujętych w art. 41 ust. 12 ustawy. Czynności te obejmują dostawę, budowę, remont, modernizację, termomodernizację lub przebudowę obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Analiza powyżej przytoczonych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów mieszkalnych. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą wymienione czynności muszą zostać zaklasyfikowane do obiektów mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie jednej z przedstawionych przesłanek powoduje, że podatnik nie będzie mógł zastosować 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych przekraczających powierzchnię użytkową 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m², preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje rozpocząć handel podłogami drewnianymi wraz z usługą montażu, która będzie podzlecana innej firmie zewnętrznej, jednak gwarancję będzie dawał Wnioskodawca wraz z fakturą o treści: montaż podłogi drewnianej lub podłoga drewniana wraz z montażem. Zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego – Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statycznego, sprzedaż detaliczna elementów podłóg drewnianych mieści się w grupowaniu PKWiU 47.00.49.0 „sprzedaż detaliczna materiałów budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych”. Cena ostateczna kompleksowej usługi wraz z materiałem będzie obejmowała również i transport do klienta.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Odbiorcami świadczonych usług będą klienci indywidualni oraz klienci firmowi.

Czynności wykonywane na rzecz nabywców będą stanowiły dostawę towarów. Przedmiotem umowy zawartej między Wnioskodawcą a nabywcami będą: sprzedaż podłogi wraz z jej montażem lub sprzedaż samej podłogi bez montażu. Montaż będzie wykonywała firma zewnętrzna (podwykonawca) a Wnioskodawca będzie wystawiał faktury o następującej treści: sprzedaż podłogi wraz z montażem. Gwarancję będzie dawał Wnioskodawca.

O tym, że czynności będą stanowiły dostawę towarów przesądza fakt, że sprzedaż podłóg jest istotą działalności gospodarczej Wnioskodawcy – tak naprawdę Wnioskodawcy zależy na jej sprzedaży, natomiast możliwość dodatkowo jej montażu (przez firmę podwykonawczą) ma być jedynie „czynnikiem reklamowym”, który ma skłonić potencjalnego nabywcę do jej zakupu. Oczywiście klient może też dokonać zakupu bez montażu podłogi i wtedy faktura będzie wystawiona na samą podłogę bez konieczności podnajmu firmy montażowej.

W budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym dostawa podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu będą wykonywane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy.

Dostawa podłóg drewnianych oraz dostawa podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu mogą być w przyszłości świadczone nie tylko w obiektach budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, ale i takich, które się do nich nie zaliczają oraz w takich obiektach, które nie są sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 i klasie ex 1264.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia właściwej stawki podatku dla dostawy podłóg drewnianych oraz dla dostawy podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu.

Odnosząc się do przedmiotowej kwestii wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednak w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności. W celu określenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, należy zbadać, czy sprzedawca dostarcza kupującemu, rozumianemu jako przeciętny konsument, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter realizowanego świadczenia, a tym samym zidentyfikować jego dominujące składniki.

Natomiast o tym czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki ETS: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Customs and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkowywać ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie jej elementy.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca wprost wskazał, że istotą transakcji obejmującej sprzedaż towaru i jego montaż będzie dostawa towarów. Jednocześnie wskazano, że dostawa podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu będzie wykonywana w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. w ramach dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części.

Dokonując zatem analizy okoliczności sprawy uznać należy, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, sprzedaż podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu będzie stanowiła kompleksowe świadczenie usług. Trudno bowiem zgodzić się z Wnioskodawcą, że faktem przesądzającym o charakterze czynności jest istota prowadzonej działalności gospodarczej – sprzedaż samych podłóg drewnianych, w sytuacji, gdy Wnioskodawca oferuje również usługi montażu tych podłóg. Zauważyć bowiem należy, że Wnioskodawca będzie oferował w ramach prowadzonej działalności sprzedaż towarów wraz z usługą ich montażu, będzie wystawiał faktury o treści „montaż podłogi drewnianej lub podłoga drewniana wraz z montażem”, a także będzie udzielał gwarancji na te usługi, zatem usługi montażu niewątpliwie będą stanowiły element prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, w przedmiotowej sprawie, dla określenia prawidłowej stawki podatku dla sprzedaży podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, przyjąć należy, że jest to świadczenie kompleksowe, w którym elementem głównym jest usługa montażu.

Jak wskazano w art. 41 ust. 12 ustawy, 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie wyłącznie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Mając na uwadze, że sprzedaż towaru i jego montaż będzie stanowić kompleksowe świadczenie usług należy wskazać, że dla ww. czynności wykonywanych w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, które to czynności będą wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach ich remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy, zastosowanie znajdzie preferencyjna, 8% stawka podatku.

Należy zauważyć, że 8% stawka podatku ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do usług wykonywanych w budynkach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zatem dla sprzedaży podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu, wykonywanych w obiektach, które nie są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, będzie miała zastosowanie 23% stawka podatku.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży podłóg drewnianych bez usługi montażu, należy wskazać, że – jak wynika z opisu sprawy – sprzedaż detaliczna elementów podłóg drewnianych mieści się w grupowaniu PKWiU 47.00.49.0. Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie przewidują dla towarów sklasyfikowanych pod ww. symbolem zwolnienia lub zastosowania preferencyjnej stawki podatku. Tym samym sprzedaż podłóg drewnianych będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Reasumując, dla usługi kompleksowej, polegającej na sprzedaży podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu, która będzie wykonywana w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku. Natomiast, stawka podatku w wysokości 23% znajdzie zastosowanie dla sprzedaży podłóg drewnianych oraz dla sprzedaży podłóg drewnianych wraz z usługą ich montażu wykonywaną w obiektach, które nie są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację, w zakresie dotyczącym stawki podatku dla sprzedaży podłóg drewnianych, wydano w oparciu o grupowanie PKWiU dla wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku towarów) lub zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin