2019.03.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.842.2018.5.KM
z 6 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 stycznia 2019 r. (skutecznie doręczone 28 stycznia 2019 r.), oraz pismem z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 19 lutego 2019 r. (skutecznie doręczone 21 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży realizowanej w ramach programu lojalnościowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 stycznia 2019 r. (skutecznie doręczone 28 stycznia 2019 r.), oraz pismem z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 19 lutego 2019 r. (skutecznie doręczone 21 lutego 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży realizowanej w ramach programu lojalnościowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce założoną zgodnie z prawem polskim i podlegającą opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Wnioskodawca jest podmiotem organizującym sieć franczyzową zrzeszającą niewielkie sklepy detaliczne. Każdy z uczestników sieci stanowi odrębny podmiot posiadający własny numer identyfikacji podatkowej. Są to drobni przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą jako osoby fizyczne na terenie Polski. Wnioskodawca świadczy różne usługi dla producentów i dystrybutorów towarów dostarczanych dla uczestników sieci, których wartość jest skalkulowana na podstawie wartości obrotów uczestników sieci z poszczególnymi dostawcami i producentami. Wzrost wartości obrotów handlowych uczestników sieci bezpośrednio wpływa na wzrost zysków Wnioskodawcy. W ramach umowy franczyzowej zawartej pomiędzy Wnioskodawcą z każdym z uczestników sieci zobowiązuje się on wobec tych uczestników do organizowania wspólnych działań promocyjnych, reklamowych i marketingowych. Wnioskodawca planuje zorganizowanie programu lojalnościowego, który w założeniu ma zwiększyć obrót realizowany przez uczestników sieci. Udział w programie jest dobrowolny. Wnioskodawca będzie emitował znaczki, które będzie sprzedawał uczestnikom sieci. Sprzedaż znaczków będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%. Znaczki nie posiadają żadnego nominału i nie są traktowane jako ekwiwalent pieniądza w obrocie realizowanym pomiędzy uczestnikami programu lojalnościowego i nie mogą być wymieniane przez klientów biorących udział w programie na ekwiwalent pieniężny. Uczestnicy sieci - (sklepy detaliczne) wręczą znaczki klientom dokonującym zakupów w ich sklepach (w przypadku zrealizowania zakupów o określonej wartości), premiując w ten sposób sprzedaż. Klienci, którymi są pełnoletnie osoby fizyczne dokonujące zakupu na osobiste potrzeby, gromadzą znaczki, dzięki którym będą mogli nabyć za symboliczną cenę (1 zł brutto) towary umieszczone w katalogu programu lojalnościowego. Zasady uczestnictwa w programie lojalnościowym zostaną ściśle określone w regulaminie programu oraz katalogu promocyjnym. W szczególności będą określały:

do kogo będzie skierowany program lojalnościowy,
w jakim okresie będzie realizowany program,
nazwę towarów oraz jego zdjęcie,
ilość znaczków uprawniających do nabycia towarów po promocyjnej cenie,
cenę towarów po jakiej klienci będą mogli je nabyć (po zgromadzeniu określonej ilości znaczków).

Całość sprzedaży towarów i usług w ramach opisanego programu lojalnościowego realizowana będzie na terenie Polski. Wnioskodawca będzie ponosił koszty wydania katalogu i zakupu umieszczonych w nim towarów. Będzie odliczał również VAT naliczony od wartości zakupionych usług związanych z zakupem towarów do katalogu i wydaniem katalogu, drukiem ulotek czy plakatów promujących program lojalnościowy. Jednostkowa wartość rynkowa towarów oferowanych w katalogu waha się ok kilku złotych netto do kilku tysięcy netto. Wnioskodawca na podstawie informacji z rynku, na podstawie porównań z innymi funkcjonującymi programami lojalnościowymi spodziewa się, iż większość sprzedawanych towarów będzie miała wartość od kilku do kilkudziesięciu złotych. Nabywcami towarów będą osoby niepowiązane z Wnioskodawcą - klienci sklepów detalicznych. Wartość sprzedaży znaczków w stosunku do wartości zakupu nagród sprzedawanych w ramach programu oraz innych ponoszonych kosztów będzie skalkulowana tak aby przynosiła bezpośredni zysk. Pomimo sprzedaży towarów zawartych w katalogu programu lojalnościowego po symbolicznej cenie Wnioskodawca osiągnie zatem bezpośredni zysk gdyż wartość sprzedanych znaczków zawsze będzie wyższa niż koszt zakupu towarów umieszczanych w katalogu. Poza tym Wnioskodawca potencjalnie osiągnie również pośrednie korzyści w postaci wzrostu obrotów sklepów będących uczestnikami sieci co w konsekwencji przyniesie wzrost sprzedaży usług, których wartość jest skalkulowana w oparciu o wartość obrotu. Wnioskodawca nie będzie prowadził ewidencji umożliwiającej identyfikację osób zakupujących towary po symbolicznej cenie w ramach programu lojalnościowego a tym samym nie będzie przetwarzał danych osobowych klientów. Identyfikacja osoby uprawnionej do zakupu w promocyjnej cenie odbędzie się na podstawie numeru zamówienia zarejestrowanego w momencie przedstawienia przez klienta wymaganej ilości znaczków. Prowadzona będzie pełna ewidencja księgowa wydań sprzedawanych towarów, natomiast nie będzie prowadzona imienna ewidencja osób dokonujących zakupów promocyjnych. Sprzedaż towarów będzie opodatkowana VAT według stawki właściwej dla danego towaru, zarejestrowana na kasie fiskalnej i ujęta księgach jako przychód Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem towarów i usług towarów sprzedawanych w ramach programu lojalnościowego za cenę PLN brutto?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania towarów sprzedawanych w ramach programu lojalnościowego za symboliczną kwotę, znacznie niższą od ceny rynkowej będzie kwota należna z tytułu sprzedaży tych towarów pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT.

Podstawą opodatkowania jest generalnie wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (art. 29a ustawy o VAT). Artykuł 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT wyraźnie określa, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku, a także m.in. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy opisany model biznesowy ma na celu maksymalizację obrotów i zysków zarówno uczestników sieci (sklepów detalicznych) jak i Wnioskodawcy. Niewielkie sklepy detaliczne zrzeszone w sieci franczyzowej otrzymują narzędzie marketingowe za pomocą którego mogą zwiększać obroty i zyski premiując określoną wartość zakupu znaczkiem. Dzięki temu rozwiązaniu zwiększają obrót i uzyskiwaną kwotę marży handlowej a co za tym idzie zysk. Należy podkreślić że dzięki temu mogą podjąć rywalizację konkurencyjną (w pewnym zakresie i lokalnym wymiarze) z silnymi kapitałowo wielkimi międzynarodowymi sieciami handlowymi. Wnioskodawca zaś w opisanym modelu biznesowym osiąga bezpośredni zysk ze sprzedaży znaczków ponieważ wartość sprzedanych znaczków jest zawsze wyższa niż wartość towarów w cenie zakupu, sprzedawanych po symbolicznej cenie (1 PLN Brutto) i zgodnie z regulaminem programu lojalnościowego. W znacznie większym stopniu program lojalnościowy pośrednio powoduje wzrost zysków Wnioskodawcy ponieważ zwiększa obroty sklepów -uczestników sieci franczyzowej - a te stanowią podstawę do wyceny wartości usług świadczonych dla producentów i dystrybutorów sprzedających towary sklepom detalicznym.

Zdaniem Wnioskodawcy podatnik może swobodnie układać swoje interesy tak, aby prowadzona przez niego działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym. Powszechna praktyką jest zatem stosowanie znacznych upustów cenowych, jeśli jest to zasadne dla osiągnięcia tego celu. Należy podkreślić, że model biznesowy opisany w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym zakłada zgodne z przepisami dokumentowanie przyznanych upustów odpowiednimi dowodami, z których będzie jednoznacznie wynikać, jakim odbiorcom, w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie przysługuje upust cenowy. Podobne stanowisko prezentuje Dyrektor KIS w interpretacjach indywidualnych z 10 stycznia 2018 r., nr 0114-KDIP1- 1.4012.646.2017.1.AO oraz z 3 lipca 2017 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.64.2017.2.KO jak również z 20 kwietnia 2017 r., nr 1061 -IPTPP3.4512.77.2017.2.ALN.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów realizowanej w ramach organizowanego przez Wnioskodawcę programu lojalnościowego będzie kwota faktycznie należna Wnioskodawcy za te towary od kontrahentów, czyli uwzględniająca przyznane im rabaty, pomniejszona o kwotę należnego podatku, również w sytuacji, gdy po uwzględnieniu rabatu cena ta będzie znacznie odbiegać od ceny rynkowej tych towarów, w tym wynosić 0,81 zł plus podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ww. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ww. ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na mocy art. 29a ust. 7 ww. ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy o VAT wymienia elementy, które powinny być wliczane, bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest kwota zapłaty z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą. Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 2 pkt 27b ustawy przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy, przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynikające ze stosunku pracy oraz wynikające z tytułu przysposobienia.

Stosownie do art. 32 ust. 5 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy wydał decyzję w sprawie porozumienia, o której mowa w art. 20a Ordynacji podatkowej.

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce założoną zgodnie z prawem polskim i podlegającą opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Wnioskodawca jest podmiotem organizującym sieć franczyzową zrzeszającą niewielkie sklepy detaliczne. Każdy z uczestników sieci stanowi odrębny podmiot posiadający własny numer identyfikacji podatkowej. Są to drobni przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą jako osoby fizyczne na terenie Polski. Wnioskodawca świadczy różne usługi dla producentów i dystrybutorów towarów dostarczanych dla uczestników sieci, których wartość jest skalkulowana na podstawie wartości obrotów uczestników sieci z poszczególnymi dostawcami i producentami. Wzrost wartości obrotów handlowych uczestników sieci bezpośrednio wpływa na wzrost zysków Wnioskodawcy. W ramach umowy franczyzowej zawartej pomiędzy Wnioskodawcą z każdym z uczestników sieci zobowiązuje się on wobec tych uczestników do organizowania wspólnych działań promocyjnych, reklamowych i marketingowych. Wnioskodawca planuje zorganizowanie programu lojalnościowego, który w założeniu ma zwiększyć obrót realizowany przez uczestników sieci. Udział w programie jest dobrowolny. Wnioskodawca będzie emitował znaczki, które będzie sprzedawał uczestnikom sieci. Sprzedaż znaczków będzie opodatkowana stawką VAT w wysokości 23%. Znaczki nie posiadają żadnego nominału i nie są traktowane jako ekwiwalent pieniądza w obrocie realizowanym pomiędzy uczestnikami programu lojalnościowego i nie mogą być wymieniane przez klientów biorących udział w programie na ekwiwalent pieniężny. Uczestnicy sieci - (sklepy detaliczne) wręczą znaczki klientom dokonującym zakupów w ich sklepach (w przypadku zrealizowania zakupów o określonej wartości), premiując w ten sposób sprzedaż. Klienci, którymi są pełnoletnie osoby fizyczne dokonujące zakupu na osobiste potrzeby, gromadzą znaczki, dzięki którym będą mogli nabyć za symboliczną cenę (1 zł brutto) towary umieszczone w katalogu programu lojalnościowego. Zasady uczestnictwa w programie lojalnościowym zostaną ściśle określone w regulaminie programu oraz katalogu promocyjnym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku dokonywanej w ramach programu lojalnościowego sprzedaży towarów po cenie promocyjnej uwzględniającej przyznane rabaty, również w przypadku gdy cena ta znacznie odbiega od ceny rynkowej tych towarów, w tym stanowi cenę symboliczną, tj. 1zł brutto.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Podatnik powinien więc ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust/rabat przysługuje. Jak już wskazano, jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług, organ podatkowy może określić wysokość podstawy opodatkowania na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny. Natomiast, jak wynika z okoliczności sprawy, w niniejszej sytuacji takie powiązania nie występują.

Należy przy tym zaznaczyć, że stosowanie znacznych upustów cenowych/rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania tej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust/rabat powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej tj. zarobku.

W analizowanej sprawie nie ma zastosowania art. 32 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, nabywcami towarów będą osoby z Nim niepowiązane.

Wnioskodawca wskazał, że planuje zorganizować program lojalnościowy, którego założeniem jest zwiększenie obrotu realizowanego przez uczestników sieci. Wnioskodawca będzie ponosił koszty wydania katalogu i zakupu umieszczonych w nim towarów. Będzie odliczał podatek VAT naliczony od wartości zakupionych usług związanych z zakupem towarów do katalogu, jego wydaniem, drukiem ulotek czy plakatów. Jednostkowa wartość towarów oferowanych w katalogu waha się od ok kilku złotych netto do kilku tysięcy netto. Wnioskodawca na podstawie porównań z innymi programami funkcjonującymi na rynku spodziewa się że większość sprzedawanych towarów będzie miała wartości od kilku do kilkudziesięciu złotych. Wartość sprzedaży znaczków w stosunku do wartości zakupu nagród sprzedawanych w ramach programu oraz innych ponoszonych kosztów będzie skalkulowana tak aby przynosiła bezpośredni zysk. Wnioskodawca podkreślił, że pomimo sprzedaży towarów zawartych w katalogu po symbolicznej cenie osiągał będzie bezpośredni zysk, bowiem wartość sprzedanych znaczków zawsze będzie wyższa niż koszt zakupu towarów umieszczonych w katalogu. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że potencjalnie osiągnie również pośrednie korzyści w postaci wzrostu obrotów sklepów będących uczestnikami sieci, co w konsekwencji przyniesie wzrost sprzedaży usług, których wartość jest skalkulowana w oparciu o wartość obrotów.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania dla towarów sprzedawanych po cenie promocyjnej – również w przypadku gdy cena ta wynosi 1 zł brutto stanowi - zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 oraz art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży towaru, pomniejszone o kwotę podatku VAT. Tym samym, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot udzielonych Klientom opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Skoro – jak wynika z wniosku – pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcami biorącymi udział w akcjach promocyjnych nie zachodzą powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy i ustalenie ceny za przedmiotowe towary nie służy obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności to cena towarów, z uwzględnieniem rabatów, zapłacona faktycznie stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Z art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwoty podatku. W konsekwencji, w niniejszych okolicznościach podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów realizowanej w ramach organizowanych przez Wnioskodawcę akcji promocyjnych będzie kwota faktycznie zapłacona/należna Spółce za te towary od Klientów, czyli uwzględniająca przyznane im rabaty, pomniejszona o kwotę należnego podatku, również w sytuacji gdy po uwzględnieniu rabatu cena ta będzie znacznie odbiegać od ceny rynkowej tych towarów, w tym wynosić 0,81zł netto plus podatek VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych załatwiony zostanie odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn.zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin