Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.606.2018.1.APO
z 6 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które zgodnie z art. 18d ust. 1-3 tejże ustawy, mieszczą się w zamkniętym katalogu „kosztów kwalifikowanych”, będzie miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 18d ust. 5, który mówi, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które zgodnie z art. 18d ust. 1-3 tejże ustawy, mieszczą się w zamkniętym katalogu „kosztów kwalifikowanych”, będzie miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 18d ust. 5, który mówi, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji i sprzedaży urządzeń spawalniczych oraz sprzedaży materiałów spawalniczych. Wnioskodawca posiada w strukturze organizacyjnej Dział Badań i Rozwoju (dalej: „Dział B+R”), składający się na moment złożenia wniosku z 22 inżynierów i konstruktorów, którym przypisuje się działalność badawczo-rozwojową (dalej: „działalność B+R”). Pracownicy Spółki prowadzą w głównej mierze prace rozwojowe polegające na tworzeniu, projektowaniu nowych, zmienionych lub ulepszonych urządzeń spawalniczych, poprzez opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów w sposób systematyczny, zwiększając w ten sposób zasoby wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Działalność B+R wykonywana przez Spółkę zapewnia innowacyjność produkowanych wyrobów, pozwala na dopasowanie się do rynku, gwarantując popyt na urządzenia spawalnicze marki X zarówno na rynku polskim jak i globalnym.

W związku z faktem, że właścicielem praw do własności intelektualnej, w tym do znaków towarowych, wzorów, patentów (które zawierają wynalazki dotyczące takich produktów) i aplikacji do ich rejestracji w różnych krajach, a także do dzieł chronionych prawem autorskim, została w Grupie X ustanowiona spółka X Inc., Spółka obciąża kosztami działalności B+R prowadzonej lokalnie właśnie ten podmiot na podstawie zawartej umowy. Zgodnie z umową, Spółka jako usługodawca wystawia w okresach miesięcznych faktury usługowe na rzecz X Inc., tytułując je odpowiednio: „Usługa B+R”, gdzie wynagrodzenie jest kalkulowane w oparciu o schemat: koszty plus marża. Podstawę kosztową stanowią wszystkie składniki kosztowe zgromadzone na wyodrębnionym przez Spółkę centrum kosztowym w systemie księgowym ERP SAP. Spółka wyodrębnia w zakresie prowadzonej pozostałej działalności, działalność sklasyfikowaną pod numerem 72.19.Z – „badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych”, zarejestrowaną w KRS.

Jednocześnie, Spółka dokonuje na rzecz właściciela praw do własności intelektualnej opłat licencyjnych, które gwarantują Spółce prawo do produkcji i sprzedaży urządzeń i materiałów spawalniczych na rzecz podmiotów na całym świecie, wykorzystując przy tym znaki towarowe, technologię, informacje techniczne, know-how i prawa własności intelektualnej udostępnione przez X Inc.

Podsumowując, w Spółce funkcjonuje Dział B+R, którego koszty działalności B+R obciążają koszty działalności Wnioskodawcy. W związku z faktem, że w Grupie X został ustanowiony podmiot, który jest właścicielem praw do własności intelektualnej to, na podstawie umowy pomiędzy Spółką a właścicielem, Spółka świadczy usługę B+R za wynagrodzeniem na rzecz właściciela. Jednocześnie, jest obciążana kosztami licencji za użytkowanie praw do własności intelektualnej celem wyprodukowania i sprzedaży urządzeń i materiałów spawalniczych.

Spółka w całości traktuje koszty prowadzonej działalności B+R lokalnie jako koszty uzyskania przychodów, jednocześnie kwalifikując przychód z tytułu świadczonej usługi jako przychód podatkowy. Dodatkowym kosztem podatkowym są opłaty licencyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej określonej w art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które zgodnie z art. 18d ust. 1-3 tejże ustawy, zdaniem Spółki, mieszczą się w zamkniętym katalogu „kosztów kwalifikowanych”, będzie miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 18d ust. 5, który mówi, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarte w art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zastrzeżenie, że koszty kwalifikowane określone w art. 18d tejże ustawy, stanowiące podstawę do zastosowana ulgi B+R, podlegają odliczeniu wtedy, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, nie ma zastosowania w przytoczonym powyżej stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym).

Innymi słowy, usługa B+R świadczona przez Spółkę na rzecz właściciela praw do własności intelektualnej nie stanowi w żaden sposób zwrotu poniesionych kosztów. Ponadto, przychód osiągany z tytułu świadczonej usługi na rzecz X Inc. jest przychodem podatkowym wynikającym z prowadzonej przez Spółkę pozostałej działalności.

Wnioskodawca ponosi szereg kosztów związanych z prowadzoną przez siebie działalnością badawczo-rozwojową, które mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych sprecyzowanym w art. 18d ust. 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka ponosi m.in.:

• koszty wynagrodzeń wraz z narzutem składek z tytułu ubezpieczeń społecznych pracowników zatrudnionych w Dziale B+R zatrudnionych w oparciu o umowy o pracę, umowy zlecenie i umowy o dzieło;
• koszty nabycia materiałów i surowców oraz koszty zużycia materiałów i surowców własnych bezpośrednio związanych z działalnością B+R;
• koszty nabycia sprzętu specjalistycznego niebędącego środkami trwałymi;
• koszty odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R.
  
  

Koszty te w całości rozpoznawane są jako koszty uzyskania przychodów, gdyż są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów ze źródeł przychodów oraz w celu zachowania albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, działalność badawczo-rozwojowa prowadzona przez Spółkę przynosi wymierne korzyści, z jednej strony stanowiąc podstawę do osiągnięcia przychodów w postaci wynagrodzenia za świadczoną na rzecz właściciela praw do własności intelektualnej usługę, jednocześnie zabezpieczając podstawowe źródło przychodów: gwarantując stały popyt na urządzenia spawalnicze na rynkach globalnych, poprzez zapewnienie konkurencyjności i innowacyjności wyrobów Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, że zastrzeżenie zdefiniowane w art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które stanowi, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócone, w omawianym przypadku nie ma zastosowania. Koszty te bowiem zostały pokryte ze środków własnych Spółki, a więc ich ciężar ekonomiczny spoczywa na Wnioskodawcy.

W związku z faktem, że ustawodawca nie sformułował w ustawie definicji „kosztu zwróconego”, Spółka przyjmuje za zasadne tożsame traktowanie znaczenia „kosztu zwróconego” wynikającego z art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i „innego wydatku zwróconego niezaliczonego do kosztów uzyskania przychodów” wynikającego z art. 12 ust. 4 pkt 6a tej ustawy. Zdaniem Spółki, powyższy fakt wynika z funkcjonowania w doktrynie prawa podatkowego domniemania równoznaczności równokształtnych wyrażeń tekstu prawnego, co potwierdza wyrok NSA z 8 stycznia 2009 r. (sygn. akt II FSK 794/08), gdzie zostało wskazane, że „Używanemu w obrębie jednego aktu prawnego zwrotowi (pojęciu) nie należy nadawać odmiennych znaczeń”. Konieczność jednoznacznego definiowania takich samych pojęć występujących w treści danej ustawy wynika również z domniemania racjonalności ustawodawcy, który używając kilkukrotnie danego wyrażenia chce mu w każdym przypadku nadać równoznaczną treść, gdyż gdyby chciał nadać wyrażeniu odmienne znaczenie, posłużyłby się innym doborem słów. Spółka zauważa, że zasada równoznaczności równokształtnych wyrażeń tekstu prawnego została ponadto normatywnie wyrażona na mocy § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2001 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz.U. Nr 100, poz. 908), zgodnie z którym do oznaczenia jednakowych pojęć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w ramach omawianej ustawy znaczenie pojęć „zwrot kosztów” czy „zwrot wydatków” powinno być jednolite, a tym samym powinno być ono rozumiane i interpretowane w taki sam sposób na gruncie wyżej przytoczonych przepisów. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „zwróconych innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Jak jednogłośnie stwierdzają sądy administracyjne i organy podatkowe, „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam, wydatek który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem „uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku lecz nie stanowi jego zwrotu” (wyrok NSA z 1 stycznia 2005 r., sygn. akt FSK 2673/04). Zgodnie z powyższym, „zwróconym innym wydatkiem” przykładowo nie można uznać refakturowania, gdyż refakturowanie każdorazowo wymaga wykazania przychodów i kosztów z nim związanych (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 września 2013 r., znak: ILPB3/423-278/13-4/JG).

Podsumowując, w analizowanym przypadku występuje sytuacja, gdzie koszty Działu B+R zlokalizowanego w siedzibie Wnioskodawcy, który składa się z pracowników zatrudnionych w Spółce w oparciu o umowy o pracę, zlecenie lub o dzieło są ściśle powiązane z przychodem realizowanym przez Spółkę. Osiągnięte przychody z tytułu realizowanej przez Spółkę Usługi B+R na rzecz X Inc. wykazuje się odrębnie od kosztów poniesionych przez ten Dział, Wnioskodawca nie dostrzega tożsamości kosztów poniesionych z osiągniętymi przychodami, zatem nie uznaje, że są one zwrócone. Koszty poniesione stanowią jedynie podstawę kalkulacji wynagrodzenia za wykonaną na rzecz X Inc. usługę. Dodatkowo, wartość usługi jest wyższa o ustaloną marżę, a więc wysokość przychodu nie odpowiada wysokości kosztów poniesionych. Ponadto, wysokość kosztów Działu B+R zgromadzonych na odrębnym centrum kosztowym w systemie ewidencyjnym, będących podstawą kalkulacji nie odpowiada wysokości kosztów kwalifikowanych. Innymi słowy, nie wszystkie koszty Działu B+R stanowiące koszty uzyskania przychodów Spółki mogą być zaliczone jako koszty kwalifikowane, czyli stanowić kosztów działalności B+R.

Za słusznym podejściem i rozumowaniem Spółki przemawia również fakt, że koszty są pokrywane każdorazowo ze środków własnych Spółki, a więc ich ciężar ekonomiczny spoczywa na Wnioskodawcy. Zatem, Spółka uważa, że Usługa B+R nie stanowi zwrotu kosztów w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: „updop”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Rodzaje działalności, które uprawniają podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym zostały zdefiniowane w art. 4a updop, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o:

• działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań (pkt 26);
  
• badaniach naukowych - oznacza to:
  
  1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
  2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (pkt 27);
• pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (pkt 28).
  
  

Rodzaje kosztów kwalifikowanych zostały wskazane w art. 18d ust. 2-3k updop. Natomiast, w art. 18d ust. 5 updop, zawarto zastrzeżenie, zgodnie z którym koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Stosownie do treści art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

W myśl art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

W myśl art. 9 ust. 1b updop, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo - rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo - rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
3. koszty na działalność badawczo - rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 updop,
4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu przepisów updop, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
5. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo - rozwojowej,
6. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
7. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
8. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, lub odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka posiada w strukturze organizacyjnej Dział B+R. Pracownicy Spółki prowadzą w głównej mierze prace rozwojowe polegające na tworzeniu, projektowaniu nowych, zmienionych lub ulepszonych urządzeń spawalniczych, poprzez opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów w sposób systematyczny, zwiększając w ten sposób zasoby wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Działalność B+R wykonywana przez Spółkę zapewnia innowacyjność produkowanych wyrobów, pozwala na dopasowanie się do rynku, gwarantując popyt na urządzenia spawalnicze marki X zarówno na rynku polskim jak i globalnym. Koszty działalności B+R obciążają koszty działalności Spółki. W związku z tym, że właścicielem praw do własności intelektualnej, w tym do znaków towarowych, wzorów, patentów (które zawierają wynalazki dotyczące takich produktów) i aplikacji do ich rejestracji w różnych krajach, a także do dzieł chronionych prawem autorskim, została w Grupie X ustanowiona spółka X Inc., na podstawie umowy pomiędzy Spółką a właścicielem, Spółka świadczy usługę B+R za wynagrodzeniem na rzecz właściciela. Spółka w całości traktuje koszty prowadzonej działalności B+R jako koszty uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że wykładnia językowa art. 18d ust. 5 updop, wskazuje wyraźnie, że jeżeli koszt kwalifikowany został w jakiejkolwiek formie zwrócony podatnikowi, to w tej części nie podlega odliczeniu. Natomiast, taki koszt może być odliczony w części niepokrytej dofinansowaniem. Do takiego wniosku prowadzi też wykładnia funkcjonalna art. 18d ust. 5 updop. Celem tego przepisu jest zapewnienie, by w kosztach stanowiących podstawę obliczenia ulgi badawczo - rozwojowej nie były uwzględniane koszty, których ciężaru ekonomicznego nie poniósł podatnik.

W rozpatrywanej sprawie będzie dochodziło jedynie do zapłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia za świadczenie usług B+R, a więc Spółka nie będzie otrzymywać zwrotu wydatków w żadnej formie.

Reasumując należy stwierdzić, że w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w przypadku prowadzenia przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej spełniającej warunki wskazane w art. 4a pkt 26-28 updop, do poniesionych przez Spółkę kosztów kwalifikowanych spełniających warunki wskazane w updop, nie będzie miał zastosowania art. 18d ust. 5 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.