Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.537.2018.2.ACZ
z 18 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy wykonywanej na pokładzie statku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z pracy wykonywanej na pokładzie statku.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 5 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.537.2018.1.ACZ, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 5 grudnia 2018 r. za pośrednictwem platformy ePUAP (skutecznie doręczone w dniu 5 grudnia 2018 r.). W dniu 19 grudnia 2018 r. (nadano w dniu 12 grudnia 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą w myśl obowiązujących przepisów podatkowych rezydencję podatkową w Polsce, gdzie posiada także centrum interesów życiowych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawczyni posiadała i nadal posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawczyni przebywała i będzie przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 w zw. z art. 4a w zw. z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361), osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wobec powyższego, Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Od 2016 r. Wnioskodawczyni wykonuje pracę najemną jako marynarz na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Wnioskodawczyni jest członkiem regularnej załogi statku. Statek, na którym Wnioskodawczyni wykonuje pracę, podnosi banderę Malty (kwestia bandery zostaje bez znaczenia w niniejszej sprawie bowiem zgodnie z interpretacją Ministra Finansów kluczowe znaczenie w tej sytuacji ma zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek (por. interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego nr ITPB2/415-215/10/IB)). Siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego w transporcie międzynarodowym statek, na którym Wnioskodawczyni wykonuje pracę najemną, znajduje się w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Przedsiębiorstwo eksploatujące statek w transporcie międzynarodowym, na którym Wnioskodawczyni wykonuje pracę, jest także pracodawcą Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie za wykonywaną pracę od przedsiębiorstwa z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Wnioskodawczyni nie uiszczała, nie uiszcza i nie będzie uiszczała za granicą podatku od dochodów z tytułu pracy na ww. statkach. Od dochodów Wnioskodawczyni nie jest pobierany podatek dochodowy w Stanach Zjednoczonych. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawczyni podatek dochodowy nie jest także pobierany w państwie bandery statku.

Wnioskodawczyni nie osiąga i nie osiągała na terytorium Polski żadnego innego dochodu zarówno z pracy na statku, jak i z innych źródeł.

W związku z faktem, że Wnioskodawczyni faktycznie wykonywała pracę na pokładzie statku eksploatowanego w transporcie międzynarodowym zarządzanym przez przedsiębiorstwo z miejscem faktycznego zarządu w Stanach Zjednoczonych Ameryki, na mocy postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych z ww. państwem, osiągnięte z tego tytułu dochody nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W latach następnych Wnioskodawczyni zamierza kontynuować pracę na dotychczasowych warunkach, tj. na warunkach jak od 2016 r.

Wnioskodawczyni oczekuje wydania interpretacji indywidualnej za lata: 2016, 2017, 2018 i lata następne (Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić jak długo będzie kontynuowała pracę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dochody osiągnięte przez Wnioskodawczynię będą podlegały opodatkowaniu w Polsce?
2. Czy Wnioskodawczyni była zobligowana do złożenia zeznania podatkowego w 2016 r. i w latach następnych?
3. Czy dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię będącą regularnym członkiem załogi statku z tytułu wykonywania pracy na statku morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym na rzecz podmiotu z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych, będą zwolnione z opodatkowania w Polsce?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1), dochody osiągnięte przez Nią na podstawie art. 16 ust. 3 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, będą zwolnione od opodatkowania w Polsce.

Zgodnie z treścią art. 16 ww. Umowy międzynarodowej, Polska zwolni od opodatkowania dochody osób zatrudnionych na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki, jeżeli osoba ta jest członkiem regularnej załogi statku.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2), z uwagi na fakt, że dochody uzyskane z pracy najemnej na statku eksploatowanym przez przedsiębiorstwo z miejscem faktycznego zarządu w Stanach Zjednoczonych Ameryki są zwolnione z opodatkowania w Polsce, a Wnioskodawczyni w latach: 2016, 2017, 2018 nie uzyskała innego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce, nie była zobligowana do złożenia zeznania podatkowego do polskiego Urzędu Skarbowego.

W przypadku kontynuacji zatrudnienia w 2019 r. oraz w latach następnych i uzyskiwania jedynie dochodów z pracy najemnej na statku zarządzanym przez przedsiębiorstwo z miejscem faktycznego zarządu w Stanach Zjednoczonych, Wnioskodawczyni nie będzie zobligowana do złożenia zeznania podatkowego w 2020 r. oraz w latach następnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3), dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię będącą regularnym członkiem załogi statku z tytuły wykonywania pracy na statku morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym na rzecz podmiotu z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych, na podstawie przytoczonych przepisów zwolnione są z opodatkowania w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Powyższy przepis wskazuje, że podstawowym kryterium określającym miejsce (kraj), w którym osoba fizyczna podlega obowiązkowi podatkowemu jest miejsce zamieszkania podatnika. Norma ta dotyczy zarówno osób osiągających dochody na terenie Polski, jak i osób których źródła przychodu położone są za granicą, co potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 stycznia 1999 r., sygn. akt III SA 2836/97, LEX nr 37171, zgodnie z którym: „W przypadku osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, opodatkowaniu podlega całość dochodów podatnika bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów”.

W chwili obecnej jedynym kryterium decydującym o powstaniu po stronie podatnika nieograniczonego obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania. Jeżeli miejsce zamieszkania to będzie znajdować się na terytorium RP to podatnik będzie obciążony nieograniczonym obowiązkiem podatkowym.

Obie powyższe przesłanki – powodujące ustalenie miejsca zamieszkania w Polsce – mają charakter rozłączny. Wystarczające jest spełnienie choćby jednej z nich, aby uznać, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Zgodnie z punktem 1 powyższego przepisu, miejsce zamieszkania w Polsce ma osoba, która w Polsce ma centrum interesów życiowych. Pojęcie „centrum interesów życiowych” od dawna funkcjonuje w doktrynie cywilistycznej jako kryterium rozstrzygające o miejscu zamieszkania, a to właśnie na podstawie przepisów prawa cywilnego dotychczas określano miejsce zamieszkania. Pojęcie centrum interesów życiowych jest dość ogólne, a jego zakres znaczeniowy jest nieostry, w związku z czym, przy określaniu miejsca zamieszkania (w Polsce) należy odnosić się do dorobku doktryny prawa cywilnego, która wypracowała dyrektywy określania centrum interesów życiowych danej osoby.

Istotne wskazówki w tym zakresie znajdują się w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1978 r. (sygn. akt IV CR 242/78, OSNC 1979, nr 6, poz. 120), które bezpośrednio odnoszą się do przepisów Kodeksu cywilnego, a mianowicie do art. 25 Kodeksu cywilnego, według którego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Druga przesłanka – powodująca ustalenie miejsca zamieszkania danej osoby w Polsce – jest związana z długością pobytu w Polsce. Miejsce zamieszkania w Polsce będzie miała zatem osoba, która przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego. Chodzi tutaj o łączną liczbę dni pobytu w Polsce liczoną w danym roku kalendarzowym (a nie w okresie dowolnych kolejnych 12 miesięcy). Przepis nie wymaga, aby okres ten był ciągły. Owe 183 dni mogą zostać zliczone podczas kilku pobytów w Polsce w danym roku podatkowym. W tym miejscu podkreślić trzeba, że powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na gruncie prawa polskiego obowiązuje zasada, w myśl której każda osoba fizycznie ma jedno – i tylko jedno – miejsce zamieszkania. Powyższa zasada na gruncie podatkowym w niektórych wypadkach doznaje pewnego ograniczenia. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Należy podkreślić, że przytoczony powyżej „nieograniczony obowiązek podatkowy” jest korygowany w oparciu o art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym stwierdza się, że przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego (por. interpretacja indywidualna Ministra Finansów nr ITPB2/415-215/10/IB).

W związku z powyższym, miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni w niniejszej sprawie należy ustalić w oparciu o przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z przepisami Kodeksu cywilnego.

Ponadto, wskazać należy, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r., określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania (...)”.

W tym miejscu wskazać należy, że kwestią zasadniczą w zakresie ustalenia sytuacji prawno-podatkowej marynarza jest ustalenie miejsca faktycznego/rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego statek. Dopiero ustalenie miejsca faktycznego/rzeczywistego zarządu przedsiębiorstwa daje podstawę do konstatacji, czy do danych dochodów należy stosować daną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wobec powyższego bez znaczenia pozostaje, jaki podmiot pośredniczy w zatrudnieniu podatnika, istotnym jest jedynie miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa, które eksploatuje statek, na którym podatnik świadczy pracę.

Powyższe zgodne jest z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (...) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego, zatem podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę międzynarodową należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku morskiego – niezależnie od tego pod jaką banderą pływa – istotne jest więc – w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.

Mając na względzie wyżej analizowane przepisy, w kontekście zaistniałego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że przy ustalaniu sytuacji podatkowej polskiego marynarza zastosowanie znajdą przepisy dotyczące opodatkowania dochodów z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku morskiego, zawarte w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej a Polską.

Szczegółowej analizy wymaga zatem art. 16 ust. 3 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r.

Zgodnie z art. 16 ust. 3 ww. Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 2 wynagrodzenia otrzymywane z tytułu wykonywanej pracy lub usług osobistych jako pracownik na statku lub samolocie eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw będą zwolnione od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli taka osoba fizyczna jest członkiem regularnej załogi statku lub samolotu.

Na tle przedstawionych okoliczności należy wskazać, że wynagrodzenie za pracę na statku morskim eksploatowanym przez armatora będącego spółką, której siedziba znajduje się na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, jest zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce.

Powołany wyżej przepis art. 16 ust. 3 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi, że dochody osoby spełniającej przesłanki w nim określone, opodatkowane są ewentualnie tylko w USA. Osoba taka w ogóle nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a więc nie musi ona płacić podatku ani zaliczek na podatek w Polsce. Nie będą stosowane w związku z tym metody unikania podwójnego opodatkowania. Metody unikania podwójnego opodatkowania przewidziane w konkretnej umowie będą miały zastosowanie wówczas, gdy zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje, że dochody opodatkowane są w obu Umawiających się Państwach. Wówczas dochód opodatkowany będzie zarówno w kraju, w którym znajduje się zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek, jak i w Polsce. Jednak do podwójnego opodatkowania nie dojdzie ze względu na konieczność zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania, tj. albo metody wyłączenia z progresją, albo zaliczenia proporcjonalnego.

W związku z tym, że Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178), przewiduje w art. 16 ust. 3 (który ma zastosowanie do Wnioskodawczyni), że dochody osoby fizycznej, która jest członkiem regularnej załogi statku eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w USA podlegają opodatkowaniu tylko w USA, w Polsce ich nie wykazujemy i nie stosujemy w związku z tym metody unikania podwójnego opodatkowania, nawet jeśli w tym samym okresie osiągała ona dochody w Polsce.

Wprawdzie art. 20 Umowy stanowi, że podwójnego opodatkowana dochodów osiągniętych przez polskich rezydentów podatkowych w USA unikać się będzie w ten sposób, że Polska pozwala zaliczyć na poczet podatku obliczonego w Polsce od wszystkich dochodów polskiego rezydenta podatkowego odpowiednie kwoty podatku zapłaconego w USA, jednakże art. 16 ust. 3 Umowy stanowi wyraźne odstępstwo od tej zasady. Zgodnie z treścią tego przepisu, Polska zwolni od opodatkowania dochody osób zatrudnionych na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w USA, jeżeli osoby te będą członkami regularnej załogi statku.

Przez wzgląd na powyższe, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do składania w Polsce zeznań podatkowych. Jednocześnie wskazać należy, że uzyskanie przez podatnika równolegle dochodu w Polsce oraz z pracy najemnej na statku eksploatowanym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w USA oznaczałoby, że podatnik zobowiązany byłby do rozliczenia się wyłącznie z polskich dochodów. Dochód z pracy na statku jest bowiem dochodem zwolnionym z opodatkowania w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do opodatkowania dochodów osób zatrudnionych na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki, jeżeli osoby te są członkami regularnej załogi statku, potwierdza treść interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 czerwca 2013 r., nr IPTPB2/415-228/13-2/JR oraz z dnia 23 grudnia 2014 r., nr IPTPB2/415-528/14-4/MP.

Podsumowując, Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składania w Polsce zeznań podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178) – płace, wynagrodzenia i inne świadczenia o podobnym charakterze, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa z tytułu zatrudnienia, będą opodatkowane tylko przez to Umawiające się Państwo, chyba że osoba ta wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to takie wynagrodzenia świadczone za tę pracę mogą być opodatkowane przez to drugie Umawiające się Państwo.

Jak stanowi art. 16 ust. 2 ww. Umowy, niezależnie od postanowień ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania na terytorium jednego z Umawiających się Państw osiąga z pracy najemnej podejmowanej na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas danego roku podatkowego,
2. wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład, który posiada osoba płacąca wynagrodzenie na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa.
   
   

W myśl art. 16 ust. 3 ww. Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 2 wynagrodzenia otrzymywane z tytułu wykonywanej pracy lub usług osobistych jako pracownik na statku lub samolocie eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw będą zwolnione od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli taka osoba fizyczna jest członkiem regularnej załogi statku lub samolotu.

Jednocześnie, stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 8 ww. Umowy, w rozumieniu niniejszej Umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza:

1. spółkę Stanów Zjednoczonych i
2. jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.
   
   

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. b) ww. Umowy, określenie „spółka Stanów Zjednoczonych” oznacza osobę prawną albo jakiekolwiek stowarzyszenie nie posiadające osobowości prawnej, które jest utworzone lub zorganizowane na podstawie prawa Stanów Zjednoczonych lub któregokolwiek stanu lub Dystryktu Kolumbia i traktowane jest jako stowarzyszenie podlegające prawu Stanów Zjednoczonych dla celów podatkowych w Stanach Zjednoczonych.

Określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, zarządcę majątku, spółkę, osobę prawną lub inne stowarzyszenie (art. 3 ust. 1 pkt 4 ww. Umowy).

Określenie „komunikacja międzynarodowa” oznacza każdą podróż statku lub samolotu eksploatowanego przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającego się Państwa, z wyłączeniem tych podróży, które są ograniczone wyłącznie do miejsc położonych wewnątrz terytorium tego Umawiającego się Państwa (art. 3 ust. 1 pkt 13 ww. Umowy).

Z kolei przepis art. 3 ust. 1 pkt 9 ww. Umowy wskazuje, że w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej określenia „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą w myśl obowiązujących przepisów podatkowych rezydencję podatkową w Polsce, gdzie posiada także centrum interesów życiowych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawczyni posiadała i nadal posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych. W okresie obejmującym przedmiotowy wniosek Wnioskodawczyni przebywała i będzie przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Od 2016 r. Wnioskodawczyni wykonuje pracę najemną jako marynarz na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Wnioskodawczyni jest członkiem regularnej załogi statku. Siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego w transporcie międzynarodowym statek, na którym Wnioskodawczyni wykonuje pracę najemną, znajduje się w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Przedsiębiorstwo eksploatujące statek w transporcie międzynarodowym, na którym Wnioskodawczyni wykonuje pracę, jest także pracodawcą Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie za wykonywaną pracę od przedsiębiorstwa z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Wnioskodawczyni nie uiszczała, nie uiszcza i nie będzie uiszczała za granicą podatku od dochodów z tytułu pracy na ww. statkach. Od dochodów Wnioskodawczyni nie jest pobierany podatek dochodowy w Stanach Zjednoczonych, ani w państwie bandery statku.

Wnioskodawczyni nie osiąga i nie osiągała na terytorium Polski żadnego innego dochodu zarówno z pracy na statku, jak i z innych źródeł.

W latach następnych Wnioskodawczyni zamierza kontynuować pracę na dotychczasowych warunkach, tj. na warunkach jak od 2016 r. Wnioskodawczyni oczekuje wydania interpretacji indywidualnej za lata: 2016, 2017, 2018 i lata następne.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię będącą członkiem regularnej załogi statku z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statku morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd w Stanach Zjednoczonych znajduje zastosowanie przepis art. 16 ust. 3 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W konsekwencji, uznać należy, że dochody jakie uzyskuje Wnioskodawczyni od 2016 r. jako członek regularnej załogi statku z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statku morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające swoją siedzibę i zarząd w Stanach Zjednoczonych są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 16 ust. 3 ww. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Stosownie do treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że dochody jakie uzyskiwała Wnioskodawczyni od 2016 r. do 2018 r. jako członek regularnej załogi statku z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statku morskim eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę i faktyczny zarząd w Stanach Zjednoczonych nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, ponieważ korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na mocy art. 16 ust. 3 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawczyni w latach 2016-2018 r. nie osiągnęła innych dochodów opodatkowanych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma Ona obowiązku złożenia w Polsce zeznania podatkowego za te lata z tytułu dochodów uzyskiwanych z pracy najemnej na pokładzie statku.

Powyższe będzie miało również zastosowanie do dochodów z pracy najemnej na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo, którego siedziba oraz faktyczny zarząd znajdują się w Stanach Zjednoczonych Ameryki, uzyskiwanych przez Wnioskodawczynię będącą członkiem regularnej załogi statku w 2019 r. i w latach następnych, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i przepisy prawa będące podstawą rozstrzygnięcia.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.