INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.03.2011 r. (data wpływu 21.03.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu programu rabatowego dla pracowników Spółki, ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz ich rodzin - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.03.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu programu rabatowego dla pracowników Spółki, ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz ich rodzin.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi sprzedaż detaliczną odzieży oraz dodatków odzieżowych w sieci sklepów na terenie Polski. W związku z prowadzoną działalnością w celu zachęcenia jak największej grupy klientów do zakupów towarów Spółka zamierza wprowadzić program rabatowy dla pracowników spółki, ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz ich rodzin nie związanych ze Spółką żadną umową cywilnoprawną. Rabaty będą ograniczone dwukierunkowo:

• poprzez wprowadzenie określonego procentu rabatu od ceny wyjściowej danego towaru oraz
• kwotowo, w wysokości limitu rocznego zakupów możliwych do zrealizowania z rabatem.
  
  

Zakupy z rabatem nie będą łączyły się z innymi promocjami czy obniżkami cen z innego tytułu. Zakupów z rabatem będzie mogła dokonać każda osoba, która będzie posiadała specjalną kartę rabatową. Do posługiwania się kartą pracownika lub pracownika partnera Spółki uprawnieni będą również członkowie ich rodzin. Karta ta nie będzie pełniła żadnej funkcji płatniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowanym przez spółkę wprowadzeniem programu rabatowego adresowanego do pracowników Spółki, ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz ich rodzin udzielone rabaty podczas zakupów będą stanowiły dla ww. przychód w postaci częściowo nieodpłatnego świadczenia, od którego spółka zobligowana jest pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki udzielone rabaty nie będą podlegały opodatkowaniu jako częściowo nieodpłatne świadczenie i tym samym spółka nie jest zobowiązana jako płatnik do pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

Uzasadnienie:

Program rabatowy, który Spółka zamierza wprowadzić adresowany jest szerokiego grona potencjalnych klientów Spółki. Wysokość rabatu oraz roczne ograniczenie kwotowe możliwości dokonania zakupów z rabatem będzie jednolite dla wszystkich grup mających możliwość skorzystania z zakupów ze zniżką. Wysokość udzielonego rabatu nie będzie ulegała zmianie w odniesieniu do konkretnych osób i będzie taka sama dla szerokiego grona pracowników spółki, ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz członków ich rodzin. Brak indywidualnego charakteru udzielonego rabatu zdaniem spółki jest neutralny podatkowo dla beneficjentów korzystających z tej formy zakupów.

Zdaniem spółki należy zwrócić szczególną uwagę, że kwota jaką potencjalny nabywca będzie zobligowany zapłacić będzie stanowić dla niego rzeczywistą i ostateczną cenę zakupu. Udzielenie rabatu będzie de facto skutkowało jedynie niższą ceną a samo obniżenie ceny nie będzie stanowiło dla nabywcy częściowo nieodpłatnego przysporzenia.

Nawiązując do treści art. 12 ustawy o PDOF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wartość świadczeń częściowo odpłatnych ustala się zgodnie z zapisami art. 11 ust. 2-2b ustawy o PDOF. Zdaniem spółki nie występuje konieczność kwalifikacji częściowo nieodpłatnego świadczenia, ponieważ cena oferowanego towaru nie będzie odbiegać od wartości rynkowej, natomiast cena zapłacona przez klienta będzie dla niego odzwierciedlać wartość towaru. Brak zindywidualizowanego poziomu rabatu powoduje brak podstaw do kwestionowania rynkowości udzielanych w ten sposób rabatów.

Zdaniem spółki unifikacja i jednolitość udzielanych rabatów dla pracowników, ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz ich rodzin pozwala uznać, że udzielane rabaty nie będą miały charakteru indywidualnego i będą neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników programu rabatowego.

Pogląd przedstawiony przez Spółkę potwierdzają w szczególności interpretacje indywidualne wydane do w oparciu o zbliżony stan faktyczny i prawny o Nr IPPB2/415-714/09-3/MK, IPPB2/415-789/10-4/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów – zgodnie z ust. 1a cyt. art. 9.

Dochodem ze źródła przychodów, stosownie do ust. 2 cyt. art. 9 ustawy, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

W świetle zapisu art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną odzieży oraz dodatków odzieżowych w sieci sklepów na terenie Polski.

W związku z prowadzoną działalnością w celu zachęcenia jak największej grupy klientów do zakupów towarów Spółka zamierza wprowadzić program rabatowy dla pracowników spółki, ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz ich rodzin nie związanych ze Spółką żadną umową cywilnoprawną. Rabaty będą ograniczone dwukierunkowo, tj. poprzez wprowadzenie określonego procentu rabatu od ceny wyjściowej danego towaru oraz kwotowo, w wysokości limitu rocznego zakupów możliwych do zrealizowania z rabatem.

Zakupy z rabatem nie będą łączyły się z innymi promocjami czy obniżkami cen z innego tytułu. Zakupów z rabatem będzie mogła dokonać każda osoba, która będzie posiadała specjalną kartę rabatową. Do posługiwania się kartą pracownika lub pracownika partnera Spółki uprawnieni będą również członkowie ich rodzin. Karta ta nie będzie pełniła żadnej funkcji płatniczej.

„Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. „Ceną” - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r., Nr 97, poz. 1050 ze zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Zatem w opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów. Ponadto, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do korzystania z karty rabatowej, a zatem krąg uprawnionych do zakupów z rabatem jest potencjalnie nieograniczony. Jeśli zatem grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie powstanie.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki, wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi w żaden sposób ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie członków ich rodzin.

Wobec powyższego Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz w stosunku do członków ich rodzin, pracowników partnerów Spółki oraz ich rodzin do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.