Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-772/12-2/AG
z 13 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.09.2012r. (data wpływu 01.10.2012r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zawierania transakcji SBB - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 01.10.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych odnośnie konsekwencji podatkowych zawierania transakcji SBB.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank - prowadzący działalność w formie prawnej banku państwowego na podstawie zapisów ustawy o Banku - w celu zarządzania bieżącą płynnością zawiera z różnymi podmiotami transakcje typu SBB (sell buy back). Przedmiotem transakcji są głównie papiery wartościowe charakteryzujące się wysokim poziomem płynności, tj. obligacje Skarbu Państwa oraz bony skarbowe Skarbu Państwa.

W ocenie Banku transakcje SBB są operacjami warunkowego zbycia papierów wartościowych, polegającymi na zbyciu przez Bank papierów wartościowych, przy jednoczesnym zobowiązaniu Banku do odkupienia tych papierów po określonej cenie i w określonym terminie. Celem transakcji SBB jest zapewnienie krótkoterminowego finansowania za wynagrodzeniem w zamian za okresowe (na czas transakcji) przeniesienie własności papierów w wartościowych. Zdaniem Banku przepisy updop nie zawierają regulacji bezpośrednio określających zasady opodatkowania opisanych kontraktów typu SBB. W ujęciu cywilno-prawnym transakcja SBB zachodzi, gdy w wyniku porozumienia zawartego przez strony transakcji następuje przeniesienie własności bezpiecznych, dłużnych papierów wartościowych o wysokim stopniu płynności i uregulowanym sposobie naliczania odsetek natomiast w drugą stronę są przekazywane środki pieniężne stanowiące równowartość kapitału i naliczonych odsetek. W transakcjach SBB dochodzi do dwukrotnego przeniesienia własności papierów wartościowych (ich ”sprzedaży” i ”odkupu”). W praktyce rynkowej transakcje SBB traktowane są często jako dwa niezależne zdarzenia tj. sprzedaż/kupno, a następnie ich odkup/odsprzedaż.

W ujęciu bilansowym, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Bank zawierając transakcje SBB — co do zasady — zachowuje pełne ryzyko, ale również i korzyści wynikające z posiadanych aktywów finansowych (papierów wartościowych). Jeżeli jednostka ma prawo i jest zobowiązana do odkupu wydanych aktywów, na warunkach zapewniających innej jednostce (przyjmującej aktywa) zwrot w wysokości jaką jednostka ta mogłaby uzyskać udzielając pożyczki zabezpieczonej przyjętymi aktywami, to jednostka przekazująca nie traci kontroli nad przekazanymi składnikami aktywów finansowych.

Transakcje SBB ewidencjonowane są księgowo jako pożyczka. W konsekwencji w księgach rachunkowych Banku brak jest jakichkolwiek księgowań na kontach księgowych dotyczących sprzedaży i odkupu papierów wartościowych, będących zabezpieczeniem tych transakcji. Istotnym elementem stanu faktycznego jest to, iż w ramach zawieranych przez Bank transakcji SBB każdorazowo następuje przeniesienie z rachunku Banku papierów wartościowych na rachunek nabywcy. Następnie po upływie okresu, na który transakcja SBB została zawarta następuje zwrotne przeniesienie papierów wartościowych na rachunek Banku. Te zmiany ilościowe w portfelu papierów wartościowych Banku odnotowywane są na rachunkach Banku w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych (jeżeli przedmiotem transakcji są obligacje) albo na rachunku Banku w Narodowym Banku Polskim (jeżeli przedmiotem transakcji są bony skarbowe). W zawieranych przez Bank transakcjach SBB następuje każdorazowo przeniesienie własności papierów wartościowych.

Zatem zdaniem Banku, w przypadku transakcji SBB Bank dokonuje zbycia papierów wartościowych przy jednoczesnym zobowiązaniu do odkupienia tej samej ilości takich samych papierów wartościowych w określonym dniu w przyszłości, po z góry określonej cenie powiększonej o oprocentowanie proporcjonalnie do okresu, na który kontrakt został zawarty.

W związku z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym Spółka zadała we wniosku następujące pytanie.

Czy transakcje SBB powinien traktować jako sprzedaż i odkup papierów wartościowych, co oznaczałoby:

• w momencie zawarcia transakcji SBB, obowiązek rozpoznawania w Banku przychodu ze sprzedaży papierów wartościowych, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop); za koszt uzyskania przychodów Bank może uznać wydatki poniesione na nabycie tych papierów wartościowych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop,
  
• w momencie zamknięcia transakcji 588, tj. odkupu papierów w wartościowych od np. NBP czy też innego banku rozpoznawanie kosztów nabycia papierów wartościowych, które staną się kosztami uzyskania przychodów dopiero w momencie zbycia/przedstawienia do wykupu papieru wartościowego, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop?

Czy też raczej powinien traktować transakcje SBB jako zaciągnięte pożyczki (zgodnie z ich ekonomicznym i księgowym charakterem) ze wszelkimi tego faktu konsekwencjami w zakresie ustalania wyniku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W ocenie Banku przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), nie zawierają regulacji bezpośrednio określających zasady opodatkowania kontraktów typu SBB.

Przy analizie charakteru przedmiotowego transakcji SBB należy mieć na uwadze, że Bank dokonując transakcji SBB w zamian za oferowane dłużne papiery wartościowe (obligacje Skarbu Państwa oraz bony skarbowe Skarbu Państwa) pozyskuje od innego podmiotu np. NBP albo innego banku środki finansowe.

Istota tych transakcji polega bowiem na pozyskiwaniu krótkoterminowego finansowania zabezpieczonego dłużnymi papierami wartościowymi oraz w oznaczonym w umowie terminie zwrocie finansowania wraz z wynagrodzeniem w postaci odsetek, za udzielone finansowanie.

Bank, będąc ekonomicznym właścicielem dłużnych papierów wartościowych, otrzymuje od NBP albo od innego banku środki pieniężne odpowiadające równowartości tych papierów i zobowiązuje się do zwrotu w określonym dniu takiej samej ilości środków pieniężnych w wysokości równowartości kapitału papierów wartościowych i naliczonych odsetek.

Ostateczny wynik transakcji SBB, nie powoduje w Banku zmiany stanu konta dłużnych papierów wartościowych. Papiery wartościowe, będące przedmiotem transakcji SBB pozostają w portfelu Banku. Transakcje te nie powodują ekonomicznie utraty/nabycia kontroli Banku nad tymi papierami wartościowymi. W następstwie zawarcia umów, o których mowa we wniosku Bank nie traci kontroli nad przekazywanym składnikiem aktywów finansowych, tj. papierem wartościowym, będącym przedmiotem tych transakcji. Powyższe transakcje są jedynie zapisywane na rachunku papierów wartościowych w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych i rachunku pieniężnym stron transakcji.

Zdaniem Banku nie jest właściwy pogląd, iż w tego typu transakcjach dochodzi do dwóch transakcji sprzedaży dłużnych papierów wartościowych.

Pozostające na rachunku Banku dłużne papiery wartościowe, będące przedmiotem transakcji typu SBB stanowią zabezpieczenie transakcji, które na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią jedynie zabezpieczenie zwrotu długu ciążącego na Banku w związku z dokonaniem transakcji. Oznacza to, że mające zwrotny charakter środki pieniężne uzyskane od np. NBP albo od innego banku w ramach transakcji SBB, należy uznać w Banku za środki niebędące definitywnym przysporzeniem, niestanowiące zatem przychodu podatkowego. Zwrócone do NBP albo do innego banku środki pieniężne w wysokości, pozostających na rachunku Banku, dłużnych papierów wartościowych stanowiących zabezpieczenie transakcji na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b updop nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W transakcjach SBB nie dochodzi do definitywnego zbycia papierów wartościowych i w związku z tym do omawianych transakcji nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

W związku z powyższym przedstawiony we wniosku o Interpretację sposób kwalifikowania tych transakcji dla celów prawa bilansowego powinien być zdaniem Banku - zbieżny z prawem podatkowym. Innymi słowy z punktu widzenia Banku transakcje typu SBB winny być traktowane jako zaciągnięte pożyczki, ze wszelkimi tego faktu konsekwencjami (tj. płacone na rzecz drugiej strony kontraktu odsetki kosztowe winny być traktowane przez Bank jak koszt podatkowy w momencie kasowego rozliczenia i zamknięcia transakcji SBB).

Podkreślić należy, iż podobny pogląd wyrażony został w interpretacji Ministra Finansów z dnia 23 września 2011 r. o sygn. DD6/033/70/SOH/PK-961/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.