Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-802/08-5/MC
z 26 lutego 2009 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB3/423-802/08-5/MC
Data
2009.02.26
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
nieodpłatne przekazanie rzeczy
podatek należny
podatek naliczony
podatek od towarów i usług
reprezentacja
Istota interpretacji
1. Czy Spółka jest uprawniona na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku VAT naliczonego, który na mocy przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2, 3, 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega odliczeniu od kwoty podatku VAT należnego Spółki?
2. Czy Spółka ma prawo na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46b tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zaliczenia do swoich kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku VAT należnego od dokonywanych przez Spółkę nieodpłatnych przekazań w celu reprezentacji i reklamy? Wniosek ORD-IN 724 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Spółka od maja 2004 r. do końca listopada 2008 r. poniosła szereg wydatków, które w świetle przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogły zostać zaliczone do jej kosztów uzyskania przychodów.
Powyższe wydatki nie są, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 28, pkt 30 i pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczane przez Spółkę do jej kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, Spółka w związku z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie pomniejszała podatku VAT należnego o kwoty podatku naliczonego związanego z powyższymi wydatkami. Spółka ponosiła również wydatki na usługi hotelarskie i gastronomiczne oraz paliwo do samochodów osobowych. Podatek VAT naliczony dotyczący nabywanych przez Spółkę usług gastronomicznych, hotelarskich i paliwo zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie pomniejsza podatku VAT należnego Spółki. Ponadto, Spółka zawierała umowy leasingu samochodów osobowych. Podatek VAT naliczony z tytułu czynszu lub innych płatności wynikających z zawieranych umów leasingu odliczany jest od podatku należnego Spółki w kwocie 60% kwoty podatku naliczonego wynikających z zawartej umowy, nie więcej jednak niż w wysokości 6.000 złotych.
Spółka dokonywała ponadto przekazania nieodpłatnie towarów w celach reprezentacji i reklamy. Przekazania takie, Spółka obciążała na podstawie faktury wewnętrznej należnym podatkiem VAT. Ponadto, również w przyszłości Spółka będzie ponosiła opisane powyżej wydatki oraz będzie w przyszłości przekazywała nieodpłatnie towary w celach reprezentacji i reklamy (zdarzenie przyszłe).
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 2, 3, 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:
Z kolei, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 7 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za koszty uzyskania przychodów nie są także uznawane na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 30 wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby Podatnika:
Kosztów takich do końca 2008 r. nie stanowiły również wydatki poniesione na zaniechane inwestycje (art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Z kolei, w świetle przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ww. ustawy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu podatek od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Z powyższego przepisu wynika zatem a contrario, iż kosztem uzyskania przychodu jest podatek naliczony VAT w tej części, w której ustawa o podatku od towarów i usług nie zezwala podatnikowi na jego odliczenie, o ile naliczony podatek VAT nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych. Biorąc powyższy przepis pod uwagę, Spółka jest zdania, iż kwota nieodliczonego podatku VAT naliczonego, dotycząca wszystkich wydatków ponoszonych przez Spółkę, które mieszczą się w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym wydatków na reprezentację, wydatków ponoszonych na zaniechane inwestycje czy też wydatków przekraczających kwoty, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zostać przez Spółkę zaliczona do jej kosztów uzyskania przychodów, o ile kwota nieodliczonego podatku VAT nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jasno bowiem wskazuje, iż VAT naliczony, który nie może zostać odliczony od podatku VAT należnego ze względu na ograniczenie wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług może zostać zaliczony przez podatnika do jego kosztów uzyskania przychodów, chyba, że naliczony podatek od towarów i usług powiększa wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Takie też stanowisko prezentowane jest przez organy skarbowe w wydawanych przez nie interpretacjach. I tak np. w interpretacji z dnia 14 lutego 2008 roku Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-224/07-2/MC) stwierdził, iż „w przypadku, gdy Spółce nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej Spółka będzie mogła na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – uznać za koszt uzyskania przychodów kwotę niepotrąconego podatku naliczonego od towarów i usług związanego z wydatkami poniesionymi na cele reprezentacji Spółki”. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2008 roku (sygn. IBPB3/423-317/07/AP/KAN-2279/07). Zdaniem Spółki, przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie nie tylko do wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ww. ustawy, a co za tym idzie podatek VAT naliczony od tych wydatków nie podlega na mocy przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług odliczeniu, ale również do wydatków na paliwa wykorzystywane do samochodów osobowych oraz do wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne i hotelarskie. W opinii Spółki, podatek VAT naliczony od nabycia paliwa wykorzystywanego do samochodów osobowych może zostać zaliczony przez Spółkę do jej kosztów uzyskania przychodów. Prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przysługuje Spółce również w odniesieniu do podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia usług gastronomicznych i hotelarskich. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy wyłącza bowiem możliwość pomniejszenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego dotyczącego tych wydatków. W związku z powyższym, Spółka jest na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uprawniona do zaliczenia nieodliczonego podatku VAT do swoich kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, zdaniem Spółki, w świetle przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przysługuje jej prawo do zaliczenia do jej kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku VAT naliczonego, który nie podlega odliczeniu w przypadku użytkowania przez Spółkę samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy też umowy leasingu. Powyższe stanowisko Spółki znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach wydanych przez organy skarbowe np. w piśmie Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 6 kwietnia 2006 r. o sygn. II US. PB-I/415/22/06 czy też w piśmie Urzędu Skarbowego w Grójcu z dnia 3 października 2006 r. o sygn. 1407/N-005/US/23/06/DD. W przypadku natomiast podatku VAT należnego naliczonego przez Spółkę od nieodpłatnie przekazywanych towarów na cele reprezentacji i reklamy Spółka jest zdania, iż zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest uprawniona do zaliczenia do swoich kosztów kwoty tego podatku. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugie ww. ustawy stanowi, iż nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodu podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.
Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
a) w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, b) w jazdach lokalnych - w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra (art. 16 ust. 1 pkt 30 ww. ustawy), Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz osobie fizycznej, wykonującej samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (…). Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 (w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r.) oraz 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:
Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 7 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Zatem, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., jeżeli Spółce nie przysługiwało obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększał wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, Spółka była uprawniona na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty podatku naliczonego od towarów i usług, który na mocy przepisu art. 86 ust. 7 i art. 88 ust. 1 pkt 2, 3, 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlegał odliczeniu od kwoty podatku VAT należnego Spółki. Powyższe odnosi się do wszystkich wymienionych przez Spółkę we wniosku wydatków, tj. poniesionych na reprezentację, koszty zaniechanych inwestycji, usługi hotelarskie i gastronomiczne, paliwo do samochodów osobowych oraz wydatków na rzecz pracowników, przekraczających kwoty, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także związanych z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umów leasingu. Ponadto na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami. Spółka miała zatem prawo uznać za koszt uzyskania przychodów podatek należny od dokonywanych przez nią nieodpłatnych przekazań w celu reprezentacji i reklamy, jeżeli zostały one opodatkowane podatkiem VAT, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie informuje się, iż w zakresie opisu zdarzenia przyszłego została wydana odrębna interpretacja w dniu 26 lutego 2009 r. nr ILPB3/423-802/08-6/MC.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.