INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2008 r. (data wpływu 18 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT od towarów i usług związanych z reprezentacją ( dotyczy pytania 1) – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT od towarów i usług związanych z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka ponosi wydatki na reprezentację. W tej chwili kwotę brutto traktuje jako wydatek nie będący kosztem uzyskania przychodu. Spółka chce jednak zacząć uznawać kwotę podatku od towarów i usług z faktur na reprezentację za koszt będący kosztem uzyskania przychodu, a tylko kwotę netto pozostawić jako wydatek nie będący kosztem uzyskania przychodu. Spółka przekazuje nieodpłatnie towary i produkty na cele reprezentacji. W tej chwili wykazuje podatek od towarów i usług należny od tego przekazania i kwalifikuje go jako koszt nie będący kosztem uzyskania przychodu (podobnie jak kwotę netto). Spółka chce traktować należny podatek od towarów i usług naliczany od przekazania na cele reprezentacji jako koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodu jest podatek naliczony od towarów i usług przy nabyciu towarów i usług związanych z reprezentacją Spółki...
2. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodu jest podatek należny od towarów i usług wykazany w fakturze wewnętrznej dokumentującej przekazanie towarów i produktów na cele reprezentacji...

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania pierwszego, w zakresie pytania drugiego wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Odnosząc się do pytania pierwszego Wnioskodawca stwierdził, iż w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ustawodawca wskazał, że co do zasady kosztem uzyskania przychodu nie jest podatek od towarów i usług, z tym że za koszt taki uważa się podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zatem jeżeli podatnik nie miał prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, stanowi on koszt podatkowy. Ustawodawca w powyższym przepisie wskazał, kiedy podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu. Uzależnił go od prawa podatnika do odliczenia tego podatku od podatku należnego. Jeżeli podatnik takiego prawa nie ma (w całości lub w części) – podatek ten stanowi koszt podatkowy. Konstrukcja tego przepisu wskazuje także na to, że nie tylko w podatku od towarów i usług, ale również w podatku dochodowym należy oddzielnie rozpatrywać wartość netto dokonanych zakupów i oddzielnie podatek od towarów i usług. Brak prawa do odliczenia tego podatku od podatku należnego jest jedynym warunkiem, od którego uzależnione zostało uznanie podatku naliczonego za koszt podatkowy. Skoro zatem w powyższym przepisie ustawodawca nie uzależnia prawa do uznania podatku naliczonego za koszt podatkowy od innych dodatkowych warunków, czyli np. od tego, aby sam wydatek stanowił koszt uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym, w ocenie Spółki prawa tego od powyższego nie można uzależniać.

Tym samym podatek od towarów i usług naliczony od zakupów na cele reprezentacji – ponieważ nie może zostać odliczony od podatku należnego – stanowi koszt podatkowy na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez względu na to, czy sam wydatek (w wartości netto) może zostać uznany za koszt podatkowy. Powyższe stanowisko jest zgodne m.in. z postanowieniem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 6 lipca 2007 r. Nr 1471/DPR2/423-53/07/AB oraz z postanowieniem Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 29 stycznia 2007 r. Nr 1471/DPD1/423-151/06/KK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego przedstawionego stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi 90-434 Łódź, ul. Piotrkowska 135 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.