P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 26.10.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 06.11.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy w przypadku przekroczenia limitu wydatków na reprezentację i reklamę niepubliczną, niepodlegający odliczeniu podatek naliczony związany z wydatkami nie stanowiącymi kosztów podatkowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka ponosi wydatki na reprezentację i reklamę. Kwota wydatków ponoszonych przez Spółkę w danym roku podatkowym przekracza 0,25% przychodów. W rezultacie zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, część przedmiotowych wydatków nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów Strony. W związku z powyższym Spółka nie obniża kwoty należnego podatku od towarów i usług o podatek naliczony związany z zakupem towarów i usług na cele reprezentacji i reklamy w części, w jakiej wydatki z tego tytułu przekraczają limit określony w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Spółka stoi na stanowisku, iż naliczony podatek VAT nie podlegający odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług będzie stanowił koszt uzyskania przychodów Strony. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Równocześnie, jak wynika z samego przepisu, ustawa przewiduje szereg wyjątków od powyższej zasady. Strona zwraca uwagę na art. 88 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy, stosownie do którego obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Spółka przytacza także przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. W ocenie Spółki, jeżeli wydatki na reprezentację i reklamę niepubliczną przekraczają limit określony w przepisach, to nie jest możliwe dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego w myśl przepisów ustawy o VAT. Powołuje się przy tym na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 18.10.2005r., znak 1473/WV/443/274/193/2005/JZ oraz postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego z dnia 29.08.2005r., znak PP II/443/1/163/151/05. W związku z powyższym, Spółka uważa, iż naliczony podatek VAT będzie stanowił koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie lub zwrot różnicy podatku VAT – jeżeli naliczony podatek nie powiększa wartości środka trwałego bądź wartości niematerialnej i prawnej. W ocenie Strony skoro zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie przysługuje jej prawo odliczenia podatku naliczonego, ponieważ poniesione wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, podatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 02.06.2006r., znak 1471/DPD1/423-42/06/KK, Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 26.04.2006r., znak 1472/ROP1/423-44/137/06/PK oraz Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 14.04.2005r., znak ZD/406-23/CIT/05.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wg brzmienia obowiązującego na dzień złożenia wniosku, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że do kosztów podatkowych można zaliczyć wszelkie koszty związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą poniesione w celu uzyskania przychodów. Katalog wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych zawarty został w art. 16 ust. 1 wspomnianej ustawy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Z drugiej strony stosownie do obowiązującej na dzień złożenia wniosku treści art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Natomiast wg treści tego artykułu, zmienionego ustawą z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przekroczenie limitu wydatków na reprezentację i reklamę niepubliczną, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującej do 31.12.2006r., bądź ponoszenie od dnia 01.01.2007r. wydatków na reprezentację powoduje konsekwencje w postaci niemożności odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z normą art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Analizując powyższe, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie podatek naliczony będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają bowiem ze sobą żadnego związku i odnoszą się do całkowicie innych sytuacji. Art. 16 ust. 1 pkt 28 odnosi się jedynie do wydatków na reprezentację i reklamę, a od dnia 01.01.2007r. tylko do wydatków na reprezentację, ponadto dotyczy kwot netto zakupionych towarów i usług. Natomiast przepisy dotyczące zaliczania podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów wskazują wprost, w jakich sytuacjach podatek naliczony może stanowić koszt podatkowy. W przedmiotowej sytuacji spełnione są wszelkie przesłanki zakwalifikowania naliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów, tzn. nie podlega on odliczeniu zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, konkretnie zgodnie z cytowanym wcześniej art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Przepisy dotyczące wydatków na reklamę i reprezentację, a od dnia 01.01.2007r. tylko do wydatków na reprezentację, nie mają w tym przypadku zastosowania, ponieważ naliczony podatek od towarów i usług nie zalicza się do tych wydatków, gdyż, jak stwierdzono wcześniej, w przypadku ustalania limitu kosztów reprezentacji i reklamy, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującej do końca 2006r., oraz odnośnie wydatków na reprezentację zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującą od dnia 01.01.2007r. mamy do czynienia z kwotami netto.
Dlatego też zaliczenie naliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów nie ma żadnego wpływu na wysokość wydatków na reprezentację i reklamę (od dnia 01.01.2007r. kosztów reprezentacji). Reasumując, przedmiotowy podatek, jeżeli nie podlega odliczeniu od podatku należnego w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi dla podatnika podatku dochodowego od osób prawnych koszt uzyskania przychodu. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.