P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 15.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 17.03.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy w przypadku przekroczenia limitu wydatków na reprezentację i reklamę niepubliczną, niepodlegający odliczeniu podatek naliczony można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje następujących zakupów związanych z reprezentacją i reklamą, od których nie przysługuje odliczenie naliczonego podatku od towarów i usług: zakup usług obcych, zakup usług gastronomicznych, zakup towarów małej wartości.

Spółka stoi na stanowisku, że naliczony podatek od towarów i usług, który nie podlega odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług stanowi koszt podatkowy, niezależnie od podatkowej kwalifikacji kosztu netto reprezentacji i reklamy niepublicznej, wyłączonego z kosztów uzyskania przychodów na skutek przekroczenia limitu. Zdaniem Strony art. 16 ust. 1 pkt 46 stanowi jednoznacznie, że w razie spełnienia warunku polegającego na braku prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku od towarów i usług, podatek naliczony jest kosztem uzyskania przychodów. Spółka wskazuje nadto, że brak możliwości odliczenia nie wynika z jej zawinionego działania, lecz wprost z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 wspomnianej ustawy obniżenia kwoty lub różnicy zwrotu podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na postanowienie Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 14.04.2005r., znak ZD/406-23/CIT/05.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że do kosztów podatkowych można zaliczyć wszelkie koszty związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą poniesione w celu uzyskania przychodów. Katalog wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych zawarty został w art. 16 ust. 1 wspomnianej ustawy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Z drugiej strony stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Zauważyć należy, iż przekroczenie limitu wydatków na reprezentację i reklamę niepubliczną powoduje konsekwencje w postaci niemożności odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z normą art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Analizując powyższe stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie podatek naliczony będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają bowiem ze sobą żadnego związku i odnoszą się do całkowicie innych sytuacji. Art. 16 ust. 1 pkt 28 odnosi się jedynie do wydatków na reprezentację i reklamę, ponadto dotyczy kwot netto zakupionych towarów i usług. Natomiast przepisy dotyczące zaliczania podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów wskazują wprost w jakich sytuacjach podatek naliczony może stanowić koszt podatkowy. W przedmiotowej sytuacji spełnione są wszelkie przesłanki zakwalifikowania naliczonego podatku do kosztów uzyskania przychodów, tzn. nie podlega on odliczeniu zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, konkretnie zgodnie z cytowanym wcześniej art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Przepisy dotyczące wydatków na reklamę i reprezentację nie mają w tym przypadku zastosowania, ponieważ naliczony podatek od towarów i usług nie zalicza się do tych wydatków, gdyż jak stwierdzono wcześniej w przypadku ustalania limitu reprezentacji i reklamy mamy do czynienia z kwotami netto. Dlatego, też zaliczenie naliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów nie ma żadnego wpływu na wysokość wydatków na reprezentację i reklamę. Reasumując, przedmiotowy podatek stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.