W dniu 3.02.2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka ponosi koszty związane z reprezentacją i reklamą. Wydatki te w części mają charakter reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób publiczny, a częściowo w sposób niepubliczny.

W oparciu o powyższy stan faktyczny zrodziła się wątpliwość, czy w przypadku przekroczenia limitu w podatku dochodowym wydatków na reklamę i reprezentację niepubliczną i braku możliwości odliczenia podatku naliczonego, podatek naliczony jest uznawany bezpośrednio za koszt uzyskania przychodu, czy też powiększa wartość wydatków limitowanych wraz z wartością netto zakupionych towarów i usług...

Zdaniem Wnioskującej, zasadą jest, iż podatek od towarów i usług nie jest kosztem uzyskania przychodów. Podatek naliczony, którego Podatnik nie może jednak odliczyć od kwoty podatku należnego (w całości lub części), będzie powiększał jego koszty uzyskania przychodów. A zatem, Podatnik, któremu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (m. in. na podstawie art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług) ma prawo ująć podatek VAT bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu w całości, nie wliczając tego podatku do wartości limitu kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej. Zdaniem Spółki, bez znaczenia bowiem pozostaje fakt, że podatek VAT dotyczy kosztów reprezentacji i reklamy limitowanej, której wydatki przekroczyły dopuszczalny limit 0,25% przychodów.

Zatem Wnioskująca uważa, iż w przypadku, gdy ponosi wydatki na reprezentację i reklamę niepubliczną i z przyczyn określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług nie przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie, podatek naliczony niepodlegający odliczeniu będzie zaliczany bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, a fakt ten nie będzie miał wpływu na ustalenie limitu kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Zauważyć należy, iż o przysługującym Podatnikowi prawie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony lub zwrocie różnicy podatku należnego decydują przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Podkreślić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych co do zasady uniemożliwiają zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów, zarówno należnego jak i naliczonego podatku od towarów i usług. Zatem, jako wyjątek od wskazanej reguły należy traktować regulacje zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ww. ustawy, które w enumeratywnie wskazanych sytuacjach zezwalają na odniesienie w ciężar kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT. Zgodnie z przywołaną regulacją, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z kolei, stosownie do regulacji wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Okoliczność, iż podatek naliczony VAT, w stosunku do którego, z uwagi na regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługiwało Podatnikowi odliczenie, odniesiony został w ciężar kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy podatkowej, nie ma wpływu na wysokość limitu wydatków na reprezentację i reklamę uznawanych za koszt podatkowy.

W sytuacji, gdyby naliczony podatek VAT zaliczony został do limitowanych kosztów uzyskania przychodów reprezentacji i reklamy niepublicznej, mogłoby się zdarzyć, iż w momencie przekroczenia wskazanego limitu przedmiotowy podatek zostałby z tych kosztów wyeliminowany, co zniwelowałoby skutki zastosowania regulacji z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a) ww. ustawy podatkowej.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.