Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/148/BRT/2014/RD-11897
z 3 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 02 grudnia 2013 r. Nr ILPB1/415-996/13-4/AP wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2013 r., uzupełnionym w dniu 25 listopada 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów z tytułu tantiem wykonawczych do właściwego źródła, jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 02 grudnia 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie klasyfikacji tantiem wykonawczych do odpowiedniego źródła przychodów. Interpretacja wydana została na wniosek Pana z dnia 29 sierpnia 2013 r., uzupełniony w dniu 25 listopada 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

Wnioskodawca jest piosenkarzem, muzykiem prowadzącym od 2 lipca 2013 r. własną działalność gospodarczą. Przychody uzyskuje głównie ze sprzedaży swoich usług - występuje w trakcie koncertów, jak również nagrywa płyty.

W ewidencji działalności gospodarczej jako przedmiot działalności gospodarczej zapisane ma m.in.: „Artystyczna i literacka działalność twórcza” (nr PKD 90.03.Z), „Działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych” (nr PKD 59.20.Z), „Działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych” (nr PKD 90.01.Z), „Działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych” (nr PKD 90.02.Z), „Dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim” (nr PKD 77.40.Z), „Reprodukcja zapisanych nośników informacji” (nr PKD 58.19.Z). W chwili obecnej jest zwolniony z VAT podmiotowo i wystawia swoim kontrahentom rachunki bez VAT.

W 2003 roku, nie prowadząc jeszcze działalności gospodarczej, Wnioskodawca podpisał deklarację członkowską i przystąpił, jako członek indywidualny, do „S” – Stowarzyszenia (…). Organizacji tej, w zobowiązaniu organizacyjnym, powierzył „na zasadzie powierniczej i na zasadzie wyłączności, zbiorowe zarządzanie prawami do artystycznych wykonań, które powstały dotychczas lub powstaną w okresie obowiązywania, w zakresie: zwielokrotniania artystycznego wykonania określoną techniką; wprowadzania do obrotu, najmu, dzierżawy, publicznych odtworzeń za pomocą wprowadzonego lub niewprowadzonego do obrotu egzemplarza; nadań, w tym radiowych, telewizyjnych i satelitarnych, zarówno przewodowych jaki bezprzewodowych, dokonywanych na żywo, z wprowadzonego albo niewprowadzonego do obrotu egzemplarza”.

Do momentu rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, otrzymywane z „S” wynagrodzenie rozliczane było na podstawie umowy cywilnoprawnej. Ponieważ Zainteresowany nadal będzie otrzymywał od „S” pieniądze z tytułu tantiem wykonawczych, przynależnych artyście wykonawcy, w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, zamierza na powyższy przychód wystawić wspomnianej Organizacji rachunek, a w przypadku utraty zwolnienia podmiotowego z VAT - fakturę VAT ze stawką zwolnioną (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT).

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy poprawne będzie potraktowanie przychodu z tantiem wykonawczych jako przychodu z działalności gospodarczej i udokumentowanie go wystawionym rachunkiem?

Organ upoważniony wskazał, że „przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ta część ww. pytania, która dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie klasyfikacji tantiem wykonawczych do odpowiedniego źródła przychodów. Natomiast w odniesieniu do tej części pytania, która dotyczy ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie obowiązku wystawienia rachunku, wniosek zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.”

Zdaniem Wnioskodawcy, odwołując się do interpretacji indywidualnej ITPB1/415-877/12/MR z 2012.10.23 wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, scharakteryzowane powyżej przychody wchodzą w zakres przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, ujętych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej) i w związku z tym nie powinien ich kwalifikować jako przychodów z praw majątkowych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ustawy o PIT (w nawiązaniu do art. 70 ust. 2 oraz art. 86 ust. 2, 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 02 grudnia 2013 r. Nr ILPB1/415-996/13-4/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...)uzyskanie tantiem wykonawczych mieści się w zakresie źródła przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i z tego względu nie jest to przychód z działalności gospodarczej. Z treści art. 5a pkt 6 ww. ustawy wynika bowiem, że jeśli dane przychody mogą być zaliczone do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9 cyt. ustawy, to nie są one zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej. (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy, zgodnie z którą jest to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przypadku, gdy działalność podatnika spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy, a nie spełnia kryteriów określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągnięte z tego tytułu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), muzyczne i słowno-muzyczne.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji) i stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza możliwości osiągania przez twórców przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem prowadzenie działalności twórczej może następować również wówczas, gdy sam twórca jest przedsiębiorcą i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje utwory, do których prawa przenosi na inne osoby. Przychody uzyskane w tym przypadku są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że jest piosenkarzem, muzykiem świadczącym usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przychody uzyskuje ze sprzedaży, wymienionych we wniosku, usług jak również z tytułu tantiem wykonawczych związanych z tymi usługami przynależnych artyście wykonawcy. A zatem nie ma przeszkód, aby przychody z tytułu wykonywanych przez Wnioskodawcę usług i otrzymywanych tantiem wykonawczych, mogły być kwalifikowane do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie ma przy tym znaczenia, iż świadczone usługi są „utworem” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych np. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1684/13, wyrok NSA z 07 lutego 2007 r. sygn. akt II FSK 211/06, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 września 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 1561/02.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.