Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-280/15-2/AM
z 29 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2015 r. (data wpływu 25 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania momentu powstania przychodu z tytułu otrzymanych tantiem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania momentu powstania przychodu z tytułu otrzymanych tantiem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa polskiego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka uzyskuje przychody z tytułu udzielania licencji swoim kontrahentom, na podstawie których są oni uprawnieni w szczególności do zwielokrotniania oraz rozpowszechniania (dystrybucji) gier komputerowych, gier konsolowych, gier na urządzenia mobilne, innych produktów kultury masowej oraz produktów pochodnych (dalej: „Produkty”).

Przychody Spółki z tytułu udzielania licencji są wynikiem realizacji umów zawartych z kontrahentami, będących zarówno podmiotami polskimi, jak i podmiotami z krajów na całym świecie. Na podstawie wyżej wymienionych umów, Spółka uzyskuje wynagrodzenie w formie tantiem (wielkość wynagrodzenia jest uzależniona od wielkości sprzedaży licencjonowanych Produktów zrealizowanej przez danego kontrahenta, w niektórych przypadkach kalkulacja tantiem uwzględnia również związane ze zrealizowaną sprzedażą koszty poniesione przez kontrahenta).

Kontrahenci przedstawiają Spółce raporty sprzedaży, w oparciu o które kalkulowane są tantiemy (wynagrodzenie należne Spółce). W konsekwencji, Spółka dopiero w momencie otrzymania raportu od danego kontrahenta uzyskuje informację o wysokości należnego jej wynagrodzenia za dany okres rozliczeniowy.

Wśród kontrahentów Spółki są takie podmioty jak np. W., N.i, Y., M., E., O., V. współpracujące z dostawcami na całym świecie, w oparciu o jednolite warunki ramowe, niepodlegające negocjacjom, w związku z czym nie ma możliwości zmiany okresów lub terminów sporządzania raportów.

Umowy zawarte z kontrahentami przewidują różne okresy rozliczeniowe (miesięczne, kwartalne) oraz różne terminy przesyłania raportów przez kontrahentów. W związku z tym, niektórzy z kontrahentów przesyłają raporty za okresy miesięczne, inni za okresy kwartalne.

Przykładowo Spółka otrzymuje raporty:

• 20 dni roboczych po zakończeniu kwartału,
  

• 30 dni po zakończeniu kwartału,
  

• 30 dni po zakończeniu miesiąca,
  

• 45 dni po zakończeniu kwartału.
  
  
  

Co do zasady raporty przesyłane są bezzwłocznie po ich sporządzeniu przez kontrahenta, za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej. Spółka nie ma możliwości wcześniejszego uzyskania raportu, gdyż kontrahenci prowadzą swoje rozliczenia biorąc pod uwagę własne ograniczenia techniczne i osobowe, lokalne regulacje prawne i podatkowe, konieczność zebrania szczegółowych danych (często w odniesieniu do sprzedaży i kosztów realizowanych jednocześnie w wielu krajach), jak również inne, nieznane Spółce okoliczności.

Jednocześnie, do momentu otrzymania lub udostępnienia raportów, Spółka nie zna wielkości sprzedaży Produktów zrealizowanej przez kontrahentów i w przypadku niektórych kontrahentów również wartości poniesionych przez kontrahenta kosztów niezbędnych do obliczenia podstawy naliczenia należnego jej z tego tytułu wynagrodzenia. W konsekwencji Spółka nie jest w stanie samodzielnie określić wielkości tantiem należnych jej od danego kontrahenta, a w związku z tym uzyskanego przychodu.

Zatem, bazę do ustalenia należnego Spółce wynagrodzenia za dany okres kwartalny lub miesięczny stanowią dostarczane przez kontrahentów raporty. Na ich podstawie Spółka wystawia kontrahentom faktury VAT z tytułu należnego jej wynagrodzenia co do zasady niezwłocznie po otrzymaniu raportu. Faktury VAT są wystawiane wszystkim kontrahentom, niezależnie od tego, czy są to podmioty z czy też spoza Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym momentem powstania przychodu z tytułu otrzymanych tantiem przez Spółkę (powstania obowiązku podatkowego) w podatku dochodowym od osób prawnych jest data wystawienia faktury VAT? (dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego)

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym momentem powstania przychodu z tytułu otrzymanych tantiem (powstania obowiązku podatkowego) w podatku dochodowym od osób prawnych jest data wystawienia faktury VAT.

1. Zasady dotyczące momentu powstania przychodu
   
   

W zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu udzielania licencji należy w pierwszej kolejności zauważyć, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. Z 2014 r., poz. 51 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu uważa się, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3c -3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Z powołanego przepisu wynika, że jeżeli nie nastąpiło jeszcze wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub przynajmniej częściowe wykonanie usługi, ale miało miejsce wystawienie faktury, względnie uregulowanie należności - to z tym dniem podatnik obowiązany jest wykazać przychód.

Należy zauważyć, iż w art. 12 ust. 3c-3g ustawy o CIT ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej. W ocenie Wnioskodawcy, mogą pojawić się wątpliwości w zakresie zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, zgodnie z którym, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Analizując art. 12 ust. 3c ustawy o CIT należy zauważyć, że dotyczy on usług, które strony rozliczają cyklicznie. Zatem, w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

Jednakże, w opisanym stanie faktycznym wskazano, że w ramach swojej działalności Wnioskodawca udziela licencji, tj. dokonuje przekazania określonych majątkowych praw do Produktów (w szczególności praw do zwielokrotniania oraz rozpowszechniania) kontrahentom Spółki. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy przychody te stanowią przychody uzyskane w związku ze zbyciem praw majątkowych, a nie ze świadczeniem usług.

2. Udzielenie licencji jako przychód ze zbycia praw majątkowych
   
   

Aby ustalić moment powstania przychodu w związku z otrzymaniem tego typu płatności, należy bowiem dokonać kwalifikacji udzielenia licencji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym udzielenie licencji, w tym praw do rozpowszechniania (dystrybucji), stanowi na gruncie ustawy o CIT zbycie prawa o charakterze majątkowym.

Świadczy o tym przede wszystkim fakt, iż w rezultacie udzielenia licencji kontrahentom dochodzi do przekazania na ich rzecz prawa do korzystania z Produktów na określonych polach eksploatacji (w szczególności prawa do zwielokrotniania oraz rozpowszechniania Produktów). Prawo to ma niewątpliwie charakter majątkowy, gdyż w rezultacie nabycia tego prawa, kontrahenci uzyskują uprawnienie do korzystania oraz czerpania korzyści majątkowych z otrzymanego przez siebie prawa. Przekazanie tego prawa odbywa się za wynagrodzeniem w postaci tantiem uiszczanych przez kontrahentów. A zatem, w ocenie Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o CIT udzielenie licencji należy traktować jako zbycie prawa majątkowego.

Organy w wydawanych interpretacjach konsekwentnie potwierdzają, że Ustawodawca dla celów ustawy o CIT traktuje obrót licencjami jak obrót określonymi prawami majątkowymi. Przykładowo, takie stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lutego 2011 r., sygn. IPPB5/423-862/10-4/AJ, który stwierdził, że: „udzielenie przedmiotowej licencji oznacza zbycie prawa o charakterze majątkowym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - prawa do korzystania i czerpania korzyści majątkowych z określonych praw w określonym czasie i w określony sposób (w określonych polach eksploatacji). „Majątkowy” charakter prawa w postaci licencji wynika z jego ekonomicznego charakteru (nabywca nabywa wartość niematerialną i prawną, która będzie stanowiła składnik majątkowy jego aktywów). Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka polskiego PWN (sjp.pwn.pl) pojęcie „majątek” oznacza m.in. „czyjś stan posiadania”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 października 2014 r., sygn. IPPB5/423-859/14-4/AM stwierdził: „udzielanie przedmiotowych sublicencji oznacza zbycie prawa o charakterze majątkowym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przepisy ustawy Kodeks cywilny nie mają w tym przypadku zastosowania) - prawa do korzystania i czerpania korzyści majątkowych z określonych praw w określonym czasie i w określony sposób (w określonych polach eksploatacji)”.

Tożsame stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 3 listopada 2014 r. sygn. IPPB5/423-929/14-2/AM.

3. Udzielenie licencji przez Wnioskodawcą a świadczenie usług
   
   

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego trudno mówić o wykonywaniu jakichkolwiek usług przez Spółkę na rzecz kontrahentów w trakcie realizacji umów. W wyniku umowy zawartej ze Spółką, kontrahenci uzyskują przede wszystkim prawo do czerpania korzyści ekonomicznych w określonym czasie z określonych praw.

Należy wskazać, że w ustawie o CIT nie zostało zdefiniowane, co należy rozumieć pod pojęciem „usługa”, czy też „umowa o świadczenie usług”. Zgodnie zatem z językowym znaczeniem, zwrot „usługa” oznacza „pomoc okazana komuś” (www.sjp.pwn.pl), natomiast „umowa o świadczenie usług” to „umowa, w której jedna strona podejmuje się wykonania pewnej czynności faktycznej lub prawnej - z reguły odpłatnie (np. umowa o dzieło, umowa zlecenia, komisu, spedycji)”.

Warto przy tym zauważyć, iż zgodnie z komentarzem do art. 12 Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku OECD (Komentarz do Modelowej Konwencji w Sparwie Podatku od Dochodu i Majątku OERCD Dom Wydawniczy ABC, wersja skrócona 15.07.2005 r., str. 187-189) umowa o świadczenie usług charakteryzuje się tym, iż jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując pracę dla drugiej strony. Tak też należy rozpatrywać pojęcie „usługi” jako kategorii przychodów w rozumieniu art. 12 ust. 3-3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odróżnieniu od przeniesienia praw, czy np. zbycia know-how. Za takim rozumieniem usługi jako wykonywanej pracy, czy też zespołu czynności na rzecz kontrahenta przemawia użyte w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT sformułowanie „wykonania usługi”.

Kwalifikacja udzielenia licencji jako zbycia prawa a nie świadczenia usług jest zgodna ze stanowiskiem prezentowanym przez organy. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2014 r, sygn. IPPB5/423-991/14-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważył, że: „Umowy o świadczenie usług zostały przez ustawodawcę wymienione w art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Pojęcie usług jest bardzo pojemne i obejmuje wykonywanie czynności (faktycznych, jak i prawnych) dla innej osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa - Kodeks cywilny przyznaje zdolność prawną.

Jednakże nawet tak szerokie rozumienie usługi nie uprawnia do twierdzenia, iż pod pojęciem usługi mieści się działalność polegająca na rozporządzaniu prawami autorskimi do treści i utworów w formie przenoszenia całości praw autorskich do audycji jak i poprzez udzielenie licencji (chyba, że dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Ustawodawca zdecydowałby się na analogiczne rozwiązanie jak w ustawie o podatku od towarów i usług, t. j. enumeratywne zaliczenie licencji do kategorii usług, czego jednak nie uczynił)”.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, metoda rozpoznawania przychodów podatkowych określona w art. 12 ust. 3c ustawy o CIT nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż w omawianym przepisie jest mowa o usługach, z którymi nie mamy do czynienia w przedstawionych we wniosku okolicznościach (niezależnie od kwalifikacji tych zdarzeń dla celów podatku od towarów i usług). Przedmiotem umów nie jest wykonywanie na rzecz kontrahentów przez Spółkę żadnych usług, lecz przekazanie określonych uprawnień do Produktów, kontrahenci uzyskują jedynie prawo do czerpania korzyści ekonomicznych w określonym czasie z określonych praw.

Należy zwrócić również uwagę na fakt, iż działanie Wnioskodawcy ma de facto charakter jednorazowy i ogranicza się do udzielenia licencji kontrahentom w momencie zawarcia umowy. Umowy te mogą jednak obowiązywać wiele lat. Uznanie, iż na podstawie przedmiotowych umów Wnioskodawca świadczy usługę przez wiele lat, w sytuacji, gdy jego działanie ogranicza się do udzielenia licencji w momencie zawarcia umowy, zdaniem Wnioskodawcy jest niezgodne z charakterem transakcji.

W związku z powyższym, zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którą za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W przedmiotowym stanie faktycznym, pierwszym zdarzeniem, które może potencjalnie powodować powstanie przychodu jest zbycie prawa majątkowego (udzielenie licencji) następującego w chwili zawarcia umowy z kontrahentem. Należy jednak zauważyć, iż w tym momencie prawo to nie ma przypisanej żadnej konkretnej wartości - wartość ta będzie dopiero określona w przyszłości i będzie zależna od wielkości sprzedaży licencjonowanej treści (a ta będzie znana dopiero w momencie otrzymania raportu sprzedaży od kontrahenta). Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, w chwili zbycia prawa majątkowego po stronie Spółki nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, momentem powstania przychodu z tytułu otrzymanych tantiem w podatku dochodowym od osób prawnych będzie data wystawienia przez Spółkę faktury VAT (na podstawie raportu sprzedaży przygotowanego przez kontrahenta).

4. Brak możliwości ustalenia przychodu
   
   

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż nawet gdyby jednak przyjąć, że udzielenie przedmiotowych licencji do gier stanowi usługę, to Spółka nie byłaby w stanie określić przychodu za dany okres rozliczeniowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego. Jak wynika z opisu stanu faktycznego do momentu otrzymania lub udostępnienia raportu sprzedaży Spółka nie zna wielkości sprzedaży licencjonowanej treści, ani należnego jej z tego tytułu wynagrodzenia. Należy przy tym zauważyć, że brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego.

Zasada ta jest powszechnie stosowana w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z 16 września 2010 r. (sygn. akt II FSK 1989/08) Naczelny Sąd Administracyjny uznał: „Zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilum nulla obligatio est. Brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego”.

Identyczne wnioski zawierają również inne wyroki sądów administracyjnych - na przykład Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 127/13), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 stycznia 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 3118/14) czy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 13 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Op 565/13) A zatem sytuacja, w której nie jest obiektywnie możliwe określenie na koniec okresu rozliczeniowego (ani na moment obliczenia wysokości zaliczki na podatek za poprzedni miesiąc) wysokości wynagrodzenia należnego Spółce oznacza, iż obowiązek podatkowy nie powstaje zgodnie z normą art. 12 ust. 3c ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy wcześniejszemu powstaniu obowiązku podatkowego, tj. na koniec okresu rozliczeniowego, sprzeciwia się nie tylko zasada impossibilium nulla obligatio est, ale również zasada racjonalności ustawodawcy. Trudno przyjąć, że racjonalny ustawodawca ustanowiłby normę, zgodnie z którą przychód z tytułu usług świadczonych cyklicznie powstawałby zawsze na koniec okresu rozliczeniowego, uwzględniając również sytuacje, w których wielkość przychodu nie jest znana podatnikowi. W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę wysokość przychodu jest uzależniona od wielu czynników i jest znana dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Z kolei warunki umów, których stroną jest Wnioskodawca, odnoszące się do sposobu rozliczania wynagrodzenia należnego Spółce są nienegocjowalne, tj. Spółka podpisując umowę z ogólnoświatowym dystrybutorem mediów (np. gier) przystępuje do pewnego modelu dystrybucji (w tym sposobu określenia wynagrodzenia), na którego kształt Spółka nie ma wpływu.

Z tego względu, obowiązek podatkowy związany z zakończeniem okresu rozliczeniowego wskazanego na fakturze powinien zostać określony z uwzględnieniem czasu potrzebnego na udokumentowanie zdarzeń niezbędnych dla ustalenia podstawy opodatkowania za dany okres rozliczeniowy. Stąd, w opinii Spółki, nawet gdyby przyjąć, iż wynagrodzenie należne Spółce jest wynagrodzeniem za świadczone usługi, to obowiązek podatkowy powstawałby dopiero w momencie wystawienia przez Spółkę faktury (na podstawie raportu należnych tantiem od zrealizowanej sprzedaży przedstawionego Spółce przez kontrahenta).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w stanowisku prezentowanym przez organy, które dotyczyły stanów faktycznych zbliżonych do przedstawionego przez Wnioskodawcę. Na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 października 2014 r., sygn. IPPB5/423-859/14-4/AM zauważono, że: „do momentu, otrzymania lub udostępnienia raportu sprzedaży Spółka nie zna wielkości "sprzedaży" licencjonowanej treści, którą może dysponować ani należnego jej z tego tytułu wynagrodzenia. Nie jest zatem w stanie samodzielnie oszacować czy wyświadczyła jakiekolwiek usługi na rzecz Dystrybutora i jaki był ich zakres. W tym stanie rzeczy, stwierdzić należy, że przychód z tytułu udzielania sublicencji dystrybutorom na korzystanie z nagrań audio i wideo powstanie zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1), tj. w dniu wystawienia faktury”.

Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 grudnia 2014 r., sygn. IPPB5/423-991/14-2/AM stwierdzono, że „bazę do ustalenia należnego Spółce wynagrodzenia za dany miesiąc stanowią, dostarczane pod koniec kolejnego miesiąca, raporty o faktycznym ruchu sms i liczbie użytkowników. Z uwagi na powyższe w opisanym stanie faktycznym przychód Spółki powstaje zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1), tj. w dniu wystawienia faktury”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-893/12/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził: „momentem powstania przychodu będzie data wystawienia tejże faktury, skoro w myśl art. 12 ust. 3a ustawy o pdop okoliczność ta zaistniała jako pierwsza. Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznawania przychodu za dany okres przed otrzymaniem od wydawcy raportu”.

5. Wniosek
   
   

Zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym rozpoznanie przychodu winno następować zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, tj. w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, prawidłowym momentem rozpoznania przychodu (powstania obowiązku podatkowego) zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1 ustawy o CIT jest moment wystawienia faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Krańcowo należy podkreślić, że przywoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.