Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-396/15-4/PR
z 10 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 8 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów;
• rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski;
• wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu towarów w przypadku nabycia poza terytorium Polski, w ramach Umowy, paliwa do napędu Pojazdów;
• rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia kosztów usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów, na rzecz Spółek przejmujących;
• rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski;
• rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów nabycia poza terytorium Polski paliwa do napędu Pojazdów

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów; rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski; wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu towarów w przypadku nabycia poza terytorium Polski, w ramach Umowy, paliwa do napędu Pojazdów; rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia kosztów usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów, na rzecz Spółek przejmujących; rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski; rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów nabycia poza terytorium Polski paliwa do napędu Pojazdów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie transportu samochodowego (osobowego, towarowego, specjalistycznego).

W związku z posiadaniem rozbudowanej floty pojazdów, Spółka jest stroną umowy (dalej: Umowa) z podmiotem trzecim (dalej: Dostawca) w zakresie korzystania z tzw. kart paliwowych emitowanych i wydawanych przez Dostawcę. Dostawca jest podmiotem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, niemniej jednak jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Posiadanie kart paliwowych umożliwia Spółce dokonywanie bezgotówkowych zakupów towarów i usług na stacjach obsługi współpracujących z Dostawcą. Każda z kart może być przypisana do:

1. jednego pojazdu za pomocą numeru rejestracyjnego tego pojazdu (tzw. karta pojazdu),
2. wszystkich pojazdów zarejestrowanych na Spółkę (tzw. karta firmowa),

przy czym zarówno karta pojazdu, jak i karta firmowa może być wykorzystywana do pojazdów wynajętych przez Spółkę.

Zgodnie z Umową, Dostawca pobiera za swoje dostawy i usługi aktualnie obowiązujące narzuty, tj. tzw. opłaty serwisowe należne za obsługę kart (dalej: usługa serwisowa), których wysokość została określona w załączniku do Umowy.

Posługując się kartą paliwową Spółka może dokonywać na terenie Unii Europejskiej (dalej: UE) jak i poza UE następujących operacji:

1. nabycia paliw silnikowych,
2. uiszczenia opłat drogowych (za przejazd autostradami oraz za Eurowiniety),
3. nabycia usług mycia samochodów.
   
   

W odniesieniu do transakcji nabycia paliwa, Spółka pragnie wskazać, że złożony wniosek dotyczy wyłącznie towarów nabytych poza terytorium Polski, w szczególności paliwo nabywane przez Spółkę w ramach zawartej Umowy tankowane jest za granicą (w UE lub poza UE) bezpośrednio do baku pojazdów, a następnie zużywane w całości (lub części) poza terytorium Polski.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w zakresie dokonanych na terytorium kraju transakcji rozliczanych przez Spółkę z zastosowaniem kart paliwowych, Spółka uzyskała interpretację indywidualną z dnia 27 marca 2015 r. oraz interpretację indywidualną z dnia 12 marca 2015 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Spółki za prawidłowe w zakresie zasadności uznania transakcji dokonywanych pomiędzy koncernem udostępniającym karty paliwowe a Spółką odpowiednio za: odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy z 11 marca 2004 r. (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT) i dokumentowania ich za pomocą faktur wystawianych na rzecz Spółki przez koncern (z wyjątkiem opłat za przejazdy drogami krajowymi lub ich odcinkami oraz za korzystanie ze stref płatnego parkowania).

Podział Spółki

W związku z procesem restrukturyzacyjnym w ramach grupy, do której należy Spółka, w dniu 31 lipca 2015 r. dokonano podziału Spółki (dalej: Dzień podziału) w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1030 ze zm., dalej jako: KSH), tj. poprzez przeniesienie na spółki przejmujące oraz na spółkę nowo zawiązaną, części majątku Wnioskodawcy w postaci wyodrębnionych oddziałów (dalej: wydzielone ZCP). Zgodnie z otrzymanymi w dniu 12 czerwca, 22 czerwca oraz 29 czerwca 2015 r. indywidualnymi interpretacjami przepisów prawa podatkowego , wydanymi przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zarówno wydzielone ZCP, jak i majątek pozostający w Spółce po dokonaniu podziału przez wydzielenie, stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i w konsekwencji, wydzielenie ZCP do innych podmiotów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

Na skutek podziału ZCP zostały wydzielone do trzech istniejących Spółek ‒ A. S.A., B. Sp. z o.o., C. Sp. z o.o. oraz do spółki zawiązanej wskutek podziału, która funkcjonuje w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działającą pod nazwą D. Sp. z o.o. (dalej łącznie: Spółki przejmujące). Spółki przejmujące są podmiotami zarejestrowanymi w Polsce dla celów VAT.

Natomiast pozostający w Spółce zespół składników majątkowych, materialnych i niematerialnych, włączając zobowiązania, stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci Oddziału (…), kontynuuje swoją działalność w zakresie świadczenia usług transportowych realizowanych transportem kolejowym, a także wykonywania prac utrzymaniowo-naprawczych dla wagonów towarowych oraz wagonetek.

W ramach podziału Spółki, Spółki przejmujące wstąpiły z dniem 31 lipca 2015 r. we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki Wnioskodawcy pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Pojazdy po Dniu podziału

Zgodnie z planem podziału, majątek trwały przypisany do poszczególnych wydzielonych ZCP obejmuje wybrane pojazdy (w tym pojazdy zarejestrowane na Spółkę, do których przynależą karty paliwowe). Niemniej jednak, w wyniku podziału, Spółki przejmujące nie weszły w prawa i obowiązki wynikające z Umowy. W konsekwencji, w tym zakresie podmiotem, z którym Dostawcę łączy stosunek prawny jest w dalszym ciągu Wnioskodawca.

Ponadto, Spółki przejmujące po Dniu podziału zawarły umowy w zakresie korzystania z kart paliwowych bezpośrednio z Dostawcą. Jednakże umowy te nie obejmują pojazdów, które są zarejestrowane na Spółkę, tj. nie zostały przerejestrowane na Spółki przejmujące (samochody te w dalszym ciągu objęte są Umową zawartą przez Spółkę) (dalej jako: Pojazdy).

W konsekwencji, mogą zdarzyć się przypadki, w których od Dnia podziału do momentu przerejestrowania Pojazdów, nabycie towarów i usług nastąpi przez pracowników Spółek przejmujących, przy wykorzystaniu kart paliwowych wydanych na podstawie Umowy zawartej przez Spółkę. W takim przypadku, kosztem nabycia towarów i usług z wykorzystaniem tej karty (oraz kosztem usług serwisowych) obciążona jest Spółka, tj. świadczenia te dokumentowane są fakturami wystawionymi przez Dostawcę na rzecz Spółki. W takim przypadku Spółka obciąża Spółki przejmujące przedmiotowymi kosztami.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 12 lutego 2016 r. wyjaśnił co następuje.

1.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zasady dokonywania zakupu towarów i usług za pomocą kart paliwowych zostały uregulowane w Umowie zawartej pomiędzy Spółką a Dostawcą. Na podstawie zawartej Umowy, uzgodnienia pomiędzy Dostawcą a Spółką obejmują m.in. określenie zakresu nabywanego asortymentu, wysokości cen, terminów płatności oraz zasad wydawania i korzystania z kart paliwowych. Ponadto, uzgodnienia te obejmują również określenie limitów dostępnych na kartach paliwowych oraz możliwości zmiany warunków handlowych Umowy w określonych sytuacjach, w tym możliwości blokowania i zawieszania korzystania z kart paliwowych. Wnioskodawca pragnie wskazać również, iż po udostępnieniu kart paliwowych Spółce, Dostawca w sposób bieżący zarządza wydanymi kartami i zachowuje kontrolę nad sposobem ich wykorzystania.

Mając na uwadze wskazane powyżej zasady dokonywania zakupu towarów i usług przez Wnioskodawcę przy użyciu kart paliwowych uregulowane w Umowie, należy wskazać, iż:

1. Dostawca określa/będzie określał zakres asortymentu towarów i usług, które są/będą nabywane przez Wnioskodawcę przy użyciu kart paliwowych (np. w ramach limitu miesięcznego);
2. Dostawca określa/będzie określał zasięg obowiązywania kart paliwowych poprzez wskazanie rodzajów stacji paliw, na których możliwe jest dokonywanie zakupów z wykorzystaniem kart paliwowych (tj. w pierwszej kolejności koncern paliwowy w drodze negocjacji ustala tę kwestię z Dostawcą, a następnie Spółka negocjuje i uzgadnia z Dostawcą rodzaje stacji paliw na jakich dopuszczalne jest dokonywanie rozliczeń kartami paliwowymi);
3. Sprzedaż świadczeń odbywa/będzie odbywać się zasadniczo po cenach obowiązujących na stacjach obsługi współpracujących z Dostawcą w momencie realizacji transakcji, przy czym Dostawca ma prawo (z którego będzie mógł skorzystać, lecz nie będzie to obowiązkowe) przyznać Spółce określone rabaty i upusty dotyczące zrealizowanych zakupów, które są/będą uwzględniane w rozliczeniach między stronami (m.in. stałe upusty, rabaty wolumenowe, rabaty dodatkowe za spełnienie określonych postanowień w Umowie). Dostawca ma zatem dowolność w ustalaniu poziomu rabatów przyznawanych Spółce. W konsekwencji, Dostawca ustala/będzie ustalał ceny za towary i usługi, jakie zapłaci Wnioskodawca;
4. Dostawca ponosi pełną odpowiedzialność wobec Spółki za świadczenia nabywane przy użyciu kart paliwowych (odpowiedzialność ta obejmuje również przyjmowanie ewentualnych roszczeń reklamacyjnych i podejmowanie działań mających na celu rozpatrzenie reklamacji) – w tym zakresie relacja cywilnoprawna funkcjonuje pomiędzy Spółką a Dostawcą (nie zaś pomiędzy Spółką a koncernem paliwowym – prawo do zgłaszania reklamacji koncernowi paliwowemu może przysługiwać jedynie Dostawcy).
   
   

Jednocześnie, jak zostało wskazane powyżej, możliwość negocjacji cen pomiędzy Spółką a Dostawcą wynika z możliwości otrzymania przez Spółkę określonych rabatów. Spółka nie ma natomiast możliwości negocjowania cen bezpośrednio ze stacją paliw (możliwość taką może posiadać jedynie Dostawca).

Wnioskodawca pragnie wskazać także, iż zgodnie z powołaną w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego interpretacją indywidualną z dnia 12 marca 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na rzecz Spółki, transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcą a Spółką stanowią odpowiednio odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), realizowane przez Dostawcę na rzecz Spółki.

2.

Spółka udostępnia Spółkom przejmującym karty paliwowe razem z pojazdem, który został przejęty przez te Spółki w ramach podziału, a którego przerejestrowanie na właściwą Spółkę przejmującą nastąpiło/nastąpi po dniu podziału. Udostępnienie to następuje na podstawie przyjętych w drodze negocjacji warunków współpracy pomiędzy Spółką a Spółkami przejmującymi, które obejmują m.in. zakres nabywanego asortymentu, wysokości cen, uzgodnienia dotyczące terminów płatności oraz zasad wydawania i korzystania z kart paliwowych, a także limitów dostępnych na tych kartach.

Mając na uwadze wskazane powyżej warunki, na jakich Wnioskodawca udostępnia Spółkom przejmującym karty paliwowe oraz zasady dokonywania przez te Spółki przejmujące zakupu towarów i usług przy ich wykorzystaniu należy wskazać, iż:

1. Wnioskodawca określa/będzie określał zakres asortymentu towarów i usług, które są/będą nabywane przez Spółki przejmujące przy użyciu kart paliwowych (np. w ramach limitu miesięcznego);
2. Wnioskodawca określa/będzie określał zasięg obowiązywania kart paliwowych poprzez wskazanie rodzajów stacji paliw, na których możliwe jest dokonywanie zakupów z wykorzystaniem kart paliwowych (tj. w pierwszej kolejności Dostawca negocjuje tę kwestię z Wnioskodawcą, a następnie Spółki przejmujące podejmują negocjacje i ustalenia z Wnioskodawcą w zakresie rodzajów stacji paliw na jakich dopuszczalne jest dokonywanie rozliczeń kartami paliwowymi);
3. Sprzedaż świadczeń na rzecz Spółek przejmujących odbywa/będzie odbywać się zasadniczo po cenach obowiązujących na wybranych stacjach obsługi w momencie realizacji transakcji, przy czym Wnioskodawca ma prawo (z którego będzie mógł dowolnie skorzystać) przyznać Spółkom przejmującym określone rabaty i upusty dotyczące zrealizowanych zakupów, które są/będą uwzględniane w rozliczeniach między stronami;
4. Spółka ponosi odpowiedzialność wobec Spółek przejmujących za świadczenia nabywane przez nie przy użyciu kart paliwowych (odpowiedzialność ta obejmuje również przejmowanie ewentualnych roszczeń reklamacyjnych i podejmowanie działań mających na celu rozpatrzenie reklamacji). Spółka natomiast posiada/będzie posiadać prawo do zgłaszania Dostawcy reklamacji w odniesieniu do nabywanych przez Spółki przejmujące za pomocą kart paliwowych towarów i usług.
   
   

Jednocześnie, jak zostało wskazane powyżej, Wnioskodawca ma dowolność w ustalaniu poziomu rabatów przyznawanych Spółkom przejmującym (Spółka ma pełną swobodę w „dysponowaniu” udzielonymi jej przez Dostawcę rabatami i upustami). W związku z tym, Spółka posiada możliwość podjęcia negocjacji ze Spółkami przejmującymi w zakresie ceny świadczeń nabywanych przy pomocy kart paliwowych.

Wnioskodawca pragnie dodatkowo podkreślić, iż zgodnie z powołaną w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego interpretacją indywidualną z dnia 12 marca 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na rzecz Spółki, transakcje pomiędzy Spółką a Spółkami z grupy w zakresie nabycia przez nie świadczeń za pomocą kart paliwowych stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, realizowane przez Spółkę na rzecz Spółek przejmujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów?
2. Czy Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski?
3. Czy Spółka nie jest podatnikiem z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu towarów w przypadku nabycia poza terytorium Polski, w ramach Umowy, paliwa do napędu Pojazdów?
4. Czy Spółka jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia kosztów usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów, na rzecz Spółek przejmujących?
5. Czy Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski?
6. Czy Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów nabycia poza terytorium Polski paliwa do napędu Pojazdów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów.
2. Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski.
3. Spółka nie jest podatnikiem z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu towarów w przypadku nabycia poza terytorium Polski, w ramach Umowy, paliwa do napędu Pojazdów.
4. Spółka jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia kosztów usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów, na rzecz Spółek przejmujących.
5. Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski.
6. Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów nabycia poza terytorium Polski paliwa do napędu Pojazdów.
   
   

Uzasadnienie

Ad. 1.

1. Miejsce opodatkowania VAT analizowanych usług

W świetle przepisów ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT w Polsce podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W rezultacie, w celu określenia konsekwencji podatkowych na gruncie VAT wynikających ze świadczenia przez Dostawcę usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów, koniecznie jest ustalenie, czy usługi te świadczone są na terytorium kraju.

Zgodnie z zasadą ogólną, wyrażoną w art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniami określonymi w ustawie.

Jednocześnie, dla celów ustalenia miejsca świadczenia usług, w art. 28a ustawy o VAT, ustawodawca wprowadził definicję podatnika, zgodnie z którą, przez podatników rozumie się przede wszystkim podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności a także osoby prawne nieprowadzące działalności gospodarczej, które są zidentyfikowane lub obowiązane do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Należy zatem zauważyć, iż w analizowanej sprawie, usługi mycia Pojazdów wykonane poza terytorium Polski oraz usługi serwisowe związane z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów świadczone są na rzecz podmiotu wykonującego działalność gospodarczą (tj. podatnika w rozumieniu powyższych przepisów), posiadającego siedzibę na terytorium Polski. Co więcej, usługi te nie zostały wskazane w ustawie jako usługi podlegające opodatkowaniu VAT zgodnie z zasadą odmienną niż przewidziana w art. 28b ustawy o VAT.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie terytorium Polski.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2014 r. sygn. IBPP4/443-311/14/EK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż: „(...) świadczone przez Wnioskodawcę usługi (serwisowe ‒ przyp. Spółka) ‒ traktowane jako usługi kompleksowe ‒ będą podlegały opodatkowaniu w kraju usługobiorcy na zasadach przewidzianych w kraju siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy”,
• interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2010 r. sygn. ILPP2/443-252/10-6/EWW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, iż: „(…) w niniejszej sprawie, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowaniu usług mycia pojazdów świadczonych przez Zainteresowanego są terytoria krajów, w których podatnicy będący usługobiorcami (kraje UE i spoza UE) posiadają siedziby”.
  
  

2. Podatnik z tytułu świadczenia analizowanych usług

W przypadku usług opodatkowanych zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 28b ustawy o VAT, stosownie do uregulowań art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające te usługi, pod warunkiem, że:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju,
2. usługobiorcą jest podatnik VAT, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania dla celów VAT, zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy.
   
   

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, usługobiorcą usług polegających na myciu pojazdów i usług serwisowych jest podmiot posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, zarejestrowany dla celów VAT w Polsce oraz będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W odniesieniu natomiast do usługodawcy, Dostawca jest podmiotem, nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.v

Mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności, w odniesieniu do analizowanych usług spełnione są przesłanki wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, w konsekwencji, podatnikiem z tytułu nabycia przedmiotowych usług jest usługobiorca.

3. Spółka jako usługobiorca analizowanych świadczeń

Zgodnie z art. 93c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: Ordynacja podatkowa), osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. Przepis ten stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie ‒ także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W doktrynie prawa podatkowego przedmiotowe następstwo określane jest, jako tzw. sukcesja podatkowa częściowa.

Przepisy Ordynacji podatkowej nie definiują kluczowego dla powyższej tzw. sukcesji podatkowej częściowej sformułowania użytego w art. 93c Ordynacji podatkowej: „praw i obowiązków przewidzianych w przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przydzielonymi (...) składnikami majątku”. Jak wskazuje się w doktrynie ‒ ratio legis rozwiązania przyjętego w art. 93c Ordynacji podatkowej można rozpatrywać jako wprowadzenie preferencji ‒ przez sukcesję uprawnień podatkowych ‒ przenoszenia na spółkę przejmującą zorganizowanej części przedsiębiorstwa dzielonego podmiotu (por. R. Mastalski, w: B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Komentarz do Ordynacji Podatkowej, Wrocław 2006, s. 425-426). W konsekwencji, następstwo uregulowane w art. 93c Ordynacji podatkowej należy rozumieć, jako kontynuację od dnia podziału ‒ rozliczeń podatkowych prowadzonych dotychczas przez spółkę dzieloną, a nie jako przejęcie przez spółkę przejmującą całości rozliczeń podatkowych wydzielanej części przedsiębiorstwa z okresu sprzed podziału.

Z kolei analizując drugą przesłankę z art. 93c Ordynacji podatkowej niezbędną do wystąpienia przedmiotowej sukcesji, tj. „pozostawanie w związku” ze składnikami majątku przydzielonymi spółce przejmującej w planie podziału, można przyjąć, że w świetle językowego znaczenia ww. sformułowania, obejmuje ono wszelkie prawa i obowiązki powiązane z przejętymi składnikami majątku lub dotyczące tych składników.

W konsekwencji, prawa i obowiązki podatkowe dotyczące podmiotu dzielonego można podzielić na trzy następujące grupy:

1. prawa i obowiązki pozostające w związku z majątkiem wydzielanym (tj. takie, które można jednoznacznie przypisać do tego majątku);
2. prawa i obowiązki pozostające w związku z majątkiem pozostającym w spółce dzielonej (tj. takie, które można jednoznacznie przypisać do tego majątku);
3. prawa i obowiązki, których nie można jednoznacznie przypisać do żadnej z dwóch powyższych kategorii (tj. takie, które są związane z samą spółką dzieloną lub też z całością jej działalności).
   
   

Mając na uwadze powyższe należałoby przyjąć, iż przedmiotem tzw. podatkowej sukcesji częściowej powinny być wyłącznie te prawa i obowiązki podatkowe, które nie są ściśle związane z rozliczeniami podatkowymi spółki dzielonej, tj. na dzień wydzielenia „pozostają” bardziej w związku z wydzielanym majątkiem niż ze spółką dzieloną.

W analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, stwierdzić należy, że na skutek podziału Spółki przejmujące nie weszły w prawa i obowiązki wynikające z Umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Dostawcą. Pomimo faktu, iż planem podziału objęte zostały poszczególne Pojazdy, w ocenie Wnioskodawcy, nie oznacza to, iż Spółki przejmujące weszły w prawa i obowiązki podatkowe Spółki w zakresie konieczności rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu świadczeń nabytych w ramach przedmiotowej Umowy.

W tym zatem zakresie do sukcesji częściowej, zdaniem Wnioskodawcy, nie doszło. Stosunek prawny wynikający z zawartej Umowy w dalszym ciągu łączy Dostawcę z Wnioskodawcą a nie ze Spółkami przejmującymi, w konsekwencji, podmiotem zobowiązanym/uprawnionym do rozpoznania wynikających z Umowy obowiązków i praw jest Wnioskodawca.

Co więcej należy zauważyć, iż ‒ z uwagi na fakt, że podmiotem pozostającym w stosunku prawnym z Dostawcą jest nadal Spółka ‒ to Spółka (w porozumieniu z Dostawcą) ukształtowała wszelkie warunki przedmiotowych świadczeń (w tym cenę, terminy płatności itp.). Należałoby zatem uznać, że to Spółka jest usługobiorcą świadczeń realizowanych przez Dostawcę ‒ niezależnie od faktu na czyją rzecz nabywane są świadczenia (tj. kto jest ich ostatecznym beneficjentem).

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”.

W ocenie Spółki, powołany powyżej przepis znajduje w analizowanej sprawie zastosowanie z uwagi na fakt, iż Spółka działa we własnym imieniu oraz bierze udział w świadczeniu usług (jako strona Umowy łączącej ją z Dostawcą), a jednocześnie ‒ w odniesieniu do Pojazdów ‒ działania Spółki realizowane są na rzecz osoby trzeciej (tj. Spółek przejmujących). Należy zatem przyjąć, że Spółka otrzymała te usługi (tj. jest ona usługobiorcą w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

Spółka jest zatem zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów.

Ad. 2.

Jak wskazano powyżej, opodatkowaniu VAT podlega m.in. świadczenie usług na terytorium kraju, natomiast miejscem świadczenia usług jest, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ustawy o VAT, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w odniesieniu do niektórych usług, ustawodawca przewidział szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia. Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, w przypadku usług związanych z nieruchomościami, miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Ustawa o VAT nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem usługi związanej z nieruchomością, jednakże w przepisie odnoszącym się do ustalenia miejsca świadczenia usługi zawarto przykładowe wyliczenie usług związanych z nieruchomościami, do których zaliczyć należy m.in. usługi świadczone przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usługi zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku, jako kempingi, użytkowanie i używanie nieruchomości oraz usługi przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego. Wymieniony w art. 28e katalog usług nie stanowi jednak katalogu zamkniętego.

W kwestii związku danej usługi z nieruchomością, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), który w wyroku z dnia 7 września 2006 r. w sprawie C-166/05 Heger Rudi GmbH wskazał m.in., że: „(...) należy zbadać jeszcze, czy związek łączący owe usługi z tymi nieruchomościami jest wystarczający. W rzeczywistości bowiem sprzeczne z systematyką art. 9 ust. 2 lit. a) Szóstej Dyrektywy byłoby dopuszczenie, aby w zakresie tej zasady szczególnej mieściło się każde świadczenie usług, które pozostaje w jakimkolwiek, nawet niewielkim związku z nieruchomością, ponieważ znaczna liczba usług jest mniej lub bardziej związana z nieruchomością”.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka, będąc w stosunku prawnym z Dostawcą, nabywa usługi w zakresie przejazdu płatnymi drogami. Biorąc pod uwagę, iż transakcje te dotyczą możliwości korzystania z nieruchomości, jaką jest droga („pas ziemi łączący jakieś miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji” ‒ Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN) oraz iż transakcja ta jest nierozerwalnie związana z przedmiotową nieruchomością, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż usługę tę należy potraktować, jako usługę związaną z nieruchomością.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2010 r. sygn. ITPP2/443-172a/10/RS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił uwagę, iż: „(...) ustawodawca określając w art. 28e powołanej ustawy, miejsce świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami objął tą regulacją także usługi w zakresie użytkowania i używania nieruchomości, do których należy również zaliczyć przejazdy autostradą i korzystanie z parkingów”.

W odniesieniu do miejsca opodatkowania przedmiotowych usług, nabywanych przez Spółkę w ramach Umowy, zastosowanie powinien, w ocenie Wnioskodawcy, znaleźć art. 28e ustawy o VAT, w konsekwencji usługi te powinny podlegać opodatkowaniu w państwie położenia dróg, których dotyczą uiszczane na rzecz Dostawcy opłaty.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2012 r. sygn. ILPP4/443-602/11-4/EWW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż: „(...) W przypadku natomiast opłat drogowych uiszczanych za granicą kraju stwierdzić należy, że charakter tych opłat nie dotyczy państwa polskiego oraz nie znajduje odzwierciedlenia w polskich przepisach o opłatach administracyjnych. Tym samym, opłaty drogowe ponoszone poza granicami Polski nie podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju, (...) do wydatków na opłaty drogowe poza granicami Polski nie ma zastosowania przepis art. 28b ust. 1 ustawy, określający miejsce świadczenia usług, a Zainteresowany nie rozpoznaje po swojej stronie importu usług, zgodnie z powołanymi przepisami”;
• interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 2012 r. sygn. ITPP2/443-264b/12/AK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wyraził pogląd, iż: „(...) ustawodawca określając w art. 28e powołanej ustawy, miejsce świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami objął tą regulacją także usługi w zakresie użytkowania i używania nieruchomości, do których należy również zaliczyć przejazdy autostradami i mostami oraz korzystanie z parkingów”.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku nabycia, w ramach Umowy, usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski.

Ad. 3.

Jak wskazano powyżej, opodatkowaniu VAT w Polsce podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ponadto, czynnością opodatkowaną VAT jest również import towarów na terytorium kraju jak również wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Importem towarów, w świetle przepisów ustawy o VAT, jest przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Natomiast wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT) zdefiniowane zostało w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, jako nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Ponadto, zgodnie z art. 11 ustawy o VAT, przez WNT za wynagrodzeniem, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle powyższych regulacji, warunkiem niezbędnym dla zakwalifikowania danej transakcji, jako importu towarów lub WNT jest wysyłka lub transport towarów dokonana pomiędzy dwoma państwami członkowskimi UE (w przypadku WNT) lub pomiędzy państwem trzecim a państwem członkowskim UE (w przypadku importu towarów).

Odwołując się do przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka pragnie wskazać, że paliwo (stanowiące definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) nabywane przez Spółkę za granicą (w państwie członkowskim UE lub spoza UE) w ramach zawartej Umowy, tankowane jest bezpośrednio do baku pojazdu a następnie zużywane w całości (lub części) poza terytorium Polski w ramach eksploatacji pojazdów. Dostawa przedmiotowego towaru jest zatem każdorazowo dokonana w momencie jego zatankowania na danej stacji benzynowej.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nie sposób uznać, iż paliwo jest wysyłane, transportowane, lub też przemieszczane (z terytorium państwa, w którym zostało zatankowane na terytorium innego państwa, bądź też na terytorium Polski). Przedmiotowe paliwo jest bowiem wykorzystywane do celów napędu Pojazdu (tj. zużywane podczas transportu), co nie następuje w wyniku dokonanej dostawy, ale w wyniku normalnego użytkowania przedmiotowego towaru, zgodnie z jego przeznaczeniem oraz specyfiką.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki, przesłanki stanowiące o zaklasyfikowaniu przedmiotowej transakcji jako importu towarów lub WNT, nie są spełnione.

Dodatkowo należy zauważyć, iż w świetle powyższych uwag, w odniesieniu do miejsca dostawy zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z tym przepisem, „miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych ‒ miejsce, w którym towary znajdują, się w momencie dostawy”.

W konsekwencji, w przypadku zakupu paliwa poza terytorium kraju (w państwie członkowskim UE lub spoza UE), miejscem dostawy towarów będzie kraj, na terytorium którego paliwo znajduje się w momencie dostawy (zatankowania). W każdym z przypadków opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym złożonego wniosku, będzie to terytorium innego kraju niż Polska. Zatem, dostawa paliwa będąca przedmiotem analizy nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT na terytorium Polski.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 9 października 2013 r. sygn. IPPP3/443-592/13-5/KC, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż: „(...) transakcje sprzedaży paliwa przy wykorzystaniu mechanizmu kart paliwowych na rzecz polskich klientów dokonywane na stacjach paliw znajdujących się w poza Unią Europejską, należy zakwalifikować jako dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 i art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, której miejsce opodatkowania VAT znajduje się poza Polską na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy”;
• interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2007 r. sygn. ILPP2/443-14/07-2/GZ, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż: „Zakupione przez Zainteresowanego paliwo jest zużywane w całości lub części poza terytorium kraju (nie jest ono wysyłane ani transportowane) ‒ nie spełnia w związku z tym pierwszego z ww. warunków (dotyczących WNT ‒ przyp. Spółki). Dlatego też w omawianym przypadku mamy do czynienia z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu na terytorium Polski a nie z transakcją wewnątrzwspólnotowego nabycia paliwa. U podatnika, w tym zakresie nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług”.
  
  

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, transakcja nabycia paliwa podlega opodatkowaniu w miejscu, w którym towar znajduje się w momencie dostawy, a zatem poza terytorium Polski. W konsekwencji, transakcja ta nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, a Spółka nie jest podatnikiem z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu towarów w przypadku nabycia poza terytorium Polski, w ramach Umowy, paliwa do napędu Pojazdów.

Ad. 4-6.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, „w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik B. kupuje usługę od podmiotu A., a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi C. W takim przypadku, podmiot B. „fizycznie” nie wykonuje usług na rzecz podmiotu C., niemniej jednak, dla celów VAT, uznaje się, że podatnik B. z jednej strony występuje jako odbiorca usługi, a z drugiej jako podmiot świadczący usługi, które, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT.

Z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT wynika więc fikcja prawna, w której podmiot, który jedynie kupuje usługę wykonaną na rzecz innego podmiotu, jest uważany za podmiot, który jest nabywcą tej usługi i zarazem świadczącym tę usługę.

Spółka pragnie wskazać, iż ‒ jak wykazane zostało w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w ramach pytania nr 1 ‒ nabywając usługi myjni oraz usługi serwisowe, Spółka nabywa je we własnym imieniu oraz bierze udział w świadczeniu usług (Spółka jest stroną Umowy zawartą z Dostawcą ustalającym de facto wszystkie warunki przedmiotowych dostaw), przy czym faktycznym beneficjentem przedmiotowych świadczeń są Spółki przejmujące. Zatem zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2a należy przyjąć, że Spółka sama otrzymuje i świadczy przedmiotowe usługi.

Jednocześnie, w ocenie Spółki analizy miejsca opodatkowania towarów i usług nabytych za granicą i odsprzedanych na rzecz Spółek, należy dokonać w oparciu o zasady opisane powyżej w uzasadnieniu stanowiska Spółki w ramach pytań nr 1-3 złożonego wniosku.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku „odsprzedaży”:

1. nabytych poza granicami kraju usług mycia pojazdów oraz usług serwisowych ‒ miejscem świadczenia jest terytorium Polski (z uwagi na fakt, iż miejsce siedziby usługobiorcy ‒ Spółek przejmujących ‒ znajduje się w Polsce),
2. nabytych poza granicami kraju usług przejazdu po płatnych drogach i autostradach ‒ miejscem świadczenia jest terytorium państwa inne niż terytorium Polski,
3. nabytego poza granicami państwa paliwa ‒ miejscem dostawy jest terytorium państwa inne niż terytorium Polski.
   
   

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jedynie w przypadku usług opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym złożonego wniosku, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski, ich „odsprzedaż” na rzecz Spółek przejmujących podlega opodatkowaniu VAT w Polsce. W takim przypadku, Spółka zobowiązana jest do udokumentowania przedmiotowych transakcji poprzez wystawienie faktury na rzecz Spółek przejmujących.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy:

• Spółka jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia kosztów usług mycia Pojazdów wykonanych poza terytorium Polski oraz usług serwisowych związanych z nabyciem towarów i usług dla celów eksploatacji Pojazdów, na rzecz Spółek przejmujących ‒ z uwagi na fakt, iż miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest Polska;
• Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów usług w zakresie umożliwienia korzystania z dróg przez Pojazdy poza terytorium Polski ‒ z uwagi na fakt, iż usługi te opodatkowane są poza terytorium Polski;
• Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu przeniesienia na Spółki przejmujące kosztów nabycia poza terytorium Polski paliwa do napędu Pojazdów ‒ z uwagi na fakt, iż dostawa tych towarów podlega opodatkowaniu poza terytorium Polski.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje – w związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju – że o sposobie rozliczania ewentualnego podatku z tytułu wykonanych tych czynności, jego wysokości oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzać będą w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajdują się/znajdować się będą miejsca świadczenia tych czynności.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia danego zdarzenia;
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.