Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-560/15/PW
z 14 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na współfinansowanie wybudowania gminnej drogi dojazdowej do siedziby oddziału firmy i hali produkcyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2015 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na współfinansowanie wybudowania gminnej drogi dojazdowej do siedziby oddziału firmy i hali produkcyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza podpisać z Gminą porozumienie dotyczące budowy infrastruktury drogowej w zakresie poprawy dojazdu do zakładu produkcyjnego będącego własnością Wnioskodawcy. W szczególności Wnioskodawca zamierza przekazać środki pieniężne na realizację przez Gminę infrastruktury drogowej, która między innymi zapewni odpowiedni dojazd do zakładu W.

Do wniosku Spółka załączyła Projekt porozumienia określony przez Wnioskodawcę jako dowód.

Gmina na mocy porozumienia zobowiązuje się wykonać dokumentację techniczną, uzyskać pozwolenie na budowę, przeprowadzić postępowanie przetargowe na wykonanie zadania, wybudować obiekty objęte dokumentacją projektową oraz dokonać wszelkich czynności mających na celu zaliczenie drogi do ogólnodostępnych dróg gminnych. Wnioskodawca ma zamiar zobowiązać się do przekazania na własność gminy wydzielonych działek gruntu, które stanowić będą część ogólnodostępnej drogi gminnej oraz środki pieniężne z przeznaczeniem na budowę infrastruktury drogowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazane środki pieniężne na rzecz Gminy, na współfinansowanie wybudowania drogi dojazdowej do oddziału spółki i zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy stanowią w całości koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia, na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazane środki pieniężne na rzecz Gminy, na współfinansowanie wybudowania drogi dojazdowej do oddziału spółki i zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy stanowią w całości koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia, ponieważ:

• będą pokryte z majątku Wnioskodawcy,
• nigdy nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone,
• wydatek będzie ściśle związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i służyć będzie zachowaniu źródła przychodów, ponieważ poniesione nakłady na drogę sprawią, że dojazd do budynków firmy będzie zapewniony zarówno dla samochodów osobowych jak i ciężarowych,
• zostanie właściwie udokumentowany (wyciąg bankowy i porozumienie z gminą).

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że poniesione wydatki, z wyjątkiem zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Poniesione nakłady na wybudowanie drogi dojazdowej niewątpliwie pozostawać będą w związku z przychodem, ponieważ dojazd do budynków produkcyjnych stanowić będzie podstawowy warunek sprawnej działalności przedsiębiorstwa. Dotychczasowa droga piaskowa utrudnia dojazd samochodów osobowych i ciężarowych do nieruchomości, zwłaszcza podczas trudnych warunków atmosferycznych. Wydatki poczynione na wybudowanie gminnej drogi dojazdowej do firmy będą przyczyniały się do powstania przychodów pośrednio, w związku z tym można będzie uznać je jako koszt podatkowy, w świetle przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia. Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku). Nie dotyczy to rezerw oraz biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Opisane we wniosku wydatki, które poniesie Wnioskodawca jako współfinansujący wybudowanie drogi gminnej, nie podlegają uwzględnieniu w wartości początkowej środków trwałych i stanowią koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Podlegają zatem zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Zdaniem wnioskodawcy spółka nie może ujmować w kosztach podatkowych poniesionego wydatku na dofinansowanie budowy drogi dojazdowej poprzez odpis amortyzacyjny (nawet jeśli taki wydatek będzie amortyzowany dla celów rachunkowych). Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesiony przez Spółkę wydatek nie będzie mógł być traktowany jako środek trwały Spółki (nawet, jeśli będzie środkiem trwałym na gruncie przepisów o rachunkowości). Spółka nie będzie go mogła również zaliczać do inwestycji w obcym środku trwałym.

Art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W konsekwencji prowadzonej inwestycji Spółka nigdy nie stanie się właścicielem, czy też współwłaścicielem budowanej drogi publicznej. W związku z tym, Spółka nie będzie mogła poniesionego wydatku traktować jako środka trwałego. Byłoby to sprzeczne z wykładnią literalną powołanego wyżej przepisu art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 16a ust. 2 ustawy przewiduje, że amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej inwestycjami w obcych środkach trwałych.

Zdaniem Spółki poniesione wydatki nie będą mogły zostać uznane za inwestycję w obcym środku trwałym. Inwestycjami w obcym środku trwałym są bowiem wydatki polegające na ulepszeniu środka trwałego używanego przez podatnika w jego działalności gospodarczej, ale stanowiącego własność innego podmiotu. Podatnik musi jednak posiadać tytuł prawny do używania tego środka trwałego, wynikający np. z umowy najmu, dzierżawy, itp. Ponieważ droga publiczna jest własnością jednostki samorządu terytorialnego, a Spółka nie posiada żadnego tytułu prawnego do używania tej drogi, należy stwierdzić, że planowana inwestycja nie może być kwalifikowana jako inwestycja w obcym środku trwałym. Droga ta będzie drogą publiczną. Nie można zatem uznać, że będzie przejęta do używania przez Spółkę.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2014 r., sygn. ITPB1/415-755/14/ PSZ, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2015 r., sygn. IPPB6/4510-34/15-2/AK, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz interpretacji indywidualnej z dnia 25 października 2010 r., sygn. IPPB5/423-519/10-4/AM, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wydatek poniesiony na współfinansowanie wybudowania gminnej drogi dojazdowej do siedziby oddziału firmy i hali produkcyjnej jest kosztem uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zdaniem pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w umowie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W celu określenia zasad ujęcia wydatku w kosztach podatkowych niezbędne jest ustalenie stopnia jego powiązania z przychodami a mianowicie, czy stanowi on koszty bezpośrednio związane z przychodami, czy też inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów, nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jednocześnie wskazać należy, że na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za środki trwałe podlegające amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 16c, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Ponadto, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą, inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza podpisać z Gminą porozumienie dotyczące budowy infrastruktury drogowej w zakresie poprawy dojazdu do zakładu produkcyjnego będącego własnością Wnioskodawcy. W szczególności Wnioskodawca zamierza przekazać środki pieniężne na realizację przez Gminę infrastruktury drogowej, która między innymi zapewni odpowiedni dojazd do zakładu W. Gmina na mocy porozumienia zobowiązuje się wykonać dokumentację techniczną, uzyskać pozwolenie na budowę, przeprowadzić postępowanie przetargowe na wykonanie zadania, wybudować obiekty objęte dokumentacją projektową oraz dokonać wszelkich czynności mających na celu zaliczenie drogi do ogólnodostępnych dróg gminnych. Wnioskodawca ma zamiar zobowiązać się do przekazania na własność gminy wydzielonych działek gruntu, które stanowić będą część ogólnodostępnej drogi gminnej oraz środki pieniężne z przeznaczeniem na budowę infrastruktury drogowej.

W świetle powołanych powyżej przepisów, wydatki poniesione na współfinansowanie wybudowania gminnej drogi dojazdowej do siedziby oddziału firmy i hali produkcyjnej, nie stanowią wydatków poniesionych na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i „inwestycji w obcym środku trwałym”, a tym samym nie mogą być rozliczane w ciężar kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych.

Wydatki powyższe mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są one bowiem związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, gdyż budowana droga stanowi drogę dojazdową do nieruchomości, w której prowadzona jest przez Spółkę działalność gospodarcza, polegająca na wynajmie lokali. Przedmiotowe wydatki poniesione przez Spółkę na budowę drogi nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach Spółki, jednak dzięki tej inwestycji dojdzie do usprawnienia dojazdu do Centrum Handlowego klientom, najemcom lokali oraz dostawcom towarów. Będą one służyć zatem uzyskaniu przychodów, dlatego też należy kwalifikować je do kosztów „pośrednich”.

Zasada potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami zawarta została w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, wydatki poniesione na współfinansowanie wybudowania gminnej drogi dojazdowej do siedziby oddziału firmy i hali produkcyjnej będą stanowiły koszty pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać zatem za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączony do wniosku Projekt porozumienia, określony przez Wnioskodawcę jako dowód, nie był przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.