Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.9.2017.2.KOM
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 2 lutego 2017 r. znak 1462-IPPP2.4512.9.2017.1.KOM (doręczone Stronie dnia 13 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności przeniesienia na syna przedsiębiorstwa w drodze darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności przeniesienia na syna przedsiębiorstwa w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo . Z uwagi na wiek chciałby przejść na emeryturę i w związku z tym chce przekazać prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo synowi w formie darowizny. Wnioskodawca wskazuje, że w skład przedsiębiorstwa wchodzą nieruchomości, ruchomości, zarejestrowany znak towarowy, umowy handlowe, dzierżawne i inne prawa majątkowe. Syn nie prowadzi obecnie własnej działalności gospodarczej (nie jest płatnikiem VAT), a jest pracownikiem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Po przyjęciu darowizny syn zamierza prowadzić przedsiębiorstwo na własny rachunek, otworzyć jako osoba fizyczna jednoosobową działalność gospodarczą pod tym samym adresem i być płatnikiem VAT, ale oczywiście z własnym numerem NIP i REGON.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że przekazywane synowi składniki majątku w formie darowizny stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Syn zamierza przejąć wszystkich pracowników Wnioskodawcy na dotychczasowych zasadach, o ile wyrażą zgodę i kontynuować działalność w pełnym zakresie (kody PKD: 45.20.Z, 29.10.B, 41.20.Z, 4321.Z, 43.39.Z, 43.91.Z, 43.99.Z, 45.19Z, 45.31.Z, 45.32.Z, 45.40.Z, 46.43.Z, 47.52.Z, 47.54.Z, 4941.Z, 52.21.Z, 58.12.Z, 58.29.Z, 59.12.Z, 62.01.Z, 62.02.Z, 62.03.Z,62.09.Z, 63.99.Z, 66.29.Z, 68.20.Z, 71.11.Z, 71.20.B, 72.11.Z, 72.19.Z, 72.20.Z, 73.11.Z, 73.12.A, 73.12.B, 73.12.D, 73.20.Z, 74.10.Z, 74.20.Z, 74.90.Z, 77.11.Z).

W momencie przekazania darowizny w formie aktu notarialnego syn nie będzie jeszcze prowadził działalności gospodarczej i nie będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, ale zamierza zarejestrować swoją własną działalność gospodarczą po otrzymaniu przedsiębiorstwa w formie darowizny i być w przyszłości zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT z własnym NIP-em i Regonem. Wnioskodawca w momencie darowizny będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a po przekazaniu darowizny zamierza zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej i przejść na emeryturę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku VAT (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek zapłaty podatku VAT od darowizny przedsiębiorstwa?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 6 pkt 1 ustawy.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” posłużyć się należy w tym zakresie definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.).

Według art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   
   

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za zbycie przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Zatem, jak wynika z powołanego art. 552 Kodeksu cywilnego, strony – poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych – mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym, że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 551 Kodeksu cywilnego. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca zamierza przekazać na rzecz syna przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. W skład przekazywanego przedsiębiorstwa w szczególności wejdą nieruchomości, ruchomości, zarejestrowany znak towarowy, umowy handlowe, dzierżawne i inne prawa majątkowe, pracownicy, jeśli wyrażą zgodę na przejście. Przekazanie przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę na rzecz syna nastąpi w drodze umowy darowizny. Przedsiębiorstwo funkcjonować będzie nadal jako całość, a zakres prowadzonej działalności przez syna nie ulegnie zmianie. Po przyjęciu darowizny syn zamierza prowadzić przedsiębiorstwo na własny rachunek, otworzyć jako osoba fizyczna jednoosobową działalność gospodarczą pod tym samym adresem i być podatnikiem VAT, ale oczywiście z własnym numerem NIP i REGON. Wnioskodawca w momencie darowizny będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a po przekazaniu darowizny zamierza zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej i przejść na emeryturę.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem darowizny na rzecz syna będzie przedsiębiorstwo – Wnioskodawca wskazuje to wprost w opisie sprawy podając również, że syn będzie kontynuował prowadzenie działalności przedsiębiorstwa w pełnym zakresie, nie zmieniając profilu dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem czynność ta – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji przekazanie przez Wnioskodawcę synowi w formie darowizny całego przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 551 Kodeksu cywilnego wyłączone jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega więc opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie synowi w formie darowizny całego prowadzonego przedsiębiorstwa, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności przeniesienia przez Wnioskodawcę na syna przedsiębiorstwa w drodze darowizny. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i dodatkowo wskazane w uzupełnieniu do wniosku, a które nie zostały objęte pierwotnym zapytaniem, w tym kwestia wyjaśnienia, jakie ma znaczenie dla obowiązku podatkowego dotyczącego tej darowizny zmiana decyzji Wnioskodawcy i otwarcie w przyszłości przedsiębiorstwa w tym samym lub innym miejscu oraz jakie ma znaczenie do ewentualnego obowiązku podatkowego, gdyby syn zmienił zdanie i po otrzymaniu darowizny zawęził lub rozszerzył działalność, a nawet zaniechał prowadzenia działalności w całości czy w przyszłości wynajął lub sprzedał przedsiębiorstwo lub jego część, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do ww. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W niniejszej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla syna Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytania nr 1 dot. podatku od spadków i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto, Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.