Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.94.2018.2.PW
z 22 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2018 r. (data nadania 16 maja 2018 r., data wpływu 17 maja 2018 r.) na wezwanie z dnia 14 maja 2018 r. (data nadania 14 maja 2018 r., data doręczenia 14 maja 2018 r.) Nr 0114-KDIP2-1.4010.94.2018.1.PW o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku ukonstytuowania zakładu Wnioskodawcy na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku ukonstytuowania zakładu Wnioskodawcy na terytorium Polski.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

G. (dalej: Spółka, Wnioskodawca lub G.) jest spółką kapitałową posiadającą siedzibę na terytorium Francji. Wnioskodawca jest francuskim rezydentem podatkowym. Z uwagi na dokonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r, o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej: „ustawa o VAT”) Wnioskodawca został zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. G. jest jednym z centralnych pomiotów Grupy G. Spółka prowadzi działalność związaną z produkcją i dystrybucją kart elektronicznych oraz rozwiązań opartych na kartach elektronicznych dla szerokiego zakresu zastosowań (m in. karty debetowe lub kredytowe, karty identyfikacyjne, prawa jazdy, wkłady paszportowe inlay, karty do płatnych telefonów publicznych, karty chip wykorzystywane przez operatorów telekomunikacyjnych GSM, karty w zakresie ochrony zdrowia oraz karty stosowane w programach lojalnościowych).

Spółka nie posiada (nie będzie posiadać) w Polsce nieruchomości, poprzez które prowadzona byłaby działalność gospodarcza w Polsce, jak również wyłącznego prawa do nieruchomości w Polsce. Ponadto, pracownicy oraz personel Spółki nie posiadają (nie będą posiadali) nieograniczonego dostępu do żadnych pomieszczeń w Polsce.

Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej, której częścią jest również G. Sp. z o.o. (dalej: Producent lub G. PL). Producent jest polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym działalność w Polsce w zakresie produkcji, montażu, personalizacji i dystrybucji kart elektronicznych, modułów oraz innych produktów, półproduktów i towarów oferowanych przez Grupę G. (dalej łącznie: Towary).

Ze względów biznesowych planowane jest, że Producent będzie dokonywał sprzedaży Towarów do Wnioskodawcy, który jako podmiot posiadający niezbędne uprawnienia eksportowe będzie dokonywał ich dalszej odsprzedaży do podmiotu z Grupy G. zlokalizowanego na Bliskim Wschodzie (dalej: GD.), a następnie GD. będzie dokonywać sprzedaży Towarów na rzecz finalnych klientów.

Zgodnie z zasadami obowiązującymi w Grupie G., sprzedaż wyrobów produkowanych przez podmioty należące do Grupy realizowana jest poprzez podmiot z siedzibą w kraju ostatecznego nabywcy (o ile występuje). W konsekwencji, czynności związane ze sprzedażą Towarów na rzecz finalnych klientów z siedzibą na Bliskim Wschodzie, będą realizowane przez GD. Jednocześnie, należy podkreślić, że ostateczni klienci są pozyskiwani co do zasady dzięki zaangażowaniu lub wsparciu Grupy G. (tj. w szczególności G.). W rezultacie, co do zasady czynności związane z negocjowaniem i uzgadnianiem warunków i terminów dostaw do ostatecznych klientów są dokonywane we Francji.

W analizowanej sytuacji żadne czynności związane z pozyskiwaniem ostatecznego klienta na Bliskim Wschodzie nie są realizowane przez G. w Polsce. Jednocześnie, w celu uniknięcia wątpliwości, należy podkreślić, że G. PL nie jest zaangażowane w proces pozyskiwania ostatecznego klienta na Bliskim Wschodzie.

Zarówno sprzedaż towarów przez G. PL do G., jak i sprzedaż towarów pomiędzy G. a GD. będą dokonywane zgodnie ze zgłaszanymi zamówieniami oraz procedurami wypracowanymi wewnątrz Grupy. Strony transakcji nie będą zawierały odrębnych umów sprzedaży w tym zakresie - transakcje te będą realizowane na podstawie ogólnej umowy dystrybucyjnej zawartej pomiędzy poszczególnymi podmiotami Grupy G.

Opisywany powyżej schemat przedstawiać będzie się następująco:

• Towar stanowiący przedmiot transakcji będzie wysyłany z terytorium Polski przez G. PL bezpośrednio do ostatecznego nabywcy (w ramach jednego transportu);
  

• Dostawa towarów pomiędzy G. PL, a G. nastąpi na warunkach Incoterms 2010 EXW (Ex Works);
  

• Dostawa towarów pomiędzy G., a GD. nastąpi na warunkach Incoterms 2010 DAP (Delivery at Place);
  

• Na dokumentach celnych G. będzie wskazana, jako eksporter;
  

• Transport towarów nastąpi bezpośrednio z zakładu G. PL do ostatecznego nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej;
  

• Za transport towarów odpowiedzialna będzie G. PL;
  

• Koszt usługi transportowej poniesie wstępnie G. PL, która również dokona wyboru przewoźnika, jednakże ostatecznie, koszt transportu zostanie refakturowany na G.;
  

• G. PL nie będzie upoważniona do zawierania umów z klientami w imieniu Spółki ani do bezpośredniego działania, jako przedstawiciel Spółki;
  

• Pracownicy G. PL mogą udzielać technicznego wsparcia Wnioskodawcy w zakresie realizacji niezbędnych procedur celnych w Polsce w związku z eksportem Towarów;
  

• Spółka będzie posiadać rachunek bankowy w placówce bankowej położonej na terytorium Polski.
  
  
  

Należy wskazać, że jedynymi czynnościami jakie G. PL będzie realizowała na rzecz G. w analizowanej sytuacji będzie organizacja transportu oraz techniczne wsparcie w realizacji procedur celnych. W ramach organizacji transportu, G. PL:

• dokona wyboru przewoźnika,
  

• ustali czas i miejsce załadunku oraz ilość i wagę Towarów,
  

• wskaże miejsce docelowe transportu,
  

• udzieli informacji związanych z Towarem (np. warunki przechowywania, sposób załadunku/rozładunku etc.), oraz
  

• przygotuje niezbędne dokumenty transportowe.
  
  
  

Jednocześnie, czynności związane z odprawami celnymi będą realizowane w imieniu G. przez agencję celną, która posiada pełnomocnictwo do reprezentowania Spółki przed organami celnymi. G. PL będzie natomiast wspierać G. w realizacji procedur celnych poprzez:

• przekazywanie dokumentów (faktur, oświadczeń do deklaracji eksportowych i świadectw pochodzenia) do Urzędu Celnego,
  

• przekazywanie informacji (wsparcie w zakresie komunikacji) pomiędzy Urzędem Celnym a G.,
  

• udostępnienie przestrzeni G. na potrzeby odpraw celnych dla agencji celnej,
  

• fizyczne plombowanie przesyłek / aut,
  

• w przypadku rewizji Towaru, zapewnienie obecności pracownika G. przy rewizji.
  
  
  

Spółka podkreśla, że pracownicy G. nie będą realizować na terenie Polski czynności związanych z koordynacją, nadzorem lub monitorowaniem usług świadczonych przez G. PL na rzecz Wnioskodawcy. Czynności realizowane przez G. PL są jedynie pomocnicze i wynikają z faktu, że Spółka jest w stanie wesprzeć G. w organizacji transportu i realizacji procedur celnych z uwagi na jej obecność w Polsce.

Wnioskodawca nie będzie dysponował magazynem zlokalizowanym na terytorium Polski oraz nie będzie korzystać z magazynu G. PL w celu składowania i wydawania Towarów na rzecz odbiorców. Towary będą transportowane bezpośrednio z Polski do wyznaczonego miejsca na Bliskim Wschodzie bez ich składowania na terytorium Polski.

G. PL nie będzie działała jako zależny przedstawiciel Wnioskodawcy tj. nie będzie działała w imieniu i na rzecz Spółki na podstawie udzielonego pełnomocnictwa. G. PL jest podmiotem prawnie niezależnym od G. Strony transakcji będą realizowały swoje prawa i obowiązki w ramach swojej własnej działalności i na swój własny rachunek. W szczególności, prowadzona przez G. PL działalność nie będzie poddana szczególnym instrukcjom i nie będzie podlegać kontroli ze strony Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że produkcja i sprzedaż towarów przez G. PL jest i będzie realizowana na rzecz podmiotów powiązanych (obecnie np. G. OY, G. GmbH, G. AG, G. LLC, C., S., I. SA, G. do B.) oraz niepowiązanych (obecnie np. P., M. S.A., I., O. SA, B. S.A., C. S.A., O. S.A., H., P. S.A., T., L., P. Sp. z o.o.). Tym samym, produkcja i sprzedaż towarów przez G. PL nie jest i nie będzie realizowana wyłącznie na rzecz G.

Zgodnie z treścią wniosku o wydanie interpretacji, zarówno sprzedaż towarów przez G. PL do G., jak i sprzedaż towarów pomiędzy G. a GD. będą dokonywane zgodnie ze zgłaszanymi zamówieniami oraz procedurami wypracowanymi wewnątrz Grupy. Strony transakcji nie będą zawierały odrębnych umów sprzedaży w tym zakresie - transakcje te będą realizowane na podstawie ogólnej umowy dystrybucyjnej zawartej pomiędzy poszczególnymi podmiotami Grupy G.

W świetle powyższego, G. oraz G. PL w ramach analizowanej współpracy zasadniczo nie będą zawierały odrębnych umów lub negocjowały jej warunków. Umowa dystrybucyjna została już, bowiem zawarta (wynegocjowana) w przeszłości pomiędzy stronami i będzie stanowiła ramy dla analizowanej współpracy. W celu uniknięcia wątpliwości, należy uznać, że czynności związane z zawarciem oraz negocjowaniem warunków umowy obowiązującej pomiędzy G. PL oraz G. miały miejsce zarówno w Polsce, jak i we Francji.

W odniesieniu, natomiast do pozostałych czynności związanych ze sprzedażą towarów przez G. PL. na rzecz Wnioskodawcy, wskazanych w wezwaniu tj. „składania zamówień, uzgadniania cen, warunków i terminów dostaw, ewentualnych decyzji o zaprzestaniu współpracy oraz rezygnacji z zamówień”, to są to w praktyce czynności podejmowane w drodze wzajemnych uzgodnień pomiędzy stronami przy zaangażowaniu w szczególności pracowników odpowiedzialnych za koordynację i realizację zamówień. W rezultacie należy przyjąć, że czynności te będą realizowane zarówno w Polsce, jak i we Francji.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że G. oraz G. PL należą do jednej grupy kapitałowej w ramach której na bieżąco współpracują. G. PL prowadzi przy tym działalność gospodarczą na swój własny rachunek, współpracując z licznymi podmiotami powiązanymi i niepowiązanymi (nie tylko z G.). W rezultacie, należy uznać, że G. PL nie jest ekonomicznie uzależniona od G.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w Spółka, w związku z opisaną współpracą z Producentem, będzie posiadać na terytorium Polski zakład zagraniczny w rozumieniu art. 5 i 7 UPO i w następstwie tego będzie podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z opisaną współpracą z Producentem, Spółka nie będzie posiadać na terytorium Polski zakładu zagranicznego w rozumieniu art. 5 i 7 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. nr 1, poz. 5 dalej „UPO”) i w następstwie tego nie będzie podlegać w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe argumenty uzasadniające swoje stanowisko.

Uwagi wstępne

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (por. art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”). Jednocześnie, w przypadku podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, ich dochody podlegają opodatkowaniu w Rzeczpospolitej Polskiej tylko w przypadku gdy zostaną osiągnięte na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w przytoczonym art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, uważa się zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Zgodnie z art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o zakładzie zagranicznym - oznacza to:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
   
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
   
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje
   

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej:

W świetle powyższego polskie przepisy dotyczące zakładu zagranicznego powinny być stosowane z uwzględnieniem postanowień wynikających z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Polską (w analizowanej sytuacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Francją).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. W takim przypadku, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W myśl art. 5 ust. 1 UPO, przez zakład należy rozumieć stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa. Dodatkowo, art. 5 ust. 2 UPO wskazuje, iż określenie zakład obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządzania,
2. filię,
3. biuro, w którym prowadzona jest działalność handlowa,
4. zakład fabryczny,
5. warsztat,
6. kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
7. budowę albo montaż, których okres przekracza 12 miesięcy.
   
   
   

Niemniej, zgodnie z art. 5 ust. 3 UPO nie stanowią zakładu:

1. placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa,
2. dobra albo towary należące do przedsiębiorstwa, utrzymywane wyłącznie dla składowania, wystawiania albo wydawania,
3. dobra albo towary należące do przedsiębiorstwa utrzymywane wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
4. stała placówka utrzymywana wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstw,
5. stała placówka utrzymywana przez przedsiębiorstwo wyłącznie dla celów reklamowych, dla dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze.
   
   

Mając na uwadze powyższe regulacje zawarte w UPO, a także treść Komentarza do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej także: Komentarz OECD), powstanie zakładu zagranicznego jest zasadniczo uwarunkowane łącznym spełnieniem poniższych przesłanek:

1. istnienie miejsca (placówki) gdzie działalność jest prowadzona tj. określonej powierzchni, pomieszczenia, w niektórych przypadkach również maszyn czy wyposażenia (bez względu na posiadany tytuł prawny),
   
2. stały charakter placówki (tzn. możliwość przypisania jej określonego stopnia trwałości),
   
3. prowadzenie w całości albo w części działalności gospodarczej danego przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki,
   
4. placówka nie jest utrzymywana tylko i wyłącznie w celach wymienionych w art. 5 ust. 3 UPO.

Jeżeli choć jeden z wymienionych wyżej warunków nie jest spełniony, wówczas nie można mówić o istnieniu zakładu zagranicznego.

Jednocześnie zgodnie z art. 5 ust. 4 UPO ewentualny zakład zagraniczny może powstać także, jeżeli przedsiębiorstwo będzie działać w innym państwie poprzez zależnego przedstawiciela, posiadającego pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu tego przedsiębiorstwa i wykonującego zwykle to pełnomocnictwo (chyba, że działalność tego przedstawiciela ogranicza się tylko do zakupu dla przedsiębiorstwa dóbr lub towarów). Należy przy tym wskazać, że w oparciu o art. 5 ust. 5 UPO zakład zagraniczny nie powstaje w sytuacji, gdy dany podmiot wykonuje czynności w drugim państwie przez nienależnego przedstawiciela (np. maklera, komisanta generalnego) o ile ten przedstawiciel działa w ramach swojej zwykłej działalności.

W tym miejscu należy także podkreślić, że pomimo, iż Komentarz OECD oraz inne raporty OECD nie stanowią źródła obowiązującego prawa w Polsce, to postanowienia uregulowane w nich powinny być traktowane jako istotne wskazówki w zakresie interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Należy wskazać, że zarówno polskie przepisy ustawy o CIT, jak i postanowienia UPO odzwierciedlają koncepcje opisane w Modelowej Konwencji OECD. W rezultacie, obowiązki wynikające z UPO powinny być interpretowane z uwzględnieniem Modelowej Konwencji, jak również Komentarza OECD.

Brak posiadania stałej placówki

W opinii Spółki w ramach analizowanego modelu współpracy Spółka nie będzie posiadała żadnej stałej placówki w Polsce. Wnioskodawca będzie jedynie nabywał Towary wytwarzane przez Producenta, które następnie będą eksportowane z terytorium Polski do klientów w ramach transportu organizowanego przez Producenta

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy w ramach opisywanego modelu współpracy:

1. nie będzie istniało w Polsce miejsce (placówka), gdzie byłaby prowadzona działalność Wnioskodawcy,
   
2. ew. placówka nie będzie miała charakteru stałego,
   
3. Spółka nie będzie prowadziła w Polsce w całości albo w części działalności gospodarczej za pośrednictwem stałej placówki,
   
4. działalność prowadzona w Polsce będzie miała charakter wyłącznie pomocniczy lub przygotowawczy (o czym Spółka pisze szerzej w dalszej części uzasadnienia).
   

Powyższej konkluzji nie powinien w żaden sposób zmieniać fakt dokonania uprzednio przez Spółkę rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce, czy fakt posiadania polskiego rachunku bankowego.

Oba powyższe elementy są jedynie technicznym rezultatem planowanych transakcji i nie świadczą w żaden sposób o istnieniu stałej placówki Wnioskodawcy. Co więcej zdaniem Wnioskodawcy rejestracja dla potrzeb VAT nie zależy od okoliczności i formy prowadzenia działalności gospodarczej i nie prowadzi do automatycznego powstania na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Także posiadanie rachunku w Polsce, stanowiącego w istocie cyfrowy zapis w systemie informatycznym danego banku nie powinien w żaden sposób wpływać na utworzenie się stałego miejsca prowadzenia działalności.

Podobny pogląd prezentowany jest także w interpretacjach organów podatkowych przykładowo:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 5 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.885.2016.4.RS;
  

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 lipca 2016 r. o sygn. IPPB5/4510-591/16-3/RS;
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 15 lipca 2013 r. o sygn. IPPB5/423-312/13-2/PS;
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 1 marca 2013 r. o sygn. IPPB5/423-1259/12-2/PS.
  
  
  

Działalność przygotowawcza lub pomocnicza

Niezależnie od powyższego, zdaniem Wnioskodawcy jego działalność w Polsce będzie miała charakter jedynie pomocniczy.

W tym kontekście należy wskazać, iż w świetle Komentarza OECD, kryterium istotnym dla oceny czy dana działalność ma charakter pomocniczy / przygotowawczy jest udział danej czynność w ogólnej działalności przedsiębiorstwa. Czynności pomocnicze z perspektywy przedsiębiorstwa mają podrzędne znaczenie dla podstawowych zadań realizowanych przed ten podmiot i mają sens gospodarczy jedynie w powiązaniu z pozostałą prowadzoną działalnością.

Zgodnie z powyższym fakt, że działalność Spółki w Polsce będzie ograniczać się zasadniczo do nabywania Towarów wytwarzanych przez Producenta, które następnie będą podlegać odsprzedaży, powinien w ocenie Wnioskodawcy prowadzić do uznania, że czynności wykonywane w Polsce są jedynie pomocnicze. Powyższych konkluzji w żaden sposób nie zmienia fakt rejestracji Spółki dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce, czy posiadanie rachunku bankowego w Polsce.

Tym samym, mając na uwadze, że główna działalność Spółki odbywa się we Francji, działalność prowadzona w Polsce powinna być kwalifikowana wyłącznie, jako działalność pomocnicza.

Brak posiadania zależnego agenta

Jak już wcześniej wskazano, zakład zagraniczny w rozumieniu UPO może także powstać w sytuacji istnienia w drugim państwie zależnego agenta, który działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu tego przedsiębiorstwa.

W tym kontekście, Wnioskodawca wskazuje, iż Producent będzie działał jako odrębny podmiot prawa prowadzący samodzielną działalność gospodarczą. Jednocześnie, sam proces negocjacyjny z klientami, ustalanie warunków kontraktu oraz zawieranie finalnych umów będzie pozostawał w gestii Wnioskodawcy. Konsekwentnie, poza organizowaniem transportu oraz ewentualnym, technicznym wsparciem pracowników Producenta w realizacji procedur celnych w Polsce, Producent nie będzie zaangażowany w proces sprzedaży Towarów do klientów.

W związku z powyższym, w analizowanej sytuacji Producent nie może zostać uznany za zależnego agenta Spółki w rozumieniu art. 5 ust. 4 UPO, a w rezultacie (również na tej podstawie) nie dojdzie do utworzenia zakładu zagranicznego Spółki w Polsce.

Podsumowanie

Powyższe wnioski znajdują także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych stanach faktyczny /zdarzeniach przyszłych, przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29.09.2017, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.148.2017.3.JC potwierdził stanowisko podatnika, że „wykorzystywanie przez podatnika nabytych usług w zakresie magazynowania i wydawania towarów odbiorcom, jako czynność o charakterze pomocniczym nie może powodować powstania zakładu podatkowego w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania”.
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 22.07.2016, sygn. IPPB5/4510-591/16-3/RS Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem spółki, że nie będzie ona posiadać w Polsce placówki, o której mowa w art. 5 ust. 1 UPO z uwagi na okoliczność, że spółka nie będzie faktycznie dysponować żadną przestrzenią na terytorium Polski; (...). Brak prowadzenia Polsce przez Spółkę działalności poprzez zakład w rozumieniu art. 5 UPO będzie oznaczać, że, na podstawie art. 7 ust. 1 UPO zyski Spółki ze sprzedaży produktów (w tym proszku przetworzonego w Polsce przez L.) będą w całości podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w kraju siedziby Spółki, tj. we Francji.
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 1.03.2016 r., sygn. IPPB5/4510-1184/15-5/RS, w której spółka z siedzibą we Włoszech nabywa od polskiej spółki usługi produkcyjne, logistyczne, administracyjne, magazynowe, marketingowe oraz wsparcia sprzedaży i stwierdzono, że (...) w opisanym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym nie powstanie dla spółki zakład podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz w rozumieniu art. 5 UPO z uwagi na to, że:
  
  • na terytorium Polski nie istnieje i nie będzie istniała stała „placówka”, którą E. mogłaby dysponować, co wyłącza możliwość uznania powierzchni magazynowej wyodrębnionej przez G. na potrzeby świadczenia usług na rzecz Spółki za stałą placówkę kreującą zakład w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 lit. a) ustawy o CIT w zw. z art. 5 ust. 1 i ust. 2 UPO;
    
  • Spółka nie prowadzi i nie przewiduje prowadzenia w Polsce kopalni, kamieniołomu, innego miejsca wydobywania bogactw naturalnych, budowy ani montażu;
    
  • żaden podmiot nie będzie działał na terytorium Polski w imieniu Wnioskodawcy. Żaden też podmiot nie będzie w Polsce pozostawał w stosunku zależności od Spółki ani posiadał pełnomocnictwa do zawierania umów do negocjowania ani podpisywania kontraktów w imieniu Wnioskodawcy, co wyklucza możliwość powstania zakładu w oparciu o art. 4a pkt 11 lit. c) ustawy o CIT w zw. z art. 5 ust. 4 UPO”.
    
  
  

Mając powyższe na uwadze, Spółka nie będzie posiadać na terytorium Polski zakładu zagranicznego w rozumieniu art. 5 i 7 UPO i w następstwie tego nie będzie podlegać w Polsce obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.