Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.429.2019.2.DJD
z 8 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 11 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację pikniku:

• w części dotyczącej pracowników i ich rodzin – jest prawidłowe,

• w części dotyczącej kontrahentów i ich rodzin – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, nieprowadzącym działalności zwolnionej od podatku VAT. Zgodnie z wpisem w CEIDG głównym przedmiotem działalności jest produkcja łodzi wycieczkowych i sportowych (kod PKD 30.12.Z). Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą kieruję się koncepcją społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR od ang. corporate social responsibility), której jednym z założeń jest zwiększanie inwestycji, m.in. w zasoby ludzkie i relacje z interesariuszami, a celem – efektywność działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest największym pracodawcą regionu, zatrudniającym ok. 1 200 osób, w tym kadrę kierowniczą i biurową, fachowców w dziedzinie laminowania i montażu łodzi. W firmie pracują zarówno kobiety, jak i mężczyźni, a częstym zjawiskiem są powiązania rodzinne między pracownikami. Celem firmy na najbliższe lata jest m.in. budowa najnowocześniejszej i największej hali laminowania, zwiększenie liczby osób zatrudnionych oraz rozwój współpracy z ośrodkami akademickimi regionu. Z uwagi na tak dużą liczbę pracowników, fakt, że spora część z nich dojeżdża z różnych miast regionu oraz, że głównym sposobem komunikacji w firmie jest forma elektroniczna, na co dzień trudno jest utrzymać bliższe relacje wśród pracowników, a przede wszystkim między pracownikami a pracodawcą, który nie ma możliwości indywidualnego podziękowania pracownikowi za pracę.

W celu zacieśnienia relacji między pracownikami i pracodawcą oraz podziękowania pracownikom za zaangażowanie w wykonywaną pracę, korzystając z okazji, że firma w 2019 r. obchodzi jubileusz 30-lecia swojego istnienia, zorganizowano piknik rodzinny. Zaproszenie pracowników wraz ze swoimi rodzinami miało na celu budowanie pozytywnych relacji interpersonalnych oraz wzmocnienie potrzeby utożsamiania się pracowników z firmą. Oprócz pracowników i ich rodzin, na piknik zostali zaproszeni przedstawiciele dostawców materiałów i usług oraz odbiorcy (właściciele marek łodziowych) wraz z rodzinami. Ich obecność miała na celu umocnienie relacji biznesowych z kontrahentami, czego efektem miało być stworzenie płaszczyzny do lepszej współpracy, mogącej przynieść wymierne korzyści ekonomiczne oraz umocnienie pozycji firmy na rynku. Kontrahenci mieli możliwość zapoznania się z produktami, które zamawiają oraz których nie zamawiają, co w tym drugim przypadku ma najistotniejsze znaczenie. Może się to bowiem przełożyć na rozszerzenie współpracy o dodatkowe zamówienia nowych produktów.

Wnioskodawca od zawsze stara się pogłębiać relacje z pracownikami, pielęgnując przy tym wartości rodzinne – status pracownika oznacza dla Wnioskodawcy również związek z jego rodziną (wspomaganie w trudnych sytuacjach rodzinnych, wspólny udział w imprezach i przedsięwzięciach firmowych). Podczas pikniku Wnioskodawca zapewnił jego uczestnikom poczęstunek oraz atrakcje dla dzieci pracowników i kontrahentów, m.in. dmuchane place zabaw oraz trampoliny. Najważniejszym jednak elementem pikniku, dla Wnioskodawcy, z racji na pogłębianie relacji między pracownikami, były zorganizowane rywalizacje i konkursy, w których mogły uczestniczyć całe rodziny. Uczestnicy pikniku mogli również skorzystać z okazji wypróbowania efektu swojej ciężkiej pracy, tj. luksusowych łodzi i szybkich motorówek, co stanowiło atrakcję, zarówno dla dorosłych, jak i dzieci.

Zaproszenie przedstawicieli dostawców materiałów i usług oraz odbiorców produktów miało również na celu aktywne wspomaganie rozwoju miasta i regionu poprzez akcje, takie jak: sponsorowanie inicjatyw podmiotów edukacyjnych i kulturowych, sponsorowanie inicjatyw sportowych oraz wspomaganie akcji charytatywnych. Z racji, że związek Wnioskodawcy z kontrahentami jest bardziej formalny niż z pracownikami, Wnioskodawca by zachęcić ich do uczestnictwa w pikniku zaprosił ich wraz z rodzinami, dzięki czemu odsetek ich obecności był bardzo wysoki.

Wszystkie wydatki, które Wnioskodawca poniósł w związku z organizacją pikniku rodzinnego pochodziły ze środków obrotowych firmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na organizację pikniku rodzinnego dotyczące udziału pracowników, rodzin pracowników oraz udziału przedstawicieli kontrahentów i ich rodzin w pikniku rodzinnym, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy organizacja pikniku rodzinnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków poniesionych na jego organizację, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (za wyjątkiem usług gastronomicznych i noclegowych, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na organizację pikniku rodzinnego w części dotyczącej udziału pracowników, rodzin pracowników oraz przedstawicieli kontrahentów i ich rodzin mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego przepisu za koszty uzyskania przychodów można uznać wszystkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła poniesione w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o ile nie zostały one wskazane w katalogu kosztów w art. 23 ustawy o PIT. Dokonując wykładni przepisu należy stwierdzić, że aby poniesiony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, musi istnieć między nim, a przychodem związek przyczynowo-skutkowy zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Wydatki rozpatruje się zatem pod kątem celowości ich poniesienia. Muszą one zostać poniesione w wyniku zamierzonego działania podatnika nastawionego na osiągnięcie przychodów, ich zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. wynagrodzenie zasadnicze, nagrody oraz premie. Mogą to być również wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, przejawiające się w organizacji spotkań integracyjnych lub spotkań z okazji ważnych wydarzeń. „Kosztami pracowniczymi” mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu – interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 stycznia 2017 r., Nr 2461-IBPB-1-2.4510.1004.2016.1.BD).

W związku z powyższym, aby poniesiony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów muszą zostać wypełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• został poniesiony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  

• jest definitywny,
  

• został w sposób prawidłowy udokumentowany,
  

• został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów,
  

• nie został wymieniony w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy o PIT.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na organizację pikniku rodzinnego w żadnym stopniu nie powinny być postrzegane jako wydatki reprezentacyjne, wskazane w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT, które są wyłączone z koszów uzyskania przychodów, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „reprezentacja”. Wnioskodawca posiłkuje się tu zatem ugruntowaną już linią orzecznictwa, która wskazuje, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika oraz stworzenie dobrego obrazu prowadzonej przez niego firmy. Wydatki poniesione na rzecz pracowników nie stanowią wydatków reprezentacyjnych w świetle tych interpretacji. Wnioskodawca uznając wydatki poniesione na organizację pikniku rodzinnego, w części przypadającej na pracowników, jako koszt uzyskania przychodu, uzasadnia swoje stanowisko przekonaniem o pozytywnym wpływie tak zorganizowanej imprezy na pogłębienie relacji między pracownikami oraz zwiększenie motywacji i efektywności wykonywanej przez nich pracy. Zorganizowany piknik to jedyna, z racji na wielkość firmy i liczbę zatrudnionych pracowników, okazja do nawiązania bliższych relacji wśród współpracowników oraz okazja dla Wnioskodawcy do podziękowania pracownikom za zaangażowanie, jakie wkładają w pracę, co z pewnością pozytywnie przełoży się na osiągane przez nich dalsze wyniki pracy. Te wydatki związane są niewątpliwie z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy i mają na celu zintegrowanie załogi zakładu, dlatego też pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów i mogą mieć pośredni wpływ na wielkość osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów. Takie świadczenia na rzecz pracowników budują pozytywne relacje pomiędzy pracownikami, zwiększają zaangażowanie pracowników oraz wzmacniają ich lojalność wobec Wnioskodawcy, mają również działanie motywujące i wpływające na jakość, wydajność oraz efektywność pracy, co dalej przekłada się na wysokość uzyskanych przychodów – interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2019 r., Nr 0111-KDIB2-1.4010.248.2019.2.JK.

Wnioskodawca stawiając wartości rodzinne na pierwszy miejscu, nie wyobrażał sobie obecności pracowników bez swoich rodzin. To z kolei, pozytywnie wpłynęło na odbiór Jego osoby, jako pracodawcy, w oczach pracowników, co jeszcze bardziej pomogło Mu w zbudowaniu bliższych relacji z pracownikami. Udział rodzin pracowników to także jedyna okazja do zapoznania się z efektem pracy członków swoich rodzin, pracujących w firmie, którzy z dumą prezentowali zbudowane przez siebie m.in. luksusowe łodzie. Co istotne, decyzja o obecności pracowników w dniu wolnym od pracy na pikniku rodzinnym, zorganizowanym przez firmę, była podyktowana możliwością zabrania ze sobą najbliższych osób, co niewątpliwie sprzyjało nawiązywaniu kontaktów między pracownikami. „Niewątpliwie spotkania pracowników poza miejscem pracy, w oderwaniu od codziennych problemów firmowych, w towarzystwie bliskich im osób sprzyjają polepszeniu komunikacji, umocnieniu więzi z pracodawcą oraz mają wpływ na integrację zespołu. Udział osób towarzyszących w imprezie firmowej ma wpływ na wytworzenie bardziej swobodnej atmosfery i zadowolenia pracowników oraz buduje w nich poczucie akceptacji przyjętych wartości społecznych, co z kolei wpływa na większą motywację do pracy oraz głębszą i silniejszą integrację zespołu” – interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2017 r., Nr 0111-KDIB1-1.4010.77.2017.1.MG.

W odniesieniu do wydatków związanych z kontrahentami i ich rodzinami należy wskazać, że one również mogą zostać wliczone do kosztów uzyskania przychodów. Jak wskazano na początku uzasadnienia, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywność oraz napojów, w tym alkoholowych, które są wyłączone wprost z kosztów uzyskania przychodów, to wydatki, których wyłącznym celem jest stworzenie pewnego wizerunku przedsiębiorcy oraz stworzenie dobrego obrazu jego firmy.

Obecność kontrahentów i ich rodzin miała na celu przede wszystkim zapoznanie ich z produktami oferowanymi przez Wnioskodawcę – tymi, które zamawiają oraz tymi, które do tej pory nie były przez nich zamawiane, co niewątpliwie przełoży się na przychody osiągane przez Wnioskodawcę. Kontrahenci mieli okazję do wymienienia się spostrzeżeniami bezpośrednio z pracownikami, którzy je budują oraz z innymi kontrahentami, co byłoby niemożliwe, gdyby nie zorganizowany piknik rodzinny. Ponadto, kontrahenci zostali zapoznani z planem rozwoju firmy na najbliższe lata. Nie można zatem mówić tutaj o reprezentacji, lecz o spotkaniu, mającym na celu przynieść wymierne korzyści ekonomiczne Wnioskodawcy. „To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej” – interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 października 2017 r., Nr 0111-KDIB1-1.4010.77.2017.1.MG. W obecnych czasach przedsiębiorcy zdają sobie sprawę, jak wielkie znaczenie w kontaktach biznesowych mają spotkania „pozapracowe”. Odchodzi się już od sztywnych ram, w których mogą być prowadzone rozmowy biznesowe, coraz częściej przedsiębiorcy skłaniają się do spotkań na neutralnym gruncie, jednocześnie pożytkując ten czas w sposób przyjemny, czerpiąc zwyczaje z zachodu. Na porządku dziennym są już kolacje biznesowe, czy wspólna gra w tenisa. Niczym nadzwyczajnym nie jest zatem wspólne świętowanie jubileuszu 30-lecia firmy. Spotkania te nie mają za zadanie wykreowania wizerunku firmy, bo na to był czas przed rozpoczęciem współpracy lub na jej początku. Stanowią one formę podziękowania za lata współpracy, co przekłada się bez wątpienia na zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Co więcej, stanowią idealną okoliczność do rozmów biznesowych, które owocują, m.in. rozszerzeniem współpracy, czy też wymianą nowych pomysłów i rozwiązań. Z uwagi, że na pikniku rodzinnym, jak sama nazwa wskazuje, spotykają się rodziny, a pracownikom mogły towarzyszyć osoby najbliższe, co najmniej nietaktowne byłoby nie zaproszenie rodzin kontrahentów. Tak jak dla pracowników, była to zachęta dla kontrahentów do uczestniczenia w pikniku w dniu wolnym od pracy, którzy nie musieli rezygnować ze spędzenia czasu z najbliższymi, by móc uczestniczyć w pikniku. Obecność rodzin kontrahentów sprzyjała przyjaznym rozmowom, również na płaszczyźnie biznesowej, które z pewnością przyniosą wymierne korzyści ekonomiczne Wnioskodawcy. Była to również jedyna okazja do zapoznania kontrahentów z pracownikami, którzy przecież pracują również na ich korzyść, co jeszcze bardziej zacieśniło relacje między Wnioskodawcą a kontrahentami.

Wydatki poniesione na organizację pikniku rodzinnego, z uwagi na ich związek przyczynowo-skutkowy i brak charakteru reprezentacyjnego w zakresie kontrahentów i ich rodzin oraz z uwagi na ich racjonalność, w ocenie Wnioskodawcy, mogą zostać wliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyróżnia w kosztach reprezentacji wydatki poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wszystkie te wydatki powinny być jednak rozpatrywane każdorazowo w sposób całościowy, uwzględniając przy tym racjonalność ich poniesienia. W interpretacji ogólnej z 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, Minister Finansów stwierdził, że: „analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, prowadzi do wniosku, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof, ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc., dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.”

Należy również odwołać się do koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR od ang. corporate social responsibility), którą kieruje się Wnioskodawca. „Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa jest dobrowolnym łączeniem spraw społecznych i gospodarczych w działalności handlowej i w stosunku z interesariuszami, którymi są: pracownicy, klienci, inwestorzy, dostawcy, społeczność, w której firma działa oraz rząd i media” (M. Żemigała, Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa: budowanie zdrowej, efektywnej organizacji, wyd. Oficyna, Wolters Kluwer Business, Kraków 2007). Przedsiębiorca kierując się standardami CSR dąży do zwiększania inwestycji, m.in. w zasoby ludzkie i relacje z interesariuszami, co przekłada się w rzeczywistości na efektywność działalności gospodarczej. Wspólne świętowanie jubileuszu firmy ma w tym pomóc. Zaproszenie kontrahentów na piknik rodzinny, w którym gościły również władze miejscowości, w której się odbywał, miało również na celu wykreowanie wśród gości aktywnego wspomagania rozwoju miasta i regionu, m.in. poprzez wspomaganie akcji charytatywnych oraz sponsorowanie inicjatyw sportowych i sponsorowanie inicjatyw podmiotów edukacyjnych i kulturowych. Impreza okolicznościowa wypełniła zatem standardy koncepcji CSR, która niewątpliwe jest nakierowana na zwiększenie zysków firmy.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zorganizowanie pikniku rodzinnego, w zakresie pracowników i ich rodzin oraz kontrahentów i ich rodzin, mogą w całości zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, jako niepodlegające wyłączeniu na mocy art. 23 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych organizację pikniku:

• w części dotyczącej pracowników i ich rodzin – jest prawidłowe,

• w części dotyczącej kontrahentów i ich rodzin – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są – co do zasady – tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, ponieważ to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 23 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie z tym przepisem: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym, bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać należy, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, należy wskazać, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę przez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym przez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także przez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie należy zauważyć, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” należy wywieść z powyższego, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy przez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu zacieśnienia relacji między pracownikami i pracodawcą oraz podziękowania pracownikom za zaangażowanie w wykonywaną pracę, w związku z jubileuszem 30-lecia istnienia firmy, zorganizował piknik rodzinny. Zaproszenie pracowników wraz ze swoimi rodzinami miało na celu budowanie pozytywnych relacji interpersonalnych oraz wzmocnienie potrzeby utożsamiania się pracowników z firmą. Oprócz pracowników i ich rodzin, na piknik zostali zaproszeni przedstawiciele dostawców materiałów i usług oraz odbiorcy wraz z rodzinami. Ich obecność miała na celu umocnienie relacji biznesowych z kontrahentami, czego efektem miało być stworzenie płaszczyzny do lepszej współpracy, mogącej przynieść wymierne korzyści ekonomicznej oraz umocnienie pozycji firmy na rynku. Kontrahenci mieli możliwość do zapoznania się z produktami, które zamawiają oraz których nie zamawiają. Zaproszenie przedstawicieli dostawców materiałów i usług oraz odbiorców produktów miało również na celu aktywne wspomaganie rozwoju miasta i regionu poprzez akcje, takie jak: sponsorowanie inicjatyw podmiotów edukacyjnych i kulturowych, sponsorowanie inicjatyw sportowych oraz wspomaganie akcji charytatywnych. Podczas pikniku Wnioskodawca zapewnił jego uczestnikom poczęstunek oraz atrakcje dla dzieci pracowników i kontrahentów, m.in. dmuchane place zabaw oraz trampoliny. Wszystkie wydatki, które Wnioskodawca poniósł w związku z organizacją pikniku rodzinnego, pochodziły ze środków obrotowych firmy. Głównym elementem pikniku, dla Wnioskodawcy z racji na pogłębianie relacji między pracownikami, były zorganizowane rywalizacje i konkursy, w których mogły uczestniczyć całe rodziny. Uczestnicy pikniku mogli również skorzystać z okazji wypróbowania efektu swojej ciężkiej pracy, tj. luksusowych łodzi i szybkich motorówek, co stanowiło atrakcję, zarówno dla dorosłych, jak i dzieci.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opisu stanu faktycznego, należy stwierdzić, że wydatki na organizację pikniku przypadające na pracowników i osoby im towarzyszące, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – wydatki te mają na celu zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Niewątpliwie spotkania pracowników poza miejscem pracy w oderwaniu od codziennych problemów firmowych w towarzystwie bliskich im osób sprzyjają polepszeniu komunikacji, umocnieniu więzi z pracodawcą oraz mają wpływ na integrację zespołu. Udział rodzin pracowników w imprezie firmowej ma wpływ na wytworzenie bardziej swobodnej atmosfery i zadowolenia pracowników oraz buduje w nich poczucie akceptacji przyjętych wartości społecznych, co z kolei wpływa na większą motywację do pracy oraz głębszą i silniejszą integrację zespołu.

Zatem wydatki poniesione w związku z organizacją pikniku rodzinnego – w części dotyczącej pracowników Wnioskodawcy wraz z członkami ich rodzin – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do wydatków związanych z udziałem w pikniku rodzinnym kontrahentów firmy i ich rodzin, należy wskazać, że wydatki te nie mogą zostać uznane za koszty podatkowe. Rozpatrując zasadność ich poniesienia należy wziąć pod uwagę całościowy charakter imprezy. Dla prawidłowej kwalifikacji kosztów najważniejszym jest bowiem wyraźne ustalenie głównego celu organizowanego spotkania i wskazanie potencjalnych korzyści oczekiwanych w związku z taką imprezą.

Należy zauważyć, że obecność kontrahentów firmy i ich rodzin miała na celu umocnienie relacji biznesowych z kontrahentami, czego efektem miało być stworzenie płaszczyzny do lepszej współpracy, mogącej przynieść wymierne korzyści ekonomicznej oraz umocnienie pozycji firmy na rynku. Kontrahenci mieli możliwość do zapoznania się z produktami, które zamawiają. Zaproszenie przedstawicieli dostawców materiałów i usług oraz odbiorców produktów miało również na celu aktywne wspomaganie rozwoju miasta i regionu poprzez akcje, takie jak: sponsorowanie inicjatyw podmiotów edukacyjnych i kulturowych, sponsorowanie inicjatyw sportowych oraz wspomaganie akcji charytatywnych. Tym samym obchody jubileuszu firmy w ramach pikniku miały charakter wydarzenia o cechach reprezentacyjnych. Należy tutaj podkreślić także, że osiągnięcie przez uczestników przygotowywanej imprezy (kontrahentów firmy i ich rodzin) wiedzy i przekonań pożądanych przez Wnioskodawcę nie jest uzależnione od zaoferowania przez niego części rozrywkowej (konsumpcyjnej).

NSA w wyroku w składzie 7 sędziów z 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11, stwierdził, że oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Mając zatem powyższe na względzie należy stwierdzić, że wydatki związane z organizacją pikniku rodzinnego w zakresie dotyczącym klientów/kontrahentów wraz ich rodzinami noszą znamiona reprezentacji firmy Wnioskodawcy, mające na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku firmy w oczach kontrahentów firmy, uwypuklenie swojej zasobności i profesjonalizmu, czyli stworzenie oczekiwanego wizerunku Wnioskodawcy dla potencjalnego rozszerzenie współpracy o dodatkowe zamówienia nowych produktów lub stworzenie korzystnych warunków tej współpracy. Tym samym, wydatki poniesione z tego tytułu, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatki poniesione w związku z organizacją pikniku rodzinnego w części dotyczącej kontrahentów (i ich rodzin) Wnioskodawcy nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Należy także nadmienić, że zasadność zaliczenia wskazanych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z organizacją pikniku rodzinnego (w szczególności związek między ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego niniejszą interpretację.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.