2019.10.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.354.2019.1.JC
z 16 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 9 sierpnia 2019 r. (data wpływu 16 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz opodatkowania odsetek wypłacanych w ramach struktury cash poolingu (pytania 1-3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz opodatkowania odsetek wypłacanych w ramach struktury cash poolingu (pytania 1-3).

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania
Zainteresowanych niebędących stroną postępowania

Przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy są polskimi spółkami kapitałowymi (z wyjątkiem Wnioskodawcy 2 będącego spółką osobową), podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) i polskimi rezydentami podatkowymi, podlegającymi w Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym (CIT) od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawcy wspólnie należą do międzynarodowej grupy (dalej: „Grupa”).

Wnioskodawcy uczestniczą w systemie kompleksowego zarządzania płynnością finansową, tzw. „zero-balancing cash pooling”, oferowanego przez polski bank (dalej: „Struktura”). Przy czym, Wnioskodawca 15 i Wnioskodawca 24 zamierzają przystąpić do Struktury w przyszłości.

Struktura, w której uczestniczą/będą uczestniczyć Wnioskodawcy, składa się z następujących podmiotów:

Bank działający jako usługodawca w ramach Struktury. Bank jest polskim rezydentem podatkowym;

A. (dalej: „A.”), działająca obecnie jako lider Struktury oraz jako jej uczestnik. A. jest spółką kapitałową z siedzibą w Szwecji oraz jest szwedzkim rezydentem podatkowym;

nioskodawców, działających obecnie jako uczestnicy Struktury (oraz tych, którzy będą uczestniczyć w Strukturze).

A. oraz Wnioskodawcy łącznie zwani są dalej jako „Uczestnicy”.

Struktura działa w oparciu o dwie umowy zawarte pomiędzy Uczestnikami oraz Bankiem: Umowa świadczenia usługi zarządzania płynnością w formie limitów dziennych w PLN oraz Umowa świadczenia usługi zarządzania płynnością w formie limitów dziennych w EUR (dalej łącznie: „Umowy”). Wnioskodawca 15, Wnioskodawca 24 oraz Wnioskodawca 36 nie są stronami Umowy świadczenia usługi zarządzania płynnością w formie limitów dziennych w EUR. Wnioskodawca 15 i 24 nie są również stronami Umowy świadczenia usługi zarządzania płynnością w formie limitów dziennych w PLN.

Wnioskodawcy są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT w stosunku do wszystkich pozostałych Uczestników Struktury. Jednocześnie, żaden z Uczestników nie jest podmiotem powiązanym z Bankiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

W ramach Grupy A. działa jako tzw. „wewnętrzny bank” świadczący usługi finansowe oraz udzielający finasowania na rzecz wszystkich podmiotów w Grupie. A. świadczy usługi wyłącznie na rzecz podmiotów z Grupy i nie jest instytucją finansową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (t.j. Dz. U. 2018. poz. 2187 ze zm.). A. nie jest również instytucją finansową w rozumieniu przepisów prawa szwedzkiego.

A. jest spółką zależną bezpośrednio od B., spółki kapitałowej z siedzibą w Szwecji oraz szwedzkiego rezydenta podatkowego. Wnioskodawcy są spółkami zależnymi pośrednio lub bezpośrednio względem K., spółki kapitałowej z siedzibą w Szwecji oraz szwedzkiego rezydenta podatkowego, której bezpośrednim udziałowcem jest B. i która jest spółką-siostrą w stosunku do A.

A. nie prowadzi działalności gospodarczej poprzez zakład położony w Polsce.

Ponadto, w związku z wejściem w życie w dniu 30 kwietnia 2019 r. zmian w Ordynacji podatkowej polegających na dodaniu § 3a do art. 14b Ordynacji podatkowej i w związku z tym, że stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej obejmuje transakcje z udziałem osoby prawnej mającej siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawcy wskazują jej dane identyfikujące A.

W ramach Struktury Bank otworzył i prowadzi rachunki (na podstawie odrębnych umów z każdym z Uczestników) dla każdego z Uczestników (dalej: „Rachunki”). W zależności od Umowy, Rachunki prowadzone są w walucie polskiej lub Euro. W przypadku A. Bank otworzył i prowadzi Rachunek Główny. Powyższe rachunki stanowią część struktury rachunkowej objętej konsolidacją środków pieniężnych (dalej: „Struktura Rachunków”). Ponadto, Bank utworzył Główny Rachunek Płynności na rzecz A., który znajduje się poza Strukturą Rachunków. Bank może przyznać na Głównym Rachunku Płynności dla A. w ramach odrębnej umowy Limit Intraday (tj. limit kredytowy w rachunku bieżącym).

Każdy z Rachunków w ramach Struktury Rachunków posiada przyznany przez Bank Indywidualny limit dopuszczalnego dziennego zadłużenia Uczestnika (dalej: „Limit Dzienny”), który wykorzystywany jest wyłącznie w formie zleceń płatniczych realizowanych przez Bank na wniosek Uczestnika.

W ramach Struktury, Wnioskodawcy udzielają A. pełnomocnictwa do wykonywania m.in. następujących czynności:

podpisania w imieniu Wnioskodawców z Bankiem oraz przyszłymi nowymi uczestnikami załączników do Umów, w tym w szczególności w przedmiocie zmiany Limitów Dziennych oraz włączenia Rachunków przez nowych przyszłych uczestników do Struktury,
zamknięcia Rachunku w imieniu danego Uczestnika,
zmiany lub zastąpienia treści załączników
uzgodnienia stóp procentowych, o których mowa w Umowach.

Struktura funkcjonuje w taki sposób, że każdego dnia każdy z Uczestników ma prawo do składania w Banku dyspozycji płatniczych (dalej: „Zlecenie”) w celu obciążenia swoich Rachunków w Strukturze Rachunków bez konieczności zasilania tego Rachunku, pod warunkiem, że:

limit dzienny danego Uczestnika nie zostanie przekroczony,
suma dodatnich sald na Rachunkach w Strukturze Rachunków i salda Głównego Rachunku Płynności, pomniejszona o kwotę niespłaconych Limitów Dziennych, nie jest ujemna,
saldo Głównego Rachunku Płynności nie jest ujemne.

W razie potrzeby (np. przekroczenia Limitów dziennych), A. może zasilać Strukturę poprzez wpływ środków z własnego rachunku transakcyjnego na Rachunek Główny.

Zlecenia realizowane są zgodnie z zasadami określonymi w ogólnych warunkach handlowych Banku.

Zlecenia, w zależności od tego, czy suma sald na Rachunkach ujętych w Strukturze Rachunków jest ujemna czy dodatnia, polegają na wykonaniu danych czynności przez Bank każdego dnia:

w przypadku kwoty ujemnej - Bank obciąża Główny Rachunek Płynności i uznaje Rachunek Główny kwotą będącą wartością bezwzględną z sumy wszystkich sald Rachunków włączonych do Struktury Rachunków,
w przypadku kwoty dodatniej - Bank obciąża Rachunek Główny i uznaje Główny Rachunek Płynności kwotą będącą sumą wszystkich sald Rachunków włączonych do Struktury Rachunków.

Następnie, Bank ustala saldo każdego Rachunku w Strukturze Rachunków z saldem dodatnim na zero i uznaje rachunek techniczny Banku tymi kwotami.

W kolejnym kroku Bank obciąża rachunek techniczny Banku i uznaje każdy Rachunek w Strukturze Rachunków ujemnym saldem w wysokości niezapłaconego Limitu Dziennego.

W każdym kolejnym dniu Bank dokonuje spłaty wszystkich wzajemnych zobowiązań Uczestników, zaciągniętych w wyniku wykonywania czynności opisanych powyżej przez Bank w dniu poprzedzającym oraz dokonuje operacji odwrotnej do opisanej powyżej.

W ramach Struktury dochodzi każdorazowo do zbywania wierzytelności między Uczestnikami w taki sposób, że Uczestnik, którego rachunek został obciążony automatycznie nabywa wierzytelność Banku wobec innych Uczestników (tzw. zasada subrogacji ustawowej).

Bank dodatkowo nalicza codziennie odsetki w oparciu o stopy procentowe, które są ustalone w Umowach.

W każdym pierwszym dniu roboczym następnego miesiąca Bank księguje odsetki w następujący sposób:

Rachunki Uczestników, którzy posiadali zobowiązania wobec innych Uczestników na koniec poprzedniego miesiąca będą obciążone kwotami należnych odsetek z tych tytułów, natomiast Rachunek Główny zostanie uznany tymi kwotami,
Rachunki Uczestników, wobec których pozostali Uczestnicy mieli zobowiązania na koniec poprzedniego miesiąca, zostaną uznane kwotami należnych odsetek, natomiast Rachunek Główny zostanie obciążony tymi kwotami.

Tytuł dla księgowania ww . odsetek to Automatic transfer of interest due to Participant aggregated on Main Account [Automatyczny przelew odsetek należnych Uczestnikowi zagregowanych na Rachunku Głównym].

W ramach Struktury, w zależności od aktualnej sytuacji finansowej, rachunek każdego z Uczestników może wykazywać saldo dodatnie lub ujemne. Oznacza to, że każdy Uczestnik może być potencjalnie zobowiązany do zapłaty odsetek innemu Uczestnikowi (a contrario, każdy z Uczestników może otrzymywać odsetki należne od innego z Uczestników).

Wszystkie odsetki otrzymane skonsolidowane na Rachunku Głównym A. są księgowane w ewidencji ww. podmiotu zarówno jako przychód księgowy jak i dochód podlegający opodatkowaniu, niezależnie od tego, czy odsetki te pochodzą z kapitału wniesionego do struktury przez A. (dalej: „Odsetki Należne A.”) czy przez innego Uczestnika (dalej: „Odsetki Należne Wnioskodawcom”). Następnie, kwota odsetek automatycznie przekazana innym Uczestnikom jest księgowana w ewidencji księgowej jako koszty księgowe oraz stanowiące koszt uzyskania przychodu dla A. A. nie korzysta z żadnych zwolnień (lub innych preferencji) z podatku dochodowego w Szwecji i jest opodatkowana tamże od całości swoich dochodów.

Na potrzeby niniejszego wniosku zakłada się, że A. jako rezydent podatkowy Szwecji i odbiorca odsetek płaconych przez Wnioskodawców spełnia warunki niezbędne do uznania go za rzeczywistego właściciela w odniesieniu do Odsetek Należnych A. (tej części odsetek zaksięgowanych na Rachunku Głównym, które są należne A. na podstawie Umów) w rozumieniu art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT, gdyż w szczególności, w odniesieniu do Odsetek Należnych A., A.:

działa we własnym imieniu i na własny rachunek. Realizując Umowy, A. nie działa w imieniu i na rzecz osób trzecich;
nie działa wobec Wnioskodawców jako agent/powiernik/przedstawiciel innych podmiotów, będąc prawnie lub faktycznie zobowiązanym do przeniesienia na nich całości lub części swoich należności (Odsetek Należnych A.);
w ramach Umów A. posiada wyłączny tytuł prawny do Odsetek Należnych A. (odsetek płaconych przez Wnioskodawców na rzecz i należnych A.) oraz wyłączne roszczenie wobec Wnioskodawców o zapłatę Odsetek Należnych A.;
jest upoważniona do faktycznego dysponowania Odsetkami Należnymi A. otrzymanymi w ramach Struktury. Odsetki Należne A. otrzymane od Wnioskodawców stanowią świadczenie na rzecz A., którym może ona swobodnie dysponować, tj. z punktu widzenia Wnioskodawców A. nie jest zobowiązana do przekazywania powyższych środków innym podmiotom. A. jest w stanie samodzielnie decydować o alokacji otrzymanych Odsetek Należnych A. i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą takich należności w całości lub w części;
prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju, w którym ma swoją siedzibę (w Szwecji). A. zajmuje się w szczególności świadczeniem usług finansowych na rzecz podmiotów należących do Grupy.

Wnioskodawcy posiadają, a w kontekście zdarzenia przyszłego zamierzają uzyskać, aktualny certyfikat rezydencji podatkowej A. potwierdzający na moment wypłaty Odsetek Należnych A. miejsce rezydencji podatkowej A. W konsekwencji Wnioskodawcy przyjmują, że warunek posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej A. w rozumieniu Ustawy o CIT będzie każdorazowo spełniony.

Wnioskodawcy mogą w przyszłości (po 31 grudnia 2019 r.) przekraczać limit 2 milionów złotych wypłat z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT wypłacanych A. w danym roku podatkowym. W takim przypadku każdorazowo zostanie złożone oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a - 7j Ustawy o CIT.

W odniesieniu zaś do Odsetek Należnych Wnioskodawcom (tj. pozostałej części odsetek, które zgodnie z Umowami księgowane są na Rachunku Głównym, a następnie automatycznie przekazywane na rachunki Wnioskodawców), A. nie działa jako rzeczywisty właściciel należności. W odniesieniu do tych Odsetek Należnych Wnioskodawcom to poszczególni Wnioskodawcy są podmiotami uprawnionymi (rzeczywistymi właścicielami), tj.:

Wnioskodawcy nie są prawnie lub faktycznie zobowiązani do przeniesienia należności na inne podmioty, tym samym Odsetki Należne Wnioskodawcom mają w sensie podatkowym charakter trwałych (definitywnych) przysporzeń majątkowych po stronie Wnioskodawców;
w ramach Umów Wnioskodawcy posiadają wyłączny tytuł prawny do Odsetek Należnych Wnioskodawcom oraz wyłączne roszczenie wobec A. o zapłatę Odsetek Należnych Wnioskodawcom.

Ponadto, w przypadku zaistnienia takiej konieczności Wnioskodawcy mogą przygotować raporty odsetkowe jako podstawę do wskazania każdorazowo (dla danej kwoty odsetek) podmiotu wypłacającego odsetki oraz podmiotu otrzymującego odsetki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym - poszczególni Wnioskodawcy będą obowiązani do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu Odsetek Należnych A. wypłacanych na rzecz A. będącego ich rzeczywistym właścicielem (w odniesieniu do roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2019 r. także po przekroczeniu limitu kwotowego z art. 26 ust. 1 i spełnieniu warunków z art. 26 ust. 7a - 7j Ustawy o CIT)?
Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Odsetki Należne Wnioskodawcom zaksięgowane na Rachunku Głównym A. faktycznie przekazywane do Wnioskodawców (polskich rezydentów podatkowych) stanowią przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT?
Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy (polscy rezydenci podatkowi) z tytułu płaconych do A. Odsetek Należnych Wnioskodawcom faktycznie przekazywanych przez A. do innych Wnioskodawców (polskich rezydentów podatkowych), powinni pobierać zryczałtowany podatek dochodowy na podstawie art. 26 ust. 1 (lub art. 26 ust. 2e w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2019 r. po przekroczeniu limitu kwotowego) w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT?

Stanowisko Zainteresowanych.

W opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym - poszczególni Wnioskodawcy nie będą obowiązani do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu Odsetek Należnych A. wypłacanych na rzecz A. będącego ich rzeczywistym właścicielem (w odniesieniu do roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2019 r. także po przekroczeniu limitu kwotowego z art. 26 ust. 1 i spełnieniu warunków z art. 26 ust. 7a - 7j Ustawy o CIT).
W opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Odsetki Należne Wnioskodawcom zaksięgowane na Rachunku Głównym A. faktycznie przekazywane do Wnioskodawców (polskich rezydentów podatkowych) nie stanowią przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.
W opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy (polscy rezydenci podatkowi) z tytułu płaconych do A. Odsetek Należnych Wnioskodawcom faktycznie przekazywanych przez A. do innych Wnioskodawców (polskich rezydentów podatkowych) nie powinni pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 (lub art. 26 ust. 2e w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2019 r. po przekroczeniu limitu kwotowego z art. 26 ust. 1) w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

Pytanie 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (nierezydenci), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT przychody nierezydentów z odsetek są opodatkowane 20% stawką podatku u źródła, chyba że mająca zastosowanie w sprawie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której Polska jest stroną, stanowi inaczej.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT odsetki wypłacane nierezydentom pod określonymi warunkami podlegają zwolnieniu z podatku u źródła, jednak Wnioskodawcy wskazują, iż w odniesieniu do A. żaden z Wnioskodawców nie spełnia warunków określonych w art. 21 ust. 3 Ustawy o CIT koniecznych do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła (w zakresie kryterium powiązań kapitałowych).

Na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych przez płatnika nierezydentowi z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, przekracza kwotę 2 milionów złotych, płatnik jest zobowiązany pobrać z zastrzeżeniem ust. 2f (winno być: 2g), w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat wg. stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT od nadwyżki ponad 2 miliony złotych z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le Ustawy o CIT oraz bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednocześnie, na podstawie art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT, ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Wskazać należy, iż zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2018, poz. 2545 ze zm.; dalej: „Rozporządzenie”) w brzmieniu obowiązującym w dacie składania niniejszego wniosku, wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 31 grudnia 2019 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9 (a więc również odsetek) na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2 Rozporządzenia, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Art. 25 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Szwecją (dalej: „UPO”) zawiera podstawę prawną do wymiany informacji podatkowych pomiędzy Polską a Szwecją, co oznacza, że w przypadku Wnioskodawców oraz A. § 4 Rozporządzenia będzie miał zastosowanie, tj. stosowanie art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT jest wyłączone dla płatności należności odsetkowych (Odsetek Należnych A.) dokonywanych do dnia 31 grudnia 2019 r.

Zgodnie ze sprostowaną treścią art. 11 ust. 1 UPO „odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie, których rzeczywistym beneficjentem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie”. Oznacza to, iż odsetki powstające w Polsce, wypłacane na rzecz podmiotu szwedzkiego zwolnione są z podatku u źródła w Polsce. Powyższe zwolnienie nie ma zastosowania w przypadkach określonych w art. 11 ust. 3 i ust. 4 UPO.

Mając na uwadze powyższe przepisy, wyłączenie z obowiązku poboru podatku u źródła w odniesieniu do wypłacanych Odsetek Należnych A. w ramach Struktury przez poszczególnych Wnioskodawców będzie miało zastosowanie, jeśli:

odsetki w ramach Struktury powstają w Polsce;
A. jest rzeczywistym właścicielem Odsetek Należnych A.;
przypadki określone w art. 11 ust. 3 i ust. 4 UPO nie będą miały zastosowania;
poszczególny Wnioskodawca (wypłacający odsetki) dochowa należytej staranności przy weryfikacji spełnienia warunków do zastosowania art. 11 ust. 1 UPO;
poszczególny Wnioskodawca posiada aktualny certyfikat rezydencji podatkowej A.;
w odniesieniu do wypłacanych odsetek po 31 grudnia 2019 r. łączna kwota wypłacanych należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT przez poszczególnego z Wnioskodawców wypłacanych w danym roku podatkowym na rzecz oraz należnych A. nie przekroczy 2 milionów złotych, a jeżeli będzie wyższa niż 2 miliony złotych, spełnione zostaną warunki, o których mowa w art. 26 ust. 7a - 7j ustawy CIT.

Poniżej Wnioskodawcy przedstawiają swoje argumenty przemawiające za uznaniem powyższych przesłanek za spełnione.

Powstanie odsetek w Polsce

Odsetki Należne A. powstające w strukturze są wypłacane przez Uczestników będących polskimi rezydentami podatkowymi, posiadającymi w Polsce siedzibę (Wnioskodawców), na rzecz A., tym samym należy uznać, iż odsetki te powstają w Polsce w rozumieniu art. 11 ust. 1 UPO.

Rzeczywisty właściciel odsetek

Zgodnie z art. 4a pkt 29) Ustawy o CIT, rzeczywisty właściciel oznacza podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,
nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,
prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, przepis art. 24a ust. 18 stosuje się odpowiednio.

Z kolei przepis art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT nakazuje brać pod uwagę następujące aspekty przy badaniu czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą:

zarejestrowanie zagranicznej jednostki kontrolowanej wiąże się z istnieniem przedsiębiorstwa, w ramach którego ta jednostka wykonuje faktycznie czynności stanowiące działalność gospodarczą, w tym w szczególności czy jednostka ta posiada lokal, wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej;
zagraniczna jednostka kontrolowana nie tworzy struktury funkcjonującej w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych;
istnieje współmierność między zakresem działalności prowadzonej przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną a faktycznie posiadanym przez tę jednostkę lokalem, personelem lub wyposażeniem;
zawierane porozumienia są zgodne z rzeczywistością gospodarczą, mają uzasadnienie gospodarcze i nie są w sposób oczywisty sprzeczne z ogólnymi interesami gospodarczymi tej jednostki;
zagraniczna jednostka kontrolowana samodzielnie wykonuje swoje podstawowe funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, w tym obecnych na miejscu osób zarządzających.

Wnioskodawcy oświadczają w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, że w odniesieniu do Odsetek Należnych A., A. jest ich rzeczywistym właścicielem. Natomiast w odniesieniu do Odsetek Należnych Wnioskodawcom (tj. odsetek wypłacanych w ramach Struktury na rzecz A., pełniącego rolę lidera Struktury, jednak należnych pozostałym poszczególnym Uczestnikom (poszczególnym Wnioskodawcom)), A. nie jest rzeczywistym właścicielem (jest nim natomiast dany Uczestnik będący polskim rezydentem podatkowym).

Tym samym zasadne jest stwierdzenie, że w opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym - poszczególni Wnioskodawcy nie będą obowiązani do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu wypłacanych Odsetek Należnych A. na rzecz A. jako ich rzeczywistemu właścicielowi (w tym pytaniu Wnioskodawcy nie odnoszą się do Odsetek Należnych Wnioskodawcom).

Art. 11 ust. 3 i ust. 4 UPO

Zgodnie z art. 11 ust. 3 UPO, postanowienia art. 11 ust. 1 UPO nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do tych odsetek mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony bądź wykonuje tam wolny zawód za pomocą stałej placówki, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku stosuje się postanowienia art. 7 lub art. 14 UPO.

Ponadto, zgodnie z art. 11 ust. 4 UPO jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a osobą uprawnioną do odsetek lub między nimi a osobą trzecią kwota odsetek związanych z zadłużeniem, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a osobą uprawnioną do odsetek bez takich powiązań, wówczas postanowienia art. 11 UPO mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadpłacona część podlega opodatkowaniu w każdym Umawiającym się Państwie zgodnie z jego prawem i z uwzględnieniem odpowiednich postanowień niniejszej konwencji.

Wnioskodawcy w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku wskazują, że przepis art. 11 ust. 3 UPO nie będzie miał zastosowania, ponieważ A. nie prowadzi działalności gospodarczej poprzez zakład położony w Polsce ani nie wykonuje wolnego zawodu za pomocą stałej placówki.

Certyfikat rezydencji A.

Zgodnie ze stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym poszczególni Wnioskodawcy posiadają oraz zamierzają w przyszłości uzyskać aktualny certyfikat rezydencji podatkowej A., potwierdzając tym samym, iż w momencie dokonywania wypłat Odsetek Należnych A. ramach Struktury, A. jest lub będzie rezydentem podatkowym Szwecji.

Przekroczenie limitu 2 milionów złotych, o którym mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT w odniesieniu do należności odsetkowych wypłacanych po 31 grudniu 2019 r.

Jak wskazano w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawcy mogą w przyszłości (po 31 grudnia 2019 r.) przekraczać limit 2 milionów złotych wypłat z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT wypłacanych A. w danym roku podatkowym. W związku z tym, w odniesieniu do tych Wnioskodawców (którzy w przyszłości przekroczą ww. limit 2 milionów złotych), jeśli limit, o którym mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, po 31 grudnia 2019 r. zostanie przekroczony, Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie ich stanowiska, że zastosowanie art. 11 ust. 1 UPO będzie w stosunku do tych Wnioskodawców możliwe, jeśli zostanie złożone oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a - 7j Ustawy o CIT.

Podsumowując, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym:

jeśli poszczególny Wnioskodawca posiadać będzie aktualny certyfikat rezydencji podatkowej A., a

w przypadku przekroczenia przez danego Wnioskodawcę limitu 2 milionów złotych, o którym mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, w odniesieniu do należności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT po 31 grudnia 2019 r. w danym roku podatkowym, Wnioskodawca taki złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a - 7j Ustawy o CIT,

- tenże Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru podatku u źródła z tytułu wypłacanych w ramach Struktury Odsetek Należnych A. zgodnie z art. 11 ust. 1 UPO.

Powyższe stanowisko Wnioskodawców zostało potwierdzone w indywidualnej interpretacji podatkowej w analogicznej sprawie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 22 marca 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.527.2018.2.JC: „Odnosząc powołane powyżej przepisy prawa podatkowego do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. w przypadku wypłaty należności w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u Wnioskodawcy łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz A.I. Spółka będzie uprawniona do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (tzw. podatku u źródła) według stawki 10% od odsetek wypłacanych na rzecz A.I. na podstawie umowy cash pooling. (...) zaś od 1 lipca 2019 r. [W aktualnym stanie prawnym od 1 grudnia 2019 r. (winno być: od 1 stycznia 2020 r.) - przypis Wnioskodawców] przekroczenie wskazanego limitu 2 000 000 zł wypłat na rzecz tego samego podatnika powoduje, co do zasady, obowiązek obliczenia, poboru i wpłacenia podatku przez płatnika z zastosowaniem stawek określonych w prawie krajowym, tj. bez uwzględniania stawek podatku, zwolnień ani warunków niepobrania podatku wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wyjątek będzie stanowiła sytuacja do której zastosowanie będą miały postanowienia art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 7b-7j updop. Upoważnia to Spółkę do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych według stawki 10% określonej w umowie polsko-irlandzkiej”.

Podobne stanowiska, odnoszące się do analizy obowiązku poboru podatku u źródła w przypadku struktur cash poolingowych, w interpretacjach podatkowych dotyczących przepisów i zasad poboru podatku u źródła w stanie prawnym po 1 stycznia 2019 r. wskazuje również:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z dnia 14 czerwca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.118.2019.3.AW,
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z dnia 28 marca 2019 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.525.2018.4.JC.

W konsekwencji, w opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym - poszczególni Wnioskodawcy nie będą obowiązani do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu wypłacanych Odsetek Należnych A. na rzecz A. będącego ich rzeczywistym właścicielem (w odniesieniu do roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2019 r. także po przekroczeniu limitu kwotowego z art. 26 ust. 1 i złożeniu oświadczenia o którym mowa w art. 26 ust. 7a - 7j Ustawy o CIT).

Pytanie 2

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT wskazuje, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Pobór ww. podatku u źródła następuje zgodnie z opisanymi w art. 26 Ustawy o CIT zasadami.

Powyższe wskazuje, iż pobór podatku u źródła, jak i sam podatek u źródła należny jest z tytułu wskazanych w Ustawie o CIT przychodów, które zostały uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu. Powyższe nie zmienia w ocenie Wnioskodawców obowiązku podatkowego i zasad rozliczania podatku dochodowego przez Wnioskodawców w oparciu o art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT.

W opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Uczestnicy, z wyjątkiem A., są polskimi rezydentami podatkowymi.

W przypadku Odsetek Należnych Wnioskodawcom, tj. odsetek należnych w ramach Struktury polskim rezydentom, A. pełni rolę lidera Struktury. W praktyce oznacza to, że Odsetki Należne Wnioskodawcom mimo, iż pierwotnie księgowane są na Rachunku Głównym A., następnego dnia automatycznie przekazywane są z Rachunku Głównego na Rachunek danego Wnioskodawcy, który posiadał wierzytelność odsetkową względem danego (innego) Uczestnika, zgodnie z Umowami. W odniesieniu zatem do Odsetek Należnych Wnioskodawcom (tj. Uczestnikom innym niż A.), A. nie pełni roli rzeczywistego właściciela należności odsetkowych. Podmiotami uprawnionymi (rzeczywistymi właścicielami) Odsetek Należnych Wnioskodawcom są natomiast poszczególni Wnioskodawcy, względem których należne są dane odsetki. Tym samym, w odniesieniu do Odsetek Należnych Wnioskodawcom (odsetek w tej części, które nie są należne A. tylko pozostałym Uczestnikom), nie wystąpi obowiązek poboru podatku u źródła przez danego Wnioskodawcę, ponieważ Wnioskodawcy nie są podatnikami podatku zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 w zw. z art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

Należy podkreślić, że podatnikiem w rozumieniu Ustawy o CIT, tj. podmiotem uprawnionym do uzyskania trwałego (definitywnego) przysporzenia majątkowego, od należności odsetkowych - Odsetek Należnych Wnioskodawcom, w odniesieniu do których podmiotami uprawnionymi (rzeczywistymi właścicielami) są Wnioskodawcy, nie jest A., a dany Wnioskodawca. Tym samym brak jest podstaw nie tylko do zastosowania UPO, ale w pierwszej kolejności podatku u źródła na gruncie art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, co Wnioskodawcy uzasadniają poniżej w uzasadnieniu pytania 3.

Należy podkreślić, że powyższe stanowisko zbieżne jest ze stanowiskiem prezentowanym przez DKIS, który:

w interpretacji z dnia 3 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4010.417.2018.2.KK) wskazał, że „w przypadku gdy Pool Leader nie angażuje w strukturę cash-poolingu swoich własnych środków pieniężnych, lecz jedynie pełni funkcje pośrednika i podmiotami uprawnionymi do odsetek będą polskie spółki Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku od tych odsetek, gdyż odsetki wypłacane na rzecz spółek będących polskimi rezydentami nie podlegają regulacji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
w interpretacji z dnia 13 kwietnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.61.2018.1.JC) zgodził się z następującym stwierdzeniem wnioskodawcy: „odsetki uiszczone przez Spółkę na rzecz Lidera, których rzeczywistymi właścicielami będą Polskie Spółki, tj. odsetki naliczone od środków udostępnionych w ramach Systemu przez Polskie Spółki, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła”;
w interpretacji z dnia 13 kwietnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.62.2018.1.JC) zgodził się z następującym stwierdzeniem wnioskodawcy: „odsetki uiszczone przez Spółkę na rzecz Lidera, których rzeczywistymi właścicielami będą Polskie Spółki, tj. odsetki naliczone od środków udostępnionych w ramach Systemu przez Polskie Spółki, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła”.

Ewentualne pobranie podatku u źródła przez Wnioskodawców w części wypłat obejmujących Odsetki Należne Wnioskodawcom mogłoby skutkować podwójnym opodatkowaniem uzyskiwanych przychodów. Na etapie wypłaty doszłoby do potrącenia 20% kwoty Odsetek Należnych Wnioskodawcom, a następnie po ich otrzymaniu przez Wnioskodawców w wyniku transferu środków z Rachunku Głównego na Rachunek danego Wnioskodawcy każdy Wnioskodawca byłby zobligowany do rozpoznania 19% podatku.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawców, w opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Odsetki Należne Wnioskodawcom zaksięgowane na Rachunku Głównym A. faktycznie przekazywane do Wnioskodawców (polskich rezydentów podatkowych) nie stanowią przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, ponieważ podatnikami - podmiotami uzyskującymi trwałe (definitywne) przysporzenia majątkowe odpowiadające Odsetkom Należnym Wnioskodawcom - są Wnioskodawcy.

Pytanie 3

Jednocześnie, na podstawie art. 26 ust. 7a ustawy o CIT, ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Wskazać należy, iż zgodnie z § 4 Rozporządzenia, wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 31 grudnia 2019 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9 (a więc również odsetek) na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2 Rozporządzenia, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

W ocenie Wnioskodawców wyłączenie zastosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT, jak również art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT powinno dotyczyć również sytuacji, w której zagraniczny podmiot pełni jedynie rolę pośrednika, czyli podmiotu przekazującego całość lub część należności innemu podmiotowi, a uprawnienie do uzyskania należności przysługuje polskiemu rezydentowi podatkowemu. Taka sytuacja dotyczy Odsetek Należnych Wnioskodawcom przekazywanych przez Wnioskodawców na Rachunek Główny A., które nie są należne A. (w tym zakresie A. pełni rolę jedynie pośrednika), a Wnioskodawcom.

Zgodnie z Projektem objaśnień, przy ocenie, czy dany podmiot jest przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi należy brać pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia oraz realizacji transakcji, a tym samym należy zbadać kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Wskazuje to na tzw. zasadę look through approach, zgodnie z którą jeżeli rzeczywistym właścicielem należności jest inny podmiot niż ten, na rzecz którego dokonywane są płatności przez polskich płatników podatku u źródła, należy stosować postanowienia danej umowy zawartej z państwem siedziby tego podatnika, a w przypadku gdy podatnikami są polscy rezydenci podatkowi, obowiązek poboru podatku u źródła na mocy art. 26 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT nie wystąpi (w konsekwencji nie ma uzasadnienia dla stosowania umowy).

Przekładając powyższe na stan faktyczny i zdarzenie przyszłe opisane w niniejszym wniosku, w odniesieniu do wypłacanych Odsetek Należnych Wnioskodawcom, względem których podmiotem uprawnionym (rzeczywistym właścicielem) jest jeden z Wnioskodawców, a nie A.:

nie będzie miała zastosowania UPO, w tym art. 11 ust. 1 UPO, ponieważ A. nie jest w takim przypadku rzeczywistym właścicielem należności odsetkowej, oraz

poszczególni Wnioskodawcy nie będą obowiązani do poboru podatku zgodnie z art. 26 Ustawy o CIT, ponieważ inny z Wnioskodawców (będący rzeczywistym właścicielem danej należności odsetkowej) nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 3 ust. 2 w zw. art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawców poszczególny Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu wypłat Odsetek Należnych Wnioskodawcom (w ramach Struktury), tj. należnych tylko danemu Uczestnikowi będącemu polskim rezydentem podatkowym. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzają interpretacje wydane przez DKIS (z dnia 3 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4010.417.2018.2.KK) oraz z dnia 13 kwietnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.61.2018.I.JC, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.62.2018.1.JC)).

W ocenie Wnioskodawców, w opisanym powyżej stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy (polscy rezydenci podatkowi) z tytułu Odsetek Należnych Wnioskodawcom, pierwotnie konsolidowanych na Rachunku Głównym A., a następnie automatycznie przekazywanych na Rachunki polskich Wnioskodawców (polskich rezydentów podatkowych) nie powinni pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 (lub art. 26 ust. 2e w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2019 r. po przekroczeniu limitu kwotowego z art. 26 ust. 1) w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Zainteresowanych.

Zaznaczyć należy, że wydając niniejszą interpretację organ przyjął za Wnioskodawcą, że: A. oraz Wnioskodawcy są rzeczywistymi odbiorcami odsetek, warunki posiadania certyfikatu rezydencji, złożenia oświadczenia zostaną spełnione.

Wskazać także należy, że weryfikacja, jak zauważył sam Wnioskodawca, powinna się odbywać z należytą starannością. Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytania (zapytań) Wnioskodawcy. Treść pytania (pytań) wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. Zatem, przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia poprawności księgowań podmiotu A. czy też dochowania należytej staranności. Jednocześnie organ nie ma uprawnień do rozstrzygania w kwestii opodatkowania A. w Szwecji (ustalania kosztów, przychodów i dochodów podmiotu szwedzkiego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu Stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin