Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.344.2019.1.MS
z 21 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dokonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta płatności za wynajem pojemników powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub urządzenia naukowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka będzie zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dokonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta płatności za wynajem pojemników powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub urządzenia naukowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka będzie zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zawartą umowę ramową z firmą H B.V. będącą spółką kapitałową mającą siedzibę w Holandii (dalej: „Kontrahent”). Na mocy tej umowy Spółka będzie w przyszłości (na podstawie odrębnie składanych zamówień) odpłatnie wynajmować od Kontrahenta metalowe pojemniki o pojemności od 1 do 2 m3, które posłużą do przechowywania i przetransportowania do utylizacji zużytego katalizatora (mającego postać sypką) wykorzystanego przez Spółkę w posiadanych przez nią instalacjach produkcyjnych. Pojemniki, które będą wynajmowane przez Spółkę od Kontrahenta, są zamykane uszczelnionym włazem, a ich kształt zbliżony jest do prostopadłościanu. Pojemniki te nie zawierają takich elementów jak: mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części. Jedynymi ruchomymi częściami są zamki albo zatrzaski zabezpieczające pojemniki przed otwarciem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonywane przez Spółkę na rzecz Kontrahenta płatności za wynajem pojemników powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub urządzenia naukowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.) (dalej: „u.p.d.o.p.”), a w konsekwencji, czy Spółka (jako płatnik) jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez niego na rzecz Kontrahenta płatności za wynajem pojemników nie powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub urządzenia naukowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., a w konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 u.p.d.o.p. za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 5 u.p.d.o.p. za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Stosownie do art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know- how) (pkt 1),
• z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (pkt 2),
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (pkt 2a)
  

-ustala się w wysokości 20% przychodów;

• z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych (pkt 3),
• uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera (pkt 4)
  

-ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p. do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e u.p.d.o.p. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p. zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest sposób rozumienia użytego w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. zwrotu „użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu”, a w szczególności pojęcia „urządzenie przemysłowe”. W ustawie podatkowej brak jest definicji legalnej słowa „urządzenie przemysłowe”. Niezbędnym jest zatem odwołanie do języka potocznego albowiem regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (L. Morawski, „Zasady wykładni prawa”, Toruń 2010, s. 99). Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „przemysłowe” należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Wyraz „urządzenie” występuje w znaczeniu „przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” („Wielki Słownik Języka Polskiego”, http://www.wsjp.pl); „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu” („Nowy Słownik Języka Polskiego”, pod red. B. Dunaja, s. 749); „mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności” („Słownik Języka Polskiego PWN”, http://sjp.pwn.pl). Zaś wyraz „przemysłowy” oznacza „związany z przemysłem, używany, stosowany w przemyśle” („Nowy Słownik Języka Polskiego”, pod red. B. Dunaja, s. 543). Z kolei wyraz „przemysł” oznacza „działalność polegającą na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn” („Wielki Słownik Języka Polskiego”, http://www.wsjp.pl); „podstawowy dział gospodarki, obejmujący masowe wytwarzanie za pomocą środków technicznych określonej grupy wyrobów” („Nowy Słownik Języka Polskiego”, pod red. B. Dunaja, s. 543).

W świetle powyższych definicji oraz zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie stanowiskiem przyjąć należy, że pojęcie „urządzenie przemysłowe” (podobnie jak handlowe lub naukowe), ma charakter sformułowania ogólnego, mieszczącego w sobie wszelkie możliwe urządzenia, stanowiące pewien zespół mechanizmów, elementów technicznych, które mogą mieć zastosowanie w działalności podmiotów o określonej specyfice - przemysłowej, handlowej lub naukowej (orzecznictwo NSA przyznało status urządzenia przemysłowego np. samochodom, naczepom, samolotom, koparkom, kontenerom, zbiornikom - tak: m.in. wyroki NSA z 6 grudnia 1996 r., sygn. akt III SA 1091/94, z 12 stycznia 1996 r., sygn. akt SA/Ka 2296/94, z 16 maja 1995 r., sygn. akt SA/Sz 183/95).

Zatem pojęcie „urządzenie przemysłowe”, „handlowe” lub „naukowe” należy rozumieć jako rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów, służący do wykonywania określonych czynności zarobkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ułatwiający szeroko rozumiane prace materialne lub proces sprzedaży towarów i usług. Nie ulega wątpliwości, że wszelka działalność gospodarcza, tj. budowlana, przemysłowa, handlowa, naukowa to działalność komercyjna, nastawiona na osiągnięcie zysku.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że pojemniki, o których mowa we wniosku nie zawierają takich elementów jak: mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części. Jedynymi ruchomymi częściami są w ich przypadku zamki albo zatrzaski zabezpieczające pojemniki przed otwarciem.

Reasumując: wykładnia językowa art. 21 u.p.d.o.p. potwierdza, iż opisanych wyżej pojemników nie należy traktować jako urządzeń przemysłowych, urządzeń handlowych ani urządzeń naukowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 ww. przepisu.

W związku z powyższym, przychody z tytułu płatności za wynajmowane pojemniki nie mieszczą się w kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 u.p.d.o.p. W efekcie - Spółka nie jest zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania na rzecz Kontrahenta płatności za wynajmowane pojemniki.

Spółka pragnie wskazać, iż powyższa argumentacja uzasadniająca brak po stronie Spółki obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z kwoty płatności na rzecz Kontrahenta za użytkowanie pojemników jest identyczna do argumentacji przedstawionej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 16 lipca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.200.2019.2.NL, która również dotyczy wynajmu pojemników od zagranicznego usługodawcy.

Takie samo stanowisko organy interpretacyjne zajmowały też wielokrotnie w interpretacjach indywidualnych dotyczących analogicznych stanów faktycznych. Wśród nich wymienić można choćby:

• interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.268.2019.1.BG (uznającej w całości za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż: „Pojemniki, które Spółka najmuje od Spółki X, nie mieszczą się w definicji pojęcia „urządzenia przemysłowego”. W związku z tym, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez Spółkę X z tytułu wynagrodzenia za najem Pojemników”),
• interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 lutego 2018 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.13.2018.1.BG (uznającej w całości za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż „W związku z tym, że pojemniki będące przedmiotem najmu nie mieszczą się w definicji pojęcia „urządzenia przemysłowego” to przychody uzyskane przez Spółki z UE z tytułu wynajmu pojemników nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła i tym samym Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 updop.”),
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 grudnia 2014 r. sygn. ILPB4/423-475/14-4/MC (uznającej w całości za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż „opisane pojemniki i palety nie mieszczą się w definicji urządzenia przemysłowego zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p”),
• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 stycznia 2011 r. sygn. ILPB4/423-262/10-4/MC (uznającej w całości za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż „pojęcie palet oraz pojemników nie mieści się w pojęciu „urządzenia” zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”).
  
  

Dlatego też w opinii Spółki dokonywane przez nią na rzecz Kontrahenta płatności za wynajem opisanych na wstępie pojemników nie powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub urządzenia naukowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., a w konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.