2019.10.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.368.2019.3.MP
z 4 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 2 lipca 2019 r. (doręczone 8 lipca 2019 r.) oraz w dniu 20 września 2019 r. (data wpływu 23 września 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 września 2019 r. (doręczone 13 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Wniosek uzupełniono w 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 2 lipca 2019 r. (doręczone 8 lipca 2019 r.) oraz w dniu 20 września 2019 r. (data wpływu 23 września 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 września 2019 r. (doręczone 13 września 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest firmą produkującą łodzie, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Podpisał umowę z krajowym sprzedawcą paliw (posiadającym koncesję na obrót paliwami ciekłymi), który oferuje zakupy paliw, płynów eksploatacyjnych i innych akcesoriów oraz usług na stacjach benzynowych (...) przy użyciu wydanych w tym celu kart paliwowych. Z treści umowy wynika, że Dostawca zawarł umowę z (...) o wydanie i używanie kart flotowych, przeznaczonych do dokonywania zakupów paliw i usług na stacjach benzynowych należących do (...) lub podmiotów z nim współpracujących.

Karty należą do (...) i umożliwiają bezgotówkowe, wygodne rozliczenia z tytułu nabywanych od (...) towarów i usług. Karty te uprawniają do dokonywania zakupów zarówno na stacjach (...) jak też na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie, z którymi (...) zawarł umowy w zakresie dostaw realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Karty paliwowe uprawniają do zawierania transakcji jedynie na terytorium Polski i dotyczą nabywania towarów i usług wymienionych w Pakietach kartowych, określających limity kwotowe zakupów towarów i usług przypadających na każdą kartę flotową. To Dostawca uzgadnia z klientami (w tym ze Spółką) listę towarów i usług, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu kart, a także określa ich ceny poprzez kształtowanie odpowiedniej polityki rabatowej. Umowa określa także warunki handlowe, zgodnie z którymi Dostawca będzie rozliczał Spółkę za wszystkie zakupy dokonane przy wykorzystaniu kart w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Karty będą rozliczane na zasadzie pre-paid tzn. Spółka wpłaca określoną kwotę na konto Dostawcy i otrzymuje w związku z tym fakturę zaliczkową. Natomiast po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego Dostawca wystawia na Spółkę faktury końcowe za zakupy dokonane przez nią w danym okresie rozliczeniowym i rozliczające dokonane przedpłaty. Towary i usługi zakupione przy użyciu kart flotowych są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 02 lipca 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

A. Spółka z o.o. posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi nr ….....ważną do dnia 10 czerwca 2020 roku. Umowa o wydanie i używanie kart paliwowych zawarta pomiędzy A. a Spółką określa warunki dokonywania zakupu paliw oraz pozostałych towarów dostępnych na stacjach paliw (…) przy użyciu kart flotowych (….) oraz (...) (nie są one własnością A.). W zależności od tego, czy z samochodu korzysta jeden, czy więcej kierowców, A. proponuje dwa rodzaje kart:

kartę typu K - wystawianą na imię i nazwisko kierowcy lub okaziciela,

kartę typu S - wystawianą na numer rejestracyjny pojazdu, z której może korzystać każdy użytkownik karty posługujący się pojazdem o numerze rejestracyjnym wskazanym na karcie.

A. za świadczone usługi polegające w szczególności na przygotowaniu: wydania kart, aktualizacji kart z uwagi na upływ ważności lub zmiany danych oraz zamiany kart w przypadku ich utraty lub zniszczenia pobiera opłatę wskazaną w umowie.

Spółka zobowiązana jest do dokonywania zapłaty należności za wszystkie towary i usługi nabyte lub wydane przy użyciu karty paliwowej w oparciu o obowiązujące ceny na stacjach paliw. Do opłat dokonanych kartą paliwową za przejazd płatnymi odcinkami dróg A. dolicza opłatę manipulacyjną w wysokości 3% wartości transakcji. Zgodnie z umową A. udzielił Spółce rabatu:

w wysokości 6 gr brutto za każdy zakupiony litr paliwa w sieci stacji paliw (...),

w wysokości 1 gr brutto za każdy zakupiony litr paliwa w sieci stacji paliw (...),

w wysokości 6 gr brutto za każdy zakupiony litr paliwa w sieci stacji paliw(...).

W razie zaistnienia uzasadnionych w ocenie podmiotu prowadzącego stację paliw (...) lub (...) w sieci (...), a także podmiotu prowadzącego stację paliw (...) i podmiotów prowadzących punkty poboru opłat na drogach płatnych wątpliwości, co do zgodności z prawem dokonanej transakcji, mogą odmówić dokonania realizacji transakcji i/lub zatrzymać kartę. W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy:

użytkownik karty typu „S” chce dokonać transakcji do innego pojazdu, niż ten którego numer rejestracyjny znajduje się na karcie,

użytkownik karty typu „S” chce dokonać transakcji do zbiornika typu kanister lub innego, który nie jest bakiem paliwa przytwierdzonym na stałe do pojazdu, którego numer rejestracyjny znajduje się na karcie,

użytkownikiem karty typu „K” jest inna osoba, niż nazwisko i imię znajdujące się na karcie,

użytkownik karty paliwowej posługuje się kartą po terminie ważności,

użytkownik karty paliwowej posługuje się kartą zablokowaną.

Karta może też być zablokowana w przypadku:

złożenia przez Spółkę wniosku o zablokowanie danej karty paliwowej,

stwierdzenia naruszenia przez Spółkę postanowień umowy, polegającego w szczególności na braku dokonania wpłat zaliczki oraz stwierdzonego przez A. pogorszenia sytuacji finansowej Spółki, uzasadniającej obawę zaprzestania regulowania należności za transakcje.

Natomiast Spółka ma obowiązek zgłosić do A. pisemnie zastrzeżenia, co do niezgodności transakcji w terminie 7 dni roboczych od dnia otrzymania faktury z A., jak również niezgodności w zestawieniu transakcji w terminie 7 dni roboczych od dnia uzyskania danego zestawienia. Za dzień uzyskania zestawienia uznaje się datę umieszczenia zestawienia na portalu internetowym. W takiej sytuacji Spółka zobowiązana jest do pisemnego powiadomienia A. w szczególności o kwestionowanych transakcjach ujętych w zestawieniu, błędach lub innych nieprawidłowościach w przeprowadzaniu rozliczenia.

Spółka ma prawo również zgłosić do A. pisemne, pod rygorem nieważności reklamacje, jednakże nie później niż w terminie 7 dni roboczych od dnia, w którym dowiedział się o reklamowanym działaniu. A. na rozpatrzenie reklamacji ma 14 dni roboczych. Nie ponosi on odpowiedzialności za jakość towarów nabywanych za pomocą kart paliwowych. Wszelkie reklamacje kierowane są za pośrednictwem A. odpowiednio do (...) lub (...).

Rozwiązanie umowy może zostać dokonane przez każdą ze stron z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego.

A. również może wypowiedzieć umowę z ważnych powodów ze skutkiem natychmiastowym.

Za ważne powody uważa się w szczególności:

niewykonywanie lub nienależyte wykonywanie przez Spółkę postanowień umowy, w szczególności dotyczących zasad dokonywania rozliczeń za pomocą rachunku rozliczeniowego,

podanie przez Spółkę nieprawdziwych i/lub wprowadzających w błąd informacji przy zawarciu umowy,

stwierdzonej przez A. destabilizacji finansowej Spółki, uzasadniającej obawę zaprzestania regulowania należności za transakcje,

niespełnienia przez Spółkę obowiązków dotyczących dokonywania wpłat zaliczki i jej uzupełniania,

niedokonywanie transakcji przez okres 3 miesięcy,

zaprzestanie realizacji programu dopuszczającego dokonywanie transakcji przy użyciu kart flotowych, na zasadach określonych w umowie.

Przed rozpoczęciem korzystania z kart paliwowych, Spółka zobowiązana była dokonać na rachunek bankowy należący do A. wpłaty zaliczki w wysokości ustalonej w umowie. Do czasu wpłaty zaliczki nie było możliwe korzystanie przez Spółkę z kart paliwowych i dokonywania za ich pomocą transakcji. O konieczności uzupełnienia zaliczki A. zawiadamia Spółkę pocztą elektroniczną na wskazany adres e-mail.

Zobowiązania Spółki z tytułu zakupu paliwa są rozliczane na bieżąco w ten sposób, że z kwoty przekazanej zaliczki, na bieżąco przelewane są środki na rachunek właściwy A. zgodnie ze zrealizowanymi przez Spółkę transakcjami dotyczącymi zakupionego paliwa. W przypadku, gdy wartość zobowiązań z tytułu sprzedaży paliwa zakupionych przez Spółkę w danym czasie przekroczy 80% kwoty zaliczki, Spółka jest zobowiązana do jej uzupełnienia do kwoty wskazanej w umowie. Zobowiązania Spółki z tytułu pozostałych towarów i usług są rozliczane w ostatnim dniu miesiąca rozliczeniowego w ten sposób, że po rozliczeniu zobowiązań Spółki z tytułu sprzedaży paliwa, z kwot pozostałych na rachunku rozliczeniowym Spółki przelane są środki na rachunek właściwy A. zgodnie ze zrealizowanymi przez Spółkę transakcjami. W przypadku, gdy wartość zobowiązań z tytułu sprzedaży pozostałych towarów i usług przekroczy w danym okresie rozliczeniowym wartość kwoty znajdującej się na rachunku rozliczeniowym Spółki tytułem zaliczek, pozostała do uregulowania część zobowiązania jest rozliczana w ten sposób, że jest ona pobrana z pierwszej wpłaty tytułem zaliczki dokonanej przez Spółkę na rachunek rozliczeniowy w kolejnym okresie rozliczeniowym. Rozliczanie zakupów dokonuje się poprzez wystawienie na koniec miesiąca faktur zbiorczych z załączonym wykazem wszystkich transakcji. Każdy zakup paliwa dokonany kartą odnotowany jest w systemie, co umożliwia gromadzenie danych dotyczących: miejsca i czasu tankowania, ilości zakupionego paliwa i jego rodzaju oraz innych produktów dostępnych na stacjach, numeru rejestracyjnego tankującego pojazdu, stanu licznika kilometrów. Mając dostęp do Internetu można przeglądać szczegółową historię wszystkich swoich transakcji, saldo rachunku oraz raporty związane z zakupem paliw.

Karta paliwowa nie jest kartą płatniczą i nie uprawnia do pobierania gotówki. Karta upoważnia jedynie jej posiadacza do dokonania transakcji bez obowiązku uiszczania zapłaty w chwili jej zawarcia.

Wysokość dokonywanej wpłaty na konto A. określana jest miesięcznie na zasadzie szacunkowych zakupów towarów i usług.

Karty paliwowe uprawniają do zawierania transakcji jedynie na terytorium Polski z tym zastrzeżeniem, że mogą dotyczyć wyłącznie towarów i usług w rozumieniu warunków określonych w umowie tzn. każdej karcie przydzielane są limity zakupów spośród towarów i usług dostępnych na stacjach paliw. Są to tzw. pakiety kartowe wybierane przy zamawianiu karty. Na życzenie można wybrać też opcję konieczności podawania stanu licznika kilometrów na stacji, co daje większe możliwości analiz zużycia paliwa przez samochód.

Limitem ilościowym są ograniczone paliwa, natomiast limitem kwotowym są ograniczone pozostałe towary pozapaliwowe takie jak: akcesoria samochodowe, kosmetyki samochodowe, płyny eksploatacyjne, oleje silnikowe, oleje smarowe, pozostałe produkty naftowe itp. Limity na Pakietach są limitami dobowymi.

Przy pomocy kart paliwowych można też wnosić opłaty za przejazd autostradami (…). Opłaty za autostrady nie są wliczane do limitu ilości i kwot transakcji.

Opłata nie jest wnoszona z góry, tylko są wpłacane zaliczki w wysokości ustalonej w umowie. Z wpłaconych zaliczek pobierane są należności z tytułu zakupionych przy użyciu kart paliwowych towarów i usług. Jeżeli kwota zaliczki nie zostanie uzupełniona, A. zastrzega sobie prawo zablokowania wszystkich kart paliwowych Spółki. Nieuzupełnienie zaliczki w terminie 3 dni roboczych zwalnia A. z konieczności wypełnienia zobowiązań wynikających z umowy i warunków do czasu wpłaty odpowiedniej kwoty.

Rozliczenia z A. dokonywane są w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Spółka w swojej działalności wykorzystuje:

pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony,

pojazdy samochodowe o szczególnej konstrukcji o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt l i 2, posiadające zaświadczenie wydane przez okręgową stacje kontroli pojazdów,

oraz samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe, które są wykorzystywane do celów mieszanych (od wydatków na takie pojazdy VAT podlega odliczeniu w ograniczonym zakresie).

Wnioskodawca wskazał ponadto, że nie wykazuje on samochodów osobowych, które są uznawane za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 10 września 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił:

Podczas zamawiania kart Wnioskodawca ustala limity kwotowe na pozostałe towary pozapaliwowe, natomiast paliwa posiadają dzienne limity ilościowe przypisane dla każdego pojazdu. Możliwość dokonania zmian posiada Wnioskodawca na podstawie wniosku o wymianę kart.
Pakiety kartowe są wybierane przez Wnioskodawcę przy zamawianiu kart u Dostawcy.
Z uwagi na brak wiedzy o zasadach współpracy Dostawcy z (...) Wnioskodawca nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na pytanie kto jest emitentem kart. OWH realizacji Transakcji przy użyciu Kart Paliwowych jednoznacznie wskazują, że właścicielem kart jest (...), przygotowywane i wydawane są przez Dostawcę.
Dostawca ma wpływ na kształtowanie cen poprzez umowy współpracy z (...) i politykę rabatową skierowaną do Wnioskodawców.
Wnioskodawca dokonuje zapłaty należności za towary w oparciu o ceny obowiązujące na stacjach (...) pomniejszone o rabat udzielony przez Dostawcę.
Dostawca nie ponosi odpowiedzialności za jakość towarów nabywanych za pomocą kart. Wszelkie reklamacje dotyczące wady rzeczy kierowane będą za jego pośrednictwem odpowiednio do (...) lub (...), który jest odpowiedzialny za jakość oferowanych towarów. Dostawca rozpatruje reklamacje dotyczące kwestionowanych transakcji ujętych w rozliczeniu, błędów lub innych nieprawidłowości w przeprowadzeniu rozliczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawianych przez Dostawcę, a dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych, w sytuacji w której towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności uprawniających do odliczenia tego podatku i nie występują przypadki wyłączenia tego prawa z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur otrzymanych za zakupione towary i usługi nabywane przy wykorzystaniu kart paliwowych (z uwzględnieniem ustawowych ograniczeń w odliczeniu VAT od wydatków na samochody).

Transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcą a Spółką, polegające na obciążeniu Spółki za towary i usługi wydane na stacjach paliw należących do (...) lub z nim współpracujących, stanowią odpłatną dostawę towarów/usług w rozumieniu ustawy o VAT. W myśl art. 7 ust. 8 ustawy w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Są to tzw. transakcje łańcuchowe, w ramach których przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w przypadku świadczenia usług, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył tę usługę.

W ocenie Spółki, powyższe przepisy mają zastosowanie w opisanej sprawie. Na podstawie umów zawartych z (...), Dostawca nabywa określone towary i usługi, które następnie odsprzedaje Spółce. Natomiast fizyczne wydanie towarów/ świadczenie usług ma miejsce pomiędzy stacją benzynową należącą do (...) lub z nią współpracującą a firmą Wnioskodawcy. Dostawca występuje w tym wypadku jako nabywca jak i dostawca, biorący udział w łańcuchu dostaw /świadczeniu usług. Na udział Dostawcy w łańcuchu dostaw i świadczeniu usług wskazuje również sam charakter jej działań. Jest on aktywnym uczestnikiem transakcji, gdyż ustala odpowiednie zasady współpracy w dostawie towarów/świadczeniu usług z (...) i ze swoimi klientami (w tym ze Spółką). Należy podkreślić, że to w gestii Dostawcy leży określenie sposobu korzystania z kart, w szczególności poprzez określenie limitu kwotowego dokonywanych transakcji, uzgodnienie listy towarów i usług, które będzie można nabyć przy użyciu kart, a także określenie cen (poprzez kształtowanie odpowiedniej polityki rabatowej). W uzasadnionych przypadkach (np. w wyniku naruszenia przez Klienta postanowień umowy) Dostawca może odmówić sprzedaży towarów i świadczenia usług na rzecz Spółki, co dokonuje się poprzez zablokowanie kart. Kolejnym argumentem potwierdzającym, że Dostawca bierze udział w transakcji łańcuchowej jest fakt, że zobowiązany on jest do przyjmowania reklamacji lub pośredniczenia w przekazaniu ich do (...). Dowodzi to zatem, że Dostawca ma realne władztwo nad dostarczonymi towarami, a tym samym jest zaangażowany w dostawę towarów na rzecz Klientów.

Słuszność powyższej argumentacji została również potwierdzona w licznych interpretacjach. Takie stanowisko zaprezentował: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 października 2016 r. nr IBPP2/4512-552/16-2/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 maja 2016 r. nr IPPP1/4512-235/16-4/MK i z dnia 27 października 2015 r. nr IPPP1/4512-938/15-4/EK oraz z dnia 11 września 2014 r. nr IPPP1/443-709/14-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 1 grudnia 2014 r. nr ILPP2/443-909/14-4/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 28 lipca 2014 r. nr ITPP2/443-508/14/AW, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 11 października 2013 r. nr IPTPP4/443-525/13-4/ BM.

Również NSA w wyroku z 15 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1478/13, uznał, że transakcje realizowane za pomocą kart paliwowych mogą być uznane za dostawy łańcuchowe. Będzie tak wówczas, gdy wystawca karty ma prawo kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a także ponosi obowiązki reklamacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyższy przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Przepis ten bazuje zatem na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. W odniesieniu do powyższego, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis obejmuje sytuacje, w której podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W świetle art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 art. 86a ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka podpisała umowę z krajowym sprzedawcą paliw (posiadającym koncesję na obrót paliwami ciekłymi), który oferuje zakupy paliw, płynów eksploatacyjnych i innych akcesoriów oraz usług na stacjach benzynowych (...) przy użyciu wydanych w tym celu kart paliwowych. Z treści umowy wynika, że Dostawca zawarł umowę z (...) o wydanie i używanie kart flotowych, przeznaczonych do dokonywania zakupów paliw i usług na stacjach benzynowych należących do (...) lub podmiotów z nim współpracujących. Karty należą do (...) i umożliwiają bezgotówkowe, wygodne rozliczenia z tytułu nabywanych od (...) towarów i usług. Karty te uprawniają do dokonywania zakupów zarówno na stacjach (...) jak też na stacjach prowadzonych przez podmioty trzecie, z którymi (...) zawarł umowy w zakresie dostaw realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Na podstawie umowy Dostawcy ze Spółką, oprócz określenia opłat jakie Dostawca będzie pobierać za wydanie karty paliwowej, określone zostały również zasady dokonywania transakcji przy użyciu kart paliwowych, zasady wydawania i używania kart a także zasady rozliczeń za transakcje takie jak: terminy płatności, skutki niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, obowiązki reklamacyjne w stosunku do np. wadliwego towaru. Karty paliwowe uprawniają do zawierania transakcji jedynie na terytorium Polski i dotyczą nabywania towarów i usług wymienionych w Pakietach Kartowych, określających limity kwotowe zakupów towarów i usług przypadających na każdą kartę flotową. To Dostawca uzgadnia z klientami (w tym ze Spółką) listę towarów i usług, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu kart, a także określa ich ceny poprzez kształtowanie odpowiedniej polityki rabatowej. Umowa określa także warunki handlowe, zgodnie z którymi Dostawca będzie rozliczał Spółkę za wszystkie zakupy dokonane przy wykorzystaniu kart w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Karty będą rozliczane na zasadzie pre-paid tzn. Spółka wpłaca określoną kwotę na konto Dostawcy i otrzymuje w związku z tym fakturę zaliczkową. Natomiast po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego Dostawca wystawia na Spółkę faktury końcowe za zakupy dokonane przez nią w danym okresie rozliczeniowym i rozliczające dokonane przedpłaty. Towary i usługi zakupione przy użyciu kart flotowych są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku przesłanym do organu w dniu 12 lipca 2019 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że przed rozpoczęciem korzystania z kart paliwowych, Spółka zobowiązana była dokonać na rachunek bankowy należący do Dostawcy A. wpłaty zaliczki w wysokości ustalonej w umowie. Do czasu wpłaty zaliczki nie będzie możliwe korzystanie przez Spółkę z kart paliwowych i dokonywania za ich pomocą transakcji. O konieczności uzupełnienia zaliczki A. zawiadamia Spółkę pocztą elektroniczną na wskazany adres e-mail.

Wysokość dokonywanej wpłaty na konto A. określana jest miesięcznie na zasadzie szacunkowych zakupów towarów i usług.

Z wpłaconych zaliczek pobierane są należności z tytułu zakupionych przy użyciu kart paliwowych towarów i usług. Jeżeli kwota zaliczki nie zostanie uzupełniona, A. zastrzega sobie prawo zablokowania wszystkich kart paliwowych Spółki. Nieuzupełnienie zaliczki w terminie 3 dni roboczych zwalnia A. z konieczności wypełnienia zobowiązań wynikających z umowy i warunków do czasu wpłaty odpowiedniej kwoty.

W odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 10 września 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że podczas zamawiania kart Wnioskodawca ustala limity kwotowe na pozostałe towary pozapaliwowe, natomiast paliwa posiadają dzienne limity ilościowe przypisane dla każdego pojazdu. Możliwość dokonania zmian posiada Wnioskodawca na podstawie wniosku o wymianę kart.

Pakiety kartowe są wybierane przez Wnioskodawcę przy zamawianiu kart u Dostawcy.

Z uwagi na brak wiedzy o zasadach współpracy Dostawcy z Koncernem Wnioskodawca nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na pytanie kto jest emitentem kart. OWH realizacji Transakcji przy użyciu Kart Paliwowych jednoznacznie wskazują, że właścicielem kart jest (...), przygotowywane i wydawane są przez Dostawcę.

Dostawca ma wpływ na kształtowanie cen poprzez umowy współpracy z (...) i politykę rabatową skierowaną do Wnioskodawców.

Wnioskodawca dokonuje zapłaty należności za towary w oparciu o ceny obowiązujące na stacjach (...) pomniejszone o rabat udzielony przez Dostawcę.

Dostawca nie ponosi odpowiedzialności za jakość towarów nabywanych za pomocą kart. Wszelkie reklamacje dotyczące wady rzeczy kierowane będą za jego pośrednictwem odpowiednio do (...) lub (...), który jest odpowiedzialny za jakość oferowanych towarów. Dostawca rozpatruje reklamacje dotyczące kwestionowanych transakcji ujętych w rozliczeniu, błędów lub innych nieprawidłowości w przeprowadzeniu rozliczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez Dostawcę i dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności jest ustalenie, czy transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą, dokonującym zakupów na podstawie kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W powyższym zakresie należy wskazać na orzeczenie TSUE z 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV), którego tezy mają istotne znaczenie dla analizy przedmiotowej sprawy. W ww. orzeczeniu Trybunał podkreślił, że pojęcie „dostawa towarów” należy interpretować jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. Przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel nie musi wiązać się z cywilnoprawnym przeniesieniem własności, lecz polega na przeniesieniu władztwa ekonomicznego (rozporządzanie, dysponowanie, posiadanie) nad towarami. W punkcie 32 swojego uzasadnienia Trybunał stwierdził, że „ z literalnego brzmienia przepisu wynika wprost, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia własności, przewidzianego wewnętrznymi przepisami państw członkowskich”. Jednocześnie podkreślił, że pojęcie to należy rozumieć w ten sposób, iż obejmuje swoim zakresem każde przeniesienie aktywów materialnych przez jedną stronę w ten sposób, że uprawnia to drugą stronę takiej transakcji do faktycznego rozporządzania tą rzeczą, na takich prawach jakby był właścicielem”.

Powyższe zaakceptowano również w wyroku TSUE z dnia 15 maja 2019 r. w sprawie C-235/18 Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH dotyczącym zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji przeprowadzanych przy użyciu kart paliwowych. Trybunał stwierdził, że rozważania przedstawione w orzeczeniu C-185/01 w odniesieniu do art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy znajdują zastosowanie do okoliczności niniejszej sprawy w odniesieniu do wykładni pojęcia „dostawy towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Należy zatem zbadać, czy dostawcy paliw faktycznie przenieśli na Vega International lub Vega Poland uprawnienie do dysponowania paliwem jak właściciel.

Mając na uwadze powołane orzecznictwo Trybunału, w celu określenia statusu podatkowego danej czynności każdorazowo należy dokonać analizy istotnych postanowień umowy zawartej pomiędzy stronami. W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania opisanych transakcji z udziałem kart jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany przepis bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, a ponadto obciążony jest ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jeżeli zatem z zawartych postanowień wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (pośrednik) ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa na rzecz nabywcy będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że schemat transakcji realizowanych za pośrednictwem Dostawcy przy wykorzystaniu kart paliwowych, odpowiada modelowi transakcji łańcuchowych opisanych powyżej. W pierwszej transakcji pomiędzy sieciami stacji paliw a Dostawcą, dochodzi do dostawy towaru i świadczenia usługi a następnie Dostawca odsprzedaje nabywane towary i usługi na rzecz Wnioskodawcy. Fizyczne wydanie towarów lub świadczenie usług ma natomiast miejsce pomiędzy sieciami stacji paliw (pierwszy podmiot w łańcuchu) a Wnioskodawcą (ostatni podmiot w łańcuchu). Zatem Dostawca występuje tu jako pośrednik, który uczestniczy w łańcuchu dostaw/usług, będąc zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów i usług.

Przedstawione w opisie sprawy informacje przemawiają za uznaniem, że Dostawca posiada prawo dysponowania towarami jak właściciel, jest aktywnym uczestnikiem w łańcuchu dostaw paliwa, dokonuje również odsprzedaży usług, które nabywane są przez Wnioskodawcę z wykorzystaniem karty paliwowej.

Dostawca ma realny wpływ na katalog nabywanych za pomocą kart towarów i usług. To Dostawca uzgadnia z klientami listę towarów i usług, które będą mogły zostać nabyte przy użyciu kart. Podczas zamawiania kart u Dostawcy wybierane są przez Wnioskodawcę pakiety kartowe z ustalonym limitem kwotowym na towary pozapaliwowe, nabycie paliw natomiast ograniczone jest limitem ilościowym, przypisanym do każdego pojazdu. Wnioskodawca posiada możliwość dokonania zmian ustalonych limitów jedynie poprzez wymianę karty i wybranie innego pakietu.
Dostawca ma realny wpływ na kształtowanie cen towarów i usług nabywanych przy pomocy kart paliwowych, poprzez politykę rabatową skierowaną do Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonuje zapłaty należności za towary w oparciu o ceny obowiązujące na stacjach (...), pomniejszone o rabat udzielony przez Dostawcę.
Dostawca nie ponosi odpowiedzialności za jakość towarów nabywanych za pomocą kart paliwowych, zobowiązany jest jednak do przyjmowania reklamacji i pośredniczenia w przekazywaniu ich do (...).
Dostawca rozpatruje natomiast reklamacje dotyczące błędów i nieprawidłowości w rozliczeniach. Każdy zakup paliwa dokonany kartą odnotowany jest w systemie, co umożliwia gromadzenie danych dotyczących: miejsca i czasu tankowania, ilości zakupionego paliwa i jego rodzaju oraz innych produktów dostępnych na stacjach, numeru rejestracyjnego tankującego pojazdu, stanu licznika kilometrów. Rozliczanie zakupów dokonuje się poprzez wystawienie na koniec miesiąca faktur zbiorczych z załączonym zestawieniem wszystkich transakcji. Wnioskodawca ma obowiązek zgłosić Dostawcy pisemne zastrzeżenia co do niezgodności transakcji ujętych w zestawieniu.
Karty rozliczane są na zasadzie pre-paid tzn. przed rozpoczęciem korzystania z kart paliwowych, Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać na rachunek bankowy Dostawcy wpłaty zaliczki w wysokości ustalonej w umowie, na którą otrzymuje fakturę zaliczkową. Natomiast po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego Dostawca wystawia faktury końcowe za zakupy dokonane przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym i rozliczające dokonane przedpłaty.

Zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu paliwa są rozliczane na bieżąco w ten sposób, że z kwoty przekazanej zaliczki, na bieżąco przelewane są środki na rachunek właściwy Dostawcy zgodnie ze zrealizowanymi przez Spółkę transakcjami dotyczącymi zakupionego paliwa. W przypadku, gdy wartość zobowiązań z tytułu sprzedaży paliwa zakupionych przez Spółkę w danym czasie przekroczy 80% kwoty zaliczki, Spółka jest zobowiązana do jej uzupełnienia do kwoty wskazanej w umowie. Zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu pozostałych towarów i usług są rozliczane w ostatnim dniu miesiąca rozliczeniowego w ten sposób, że po rozliczeniu zobowiązań Spółki z tytułu sprzedaży paliwa, z kwot pozostałych na rachunku rozliczeniowym Wnioskodawcy przelane są środki na rachunek właściwy Dostawcy zgodnie ze zrealizowanymi przez Spółkę transakcjami.

O konieczności uzupełnienia zaliczki Dostawca zawiadamia Wnioskodawcę pocztą elektroniczną na wskazany adres e-mail.

Dostawca uprawniony jest do zablokowania karty paliwowej w przypadku stwierdzenia naruszenia przez Wnioskodawcę postanowień umowy, polegającego w szczególności na braku dokonania wpłat zaliczki lub pogorszenia sytuacji finansowej Wnioskodawcy, uzasadniającego obawę zaprzestania regulowania należności za transakcje.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, Dostawca nie ogranicza się wyłącznie do wydania kart Spółce, za pośrednictwem których możliwy jest zakup paliw (i innych towarów), ale pełni rolę aktywnego pośrednika, mającego wpływ na warunki, w jakich dokonywane są transakcje. Tym samym, w ramach wskazanego w opisie sprawy schematu współpracy pomiędzy stronami z wykorzystaniem ww. kart paliwowych, będzie dochodziło do sprzedaży towarów/usług przez koncern paliwowy na rzecz Dostawcy, a następnie odsprzedaży tych towarów/ usług przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy.

W konsekwencji należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcą a Spółką w zakresie zakupów towarów i usług, dokonywanych przy pomocy kart, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, które w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowane będą według właściwych stawek podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał, że towary i usługi zakupione przy użyciu kart paliwowych są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawcę, dokumentujących nabycie towarów i usług przy wykorzystaniu kart paliwowych, z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 86a ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego od zakupu paliwa oraz towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów.

Zgodnie z opisem sprawy, Wnioskodawca wykorzystuje w swojej działalności pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, pojazdy samochodowe o szczególnej konstrukcji o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy, posiadające zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe, które wykorzystywane są do celów mieszanych.

Zatem, w stosunku do pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, tj. o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy VAT w zw. z art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy, Spółka ma prawo do pełnego odliczenia VAT przy zakupie towarów i usług, o których mowa we wniosku. Natomiast, w stosunku do pojazdów wykorzystywanych do użytku mieszanego, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością, na podstawie art. 86a ust. 1 w związku z art. 86a ust. 2 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, związanych z użytkowanymi do celów mieszanych samochodami.

Szczególne regulacje zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 86a) nie dotyczą m.in. pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. W konsekwencji, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Spółka ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług dokonywanych przy użyciu kart paliwowych i związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony.

Stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie dotyczy zaś kontrahentów Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin