Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.316.2019.1.AT
z 18 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.), uzupełnionym 29 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy w związku z ponoszeniem Opłat na rzecz Spółki Brytyjskiej z tytułu korzystania z Oprogramowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy w związku z ponoszeniem Opłat na rzecz Spółki Brytyjskiej z tytułu korzystania z Oprogramowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa polskiego, podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na miejsce ich osiągania (tj. podlega na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Spółka prowadzi działalność handlową poprzez sieć sklepów detalicznych na terenie całej Polski.

W ramach międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), w której funkcjonuje Spółka, podjęto decyzję o wdrożeniu oprogramowania służącego do zarządzania określonymi czynnościami biznesowymi przedsiębiorstw (dalej: „Oprogramowanie”). Oprogramowanie będzie wykorzystywane w bieżącej działalności gospodarczej spółek z Grupy, w tym również przez Wnioskodawcę. Oprogramowanie pozwoli na zarządzanie danymi wykorzystywanymi przez Spółkę całościowo w działalności biznesowej (tj. danymi dotyczącymi zarówno podstawowej działalności gospodarczej, jak i działań ją wspierających). W zamierzeniu będzie stanowić podstawowe narzędzie zarządcze Wnioskodawcy, mające zastosowanie w wielu aspektach prowadzenia działalności gospodarczej.

Dostawcą Oprogramowania będzie podmiot niepowiązany ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: „Dostawca”). Umowę na dostawę Oprogramowania (dalej: „Umowa”) zawrze z Dostawcą w imieniu Grupy jedna ze spółek powiązanych z Wnioskodawcą, która posiada siedzibę w Wielkiej Brytanii i która nie posiada na terytorium Polski zakładu (dalej: „Spółka Brytyjska”). Na mocy umowy ramowej zawartej z Dostawcą, spółki z Grupy uzyskają odpowiednią liczbę uprawnień stanowiskowych do korzystania z Oprogramowania na odpowiedniej liczbie stanowisk, przy czym bezpośrednią stroną umowy będzie Spółka Brytyjska. Dostawca wprost wskaże, iż dostęp do usługi korzystania z Oprogramowania będzie mieć zarówno Spółka Brytyjska, jak i spółki z nią powiązane.

Spółka Brytyjska, jak i inne spółki z Grupy, w tym Wnioskodawca, będą korzystały z Oprogramowania w ramach modelu Software-as-a-service (SaaS), tj. Oprogramowanie będzie dostępne zdalnie na urządzeniach Dostawcy z urządzeń poszczególnych spółek wchodzących w skład Grupy. Korzystanie z Oprogramowania odbywać się będzie na zasadzie usługi świadczonej przez Dostawcę drogą elektroniczną poprzez dostęp do właściwych aplikacji i funkcjonalności Oprogramowania w chmurze obliczeniowej.

Jak zostało to wskazane powyżej, umowa zawarta przez Spółkę Brytyjską z Dostawcą będzie przewidywała możliwość używania Oprogramowania na określonej liczbie stanowisk przez spółki z Grupy. Spółka Brytyjska oraz spółki z Grupy będą posiadały ograniczone, niewyłączne prawo do korzystania z Oprogramowania na cele wewnętrzne jako użytkownik końcowy bez możliwości modyfikowania oprogramowania, dokonywania w nim istotnych zmian, sublicencjonowania lub jego rozpowszechniania. Spółki z Grupy, należące do danej linii biznesowej, będą korzystały z tego samego środowiska Oprogramowania co Spółka Brytyjska, tj. nie zostanie dla nich utworzone osobne środowisko, będą one korzystały z tego samego identyfikatora wsparcia klienta, białych list i domen znaczących jak określone dla Spółki Brytyjskiej.

Z uwagi na fakt, iż to Spółka Brytyjska będzie bezpośrednią stroną umowy zawartej z Dostawcą, to Spółka Brytyjska będzie najpierw obciążana okresowo przez Dostawcę z tytułu korzystania z Oprogramowania. Następnie Spółka Brytyjska obciążać będzie Wnioskodawcę częścią powyższych kosztów związanych z korzystaniem z Oprogramowania przez Wnioskodawcę (dalej: „Opłaty”).

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca pełni rolę jednostki centralnej odpowiedzialnej za wsparcie innych spółek powiązanych w linii biznesowej X (dalej „Spółki Partnerskie”), Opłaty pobierane przez Spółkę Brytyjską mogą obejmować również obciążenia z tytułu korzystania z Oprogramowania przez daną Spółkę Partnerską. Jeżeli takie obciążenia wystąpią, wówczas Wnioskodawca będzie obciążał Spółki Partnerskie kosztami przypadającymi na poszczególne spółki na zasadzie refaktury kosztów (Wnioskodawca nie będzie udzielał Spółkom Partnerskim licencji, czy też sublicencji).

W przyszłości Wnioskodawca zakłada, iż obciążenia z tytułu korzystania z Oprogramowania w modelu SaaS mogą być już naliczane Wnioskodawcy bezpośrednio przez jedną z firm z siedzibą w Polsce, która współpracuje z Dostawcą. Taki sposób rozliczeń nie jest jednak objęty zakresem niniejszego wniosku.

Stosowane do treści art. 14b § 3a pkt 2 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca wskazał dane identyfikacyjne Dostawcę oraz Spółkę Brytyjską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku ponoszenia Opłat na rzecz Spółki Brytyjskiej z tytułu korzystania z Oprogramowania, Wnioskodawca będzie zobowiązany jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ponoszenia Opłat na rzecz Spółki Brytyjskiej z tytułu korzystania z Oprogramowania, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobierać, jako płatnik, zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Katalog dochodów podlegających opodatkowaniu określony został m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   
   • ustala się w wysokości 20% przychodów;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
   
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
   
   • ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
   
   
   

Art. 26 ust. 1 ustawy o CIT stanowa natomiast, że co do zasady osoby prawnie, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty - 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, dla rozstrzygnięcia analizowanej sprawy istotne jest ustalenie, czy płatności na rzecz Spółki Brytyjskiej z tytułu korzystania z Oprogramowania przez Wnioskodawcę oraz Spółki Partnerskie powinny być traktowane jako płatności za świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności czy stanowią one przychody z praw autorskich.

Należy w tym kontekście zwrócić uwagę, że każda z umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawiera definicję należności licencyjnych, które to definicje mogą się między sobą różnić. W szczególności, niektóre z nich wprost wymieniają wśród należności licencyjnych prawa do programów komputerowych (np. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z Kazachstanem lub Portugalią), jednakże większość z nich (w tym m.in. umowy z Wielką Brytanią, Niemcami) tych praw jako należności licencyjnych nie wymienia. W zakresie interpretacji pojęcia „należności licencyjnych” szczególną rolę odgrywa Komentarz do Modelowej Konwencji OECD. Na Modelowej Konwencji wzorowane są wszystkie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Choć nie jest on źródłem prawa, ma moc szczególną, nadając kierunek interpretacji poszczególnym umowom o unikaniu podwójnego opodatkowania. Polskie organy podatkowe z uwagi na to, że Polska jest członkiem OECD, powinny stosować się do powyższego Komentarza, tak by zapewnić międzynarodową jednolitość interpretacji. Zarówno bowiem treść Modelowej Konwencji, jak i Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów uzyskujących dochody w krajach innych niż państwa, w których podmioty te mają siedzibę, należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień konkretnej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zapisy punktu 14.2 Komentarza wskazują, iż wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, faktyczne i bezpośrednie ich używanie, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Komentarz w sposób szczególny odnosi się do transakcji, które nie powinny być traktowane jako należności licencyjne, a jako zyski przedsiębiorstwa. Kluczowe znaczenie ma prawidłowe ustalenie tytułu, na podstawie którego jest dokonywana płatność. Jeżeli mamy do czynienia z wykorzystywaniem programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb a nie z przeniesieniem, czy też udzieleniem prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w stosunku do programu komputerowego na określonych polach eksploatacji, to takie użytkowanie nie powinno być traktowane jako wchodzące w zakres definicji należności licencyjnych w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W celu określenia zakresu praw autorskich, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1191 ze zm., dalej: „Ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W myśl art. 74 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze Ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Nie ulega wątpliwości, że w myśl przepisów Ustawy o prawie autorskim program komputerowy podlega ochronie jako przedmiot praw autorskich oraz, że możliwe jest przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w stosunku do programu komputerowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Istotą licencji prawa autorskiego jest udzielenie prawa do korzystania z utworu (a właściwie praw do utworu, a nie utworu jako „egzemplarza”) oraz określenie pól eksploatacji.

Licencję charakteryzowaną przez przepisy Ustawy o prawie autorskim należy przeciwstawić „licencji” użytkownika końcowego. Na podstawie tej drugiej nie dochodzi bowiem do udzielenia prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w stosunku do programu komputerowego w rozumieniu powoływanego art. 41 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim, a jedynie do udzielenia prawa do używania określonego egzemplarza utworu. Zatem można twierdzić, że licencja do programu komputerowego to nie to samo co uprawnienie użytkownika końcowego programu komputerowego. W stosunku do tych ostatnich, jeśli program komputerowy nie jest przeznaczony do dalszej odprzedaży (rozpowszechniania), tylko do wewnętrznego użytku, to wtedy nie mamy do czynienia z nabyciem licencji w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Licencja końcowa (tzw. end-user agreement lub end-user license) pozwala na używanie programów, ale nie pozwala na ich modyfikowanie, poprawianie, kopiowanie, rozpowszechnianie (wyjątkiem jest archiwizowanie i sporządzanie kopii bezpieczeństwa). Jeżeli zatem dany podmiot nabywa oprogramowanie, nie nabywając przy tym prawa do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania, a więc gdy podmiot ten działa jako użytkownik końcowy, tzw. end-user, to zaplata za oprogramowanie nie stanowi należności licencyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisie analizowanego zdarzenia przyszłego mamy właśnie do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca będzie ponosił koszty korzystania z Oprogramowania jako użytkownik końcowy. Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Brytyjskiej nie będą stanowiły należności licencyjnych. Nie stanowią ich bowiem takie opłaty, w zamian za które nie nabywa się praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji.

Dodać należy, że model „Software as a Service”, w ramach którego spółki z Grupy będą korzystały z Oprogramowania, sprowadza się do zapewnienia klientowi możliwości dostępu do aplikacji zainstalowanych na serwerach usługodawcy za pośrednictwem sieci teleinformatycznych. W artykułach dotyczących technologii informatycznych powszechnie przeciwstawia się ten model, mający polegać na „wypożyczeniu”, „użyczeniu” czy „najmie” oprogramowania, modelowi opartemu na licencjonowaniu oprogramowania (np. „Cloud Computing - co to takiego?”, źródło: https://www.komputerswiat.pl/cloud-computing-co-to-takiego/ekq4vlo).

Oznacza to, że Spółka dokonując płatności na rzecz Spółki Brytyjskiej nie ma obowiązku odprowadzania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego, niezależnie od tego, czy będzie posiadała certyfikat rezydencji kontrahenta, gdyż ponoszone Opłaty nie stanowią należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT

Zdaniem Wnioskodawcy, na powyższe stanowisko nie wpływa fakt, iż Spółka będzie refakturowała część kosztów korzystania z Oprogramowania na rzecz Spółek Partnerskich.

W sytuacji takiej bowiem żadna ze spółek z Grupy, włączając Spółkę Brytyjską i Wnioskodawcę, nie przestaje być użytkownikiem końcowym Oprogramowania, nie dokonuje żadnych modyfikacji w oprogramowaniu, nie udziela sublicencji spółkom z Grupy, jak i nie rozpowszechnia Oprogramowania. W przedstawionymi zdarzeniu przyszłym dochodzi jedynie do obciążania przez Spółkę Brytyjską częścią kosztów związanych z korzystaniem z Oprogramowania poszczególnych spółek z Grupy w ramach Umowy zawartej z Dostawcą a następnie obciążania tymi kosztami Spółek Partnerskich przez Wnioskodawcę. Spółka Brytyjska (a w konsekwencji i inne spółki z Grupy) jedynie dysponuje odpowiednią liczbą uprawnień stanowiskowych do korzystania z Oprogramowania na odpowiedniej liczbie stanowisk. Okoliczność, że Wnioskodawca refakturuje część kosztów korzystania z Oprogramowania na Spółki Partnerskie, nie zmienia faktu, iż nadal on sam korzysta z Oprogramowania dla własnych potrzeb i nie ma uprawnień do przenoszenia jakichkolwiek praw autorskich do oprogramowania na rzecz Spółek partnerskich.

Wnioskodawca zwraca dodatkowo uwagę, że zgodnie z Komentarzem do Konwencji OECD, punkt 14.2, łatwość powielania programów komputerowych umożliwiła wypracowanie takich uzgodnień w zakresie dystrybucji, zgodnie z którymi odbiorca uzyskuje prawa do wielokrotnego powielania programu wyłącznie do celów prowadzonej działalności. Mimo że dopuszczalne jest wykonywanie wielu egzemplarzy programu, prawa te ograniczone są zazwyczaj do praw w zakresie niezbędnym do umożliwienia korzystania z programu na komputerach lub w sieci licencjobiorcy; licencja wyklucza powielanie do jakichkolwiek innych celów. Płatności w transakcjach tego typu (określanych zgodnie z Komentarzem jako „sife licences”, „enterprise licences” lub „network licences”) traktowane są w większości przypadków jako dochód z działalności handlowej zgodnie z art. 7 Modelowej Konwencji (w powyższym zakresie Komentarz stanowi, że w pewnych transakcjach prawa nabywane w stosunku do praw autorskich są ograniczone tylko do takich, które w wyniku nabycia kopii tego programu umożliwiają użytkownikowi wyłącznie korzystanie z kopii programu, skopiowanie programu na dysk twardy komputera lub sporządzenie kopii archiwalnej. Takie prawa dotyczące wyłącznie kopiowania programu, które jedynie umożliwiają korzystanie z programu przez użytkownika, nie są uznawane za źródło przychodów wynikających z praw autorskich i należy je traktować za przychody z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7 Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku).

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku na podstawie Umowy dochodzi do wykorzystania Oprogramowania przez wiele podmiotów w sieci Dostawcy. Refakturowanie kosztów korzystania z Oprogramowania na Spółki Partnerskie nie powinno być zatem traktowane jako rozpowszechnianie Oprogramowania na rzecz podmiotów trzecich czy ich zbywanie. Nie można mówić tutaj o jakiejkolwiek dystrybucji, czy też sublicencji Oprogramowania przez Wnioskodawcę, ponieważ Wnioskodawca nigdy nie nabędzie praw autorskich do Oprogramowania w tym zakresie - prawo do dystrybucji Oprogramowania będzie posiadał w dalszymi ciągu wyłącznie Dostawca, który udostępnia to Oprogramowanie bezpośrednio spółkom z Grupy do ograniczonego korzystania (jedynie zaś rozliczenia finansowe z tego tytułu będą dokonywane za pośrednictwem Spółki Brytyjskiej i Wnioskodawcy).

Wnioskodawca podkreśla, że brak konieczności pobierania podatku u źródła od dokonywanych na rzecz nierezydentów wypłat należności z tytułu udostępniania oprogramowania w modelu „Software as a Service” na rzecz użytkowników końcowych jest potwierdzany w bogatej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych.

Tytułem przykładu można wymienić interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego:

1. z 7 maja 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.74.2019.2.MS, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził brak obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego z tytułu nabywania licencji użytkownika końcowego na systemy informatyczne, które, podobnie jak w opisanym zdarzeniu przyszłym, nabywane może być na nośnikach fizycznych, pobierane przez sieć Internet lub udostępniane w modelu Software-as-a-service, a co więcej, może przykładowo zostać udostępnione podmiotowi powiązanemu przy okazji zapewnienia pracownikom podmiotu powiązanego przystosowanego do użytku służbowego sprzętu komputerowego (…);
2. z 24 października 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.327.2018.2.AJ, w której Organ stwierdził, iż użytkownicy Systemu (dysponujący co najmniej jednym z 2500 kont) w celu uzyskania prawa do korzystania z systemu nie będą zobligowani do uzyskania jakichkolwiek licencji lub sublicencji od B lub wykonawcy, wobec czego nie będą stroną umowy licencyjnej lub sublicencyjnej. Użytkownikom systemu przysługuje jednak prawo do korzystania z systemu na podstawie ustawowej licencji legalnego posiadacza oprogramowania. (…) Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop. W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego na własny użytek użytkowników systemu (nie obejmujące praw wymienionych w art. 74 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o prawie autorskim) nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 1 updop w związku z art. 12 UPO;
3. z 14 maja 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.93.2018.1.PW, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe w pełnym zakresie stanowisko prezentowane przez wnioskodawcę, zgodnie z którym gdy Spółka nabywa od zagranicznych podmiotów oprogramowanie komputerowe / systemy komputerowe wykorzystywane wyłącznie na własne potrzeby, będąc faktycznie tzw. użytkownikiem końcowym oprogramowania i nie dokonując w oprogramowaniu modyfikacji powodujących zmiany tego oprogramowania, nie powinien on odprowadzać od wynagrodzenia płaconego zagranicznym usługodawcom podatku u źródła w Polsce. Nie powinien go także odprowadzać w sytuacji, gdy nabyte oprogramowanie staje się elementem usługi wsparcia świadczonej przez Wnioskodawcę dla spółek powiązanych, a cena zakupu oprogramowania jest elementem kalkulacyjnym wynagrodzenia za usługę wsparcia, ponieważ nie powoduje to tego, że Spółka przestaje być użytkownikiem końcowym oprogramowania;
4. z 19 października 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.340.2018.1.JC, w której potwierdzono, że Wnioskodawca jedynie dysponuje odpowiednią liczbą uprawnień stanowiskowych, do korzystania z programu komputerowego na odpowiedniej liczbie stanowisk przez osoby, którym taką możliwość udostępni (w tym po stronie klientów). Udostępnienie do korzystania z programu komputerowego nie stanowi w żadnym zakresie dalszej umowy licencyjnej / sublicencji; (...) W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz spółki amerykańskiej oraz do wykonywania żadnych innych obowiązków płatnika w związku z wypłatą tych należności.
   
   

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania płatności Opłat na rzecz Spółki Brytyjskiej, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako płatnik pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, gdyż ponoszone Opłaty nie stanowią należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.