2019.02.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.292.2018.1.MS
z 7 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP pozwalającej ustalić odrębnie dochód (stratę) z działalności zwolnionej od PDOP prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń i odrębnie dochód (stratę) z działalności podlegającej opodatkowaniu PDOP– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP pozwalającej ustalić odrębnie dochód (stratę) z działalności zwolnionej od PDOP prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń i odrębnie dochód (stratę) z działalności podlegającej opodatkowaniu PDOP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem wyodrębnionych organizacyjnie zakładów położonych w S oraz w J. Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie otrzymanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa” lub „SSE”) z 2009 r., 2014 r. oraz 2018 r. (dalej: „Zezwolenia”). Mając na uwadze zmianę przepisów dotyczącą SSE, Spółka nie wyklucza możliwości ubiegania się w przyszłości o odpowiednik zezwolenia, jakim aktualnie jest decyzja o wsparciu.

Zakład w S położony jest na terenie Strefy i prowadzi działalność gospodarczą polegają przede wszystkim na produkcji wyrobów mieszczących się w grupowaniach PKWiU wskazanych w treści Zezwoleń. Mając na uwadze treść Zezwoleń oraz przepisy ustawy o PDOP, uzyskane przez Spółkę dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w zakresie grupowań PKWiU określonych w Zezwoleniach korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP”).

Część wyprodukowanych w S produktów jest i będzie w przyszłości zbywana przez Spółkę za pośrednictwem zakładu w J (dalej: „Oddział”) oraz wyodrębnionej w strukturze Spółki jednostki handlowej (dalej: „Jednostka handlowa”). Oddział jak i Jednostka handlowa (dalej łącznie: „Jednostki”) zajmują się sprzedażą zarówno produktów Spółki wytworzonych w SSE, jak i zakupionych od innych producentów funkcjonujących w ramach grupy, w tym podmiotów zagranicznych. Jednostki są zlokalizowane poza obszarem Strefy oraz pełnią i będą pełnić przede wszystkim funkcje handlowe. Dodatkowo, Jednostki wykonują usługi serwisowe oraz niekiedy prace związane z pierwszym uruchomieniem produktów oraz ich montażem (na przykład w sytuacji, gdy gabaryty sprzedawanego produktu uniemożliwiają jego transport w całości i musi on być transportowany z zakładu w SSE we fragmentach).

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Jednostek stanowi działalność pomocniczą w stosunku do działalności prowadzonej na terenie Strefy przez zakład w S, w konsekwencji czego dochód uzyskany przez Jednostki ze sprzedaży wyprodukowanych w SSE wyrobów korzysta i będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

W ocenie Spółki, fakt sprzedaży wyrobów wyprodukowanych przez Spółkę na terenie Strefy zgodnie z Zezwoleniami poprzez własne Jednostki, które są zlokalizowane poza terenem Strefy, nie pozbawia tych wyrobów przymiotu „produktu strefowego”. Taka forma prowadzenia sprzedaży nie zmienia bowiem „strefowego” charakteru wyrobów, w szczególności nie następuje zmiana ich klasyfikacji dla celów PKWiU. Tym samym, zdaniem Spółki jeśli sprzedawane wyroby są i będą wyprodukowane w ramach działalności prowadzonej w Strefie, a działalność Jednostek w odniesieniu do tych wyrobów polega i będzie polegać na ich sprzedaży (obejmującej w szczególności takie działania jak obsługa klientów, przyjmowanie i realizacja zamówień, wydawanie klientom wytworzonych na terenie SSE wyrobów itp.) oraz ewentualnie wykonaniu pewnych czynności o charakterze pomocniczym, to dochód uzyskany z takiej sprzedaży korzysta i będzie korzystał ze zwolnienia od PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2013 r. (sygn. ITPB3/423-139/13/DK) wydanej na rzecz Spółki przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy i dotyczącej działalności Oddziału.

Poza działalnością zwolnioną z opodatkowania (tzn. objętą Zezwoleniami i prowadzoną na terenie Strefy oraz działalnością pomocniczą prowadzoną przez Jednostki) Wnioskodawca prowadzi również działalność gospodarczą, z tytułu której osiąga dochody opodatkowane PDOP na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca korzysta obecnie ze zwolnienia od PDOP w oparciu o wartość wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną poniesionych w ramach inwestycji, na którą udzielone zostało Spółce Zezwolenie z 2009 r. Jednocześnie, intencją Wnioskodawcy jest korzystanie w przyszłości ze zwolnienia podatkowego także w oparciu o wartość wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, ponoszonych w ramach inwestycji, na które zostało udzielone Zezwolenie z 2014 r. oraz Zezwolenie z 2018 r.

W tym miejscu, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w dniu 26 sierpnia 2016 r. w odpowiedzi na jego wniosek została wydana interpretacja indywidualna (sygn. ITPB3/4510-327/16-2/AD; dalej: „Interpretacja”) w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowej pozwalającej ustalić odrębnie dochód (stratę) z działalności zwolnionej od PDOP prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń (i ewentualnych późniejszych zezwoleń) i odrębnie dochód (stratę) z działalności podlegającej opodatkowaniu PDOP. Niemniej jednak, pomimo dokonania takiej oceny stanowiska Spółki, w uzasadnieniu prawnym tej oceny Organ przedstawił konkluzje pozostające w sprzeczności z argumentacją Skarżącej zawartą we wniosku o wydanie interpretacji. W związku z powyższym, Wnioskodawca wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: „WSA”) w Szczecinie, który wyrokiem z dnia 25 stycznia 2017 r. (sygn. I SA/Sz 1180/16) uchylił przedmiotową Interpretację.

Mając na uwadze nowelizację przepisów ustawy o PDOP dokonaną z dniem 1 stycznia 2018 r. w szczególności zmianę przepisu art. 7 ust. 1, Spółka chciałaby uzyskać potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów ustawy o PDOP.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie w ustawie o PDOP źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych oraz rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od dochodów z pozostałych źródeł przychodów nie mają wpływu na ocenę stanowiska Spółki, a w konsekwencji treść Interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadzenie na terenie Strefy działalności zwolnionej od PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP w oparciu o Zezwolenia powoduje powstanie po stronie Spółki obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP pozwalającej ustalić odrębnie dochód (stratę) z działalności zwolnionej od PDOP prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń i odrębnie dochód (stratę) z działalności podlegającej opodatkowaniu PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie na terenie Strefy działalności zwolnionej od PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy w oparciu o Zezwolenia powoduje powstanie po stronie Spółki obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP pozwalającej ustalić odrębnie dochód (stratę) z działalności zwolnionej od PDOP prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń i odrębnie dochód (stratę) z działalności podlegającej opodatkowaniu PDOP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jednolity w Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, ze zm., dalej: „ustawa SSE”), która znajduje zastosowanie w odniesieniu do posiadanych przez Spółkę Zezwoleń, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o PDOP lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 46d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie w art. 17 ust. 4 ustawy o PDOP wskazano, że powyższe zwolnienie podatkowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Ponadto, przepisy Rozporządzenia SSE potwierdzają fakt, że zwolnienie podatkowe przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie SSE, ponieważ zgodnie z 5 ust. 5 Rozporządzenia SSE, zwolnienia od PDOP przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Ponadto, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o PDOP.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony powyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395 ze zm.).

Dodatkowo, zgodnie ze znowelizowanym art. 7 ust. 1 ustawy o PDOP co do zasady przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Natomiast dodany do ustawy o PDOP art. 7b zawiera katalog przychodów z zysków kapitałowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębnienie w ustawie o PDOP źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i rozdzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od dochodów z pozostałych źródeł przychodów nie ma wpływu na sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z wymogami stawianymi w art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, a w konsekwencji na ocenę stanowiska Spółki przedstawionego w Interpretacji i samą treść Interpretacji.

Z treści art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 cytowanej ustawy wynika natomiast, iż w przypadku osiągania przychodów ze źródła niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo wolnego od podatku, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania tych przychodów. Analogicznie, przy ustalaniu straty podatkowej nie uwzględnia się przychodów i kosztów, o których mowa powyżej. Oznacza to, że podatnik prowadzący działalność na terenie SSE jest zobowiązany wyłączyć z podstawy opodatkowania (lub ewentualnie z kalkulacji wysokości straty) przychody i koszty powstałe w związku z prowadzeniem tej działalności w zakresie, w jakim korzysta ona ze zwolnienia podatkowego.

Dokonując wykładni przywołanych powyżej przepisów, w ocenie Spółki, prowadzenie na terenie Strefy działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP

w oparciu Zezwolenia powoduje powstanie po stronie Spółki obowiązku prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej pozwalającej ustalić odrębnie dochód (stratę) z tytułu działalności zwolnionej od PDOP prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń i odrębnie dochód (stratę) z tytułu prowadzenia działalności podlegającej opodatkowaniu PDOP.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wśród przepisów regulujących zasady korzystania ze zwolnienia podatkowego w związku z prowadzeniem działalności na terenie Strefy brak jest jakiejkolwiek podstawy prawnej, która nakładałaby obowiązek wydzielania organizacyjnego działalności prowadzonej na podstawie różnych zezwoleń strefowych, czy też wyodrębniania wyniku podatkowego osiągniętego w ramach poszczególnych projektów inwestycyjnych, objętych różnymi zezwoleniami.

W szczególności żaden przepis ustawy SSE, Rozporządzenia SSE (znajdującego zastosowanie w odniesieniu do podsiadanych przez Spółkę Zezwoleń), ani ustawy o PDOP nie nakłada na Spółkę obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób umożliwiający odrębne ustalanie osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w odniesieniu do każdego z posiadanych Zezwoleń. Skoro przedmiotowy obowiązek nie został bezpośrednio sformułowany przez ustawodawcę, nie można go domniemywać i wymagać jego wypełniania przez przedsiębiorców.

W tym miejscu Spółka chciałaby odnieść się do powołanego powyżej przepisu § 5 ust. 5 Rozporządzenia SSE, który przewiduje obowiązek wyodrębnienia działalności prowadzonej na terenie SSE w celu określenia wielkości zwolnienia od PDOP, jednakże dotyczy to wyłącznie przypadku, gdy przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą również poza obszarem strefy

W związku z powyższym, należy przyjąć, że Rozporządzenie SSE nakazuje wyodrębnianie uzyskiwanego dochodu tylko w odniesieniu do działalności prowadzonej na terenie SSE oraz działalności prowadzonej poza strefą lub na terenie strefy, ale w zakresie nieokreślonym w zezwoleniu (działalności opodatkowanej). Przepisy Rozporządzenia SSE jak i innych aktów prawnych nie przewidują natomiast obowiązku takiego wyodrębnienia działalności w odniesieniu do każdego posiadanego przez przedsiębiorcę zezwolenia. Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w treści przywołanego już przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie jednej Strefy Spółka będzie zobowiązana do powadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, w sposób zapewniający m.in. określenie kwoty dochodu zwolnionego od PDOP oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od faktu posiadania kilku Zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie tej Strefy. Przepisy regulujące zasady korzystania ze zwolnienia od PDOP w związku działalnością na terenie SSE nie przewidują bowiem obowiązku dodatkowego podziału i alokowania dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie Strefy na poszczególne zezwolenia.

Wnioskodawca chciałby wskazać, że prezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo Spółka chciałaby wskazać:

interpretację indywidualną z dnia 13 kwietnia 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.135.2018.1. MST), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) odstępując od uzasadnienia prawnego potwierdził prawidłowość następującego stanowiska podatnika: „(...) w ramach dochodu osiągniętego na podstawie kilku posiadanych Zezwoleń (oraz ewentualnych przyszłych zezwoleń) nie ma obowiązku wyodrębniania przychodów i kosztów przypadających na każde z zezwoleń odrębnie. Wnioskodawca stwierdza zatem, że zgodnie z obowiązującymi przepisami możliwe jest łączne prowadzenie ewidencji dla całej działalności prowadzonej na podstawie wszystkich posiadanych przez niego Zezwoleń (w tym również ewentualnych przyszłych zezwoleń).

interpretację indywidualną z dnia 26 marca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.96.2018.1.MST), w której Dyrektor KIS wskazał, że „(...) przedsiębiorca uzyskujący dochody korzystające ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop oraz podlegające opodatkowaniu, obowiązany jest zapewnić, by na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe było ustalenie odrębnego wyniku podatkowego dla działalności gospodarczej, z której dochód korzysta ze zwolnienia od opodatkowania oraz dla działalności, z której dochód podlega opodatkowaniu. Ww. przepisy nie nakazują natomiast, przypadku prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie kilku zezwoleń, aby traktować je odrębnie. W związku z tym, Spółka może prowadzić jedną, wspólną ewidencję dochodów uzyskiwanych na podstawie posiadanych Zezwoleń Nr 2 oraz Nr 3 na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego.”

interpretację indywidualną z dnia 24 sierpnia 2017 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-436/16-1/JKT), w której Dyrektor KIS odstępując od uzasadnienia prawnego potwierdził prawidłowość następującego stanowiska podatnika: „(...) w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy na podstawie więcej niż jednego zezwolenia, Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 UPDOP, tj. w sposób zapewniający określenie kwoty dochodu zwolnionego oraz kwoty dochodu podlegającego opodatkowaniu (tj. pochodzącego z działalności prowadzonej poza strefą lub na jej terenie, ale nieobjętej zakresem posiadanych zezwoleń), bez konieczności prowadzenia ewidencji i ustalania dochodu zwolnionego odrębnie dla każdego z posiadanych zezwoleń. W przepisach regulujących zasady kalkulacji wyniku podatkowego przedsiębiorcy strefowego brak jest bowiem wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie strefy i podlegających zwolnieniu z opodatkowania odrębnie dla poszczególnych zezwoleń.”

Wskazane powyżej stanowisko Wnioskodawcy, potwierdzające wyłącznie obowiązek wyodrębnienia działalności prowadzonej na terenie SSE, przy braku obowiązku wyodrębnienia działalności prowadzonej na podstawie poszczególnych zezwoleń zostało potwierdzone w wielu znanych Wnioskodawcy orzeczeniach sądów administracyjnych. Przykładowo Spółka chciałaby wskazać:

wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 czerwca 2016 r. (sygn. akt I SA/Gd 559/16) zgodnie z którym „(…) brak odstaw do wywodzenia obowiązku odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń”. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) wyrokiem z dnia 8 listopada 2018 r. (sygn. akt II FSK 3078/16) oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Ministra Finansów od powyższego wyroku (na moment sporządzenia niniejszego wniosku w bazie orzeczeń nie zostało zamieszczone uzasadnienie pisemne przedmiotowego wyroku);

wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 czerwca 2016 r. (sygn. akt I SA/WR 447/16), w którym WSA wskazał, iż „(...) z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. nie wynika obowiązek prowadzenia ewidencji w sposób umożliwiający zapewnienie odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń (tak też ww. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 70/16 oraz wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 8 grudnia 2015r. sygn. akt 1 SA/Rz 1035/15).

wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 maja 2016 r. (sygn. akt I SA/Gl 1281/15), zgodnie z którym „(...) brak normatywnego obowiązku prowadzenia odrębnych ewidencji podatkowych w zależności od ilości posiadanych zezwoleń; regulacji takich nie zawiera ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych jak również rozporządzenie z dnia 10 grudnia 2008 r. Jeżeli zatem wskazany przez skarżącą sposób prowadzenia ewidencji księgowej będzie spełniał wymogi przewidziane art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., to brak jest podstaw prawnych do kwestionowania wskazanej przez nią argumentacji i nakładania obowiązku prowadzenia kilku ewidencji.

wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 163/16) w którym sąd wskazał, że „(...) brak jest podstaw do wywodzenia obowiązku odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń, określających poszczególne zadania inwestycyjne. (...) jako nieprawidłowe należało również ocenić stanowisko organu interpretującego, że na wnioskodawcy ciąży obowiązek prowadzenia odrębnej ewidencji przychodów i związanych nimi kosztów dla poszczególnych projektów, na które zostały wydane odrębne zezwolenia strefowe. Obowiązek taki nie wynika wprost z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., ani nie można go wykreować z uwzględnieniem regulacji szczególnej, dotyczącej działalności w SSE”. NSA wyrokiem z dnia 18 września 2018 r. (sygn. akt II FSK 2409/16) oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Ministra Finansów od powyższego wyroku (na moment sporządzenia niniejszego wniosku w bazie orzeczeń nie zostało zamieszczone uzasadnienie pisemne przedmiotowego wyroku).

Konkludując, mając na uwadze zaprezentowany powyżej stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe, zdaniem Spółki jest ona zobowiązana do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, czyli w sposób pozwalający m.in. na określenie wysokości dochodu (straty) z działalności zwolnionej od PDOP prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń oraz wysokości dochodu (straty) z działalności podlegającej opodatkowaniu PDOP, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie Strefy. Brak jest natomiast obowiązku odrębnego ewidencjonowania i kalkulowania przez Spółkę dochodu (poniesionej straty) w odniesieniu do każdego z posiadanych Zezwoleń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tej części odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawców.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu ziszczenia się zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 208 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin