Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.96.2018.1.MST
z 26 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w okresie obowiązywania Zezwolenia Nr 2 oraz Zezwolenia Nr 3, Wnioskodawca uprawniony jest do prowadzenia jednej, wspólnej ewidencji dochodów uzyskiwanych na podstawie posiadanych zezwoleń na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w okresie obowiązywania Zezwolenia Nr 2 oraz Zezwolenia Nr 3, Wnioskodawca uprawniony jest do prowadzenia jednej, wspólnej ewidencji dochodów uzyskiwanych na podstawie posiadanych zezwoleń na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji technologii sanitarnej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w ramach której pozyskała trzy zezwolenia:

• Zezwolenie z 22 września 1999 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej – zezwolenie wygasło 28 maja 2017 r. (dalej: „Zezwolenie Nr 1”),
• Zezwolenia z 7 sierpnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej – zezwolenie obowiązujące (dalej: „Zezwolenie Nr 2”),
• Zezwolenia z 22 grudnia 2016 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej – zezwolenie obowiązujące (dalej: „Zezwolenie Nr 3”).
  
  

Prowadzona na podstawie Zezwolenia Nr 1 działalność gospodarcza obejmuje działalność określoną w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

• Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa (sekcja D, podsekcja DH, dział 25, grupa 25.2, klasa 25.23);
• Konstrukcje metalowe (sekcja D, podsekcja DJ, dział 28, grupa 28.1, klasa 28.11).

Zezwolenie Nr 2 obejmuje działalność określoną w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

• Łączniki rur lub przewodów rurowych inne niż odlewane, ze stali (24.20.40.0);
• Rury, przewody rurowe oraz łączniki rur lub przewodów rurowych, z miedzi i jej stopów (24.44.26);
• Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp. (28.14.1);
• Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu (38.11.5).
  
  

Natomiast, Zezwolenie Nr 3 obejmuje działalność określoną w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

• Wanny, umywalki, miski klozetowe, sedesy i pokrywy, spłuczki ustępowe i podobne wyroby sanitarne, z tworzyw sztucznych (22.23.12.0);
• Pozostałe konstrukcje i ich części, płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium (25.11.23.0);
• Łączniki rur lub przewodów rurowych inne niż odlewane, ze stali (24.20.40.0);
• Rury, przewody rurowe oraz łączniki rur lub przewodów rurowych, z miedzi i jej stopów (24.44.26.0);
• Krany, kurki, zawory i podobna armatura do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi itp. (28.14.1);
• Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu (38.11.5).
  
  

Należy zauważyć, że zakres wskazany w Zezwoleniu Nr 3 obejmuje zarówno zakres działalności wskazany w Zezwoleniu Nr 1, jak również zakres działalności wskazany w Zezwoleniu Nr 2.

W związku z faktem, że termin obowiązywania Zezwolenia Nr 1 został ustanowiony na dzień 28 maja 2017 r., Wnioskodawca 26 maja 2017 r., zwrócił się do Ministerstwa Rozwoju z wnioskiem o zmianę zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej uprawniającego do korzystania z pomocy publicznej. Przedmiotem wniosku była zmiana dotycząca terminu obowiązywania Zezwolenia Nr 1 z 28 maja 2017 r., na okres, o którym mowa w § 1 ust. 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1024, z późn. zm., dalej: „rozporządzenie SSE”), tj. okres działania specjalnych stref ekonomicznych ustanowiony do dnia 31 grudnia 2026 r.

Wnioskodawca nie posiada zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie jakiejkolwiek innej specjalnej strefy ekonomicznej niż (…) Specjalna Strefa Ekonomiczna, ani też nie jest prowadzona w różnych województwach. Działalność Spółki prowadzona jest w jednej lokalizacji, a inwestycje zrealizowane na podstawie wszystkich uzyskanych zezwoleń umiejscowione zostały na tej samej nieruchomości, położonej w miejscowości Y, objętej terenem jednej specjalnej strefy ekonomicznej, w województwie Z.

Z uwagi na fakt, że do momentu złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie została wydana przedmiotowa decyzja w sprawie przez Ministerstwo Rozwoju, Wnioskodawca powziął w wątpliwość, w jaki prawidłowy sposób należy prowadzić ewidencję dla posiadanych obecnie i obowiązujących Zezwoleń Nr 2 oraz Nr 3, a także w jaki prawidłowy sposób należy prowadzić ewidencję dla obowiązujących Zezwoleń Nr 2 oraz Nr 3, a także Zezwolenia Nr 1, w przypadku, gdy zostanie ono wydłużone decyzją Ministerstwa Rozwoju.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w okresie obowiązywania Zezwolenia Nr 2 oraz Zezwolenia Nr 3, Wnioskodawca uprawniony jest do prowadzenia jednej, wspólnej ewidencji dochodów uzyskiwanych na podstawie posiadanych zezwoleń na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”), w szczególności zawartego w niej art. 17 ust. 1 pkt 34, Wnioskodawca uprawniony jest korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w stosunku do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ustalonych łącznie w zakresie działalności objętej Zezwoleniem Nr 2 oraz Zezwoleniem Nr 3, w związku z czym nie ma obowiązku prowadzenia odrębnej ewidencji dochodów generowanych w oparciu o poszczególne zezwolenia.

Zasady prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz przesłanki uzyskania pomocy publicznej dla przedsiębiorcy regulują przepisy Ustawy o SSE oraz przepisy rozporządzeń wykonawczych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm., dalej: „Ustawa o SSE”), podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonej strefy, a dochody pochodzące z takiej działalności, w myśl art. 12 ust. 1 Ustawy o SSE, są zwolnione od podatku dochodowego odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie zatem z art. 17 ust. 1 Ustawy o CIT (winno być art. 17 ust. 1 pkt 34), wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie wspomnianego zezwolenia, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika, że zwolnienie ma charakter przedmiotowy, co oznacza, że odnosi się wyłącznie do dochodów uzyskanych z określonego źródła, czyli działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. W kontekście postawionego pytania, kluczowe znaczenie ma zatem, aby działalność prowadzona była w ramach jednej specjalnej strefy ekonomicznej oraz w zakresie działalności wskazanym w zezwoleniu. Przenosząc powyższe na grunt zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że zakres działalności określonej w Zezwoleniu Nr 3 obejmuje działalność określoną w Zezwoleniu Nr 2, a miejscem zrealizowanych na podstawie obu zezwoleń inwestycji, a tym samym miejscem wykonywania przez Wnioskodawcę określonej działalności jest teren jednego zakładu, położony w obszarze (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Dodatkową kwestią jest, że obok określonego zakresu działalności gospodarczej, podejmowanego przez podatnika na terenie strefy, w zezwoleniu określony jest również rozmiar inwestycji oraz zatrudnienie, jakie muszą być zrealizowane dla skorzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Przy czym należy zaznaczyć, że określenie w zezwoleniu parametrów wydatków inwestycyjnych oraz wielkości zatrudnienia, nie wyznacza ani konkretnych kosztów uzyskania przychodów, ani przychodów, a w konsekwencji także dochodu, o którym mowa w art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT, które mogą być ponoszone lub osiągane przez podatnika, w następstwie zrealizowania ściśle określonych warunków zezwolenia. Przychody i koszty podatkowe przedsiębiorcy strefowego ustalane są na zasadach ogólnych, zaś zwolnienie podatkowe dotyczy dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, nie zaś dochodu powstałego na skutek wdrożenia inwestycji, czy zatrudnienia pracowników, określonych w pojedynczym zezwoleniu. Należy zauważyć, że ani z treści zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, ani z przepisów podatkowych nie wynika, aby na podstawie danego zezwolenia wolny od podatku był tylko dochód z działalności gospodarczej będącej wyłącznie efektem inwestycji zrealizowanej na podstawie tego zezwolenia.

Powyższą analizę należy uzupełnić również o obowiązek wynikający z art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT, który nakłada na podatnika obowiązek prowadzenia ewidencji w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. W kontekście podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, z której uzyskany dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, nakłada on na nich zobowiązanie do prowadzenia ewidencji zapewniającej określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego oraz podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym również, Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję nakładów inwestycyjnych dla uzyskanych zezwoleń. Zapewnia to możliwość dyskontowania pomocy publicznej sukcesywnie dla przysługujących Spółce limitów dostępnej pomocy publicznej w ramach kolejno otrzymywanych zezwoleń. Tym samym, możliwe jest dyskontowanie uzyskanej pomocy publicznej chronologicznie, w taki sposób, aby w wyniku połączonej ewidencji nie wykazany został dochód zwolniony w kwocie wyższej niż kwota przyznanej pomocy publicznej z tytułu posiadanych zezwoleń.

Reasumując, należy zauważyć, że brak jest regulacji, które nakładałyby obowiązek prowadzenia odrębnej księgowości podatkowej i w związku z tym dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie strefy w części przypadającej na każde zezwolenie. Skoro zaś nie ma unormowań nakazujących ustalenie odrębnego wyniku finansowego, gdy odrębne projekty są ulokowane na terenie strefy, a działalność z nimi związana jest wykonywana przez tego samego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych oraz w ramach tej samej działalności gospodarczej, to podatnik ów powinien być uprawniony do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT, czyli zapewniającej jedynie określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych.

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko Spółki zostało wielokrotnie potwierdzone w aktualnym i jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 lipca 2016 r. o sygn. akt II FSK 1849/14, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 3 listopada 2016 r. o sygn. akt I SA/Go 313/16, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 26 października 2016 r. o sygn. akt I SA/Łd 646/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1010), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 updop wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Tak więc, pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji technologii sanitarnej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w ramach której pozyskała trzy zezwolenia: Zezwolenie Nr 1 (zezwolenie wygasło) oraz Zezwolenie Nr 2 i Zezwolenie Nr 3 (zezwolenia nadal obowiązujące). Zakres wskazany w Zezwoleniu Nr 3 obejmuje zarówno zakres działalności wskazany w Zezwoleniu Nr 1, jak również zakres działalności wskazany w Zezwoleniu Nr 2. Działalność Spółki prowadzona jest w jednej lokalizacji, a inwestycje zrealizowane na podstawie wszystkich uzyskanych zezwoleń umiejscowione zostały na tej samej nieruchomości. Spółka nie posiada zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie jakiejkolwiek innej specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z powyższym, Spółka wyraziła wątpliwość, co do możliwości prowadzenia przez nią jednej, wspólnej ewidencji dochodów uzyskiwanych na podstawie posiadanych Zezwoleń Nr 2 oraz Nr 3 na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Zasady prowadzenia tej ewidencji przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.).

Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorca uzyskujący dochody korzystające ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop oraz podlegające opodatkowaniu, obowiązany jest zapewnić, by na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe było ustalenie odrębnego wyniku podatkowego dla działalności gospodarczej, z której dochód korzysta ze zwolnienia od opodatkowania oraz dla działalności, z której dochód podlega opodatkowaniu. Ww. przepisy nie nakazują natomiast, w przypadku prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie kilku zezwoleń, aby traktować je odrębnie. W związku z tym, Spółka może prowadzić jedną, wspólną ewidencję dochodów uzyskiwanych na podstawie posiadanych Zezwoleń Nr 2 oraz Nr 3 na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.