INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2011r. (data wpływu 20 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2012r. (data wpływu 20 stycznia 2012r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w działkach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w działkach.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2012r. (data wpływu 20 stycznia 2012r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2012r., będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 stycznia 2012r. znak: IBPP1/443-1567/11/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 22 września 2008r. na podstawie umowy darowizny otrzymał z bratem od rodziców po 1/2 udziału w trzech działkach niezabudowanych o łącznej powierzchni 9,2246 ha:

• działka nr 139 o pow. 1,0165 ha i działka nr 151 o pow. 2,0681 ha, zgodnie z rejestrem gruntów oznaczone są jako „łąki trwałe”
• działka nr 58 o pow. 6,14 ha zgodnie z rejestrem gruntów oznaczona jest jako „grunty orne, nieużytki”.
  
  

Powyższe działki nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego. Możliwe, że w przyszłości, ponieważ działki znajdują się w bardzo dużej odległości od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie musiał podzielić te działki na mniejsze i dokonać ich sprzedaży z prawem do zabudowy.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż:

• nie wykorzystywał przedmiotowych działek w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej, ani do żadnych innych celów zarobkowych,
• przedmiotowe działki nie były uprawiane i nie następowała z nich sprzedaż produktów rolnych,
• działki nie były wykorzystywane w działalności rolniczej,
• Wnioskodawca nie jestem rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT,
• przedmiotowe działki nie były udostępniane na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia),
• w przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał transakcji sprzedaży innych działek.
  
  

Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy, czynności związane ze sprzedażą działek w przyszłości nie wiążą się z uzyskiwaniem stałego dochodu.

Otrzymana działka w darowiźnie, wchodząca w skład majątku osobistego Wnioskodawcy znajduje się na terenie nie objętym planem zagospodarowania przestrzennego, teren określony jest jako „grunty orne, nieużytki", aby móc w przyszłości sprzedać ten teren Wnioskodawca musi dokonać jego podziału i wyodrębnić 8 działek oraz pozyskać wiedzę czy na tych działkach będzie można dokonać zabudowy jednorodzinnych domków. W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z bratem do Urzędu Miasta o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla 8 działek z prawem do budowy na nich budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Poza ww. wnioskiem Wnioskodawca nie podjął żadnych innych działań i nie zamierza starać się o:

• opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu,
• wyłączenie gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań,
• Wnioskodawca nie podejmie żadnych działań w celu uatrakcyjnienia przedmiotowych działek, nie uzbroi terenu, nie wyposaży ich w sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną, energetyczną itp.,
• Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych, wykraczających poza zwykłe formy ogłaszania.
  
  

Do chwili obecnej Wnioskodawca nie korzystał w żaden sposób z udziałów w przedmiotowych działkach. Wnioskodawca nie posiada też innych działek przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w przyszłości działek pochodzących z majątku osobistego, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jeżeli Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a czynność ta nie będzie wiązała się z uzyskaniem stałego dochodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT. Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej a działki stanowią jej majątek prywatny – sprzedając je Wnioskodawca korzysta z przysługującego mu prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem. Sprzedaż poszczególnych działek nie będzie wiązać się z uzyskaniem stałego dochodu, nie powinno się uznawać zbycia takiego gruntu za częstotliwą dostawę nieruchomości, a zatem – w świetle powyższego – czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, celem ustawodawcy było obciążenie podatkiem VAT profesjonalne firmy, które zbywają działki w sposób ciągły, zorganizowany, a nie osoby fizyczne, które dokonują sporadycznej sprzedaży majątku osobistego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż będzie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Na poparcie swoich wywodów wskazuje również interpretacje przepisów prawa wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2009r. sygnatura IPPP3/443-714/09-3/KG,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2009r. sygnatura ILPP1/443-379/09-2/AK,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2010r. sygnatura IPPP3/443-57/10-5/LK,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 maja 2011r. sygnatura IBPP1/443-489/11/ES,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2011r. sygnatura ILPP2/443-237/11-2/MN,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 kwietnia 2011r. sygnatura ILPP2/443-125/11-4/MR,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 marca 2011r. sygnatura ILPP1/443-48/11-4/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 września 2010r. sygnatura ILPP1/443-693/10-3/BD,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 marca 2010r. sygnatura IBPP2/443-317/10/ICz,
  
  

Pogląd ten potwierdza również jednolita linia orzecznicza:

• Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lutego 2007r. sygn. akt III SA/Wa 3711/06,
• wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011r. (sprawy C-180/10, C-181/10),
• Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt IFSK1289/10).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż udziałów w opisanych we wniosku działkach, których Wnioskodawca jest współwłaścicielem, z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. W dniu 22 września 2008r. na podstawie umowy darowizny otrzymał z bratem od rodziców po 1/2 udziału w trzech działkach niezabudowanych o łącznej powierzchni 9,2246 ha:

• działka nr 139 o pow. 1,0165 ha i działka nr 151 o pow. 2,0681 ha, zgodnie z rejestrem gruntów oznaczone są jako „łąki trwałe”
• działka nr 58 o pow. 6,14 ha zgodnie z rejestrem gruntów oznaczona jest jako „grunty orne, nieużytki”.
  
  

Otrzymana działka, wchodząca w skład majątku osobistego Wnioskodawcy znajduje się na terenie nie objętym planem zagospodarowania przestrzennego, teren określony jest jako „grunty orne, nieużytki", aby móc w przyszłości sprzedać ten teren Wnioskodawca musi dokonać jego podziału i wyodrębnić 8 działek oraz pozyskać wiedzę czy na tych działkach będzie można dokonać zabudowy jednorodzinnych domków. W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Miasta o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla 8 działek z prawem do budowy na nich budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Poza ww. wnioskiem Wnioskodawca nie podjął żadnych innych działań i nie zamierza starać się o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, wyłączenie gruntów z produkcji rolnej lub jakichkolwiek innych działań. Wnioskodawca nie podejmie żadnych działań w celu uatrakcyjnienia przedmiotowych działek, nie uzbroi terenu, nie wyposaży ich w sieci wodociągowe, kanalizację sanitarną, energetyczną itp. oraz nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych, wykraczających poza zwykłe formy ogłaszania.

Do chwili obecnej Wnioskodawca nie korzystał w żaden sposób z udziałów w przedmiotowych działkach. Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych działek w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej, ani do żadnych innych celów zarobkowych. Przedmiotowe działki nie były uprawiane i nie następowała z nich sprzedaż produktów rolnych. Działki nie były wykorzystywane w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jestem rolnikiem ryczałtowym. Działki nie były udostępniane na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia). Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał transakcji sprzedaży innych działek.

Wnioskodawca nie posiada też innych działek przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje bowiem na to, że otrzymując w drodze darowizny udziały w ww. działkach niezabudowanych nr 139, nr 151 i nr 58, które aby móc w przyszłości sprzedać (ponieważ działki znajdują się w bardzo dużej odległości od miejsca zamieszkania) musi dokonać ich podziału i wyodrębnić 8 działek (Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla 8 działek z prawem do budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych), Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży udziałów w ww. nieruchomościach gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie korzystał w żaden sposób z udziałów w przedmiotowych działkach.

Ponadto Wnioskodawca wskazał we wniosku, że działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy a czynności związane ze sprzedażą działek w przyszłości nie wiążą się z uzyskiwaniem stałego dochodu.

Dostawę przedmiotowych uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Wnioskodawca nie dokonywał bowiem wcześniej (tj. przed planowaną dostawą) sprzedaży gruntów. Posiadane przez niego działki nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych, jak również Wnioskodawca nie dokonywał żadnych uatrakcyjnień działek poprzez doprowadzenie do nich mediów.

Odnośnie wystąpienia Wnioskodawcy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla 8 działek z prawem do budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych należy oprzeć się na orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpił ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Po pierwsze Wnioskodawca nie zakupił przedmiotowych działek lecz otrzymał je (udziały) wraz z bratem w darowiźnie od rodziców. Natomiast do podziału otrzymanego w darowiźnie gruntu na 8 mniejszych działek oraz wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy z prawem do budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych Wnioskodawca był zmuszony aby móc w przyszłości te działki sprzedać bowiem znajdują się na terenie nieobjętym planem zagospodarowania przestrzennego a konieczne było pozyskanie wiedzy czy na tych działkach będzie można dokonać zabudowy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał we wniosku, że działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy, a czynności związane ze sprzedażą działek w przyszłości nie wiążą się z uzyskiwaniem stałego dochodu.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie można przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowych działek w działalności gospodarczej i planowane przez niego czynności związane z dostawą udziałów w ww. nieruchomościach nie będą przybierać formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie będą cechować się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie będą miały zorganizowanego charakteru, wówczas dostawę udziałów w tych działkach należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego Wnioskodawcy, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży udziałów w ww. działkach. Tym samym planowana dostawa udziałów w przedmiotowych działach, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku VAT od planowanej sprzedaży udziałów w tych działkach.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT oraz, że czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja wywołuje skutki prawne jedynie dla Wnioskodawcy.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Wnioskodawcy nie stanowi jednocześnie interpretacji dla brata Wnioskodawczyni, który – jeśli jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej – powinien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.