INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010r. (data wpływu 2 kwietnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2010r. (data wpływu 30 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2010r. (data wpływu 30 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 czerwca 2010r., znak: IBPP2/443-317/10/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

W lipcu 2006 roku umową darowizny Wnioskodawca dostał wraz małżonką grunty orne rolne o pow. 0,7453 ha, gdzie uprawiane było zboże. W 2008 roku Urząd Gminy W. podjął uchwałę w sprawie zagospodarowania przestrzennego wsi W. W wyniku tej uchwały działka Wnioskodawcy została odrolniona. Działka została oznaczona symbolem „13MN,U” – tereny zabudowy mieszkaniowej. Na tej działce miał powstać dom Wnioskodawcy ale w międzyczasie kupił on inną działkę pod budowę domu. Wnioskodawca wraz z małżonką złożyli wniosek do Urzędu Gminy o Projekt podziałowy działki o pow. 0,7453 ha, w wyniku tego powstało 7 działek. Dwie z tych działek sprzedali 10.04.2009 roku, a 5 pozostało. Gdy sprzedawali te dwie działki nie wiedzieli, że istnieje taki obowiązek prawny.

W piśmie uzupełniającym z dnia 28 czerwca 2010r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

• Wraz z gruntami rolnymi nie nabył gospodarstwa rolnego celem kontynuacji działalności rolniczej prowadzonej dotychczas przez darczyńcę.
• Otrzymane grunty nie powiększyły obszaru gospodarstwa rolnego.
• Małżonka jest współwłaścicielem działki nabytej w 2006r. na podstawie umowy darowizny.
• Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.
• Działka, o której mowa we wniosku, po nabyciu w lipcu 2006r. wykorzystywana była do uprawy zboża na cele własne, na areale 10 arów, reszta to nieużytki.
• Nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności.
• Nie jest rolnikiem ryczałtowym.
• Na nabytej działce zboże uprawiane było na własne potrzeby (10 arów), nie dla celów handlowych.
• Grunty wykorzystywane były tylko do uprawy zboża 10 arów, reszta to nieużytki rolne.
• Nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości gruntowej.
• Nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, nie składał deklaracji VAT, VAT-R oraz nie płacił podatku. Dopiero w dniu 10 maja 2009r. sprzedał dwie działki. Notariusz u którego robił przepis nie informował Wnioskodawcy o konieczności zapłaty VAT, także Urząd Gminy nie sygnalizował o takim obowiązku.
• Grunty, o których mowa we wniosku, nie są i nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy.
• Nie jest to grunt zabudowany.
• Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie posiada budynków i budowli na tych gruntach.
  
  

Ponadto wskazał, iż grunty nabył wraz z żoną poprzez darowiznę z zamiarem budowy własnego domu. Urząd Gminy twierdził, że Wnioskodawca może się budować, więc kiedy wystąpił o pozwolenie na budowę okazało się, że są to działki pod zabudowę przemysłową, więc tam nie mógł się budować. W międzyczasie zakupił działkę na której wybudował wraz z żoną dom. Po jakimś czasie Urząd Gminy zatwierdził miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i wtedy grunty będące własnością Wnioskodawcy zmieniły przeznaczenie na zabudowę mieszkaniową. Wnioskodawca wyjaśnił, iż nie prowadzi działalności gospodarczej nakierowanej na skup gruntów a potem na ich sprzedaż jako działki budowlane. Jest osobą fizyczną a działki stanowią jego majątek osobisty. Sprzedał dwie działki korzystając z przysługującego mu prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca musi płacić podatek VAT za sprzedane już działki...

Czy musi płacić podatek VAT za przyszłe ewentualne sprzedaże działek...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie prowadzi on działalności gospodarczej mającej na celu skup gruntów, sprzedaż ich jako działki budowlane.

Jest osobą fizyczną a działki stanowią jego majątek prywatny – sprzedając je korzystał on z przysługującego mu prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem. Nie powinno się uznawać zbycia takiego gruntu za częstotliwą dostawę nieruchomości, a tym samym nie mieści się ona w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Jego zdaniem, celem ustawodawcy było obciążenie podatku VAT profesjonalne firmy, które zbywają działki w sposób ciągły, zorganizowany, a nie osoby fizyczne, które sprzedają 1-2 działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ww. ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, to przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasokres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, okoliczności w jakich nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej, jak i okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Jak wynika z treści wniosku, w lipcu 2006 roku umową darowizny Wnioskodawca dostał wraz małżonką grunty orne rolne o pow. 0,7453 ha, gdzie uprawiane było zboże. W 2008 roku Urząd Gminy W. podjął uchwałę w sprawie zagospodarowania przestrzennego wsi W. W wyniku tej uchwały działka Wnioskodawcy została odrolniona. Działka została oznaczona symbolem „13MN,U” – tereny zabudowy mieszkaniowej. Na tej działce miał powstać dom Wnioskodawcy ale w międzyczasie kupił on inną działkę pod budowę domu. Wnioskodawca wraz z małżonką złożyli wniosek do Urzędu Gminy o Projekt podziałowy działki o pow. 0,7453 ha, w wyniku tego powstało 7 działek. Dwie z tych działek sprzedali 10.04.2009 roku, a 5 pozostało. Gdy sprzedawali te dwie działki nie wiedzieli, że istnieje taki obowiązek prawny.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

• Wraz z gruntami rolnymi nie nabył gospodarstwa rolnego celem kontynuacji działalności rolniczej prowadzonej dotychczas przez darczyńcę.
• Otrzymane grunty nie powiększyły obszaru gospodarstwa rolnego.
• Małżonka jest współwłaścicielem działki nabytej w 2006r. na podstawie umowy darowizny.
• Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.
• Działka, o której mowa we wniosku, po nabyciu w lipcu 2006r. wykorzystywana była do uprawy zboża na cele własne, na areale 10 arów, reszta to nieużytki.
• Nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności.
• Nie jest rolnikiem ryczałtowym.
• Na nabytej działce zboże uprawiane było na własne potrzeby (10 arów), nie dla celów handlowych.
• Grunty wykorzystywane były tylko do uprawy zboża 10 arów, reszta to nieużytki rolne.
• Nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości gruntowej.
• Nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, nie składał deklaracji VAT, VAT-R oraz nie płacił podatku. Dopiero w dniu 10 maja 2009r. sprzedał dwie działki. Notariusz u którego robił przepis nie informował Wnioskodawcy o konieczności zapłaty VAT, także Urząd Gminy nie sygnalizował o takim obowiązku.
• Grunty, o których mowa we wniosku, nie są i nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy.
• Nie jest to grunt zabudowany.
• Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie posiada budynków i budowli na tych gruntach.
  
  

W sytuacji wskazanej powyżej, sprzedaż przedmiotowych działek, jako dokonaną z majątku osobistego, należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca sprzedając grunt będzie korzystał zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Wnioskodawca nabył bowiem przedmiotowy grunt w 2006r. jako grunt rolny. Płody rolne pochodzące z ww. gruntu zużywane były przez Wnioskodawcę na własne potrzeby. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z działalności rolniczej i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Przedmiotowy grunt, nigdy nie był przedmiotem dzierżawy, najmu lub umów o podobnym charakterze oraz nigdy nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Powyższe okoliczności pozwalają stwierdzić, że grunt o którym mowa we wniosku, nie został nabyty przez Wnioskodawcę w celu odsprzedaży czy też wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej, lecz w celach prywatnych. Wnioskodawca, sprzedając ten grunt, będzie więc korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli faktycznie ww. grunt nabyty został do celów prywatnych i dokonane transakcje będą miały charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż dwóch działek w 2009r. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i sprzedaż pozostałych pięciu działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić w tym miejscu należy, że rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej interpretacji odnosi się wyłącznie do działek, które zostały opisane w przedmiotowym wniosku, natomiast nie dotyczy ewentualnej sprzedaży innych, niż wskazane we wniosku, działek czy też nieruchomości.

Należy zauważyć, że jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), Wnioskodawca wraz z żoną jest współwłaścicielem działek, o których mowa we wniosku.

W związku z powyższym trzeba podkreślić, że niniejsza interpretacja, będąc interpretacją indywidualną w trybie art. 14b ww. ustawy Ordynacja podatkowa, rozstrzyga wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy a tym samym nie rozstrzyga kwestii statusu żony Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek. Ta kwestia może być przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia, o ile z wnioskiem o taką interpretację wystąpi sama zainteresowana tj. żona Wnioskodawcy.

W przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego interpretacja traci ważność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.