INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 23 lutego 1994 r. Wnioskodawczyni weszła w posiadanie działki rolnej jako współwłaścicielka, na podstawie umowy darowizny, a następnie dnia 27 kwietnia 2001 r. na podstawie umowy o zniesienie współwłasności stała się wyłączną właścicielką połowy ww. działki rolnej. W marcu 2009 r. otrzymała pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na tej działce. Obecnie Zainteresowana ma zamiar podzielić nieruchomość na 5 części. Na jednej z działek będzie kontynuować budowę domu. Pozostałe natomiast chce przeznaczyć do sprzedaży.

Na przedmiotowym gruncie Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku. Nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Nie posiadała oraz nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ww. ustawy. Zainteresowana nie planuje dokonać uzbrojenia wyodrębnionych działek w media i wytyczyć dostępu do drogi. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, teren przeznaczony jest pod zabudowę zagrodowo-usługową. Na terenie, na którym leży działka nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z planowanym podziałem działki Zainteresowana wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Nieruchomości nie oddawano do użytku osobom trzecim pod żadną postacią. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej dostaw nieruchomości gruntowych ani o charakterze rolnym, jak i przeznaczonym pod zabudowę. Przez cały okres posiadania nieruchomość nie była użytkowana w celach zarobkowych. Obecnie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą handlowo-usługową, niezwiązaną w żaden sposób z przedmiotową działką. Jest zarejestrowana jako płatnik VAT, w związku z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną sprzedażą działek, Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek zapłaty podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, że jest w posiadaniu ww. nieruchomości od 17 lat, nabyła ją w drodze darowizny, nie użytkowała jej w celach zarobkowych oraz w związku z tym, że są to działki rolne, przy sprzedaży działek nie powinna mieć obowiązku zapłaty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 23 lutego 1994 r. Wnioskodawczyni weszła w posiadanie działki rolnej jako współwłaścicielka, na podstawie umowy darowizny, a następnie dnia 27 kwietnia 2001 r. na podstawie umowy o zniesienie współwłasności stała się wyłączną właścicielką połowy ww. działki rolnej. W marcu 2009 r. otrzymała pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na tej działce. Obecnie Zainteresowana ma zamiar podzielić nieruchomość na 5 części. Na jednej z działek będzie kontynuować budowę domu. Pozostałe natomiast chce przeznaczyć do sprzedaży. Na przedmiotowym gruncie Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku. Nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Nie posiadała oraz nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ww. ustawy. Zainteresowana nie planuje dokonać uzbrojenia wyodrębnionych działek w media i wytyczyć dostępu do drogi. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, teren przeznaczony jest pod zabudowę zagrodowo-usługową. Na terenie, na którym leży działka nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z planowanym podziałem działki Zainteresowana wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Nieruchomości nie oddawano do użytku osobom trzecim pod żadną postacią. Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej dostaw nieruchomości gruntowych ani o charakterze rolnym, jak i przeznaczonym pod zabudowę. Przez cały okres posiadania nieruchomość nie była użytkowana w celach zarobkowych. Obecnie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą handlowo-usługową, niezwiązaną w żaden sposób z przedmiotową działką.

W niniejszej sprawie stwierdzić zatem należy, że Zainteresowana dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, nie wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Mając bowiem na uwadze okoliczności nabycia przedmiotowej nieruchomości (w 1994 roku Wnioskodawczyni otrzymała działkę rolną w drodze darowizny na współwłasność, a następnie w roku 2001 nastąpiło zniesienie współwłasności, w wyniku której stała się właścicielką połowy działki otrzymanej w roku 1994) trudno uznać, że przedmiotowy grunt został nabyty w celu dalszej odsprzedaży.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawczyni nie wykorzystywała przedmiotowych działek w działalności gospodarczej i planowane przez nią czynności nie będą przybierać formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie będą cechować się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie będą miały zorganizowanego charakteru, wówczas dostawę tych działek należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego Zainteresowanej, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku zapłaty podatku VAT od planowanej sprzedaży działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.