2015.05.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-99/15/ES
z 22 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 3 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT towarów i usług zużytych przez pracowników i kontrahentów oraz prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT towarów i usług zużytych przez pracowników i kontrahentów oraz prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych towarów i usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/4512-99/15/ES z 13 kwietnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (…(Sp. z o. o.) Oddział …) jest oddziałem spółki (…), będącym czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Oddział prowadzi sprzedaż towarów z branży automatyki przemysłowej.

Dla potrzeb prowadzonej działalności Oddział nabywa również takie artykuły spożywcze jak drobne wyroby cukiernicze (ciastka), owoce (np. jabłka), kawa, herbata, woda pitna w butelkach oraz butlach do dystrybutorów, soki owocowe, napoje gazowane, mleko, cukier, jak również posiłki gotowe do spożycia (takie jak zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski, itp., przy czym są one nabywane zarówno jako towary jak i w ramach usług cateringowych).

Nabywane artykuły spożywcze zużywane są w następujący sposób:

ciastka, owoce, kawa, herbata, woda pitna w butelkach, soki owocowe, napoje gazowane, mleko oraz cukier są nieodpłatnie udostępniane i zużywane na spotkaniach służbowych z osobami odwiedzającymi biura Oddziału („goście zewnętrzni" tacy jak przedstawiciele i pracownicy kontrahentów, usługodawców oraz innych instytucji) jako drobny poczęstunek (I zdarzenie przyszłe),
kawa, herbata, woda pitna w butlach do dystrybutorów, mleko, cukier jak również owoce są nieodpłatnie udostępniane pracownikom i zużywane przez nich w trakcie wewnętrznych spotkań (takich jak narady lub szkolenia wewnętrzne) odbywanych przez pracowników Oddziału w jego biurach, a ponadto udostępniane pracownikom w godzinach pracy w pomieszczeniach socjalnych oddanych im do dyspozycji (II zdarzenie przyszłe),
posiłki gotowe do spożycia (zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski, itp.), zwane dalej łącznie „posiłkami” są udostępniane i zużywane w biurach Oddziału w trakcie wewnętrznych spotkań pracowników Oddziału (narady lub szkolenia wewnętrzne), które trwają dłużej (kilka godzin), jak również przez pracowników Oddziału i gości zewnętrznych podczas organizowanych w biurach Oddziału szkoleń, seminariów oraz prezentacji (III zdarzenie przyszłe).

Udostępnianie powyższych artykułów spożywczych (w tym tych służących przygotowywaniu napojów) gościom zewnętrznym ma charakter zwyczajowo przyjętego, drobnego poczęstunku, który pozytywnie wpływa na przebieg odbywanych spotkań biznesowych, co usprawnia prowadzenie działalności Oddziału. Z kolei udostępnianie posiłków w trakcie szkoleń, seminariów oraz prezentacji dla gości zewnętrznych (w tym kontrahentów) oraz spotkań wewnętrznych ma zwiększać komfort ich uczestników z uwagi na długi czas ich trwania, jak również sprzyjać budowaniu pozytywnych relacji biznesowych z kontrahentami. Organizowane szkolenia, seminaria i prezentacje dotyczą produktów oferowanych przez Oddział i przyczyniają się do ich lepszej sprzedaży. Zapewnienie posiłków pracownikom w trakcie długich spotkań wewnętrznych przyczynia się do lepszej pracy pracowników i lepszych relacji pomiędzy pracownikami. Podobnie udostępnienie pracownikom owoców, przyczynia się do lepszego komfortu pracy pracowników, co przekłada się na wymierne korzyści Oddziału jako pracodawcy.

Poczęstunek powyższy nie wykracza jednocześnie poza symboliczne ramy i nie ma cech zbytku czy wystawności.

Wnioskodawca pragnie również zauważyć, że udostępnianie pracownikom kawy, herbaty, wody pitnej w butlach do dystrybutorów, mleka oraz cukru, które służą do przygotowywana napojów, jest wykonywaniem jego obowiązku wynikającego z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U.2003.169.1650 j.t. z późn. zm.), zgodnie z którym „Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.” Ponadto zapewnienie powyższych artykułów spożywczych (i owoców) pracownikom w trakcie wykonywania przez nich pracy, w tym w trakcie spotkań wewnętrznych, korzystnie wpływa na ich wydajność oraz atmosferę w zakładzie pracy, co przyczynia się do lepszego funkcjonowania Oddziału, a w konsekwencji do generowania wyższych przychodów i zysków.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy artykułów spożywczych takich jak drobne wyroby cukiernicze (ciastka), owoce (głównie jabłka), kawa, herbata, woda pitna w butelkach oraz butlach do dystrybutorów, soki owocowe, napoje gazowane, mleko, cukier, posiłki gotowe do spożycia (tj. zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski) będą związane wyłącznie z prowadzoną działalnością opodatkowaną dotyczącą sprzedaży towarów i usług związanych z branżą automatyki przemysłowej.

Zakupy artykułów spożywczych takich jak ciastka, owoce (głównie jabłka), kawa, herbata, woda pitna w butelkach oraz butlach do dystrybutorów, soki owocowe, napoje gazowane, mleko, cukier, posiłki gotowe do spożycia (typu zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski) będą zdaniem Wnioskodawcy niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na okoliczność, że:

zakup artykułów spożywczych służących do przygotowania napojów (kawa, herbata, woda pitna w butelkach, soki owocowe, napoje gazowane, mleko, cukier), drobnych wyrobów cukierniczych, owoców oraz posiłków gotowych do spożycia (tj. zestawów obiadowych, kanapek, drobnych przekąsek) umożliwia prowadzenie długich służbowych spotkań zewnętrznych i wewnętrznych. Wnioskodawca zaznacza, że posiłki gotowe do spożycia oraz ciastka będą zapewniane wyłącznie na użytek dłuższych (co najmniej kilkugodzinnych) spotkań. Udostępnienie posiłków (i innych drobnych artykułów spożywczych) jest konieczne z uwagi na chęć zapewnienia ich sprawnego przebiegu i zapobieganie ich dezorganizacji. W trakcie przerw w spotkaniach wewnętrznych, każdy z uczestników może się posilić, co pozwala na ich dalsze, efektywne kontynuowanie. Posiłki zapewniane przez Wnioskodawcę nie będą miały charakteru wystawności, lecz mieścić się będą w ramach zwyczajowo przyjętego poczęstunku należącego do kanonu kultury, który jest niezbędny w ramach utrzymywanych relacji biznesowych i pracowniczych,
zapewnienie wszystkim pracownikom artykułów spożywczych służących do przygotowania napojów (kawa, herbata, woda pitna w dystrybutorach, mleko, cukier) jest zdaniem Wnioskodawcy wypełnieniem jego obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, a zatem jest niezbędne w ogóle do prowadzenia działalności gospodarczej,
zapewnienie pracownikom drobnego poczęstunku w formie owoców (głównie jabłek) pozwala na ich lepszą i wydajniejszą pracę, pozwalając na posilenie się bez przerywania i dezorganizacji pracy. Jednocześnie zapewnienie owoców pracownikom przyczynia się do budowania korzystnej atmosfery w pracy, która przekłada się na lepsze funkcjonowanie Wnioskodawcy.

Artykuły spożywcze służące do przygotowania napojów (kawa, herbata, woda pitna w dystrybutorach, mleko, cukier) będą udostępnione stale pracownikom w pomieszczeniach socjalnych, tak żeby każdy z pracowników miał do nich swobodny dostęp. Również owoce będą udostępnione pracownikom w pomieszczeniach socjalnych, z tym że ich dostawy będą odbywać się najwyżej 2 lub 3 razy w tygodniu.

Pozostałe artykuły spożywcze (posiłki gotowe do spożycia, soki owocowe, woda pitna w butelkach, ciastka) mogą być udostępniane pracownikom oraz gościom Wnioskodawcy jedynie w trakcie i na użytek spotkań wewnętrznych i zewnętrznych, trwających co najmniej kilka godzin.

Jednocześnie korzystanie ze wszystkich produktów spożywczych będzie możliwe jedynie w biurach Wnioskodawcy (tj. w miejscu wykonywania pracy), a Wnioskodawca nie dopuszcza możliwości zabierania ich poza miejsce pracy.

Wnioskodawca będzie nabywać artykuły spożywcze: ciastka, owoce (głównie jabłka), kawę, herbatę, wodę pitną w butelkach oraz butlach do dystrybutorów, soki owocowe, napoje gazowane, mleko, cukier, posiłki gotowe do spożycia (typu zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski), w celu ich udostępnienia pracownikom oraz gościom w sposób opisany we wniosku.

Wniosek dotyczy wyłącznie zakupów artykułów spożywczych nabywanych na podstawie faktur VAT. Wnioskodawca wskazuje, że zakup artykułów spożywczych może odbywać się również na podstawie innych dowodów zakupów (m.in. rachunków), np. w razie zakupów od dostawców niebędących podatnikami VAT, jednak nie obejmuje takich przypadków swoim wnioskiem.

W trakcie spotkań o charakterze wewnętrznym, artykuły spożywcze będą udostępniane pracownikom do swobodnego poczęstunku w czasie zarządzanych przerw w spotkaniach (w sposób podobny do bufetu).

Wnioskodawca nie jest w stanie wydzielić, jaka część artykułów spożywczych (spośród kawy, herbaty, mleka, cukru, owoców) będzie zużywana przez pracowników oraz gości zewnętrznych podczas spotkań służbowych, a jaka będzie zużywana przez wszystkich pracowników w ramach swobodnego korzystania z nich w trakcie pracy (w przeciwieństwie do ciastek, posiłków gotowych do spożycia, soków owocowych, napojów gazowanych oraz wody pitnej w butelkach, które to artykuły spożywcze będą zużywane wyłącznie w trakcie spotkań służbowych - wewnętrznych i zewnętrznych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.Czy Oddział uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia artykułów spożywczych takich jak drobne wyroby cukiernicze (ciastka), owoce, kawa, herbata, woda pitna w butelkach, soki owocowe, napoje gazowane, mleko oraz cukier, które są nieodpłatnie udostępniane i zużywane przez pracowników i gości zewnętrznych Oddziału w trakcie spotkań o charakterze biznesowym?

2.Czy zużycie przez pracowników i gości zewnętrznych Oddziału udostępnionych im nieodpłatnie w trakcie spotkań o charakterze biznesowym artykułów spożywczych takich jak drobne wyroby cukiernicze (ciastka), owoce, kawa, herbata, woda pitna w butelkach, soki owocowe, napoje gazowane, mleko oraz cukier, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

3.Czy Oddział uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda pitna w butlach do dystrybutorów, mleko oraz cukier, służących do przygotowywania napojów, które są nieodpłatnie udostępniane pracownikom i zużywane przez nich w trakcie wykonywania pracy oraz podczas wewnętrznych spotkań służbowych?

4.Czy zużycie przez pracowników Oddziału udostępnionych im nieodpłatnie w trakcie wykonywania pracy oraz spotkań służbowych o charakterze wewnętrznym artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda pitna w butlach do dystrybutorów, mleko oraz cukier, służących do przygotowywania napojów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

5.Czy Oddział uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia owoców, które są nieodpłatnie udostępniane pracownikom i zużywane przez nich w trakcie wykonywania pracy oraz podczas wewnętrznych spotkań służbowych?

6.Czy zużycie przez pracowników Oddziału udostępnionych im nieodpłatnie w trakcie wykonywania pracy owoców, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

7.Czy Oddział uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia posiłków (takich jak zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski, itp. - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe), które są nieodpłatnie udostępniane przez Wnioskodawcę i zużywane przez pracowników w trakcie spotkań służbowych o charakterze wewnętrznym odbywanych w biurach Oddziału, jak również które są udostępniane przez Wnioskodawcę i zużywane przez pracowników oraz gości zewnętrznych w trakcie organizowanych przez Oddział w jego biurach szkoleń, seminariów oraz prezentacji?

8.Czy zużycie przez pracowników Oddziału oraz gości zewnętrznych udostępnionych im posiłków (takich jak zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski, itp. - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe), w trakcie spotkań służbowych o charakterze wewnętrznym odbywanych w biurach Oddziału, jak i w trakcie organizowanych przez Oddział w jego biurach szkoleń, seminariów oraz prezentacji, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Oddziału, jest on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia artykułów spożywczych takich jak drobne wyroby cukiernicze (ciastka), owoce, woda pitna w butelkach, kawa, herbata, soki owocowe, napoje gazowane, mleko oraz cukier, które są udostępniane nieodpłatnie przez Oddział i zużywane przez pracowników i gości zewnętrznych w trakcie spotkań o charakterze biznesowym.

Ad. 2

W ocenie Oddziału, zużycie przez pracowników Oddziału i gości zewnętrznych udostępnionych im nieodpłatnie w trakcie spotkań o charakterze biznesowym artykułów spożywczych takich jak drobne wyroby cukiernicze (ciastka), owoce, kawa, herbata, woda pitna w butelkach, napoje gazowane, soki owocowe, mleko oraz cukier, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3

W ocenie Oddziału, jest on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda pitna w butlach do dystrybutorów, mleko oraz cukier, służących do przygotowywania napojów, które są nieodpłatnie udostępniane pracownikom i zużywane przez nich w trakcie wykonywania pracy oraz podczas wewnętrznych spotkań służbowych.

Ad. 4

W ocenie Oddziału, zużycie przez pracowników Oddziału udostępnionych im nieodpłatnie w trakcie wykonywania pracy oraz spotkań służbowych o charakterze wewnętrznym artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda pitna w butlach do dystrybutorów, mleko oraz cukier, służących do przygotowywania napojów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 5

W ocenie Oddziału, jest on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia owoców, które są następnie nieodpłatnie udostępniane pracownikom i zużywane przez nich w trakcie wykonywania pracy oraz podczas wewnętrznych spotkań służbowych.

Ad. 6

W ocenie Oddziału, zużycie przez pracowników Oddziału udostępnionych im nieodpłatnie w trakcie wykonywania pracy owoców, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 7

W ocenie Oddziału, jest on uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia posiłków (takich jak zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski, itp. - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe), które są udostępniane przez Oddział i zużywane przez pracowników w trakcie spotkań o charakterze wewnętrznym odbywanych w biurach Oddziału, jak i zużywanych przez pracowników oraz gości zewnętrznych w trakcie organizowanych przez Oddział w jego biurach szkoleń, seminariów oraz prezentacji.

Ad. 8

W ocenie Oddziału, zużycie przez pracowników Oddziału oraz gości zewnętrznych udostępnionych im posiłków (takich jak zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski, itp. - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe), w trakcie spotkań służbowych o charakterze wewnętrznym odbywanych w biurach Oddziału, jak i w trakcie organizowanych przez Oddział w jego biurach szkoleń, seminariów oraz prezentacji, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zdaniem Oddziału, w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, jest on uprawniony do odliczenia podatku VAT od zakupionych artykułów spożywczych (takich jak: ciastka, owoce, woda pitna w butelkach oraz w butlach do dystrybutorów, kawa, herbata, soki owocowe, napoje gazowane, mleko oraz cukier) i posiłków gotowych do spożycia, zaś jednocześnie, zużycie tych artykułów spożywczych i posiłków przez pracowników oraz gości zewnętrznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

1.Prawo do odliczenia podatku VAT.

W odniesieniu do pytania nr 1, 3, 5 i 7, tj. możliwości odliczenia podatku naliczonego od nabywanych artykułów spożywczych i posiłków, kluczowe znaczenie ma fakt, że są one nabywane i zużywane w związku z działalnością opodatkowaną Oddziału. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”. Związek towarów i usług z działalnością opodatkowaną, może mieć przy tym charakter bezpośredni lub pośredni. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2012 r., nr IPPP1/443-436/12-2/ISz, stwierdził, że aby można mówić, że „określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.”

W przedstawionym opisie, nabywane artykuły spożywcze, wykazują pośredni związek z działalnością opodatkowaną Oddziału:

zapewnienie pracownikom wody pitnej lub innych napojów (a więc takich artykułów spożywczych jak woda pitna, kawa, herbata, mleko czy cukier, które służą do przygotowywana napojów) jest z jednej strony obowiązkiem pracodawcy na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U.2003.169.1650 j.t. z późn. zm.), zatem jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym wykonywania działalności opodatkowanej, a z drugiej strony zapewnienie takich artykułów spożywczych pracownikom w trakcie wykonywania przez nich pracy w biurze Oddziału, w tym na spotkaniach wewnętrznych pozwala zwiększyć efektywność pracowników, co przyczynia się do lepszego prowadzenia działalności przez Oddział. Podobnie zapewnienie pracownikom owoców w trakcie wykonywania pracy, jak również posiłków w trakcie długich spotkań służbowych sprzyja lepszemu komfortowi i atmosferze pracy, przyczyniając się do większej wydajności pracowników, co przynosi Oddziałowi wymierne korzyści,
również zapewnienie drobnego poczęstunku i napojów na spotkaniach biznesowych (w tym udostępniane posiłków na organizowanych szkoleniach, seminariach oraz prezentacjach) z uczestnictwem gości zewnętrznych spoza Oddziału służy działalności gospodarczej Oddziału, ponieważ pozwala na lepsze ich przeprowadzenie (co z kolei pozwala np. uzyskać nowe zamówienia na oferowane towary). Jednocześnie spotkania takie zawsze mają charakter służbowy, a skromny poczęstunek jest zwyczajowo przyjęty przy okazji ich odbywania.

Zdaniem Oddziału, organizowanie takich spotkań, nieraz dość długich, bez zapewnienia poczęstunku i napojów, byłoby niemożliwe lub co najmniej znacznie utrudnione.

W odniesieniu do posiłków nabywanych w ramach usług, Wnioskodawca zaznacza, że wniosek nie dotyczy usług gastronomicznych, lecz wyłącznie usług cateringowych (tj. usług sklasyfikowanych pod symbolem 56.21 PKWiU przyjętej na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług), do których nie odnosi się wyłączenie przewidziane w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych). Usługi te (cateringowe) polegają na przygotowywaniu i dostarczaniu gotowych posiłków do biur Oddziału na potrzeby organizowanych spotkań. Prawo do odliczenia podatku VAT od usług cateringowych (w odróżnieniu od usług gastronomicznych takich jak np. usługi restauracyjne) zostało potwierdzone przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 3 lipca 2012 r., znak IPPP1/443-468/12-3/AW.

W związku z powyższym Oddział stoi na stanowisku, że podatek naliczony z tytułu nabycia opisanych artykułów spożywczych i posiłków podlega odliczeniu od kwoty podatku należnego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

2.Brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, w odniesieniu do pytań 2, 4, 6 i 8 zdaniem Oddziału zużycie wyżej opisanych artykułów spożywczych oraz posiłków przez pracowników i gości zewnętrznych nie będzie rodziło po stronie Oddziału obowiązku naliczenia podatku należnego w związku z treścią art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy VAT, na podstawie którego przez:

„dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.”

Podkreślenia wymaga okoliczność, że w opisanych zdarzeniach, artykuły spożywcze i posiłki będą zużywane przez pracowników i gości zewnętrznych. Ma to istotne znaczenie z punktu widzenia konstrukcji art. 7 ust. 2 ustawy VAT, który rozróżnia przekazanie towarów od ich zużycia, przewidując odmienne przesłanki uznania tych czynności za odpłatną dostawę towarów (tak też Adam Bartosiewicz w komentarzu do art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług: „Mając na uwadze powyższe, z pewnością nie można zgodzić się z tezą, że opodatkowaniu będzie obecnie podlegać każde zużycie towarów przez podatnika. Nie jest to bowiem przekazanie towarów, a zatem opodatkowaniu nie podlega”; VAT. Komentarz, Bartosiewicz A. Lex 2014 r.). Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT, nieodpłatne przekazanie towarów podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zaś zużycie wtedy, gdy następuje na cele osobiste osób wymienionych w pkt 1 tego przepisu (tak również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2014 r., nr IPPP1/443-362/14-3/GO). W związku z tym, należy zwrócić uwagę, że:

osoby trzecie (takie jak przedstawiciele i pracownicy kontrahentów, usługodawców oraz innych instytucji) nie są wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, który dotyczy zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników,
zużycie artykułów spożywczych (drobne wyroby cukiernicze, woda pitna, kawa, herbata, mleko, cukier, soki owocowe, napoje gazowane oraz owoce) oraz posiłków gotowych do spożycia przez pracowników następuje w istocie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż:
1. obowiązek zapewnienia artykułów spożywczych służących przygotowywaniu napojów wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, zatem stanowi warunek prowadzenia działalności gospodarczej,
2. udostępnienie pracownikom w trakcie wykonywanej pracy w biurach Oddziału, w tym w ramach odbywanych spotkań wewnętrznych (na któryc
1. obowiązek zapewnienia artykułów spożywczych służących przygotowywaniu napojów wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, zatem stanowi warunek prowadzenia działalności gospodarczej,
2. udostępnienie pracownikom w trakcie wykonywanej pracy w biurach Oddziału, w tym w ramach odbywanych spotkań wewnętrznych (na których omawiane są np. problemy, cele, strategie Oddziału czy też które służą celom szkoleniowym) artykułów spożywczych służących przygotowywaniu napojów, jak również poczęstunku (w formie drobnych wyrobów cukierniczych lub posiłków gotowych do spożywania) sprawia, że wydajność pracowników jest większa, co przekłada się na lepsze funkcjonowanie Oddziału i osiąganie większych przychodów. Zatem zużycie wyżej wymienionych artykułów spożywczych i posiłków przez pracowników nie następuje zatem na ich cele osobiste (prywatne), lecz ma związek ze statusem pracowników Oddziału i służy prawidłowej organizacji pracy w Oddziale.

W konsekwencji należy uznać, że zużycie wskazanych artykułów spożywczych oraz posiłków przez pracowników i gości zewnętrznych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie przy okazji wskazać na interpretację ogólną nr DD6/033/127/SGH/2013/RD-120521 z dnia 25 listopada 2013 roku, w której Minister Finansów wysunął wniosek, że „(...) analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej”, który to wniosek powinien również znajdować odzwierciedlenie w opodatkowaniu zużycia artykułów spożywczych i posiłków podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca pragnie również zauważyć, że podobne stanowisko (uznające prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego od nabytych napojów, drobnych artykułów spożywczych oraz posiłków), zużywanych w okolicznościach podobnych do przedstawionych powyżej, jak również uznające brak opodatkowania takiego zużycia podatkiem od towarów i usług) zostało zajęte przez organy skarbowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np.: interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 28 marca 2013 r., znak IPPP1/443-17/13-2/JL, interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 9 maja 2014 r., znak IPTPP4/443-110/14-2/MK i IPTPP4/443-110/14-3/MK, interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 września 2014 r., znak IPTPP4/443-414/13-3/OS (w zakresie prawa do odliczenia VAT), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 11 lipca 2013 r., znak: IPPP2/443-533/13-2/MAO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zaznaczył, że wniosek nie dotyczy nabywanych usług gastronomicznych, lecz wyłącznie nabywanych usług cateringowych (tj. usług sklasyfikowanych pod symbolem 56.21 PKWiU). Usługi te (cateringowe) polegają na przygotowywaniu i dostarczaniu gotowych posiłków do biur Oddziału na potrzeby organizowanych spotkań.

W odniesieniu do tych usług konieczne jest zatem ustalenie istnienia lub nieistnienia podstawy do zastosowania przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, co sprowadza się do ustalenia, czy Wnioskodawca nabywa usługę gastronomiczną.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych ani usług cateringowych.

Zatem zasadne jest rozważenie, czy usługi cateringowe różnią się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć.

Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

W konsekwencji, wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami - usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tj. w pomieszczeniu będącym w posiadaniu podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TSUE, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności) (por. pkt 12-14 uzasadnienia wyroku z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TSUE podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

W świetle powyższego uznać należy, że usługi cateringowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

W celu dodatkowego potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne jest odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”. Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne” gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2).

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, że nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77 s. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, że catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Oddział, Spółka) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dla potrzeb prowadzonej działalności Oddział nabywa takie artykuły spożywcze jak drobne wyroby cukiernicze (ciastka), owoce (np. jabłka), kawa, herbata, woda pitna w butelkach oraz butlach do dystrybutorów, soki owocowe, napoje gazowane, mleko, cukier, jak również posiłki gotowe do spożycia (takie jak zestawy obiadowe, kanapki, drobne przekąski, itp., przy czym są one nabywane zarówno jako towary jak i w ramach usług cateringowych).

Udostępnianie pracownikom kawy, herbaty, wody pitnej w butlach do dystrybutorów, mleka oraz cukru, które służą do przygotowywana napojów, jest wykonywaniem obowiązku wynikającego z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Ponadto zapewnienie powyższych artykułów spożywczych (i owoców) pracownikom w trakcie wykonywania przez nich pracy, w tym w trakcie spotkań wewnętrznych, korzystnie wpływa na ich wydajność oraz atmosferę w zakładzie pracy, co przyczynia się do lepszego funkcjonowania Oddziału, a w konsekwencji do generowania wyższych przychodów i zysków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia artykułów spożywczych, o których mowa we wniosku wydanych do spożycia pracownikom i gościom zewnętrznym.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawcy (zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku VAT) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu nabycia drobnych wyrobów cukierniczych (ciastek), zestawów obiadowych, kanapek, drobnych przekąsek - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe, soków owocowych, napojów gazowanych oraz wody pitnej w butelkach udostępnianych pracownikom oraz gościom w trakcie i na użytek spotkań służbowych wewnętrznych i zewnętrznych, ponieważ poniesione wydatki będą związane z działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy opodatkowaną VAT. W tej konkretnej sytuacji Wnioskodawca wskazał bowiem, że jest w stanie wydzielić jaka część artykułów spożywczych tj. ciastek, posiłków gotowych do spożycia, soków owocowych, napojów gazowanych oraz wody pitnej w butelkach będzie zużywana przez pracowników oraz gości zewnętrznych podczas spotkań służbowych, ponieważ artykuły te będą zużywane wyłącznie w trakcie tych spotkań służbowych – wewnętrznych i zewnętrznych.

Odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu artykułów spożywczych (kawy, herbaty, wody w butlach do dystrybutorów, mleka oraz cukru), których Wnioskodawca nie jest w stanie wydzielić jaka ich część będzie zużywana przez pracowników oraz gości zewnętrznych podczas spotkań służbowych, a jaka będzie zużywana przez wszystkich pracowników w ramach swobodnego korzystania z nich w trakcie pracy stwierdzić należy, że na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy należy stwierdzić, że wydanie pracownikom Wnioskodawcy produktów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda w butlach do dystrybutorów, mleko oraz cukier służących do przygotowywania napojów, nie będzie przekazaniem towarów na cele osobiste pracowników. Konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zatem nabywane przez Wnioskodawcę ww. produkty przeznaczone do zużycia przez pracowników Wnioskodawcy w związku z przepisami BHP, będą miały związek (pośredni) z wykonywaniem działalności opodatkowanej, bowiem nie będą służyły dalszej odsprzedaży, ani nie będą wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu lecz spożywane będą na terenie Spółki w godzinach jej pracy przez pracowników w celu prawidłowego funkcjonowania na rzecz Spółki.

Ponadto udostępnienie kawy, herbaty, wody w butlach do dystrybutorów, mleka oraz cukru służących do przygotowywania napojów pracownikom Wnioskodawcy w trakcie wewnętrznych spotkań (takich jak narady lub szkolenia wewnętrzne) oraz gościom zewnętrznym (odwiedzającym Oddział przedstawicielom i pracownikom kontrahentów, usługodawców oraz innych instytucji), będzie związane z prowadzonym przedsiębiorstwem Wnioskodawcy, ponieważ będą miały one związek (pośredni) z wykonywaniem działalności opodatkowanej VAT.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu nabycia kawy, herbaty, wody w butlach do dystrybutorów, mleka oraz cukru służących do przygotowywania napojów, udostępnianych pracownikom w trakcie wykonywanej pracy, gdyż obowiązek ich przekazania, jak wskazał Wnioskodawca, jest obowiązkiem wynikającym z § 112 rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, a także pracownikom oraz gościom zewnętrznym podczas spotkań służbowych, gdyż będą miały związek (pośredni) z wykonywaniem działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Natomiast brak jest argumentów przemawiających za odliczeniem podatku, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przy przekazaniu przez Wnioskodawcę pracownikom owoców (głównie jabłek) do spożywania przez nich w czasie bieżącej pracy, tj. w sytuacji gdy pracownik sam decyduje, czy i kiedy skonsumuje artykuły spożywcze (owoce - głównie jabłka), które będą udostępnione pracownikom w pomieszczeniach socjalnych, gdyż nie wiąże się to z prowadzoną przez podatnika działalnością.

Takim argumentem nie może być podana przez Wnioskodawcę okoliczność, że „zapewnienie pracownikom drobnego poczęstunku w formie owoców (głównie jabłek) pozwala na ich lepszą i wydajniejszą pracę, pozwalając na posilenie się bez przerywania i dezorganizacji pracy. Jednocześnie zapewnienie owoców pracownikom przyczynia się do budowania korzystnej atmosfery w pracy, która przekłada się na lepsze funkcjonowanie Wnioskodawcy.”

Takie podejście byłoby niezgodne z orzecznictwem TSUE. W wyroku TSUE z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca Trybunał zaznaczył, że „poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (…) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje. Wynika z tego, że w zwykłych okolicznościach świadczenie usług polegających na nieodpłatnym wydawaniu posiłków pracownikom zaspokaja prywatne potrzeby tych ostatnich w rozumieniu art. 6 ust. 2 szóstej dyrektywy.” (pkt 57 wyroku).

Konieczność zapewnienia przez Wnioskodawcę owoców (głównie jabłek) swoim pracownikom nie wynika z żadnych przepisów (np. bhp) jak również (jak to wynika z ww. orzeczenia) nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od poczęstunku jaki serwuje im z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy wybór posiłku oraz ustalenie miejsca i czasu jego spożycia. Zatem wydawanie pracownikom owoców w czasie godzin pracy, tj. w sytuacji gdy pracownik sam decyduje czy i kiedy skonsumuje owoce ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, zatem nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

Wyjątkiem od powyższej sytuacji jest zużycie przez pracownika owoców w trakcie spotkań służbowych. Takie udostępnienie nie nosi znamion zużycia na cele osobiste (prywatne) lecz jest uzasadnione potrzebami pracodawcy takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu spotkania służbowego.

W tej konkretnej sprawie Wnioskodawca w końcowej części opisu sprawy wyjaśnił, że nie jest w stanie wydzielić, jaka część artykułów spożywczych (owoców) będzie zużywana przez pracowników oraz gości zewnętrznych podczas spotkań służbowych, a jaka będzie zużywana przez wszystkich pracowników w ramach swobodnego korzystania z nich w trakcie pracy.

Jeżeli więc nie jest możliwe wyodrębnienie, a następnie zweryfikowanie jaka część towarów związana jest ze zużyciem na cele osobiste, a jaka na cele związane z działalnością gospodarczą to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przy zakupie tych artykułów (owoców) zużywanych przez pracowników zarówno w trakcie pracy jak i podczas spotkań służbowych.

Podobnie sytuacja wygląda w odniesieniu do owoców zużywanych przez gości zewnętrznych.

Wprawdzie spotkania służbowe zewnętrzne i wewnętrzne są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i służą celom tej działalności, zatem zapewnienie sprawnego przebiegu takiego spotkania poprzez umożliwienie skorzystania z ww. artykułów spożywczych ma pośrednio wpływ na działalność opodatkowaną podatnika, jednak z opisu sprawy wynika, że jak to już wyżej wskazano, Spółka nie jest w stanie ustalić jaka część nabytych artykułów spożywczych zostanie zużyta przez gości zewnętrznych oraz przez pracowników w czasie spotkań służbowych, a jaka zostanie przekazana wszystkim pracownikom do dowolnego korzystania w godzinach pracy.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że nie jest w stanie wydzielić, jaka część owoców będzie zużywana przez pracowników oraz gości zewnętrznych podczas spotkań służbowych, a jaka będzie zużywana przez wszystkich pracowników w ramach swobodnego korzystania z nich w trakcie pracy.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca nie ma możliwości wyodrębnienia a potem zweryfikowania w jakiej części owoce trafiają do pracowników, a w jakiej do gości zewnętrznych (a zatem nie istnieje możliwość jednoznacznego wykazania związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), tym samym Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie przyporządkować jaka część owoców jest wykorzystana do wykonywania czynności opodatkowanych.

W tej sytuacji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w związku z zakupem owoców zużywanych przez gości zewnętrznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia czy nieodpłatne udostępnienie artykułów spożywczych oraz posiłków pracownikom i gościom zewnętrznym stanowi dla Spółki czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie, wytworzeniu których to towarów lub ich części składowych, przysługiwało podatnikowi, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny.

Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. klient, kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej np. przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Odnośnie kwestii opodatkowania wydania i zużycia artykułów spożywczych tj. drobnych wyrobów cukierniczych (ciastek), zestawów obiadowych, kanapek, drobnych przekąsek - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe, soków owocowych, napojów gazowanych oraz wody pitnej w butelkach udostępnianych pracownikom oraz gościom w trakcie i na użytek spotkań służbowych wewnętrznych i zewnętrznych, należy wskazać, że zgodnie z ww. przepisami co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W niniejszej interpretacji już wskazano, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem artykułów spożywczych tj. drobnych wyrobów cukierniczych (ciastek), zestawów obiadowych, kanapek, drobnych przekąsek - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe, soków owocowych, napojów gazowanych oraz wody pitnej w butelkach.

Odnośnie wydania i zużycia ww. artykułów spożywczych przez pracowników Wnioskodawcy w takcie spotkań wewnętrznych i zewnętrznych należy wskazać, że pracownicy należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, lecz ww. artykuły spożywcze, które Wnioskodawca udostępnia im nieodpłatnie nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Natomiast odnośnie kwestii wydania i zużycia ww. artykułów spożywczych przez gości w takcie spotkań wewnętrznych i zewnętrznych należy zauważyć, że ustawodawca w ww. przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazał, że przekazanie lub zużycie towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste dotyczy konkretnych ściśle wymienionych w tym przepisie osób, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. goście zewnętrzni, o których mowa we wniosku.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie artykułów spożywczych tj. drobnych wyrobów cukierniczych (ciastek), zestawów obiadowych, kanapek, drobnych przekąsek - nabywanych zarówno jako towary jak i usługi cateringowe, soków owocowych, napojów gazowanych oraz wody pitnej w butelkach udostępnianych pracownikom oraz gościom w trakcie i na użytek spotkań służbowych wewnętrznych i zewnętrznych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż:

zużycie ich przez pracowników w trakcie spotkań służbowych nie służy celom prywatnym pracowników, tylko związane jest z prowadzonym przedsiębiorstwem,
zużycie ich przez gości zewnętrznych, którzy nie zostali wymienieni w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, również oznacza, że zużycie to jest na potrzeby prowadzonego przedsiębiorstwa.

Odnośnie zużycia przez pracowników kawy, herbaty, wody w butlach do dystrybutorów, mleka oraz cukru w trakcie i na użytek spotkań służbowych, należy wskazać, że pracownicy są wskazani w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, lecz zużycie tych artykułów spożywczych w takich okolicznościach nie służy celom prywatnym, osobistym, tych osób, gdyż ich zużycie jest związane ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Również zużycie przez pracowników kawy, herbaty, wody w butlach do dystrybutorów, mleka oraz cukru, udostępnianych w pomieszczeniach socjalnych w celu przygotowania napojów, które odbywa się na podstawie § 112 rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy nie podlega opodatkowaniu, gdyż zużycie tych produktów spożywczych nie służy celom prywatnym tych osób, tylko związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, i do zapewnienia pracownikom wody lub innych napojów Wnioskodawca jest zobligowany przepisami ww. rozporządzenia.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, woda w butlach do dystrybutorów, mleko oraz cukier przez pracowników Wnioskodawcy zarówno podczas pracy jak i podczas spotkań służbowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnośnie kwestii udostępnienia i zużycia kawy, herbaty, mleka oraz cukru przez gości zewnętrznych (odwiedzających Oddział przedstawicieli i pracowników kontrahentów, usługodawców oraz innych instytucji), należy zauważyć, że ustawodawca w ww. przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazał, że przekazanie lub zużycie towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste dotyczy konkretnych ściśle wymienionych w tym przepisie osób, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. goście zewnętrzni, o których mowa we wniosku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca udostępnia kawę herbatę, mleko oraz cukier także gościom zewnętrznym podczas spotkań służbowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie napojów przez gości zewnętrznych podczas spotkań służbowych należy również uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Odnośnie kwestii opodatkowania wydania i zużycia owoców przez pracowników i kontrahentów, należy wskazać, że zgodnie z ww. przepisami co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W niniejszej interpretacji już wskazano, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem owoców.

Ponieważ Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (owoców), zużycie to nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż tut. Organ nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy w całym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin