Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.831.2016.1.AP
z 22 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe, którego wartość każdorazowo nie przekracza kwoty 200 zł – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca organizuje różnego rodzaju zawody sportowe, np. mecze piłki nożnej, siatkowej, koszykówki. Zawody te są sędziowane przez sędziów sportowych, którzy nie są pracownikami Wnioskodawcy. Warunki świadczenia usługi są ustalane telefonicznie, a następnie znajdują potwierdzenie w rachunku wystawionym przez Kolegium Sędziów, np. …. Związku Piłki Nożnej. Rachunek dotyczący ekwiwalentu sędziowskiego, obejmuje kwoty określone przez dany związek, zawarty w tabeli ekwiwalentu dla sędziów, ustalonej na podstawie stosownych uchwał związku, bądź też kwoty niższe niż ustalone w tabeli, a uzyskane w wyniku negocjacji z Wnioskodawcą. Jednorazowe wynagrodzenie sędziego za przeprowadzony mecz często nie przekracza kwoty 200 złotych.

Na podstawie ww. stanu faktycznego zostały wydane trzy interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 10 października 2011 r., Nr IBPBII/1/415-663/11/MK - gdzie zgodnie ze stanowiskiem Spółki uznano, że należy naliczać podatek ryczałtowo 18%,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 10 września 2013 r., Nr IBPBII/1/415-610/13/BJ - gdzie wskazano, że ww. stanowisko jest nieprawidłowe,
  

• Ministra Finansów, z dnia 20 maja 2014 r., Nr DD3/033/131/KDJ/14/RD-46846/14, którą dokonano zmiany pierwszej interpretacji uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
  
  

W dniu 29 stycznia 2016 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 3268/13, Naczelny Sąd Administracyjny na gruncie podobnego stanu faktycznego wydał wyrok, w którego uzasadnieniu dokonał wykładni art. 30 ust. 1 pkt 5a updof, wskazując również, że umowa zlecenia dla swej ważności, nie musi być sporządzona w określonej formie. Istotne jest jedynie, aby strony doszły do porozumienia, co do wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy (...) nie ma zatem racji skarżący organ, że dla uznania umowy za zawartą konieczne jest wskazanie przez strony wysokości wynagrodzenia w inny sposób niż poprzez odwołanie do tabeli ekwiwalentów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tych okolicznościach, stanowisko zawarte w ww. wyroku, odbiega (jest sprzeczne) od interpretacji indywidualnych wydanych Wnioskodawcy, co rodzi zasadność ich zweryfikowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone na podstawie złożonych rachunków ekwiwalenty sędziowskie, które nie przekraczają jednorazowo kwoty 200 zł, należy opodatkować ryczałtowo pobierając tylko 18% podatku, czy też należy naliczyć koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%, zgodnie z interpretacją DD3/033/131/KDJ/14/RD-46846/14, w opozycji do stanowiska NSA zawartego w wyroku z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 3268/13, wydanym dla innego podmiotu lecz w podobnej sprawie?

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. ekwiwalenty sędziowskie wypłacane każdorazowo sędziom sportowym do wysokości 200 zł należy opodatkować ryczałtowo, tzn. pobrać tylko 18% zaliczki na podatek. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu. Przepisem art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478) dokonano zmiany w pkt 5a ust. 1 art. 30 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nadając mu brzmienie, że od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9. jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osoba niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu. Zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2011 r., i ma zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2011 r.

Analiza normy wyrażonej w znowelizowanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy kwota należności określona w umowie nie przekracza 200 zł oraz umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika. Przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 5-9 cytowanej ustawy po spełnieniu wskazanych wyżej warunków. W myśl art. 30 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Zauważyć należy, że powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych. Od 1 stycznia 2011 r. zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł.

Wnioskodawca nie zawiera z sędziami umów (np. zlecenia, o dzieło) regulujących kwoty należności, to jednak otrzymują oni wynagrodzenie wypłacane na podstawie przedłożonego rachunku. Zatem, zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności. Znana jest również Wnioskodawcy suma należności jaka wynika z danego sędziowania (tabeli zgodnie z Uchwałą PZPN), która w większości przypadków nie przekracza 200 zł.

Tym samym, odnosząc przedstawiony opis stanu faktycznego do przedstawionych powyżej przepisów prawa należy wskazać, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. dotyczący opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w analizowanym przypadku, jeżeli kwota należności określona za sędziowanie w jednym meczu nie przekracza 200 zł. Zatem, od wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę na rzecz sędziego, niebędącego pracownikiem Wnioskodawcy, jeżeli należność określona jednym rachunku nie przekracza za każdy mecz kwoty 200 zł, należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, że na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1a cyt. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zatem, warunkiem opodatkowania należności sędziowskiej podatkiem zryczałtowanym jest łączne spełnienie warunków określonych w tym przepisie, tj.: należność musi wynikać z zawartej umowy, jej wysokość nie może przekraczać 200 zł, a ponadto sędzia nie może być pracownikiem płatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca organizuje różnego rodzaju zawody sportowe. Zawody te są sędziowane przez sędziów sportowych, którzy nie są pracownikami Wnioskodawcy. Warunki świadczenia usługi są ustalane telefonicznie, a następnie znajdują potwierdzenie w rachunku wystawionym przez Kolegium Sędziów. Rachunek dotyczący ekwiwalentu sędziowskiego obejmuje kwoty określone przez dany związek, zawarty w tabeli ekwiwalentu dla sędziów, ustalonej na podstawie stosownych uchwał związku, bądź też kwoty niższe niż ustalone w tabeli, a uzyskane w wyniku negocjacji z Wnioskodawcą. Jednorazowe wynagrodzenie sędziego za przeprowadzony mecz często nie przekracza kwoty 200 złotych.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że spełniony jest tylko jeden warunek, czyli brak umowy o pracę łączącej sędziego sportowego z Wnioskodawcą. Jednakże przesłanki dotyczące zawarcia między stronami umowy, z której dodatkowo wynikałaby kwota należności nieprzekraczająca 200 zł, nie zostały spełnione.

Do sędziowania zawodów sportowych sędzia jest delegowany przez związek sportowy. Natomiast wypłaty sędziemu należności (ekwiwalentu sędziowskiego) dokonuje klub sportowy na podstawie rachunku sędziowskiego. Zatem, inny podmiot deleguje sędziego (związek sportowy), a inny wypłaca mu należność sędziowską (Wnioskodawca). Sędziego i Wnioskodawcę nie łączy więc żadna umowa. Rachunek stanowiący podstawę wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego nie jest bowiem tożsamy z umową. W konsekwencji, brak między stronami umowy oznacza, że nawet w sytuacji, gdy kwota ekwiwalentu sędziowskiego wynikająca z rachunku nie przekracza 200 zł, należność ta nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że w stosunku do wynagrodzeń dla delegowanych sędziów nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem – jak wskazano we wniosku – z sędziami nie są zawierane żadne umowy. Wypłata wynagrodzenia następuje jedynie na podstawie wystawionych rachunków.

Zatem, mimo że wynagrodzenia wypłacane sędziom nie przekraczają kwoty 200 zł nie będzie miał zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wskazano wyżej wysokość wypłacanego wynagrodzenia nie wynika z zawartej umowy. Tym samym, na Wnioskodawcy jako płatniku świadczeń z tytułu ryczałtów sędziowskich, będzie ciążył obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego świadczenia, z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca będzie również zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-11.

Podkreślić należy, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego został wydany w indywidualnej sprawie i nie może być on źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W niniejszej interpretacji indywidualnej tutejszy Organ dokonał analizy wyłącznie przepisów prawa podatkowego, natomiast Naczelny Sąd Administracyjny dokonał szerszej interpretacji przepisów prawa, w tym również przepisów prawa cywilnego, tj. Kodeksu cywilnego. Zauważyć należy, że przepisy prawa cywilnego nie stanowią przepisów prawa podatkowego, a więc Organ podatkowy nie jest upoważniony do interpretowania tych przepisów w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.).

Z uwagi na powyższe przywołany wyrok, nie jest wiążący dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Nadmienia się również, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów (interpretacji indywidualnych oraz wyroku), jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.