Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/131/KDJ/14/RD-46846/14
z 20 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2011 r. Nr IBPB II/1/415-663/11/MK wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Sp. z o.o. (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 18 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wypłacanego ekwiwalentu sędziowskiego sędziom sportowym za przeprowadzane zawody sportowe, którego wartość każdorazowo nie przekracza kwoty 200 zł - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 10 października 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając – na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 18 lipca 2011 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca organizuje różnego rodzaju zawody sportowe, np. mecze piłki nożnej, siatkowej, zawody w akrobatyce sportowej. Zawody te są sędziowane przez sędziów sportowych. Wnioskodawca nadmienia, że sędziowie nie są jego pracownikami, nie wiąże ich umowa o pracę ani żadna umowa cywilno-prawna zawarta w formie pisemnej. Podstawą wypłaty jest wystawiony przez sędziego rachunek sędziowski na tak zwany ekwiwalent sędziowski (na odpowiednim druku „delegacji sędziowskiej”), którego wysokość regulują stosowne przepisy i uchwały danych związków sportowych (np. PZPN).

Jednorazowe wynagrodzenie sędziego za przeprowadzony mecz często nie przekracza kwoty 200 złotych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wypłacone na podstawie złożonych rachunków ekwiwalenty sędziowskie, które nie przekraczają każdorazowo kwoty 200 złotych należy opodatkować ryczałtowo pobierając tylko 18% podatku czy też należy naliczyć koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%?
2. Czy wypłacone ekwiwalenty, które każdorazowo przekraczają kwotę 200 złotych należy opodatkować z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. ekwiwalenty sędziowskie wypłacane każdorazowo sędziom sportowym do wysokości 200 złotych należy opodatkować ryczałtowo, tzn. pobrać tylko 18% zaliczki na podatek.

Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko przywołał treść art. 10 ust. 1 pkt 2, art. 13 pkt 2 i art. 30 ust. 1 pkt 5a i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazując równocześnie, że przepisem art. 1 pkt 22 lit.b) ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne dokonano zmiany w pkt 5a ust. 1 art. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nadając mu brzmienie, iż od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu. Zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. i ma zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2011 r.

Analiza normy wyrażonej w znowelizowanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej ustawy, zdaniem Wnioskodawcy, wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• kwota należności określona w umowie nie przekracza 200 zł oraz
• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zdaniem Wnioskodawcy – może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 5-9 cytowanej ustawy po spełnieniu wskazanych wyżej warunków.

Wnioskodawca zauważa, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Od 1 stycznia 2011 r. zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. Wnioskodawca nie zawiera z sędziami umów (np. zlecenia, o dzieło) regulujących kwoty należności, to jednak otrzymują oni wynagrodzenie wypłacane na podstawie konkretnego zlecenia - delegacji. Zatem zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności.

Wnioskodawca stwierdza, iż znana jest mu również suma należności jaka wynika z danej delegacji (tabeli zgodnie z Uchwałą PZPN), która w większości przypadków nie przekracza 200 zł. Tym samym odnosząc przedstawiony opis zdarzenia do przedstawionych powyżej przepisów prawa Wnioskodawca wskazuje, iż przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., dotyczący opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w analizowanym przypadku, jeżeli kwota należności określona w jednej delegacji nie przekracza 200 zł.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz sędziego niebędącego jego pracownikiem, jeżeli suma należności określona w jednej delegacji nie przekracza kwoty 200 zł, należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

Natomiast w przypadku, gdy kwota należności za przeprowadzenie zawodów sportowych, określona w jednej delegacji przekracza 200 zł, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według Wnioskodawcy nie ma zastosowania. W tej sytuacji na Wnioskodawcy jako płatniku dokonującym wypłat ekwiwalentu sędziowskiego ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznał za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 13 pkt 2 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Kwalifikacja przychodu do odpowiednego źródła determinuje sposób opodatkowania dochodu z tego tytułu. Co do zasady, przychód uzyskany przez sędziów sportowych z tytułu prowadzenia zawodów sportowych kwalifikuje się przychodów z osobiście wykonywanej działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w opisanym stanie faktycznym od należności sędziego sportowego powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy, czy zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 1 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Przepisem szczególnym w stosunku do powyższej regulacji określającej ogólną zasadę opodatkowania należności określonych w art. 13 pkt 2 ustawy, jest art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy. Na mocy tej normy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Zatem warunkiem opodatkowania należności sędziowskiej podatkiem zryczałtowanym jest łączne spełnienie warunków określonych w tym przepisie, tj.: należność musi wynikać z zawartej umowy, jej wysokość nie może przekraczać 200 zł, a ponadto sędzia nie może być pracownikiem płatnika.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, iż spełniony jest tylko jeden warunek, czyli brak umowy o pracę łączącej sędziego sportowego z Wnioskodawcą. Jednakże przesłanki dotyczące zawarcia między stronami umowy, z której dodatkowo wynikałaby kwota należności nieprzekraczająca 200 zł, nie zostały spełnione.

Do sędziowania zawodów sportowych sędzia jest delegowany przez związek sportowy. Natomiast wypłaty sędziemu należności (ekwiwalentu sędziowskiego) dokonuje klub sportowy na podstawie rachunku sędziowskiego (na druku „delegacji sędziowskiej”). Zatem inny podmiot deleguje sędziego (związek sportowy), a inny wypłaca mu należność sędziowską (Wnioskodawca). Sędziego i Wnioskodawcę nie łączy więc żadna umowa. Rachunek stanowiący podstawę wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego nie jest bowiem tożsamy z umową. W konsekwencji brak między stronami umowy oznacza, że nawet w sytuacji gdy kwota ekwiwalentu sędziowskiego wynikająca z rachunku nie przekracza 200 zł, należność ta nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy.

W związku z powyższym, ekwiwalent sędziowski, bez względu na jego wysokość, podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Wnioskodawca jest zatem obowiązany, do poboru od ekwiwalentu sędziowskiego zaliczki na podatek dochodowy, na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 10 października 2011 r. Nr IBPB II/1/415-663/11/MK, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.