2019.06.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.190.2019.1.KS
z 12 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę w ramach spotkań biznesowych wydatków na nocleg – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę wydatków w ramach spotkań biznesowych na zakup usług gastronomicznych, w tym na napoje alkoholowe oraz wydatki na nocleg.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) oferuje na rynku polskim gazowe kotły do centralnego ogrzewania i ciepłej wody, w tym także kotły kondensacyjne, pompy ciepła, urządzenia klimatyzacyjne oraz gazowe podgrzewacze ciepłej wody.

Jednym z podstawowych profili działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego (PKD 46, 74, Z).

Przedstawiciele handlowi zatrudnieni przez Spółkę na umowę o pracę spotykają się z instalatorami („spotkania biznesowe”). Spotkania biznesowe mają na celu zachęcić instalatora do oferowania klientom produktów marki V. Instalatorzy nie nabywają produktów Spółki bezpośrednio od niej, najczęściej jest to realizowane przez podmioty pośredniczące, np. hurtownie.

Spotkania biznesowe zazwyczaj odbywają się w restauracjach, a Spółka ponosi koszty posiłków, alkoholu oraz ewentualnych noclegów z tytułu spotkań biznesowych. Ponoszone przez Spółkę wydatki, w tym wydatki na konsumpcję, są standardowym wydatkiem, który ponoszony jest w trakcie organizacji spotkania biznesowego. Ponoszone wydatki nie mają na celu kreowania pozytywnego wizerunku i budowania prestiżu marki i nie można ich uznać za wydatki o charakterze reprezentacyjnym, gdyż są zwyczajowo przyjętym, standardowym elementem działań podejmowanych przez Spółkę.

Wydatki gastronomiczne są ponoszone w związku ze spotkaniami biznesowymi, nie mają na celu jedynie uprzyjemnienia spędzenia czasu. Zakres finansowanych posiłków każdorazowo wynika z charakteru spotkania biznesowego. Zaproszenie kontrahenta do restauracji jest zwyczajowo przyjęte wśród kontrahentów Spółki i nie nosi znamion wytworności, wręcz przeciwnie, jest działaniem standardowym i na rynku uchodzi za oczywiste.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach spotkań biznesowych wydatki na zakup usług gastronomicznych, w tym na napoje alkoholowe oraz wydatki na nocleg stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Przedmiotem interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę wydatków w ramach spotkań biznesowych na nocleg.

W zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę wydatków w ramach spotkań biznesowych na zakup usług gastronomicznych, w tym na napoje alkoholowe wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach spotkań biznesowych wydatki na zakup usług gastronomicznych, w tym na napoje alkoholowe oraz wydatki na nocleg stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o CIT nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu.

Kosztami uzyskania przychodu są zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dokonując powyższej kwalifikacji podatnik powinien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju są zawsze wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczony czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji „reprezentacji”, przez co istnieją wątpliwości co do tego, jakie koszty należy uznać za koszty reprezentacji. Kluczową kwestią jest rozróżnienie „reprezentacji” od „reklamy”, gdyż wydatki związane z tymi pierwszymi nie mogą być kosztami uzyskania przychodów. Koszty reprezentacji są w całości wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 grudnia 2016 r. (sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.348.2016.l.NL) pokazuje zasadniczą różnicę pomiędzy „reprezentacją” a „reklamą”: „dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług)”.

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, pośrednio promując podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena reprezentacyjnego charakteru określonego wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 22 maja 2014 r. (sygn. IPPB5/423-211/14-2/AM) oraz z 27 stycznia 2015 r. (sygn. IPPB5/423-1078/14-2/KS) stwierdził, że „wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny” (dla por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 maja 2018 r., sygn. akt 0111-KDIB1-1.4010.125.2018.1.MG).

NSA w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r., (sygn. akt II FSK 2657/13) zważył, co następuje: „celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”.

Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r., (sygn. DD6/033/127/SOFI/2013/RD-120521) stwierdził, że „nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 uodop i art. 23 ust. 1 pkt 23 uodof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej”. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. (sygn. akt FSK 392/11).

Podobnie, NSA w wyroku z dnia 10 września 2013 r. (sygn. akt II FSK 2019/13) zważył, co następuje: „Nadto, zdaniem Naczelnego Sadu Administracyjnego, skoro w ocenie organu interpretacyjnego wydatki na drobny poczęstunek podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie spółki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, to-w kontekście treści art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. - nic nie przemawia za odmową zaliczenia wydatków podatnika na zakup usług gastronomicznych od wyspecjalizowanego podmiotu, tylko z tego względu, że ich świadczenie miało miejsce poza jego siedzibą (np. restauracji), a także w jego obiekcie (np. w formie cateringu lub w kantynie prowadzonej w siedzibie podatnika przez zewnętrzny podmiot), jeżeli spełniony został ogólny warunek wynikający z treści art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. i wydatki te nie miały na celu reprezentacji podatnika w przedstawionym wyżej znaczeniu. Jak już przy tym zaznaczono, z punktu widzenia treści art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., bez znaczenia pozostaje przy tym kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności usług gastronomicznych”.

Analogiczne stanowisko przedstawiono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydanej 15 maja 2015 r. (sygn. IPPB5/4510-223/15-2/JC), w której organ zgodził się ze stanowiskiem spółki, iż „wydatki na spotkania biznesowe ponoszone są bezpośrednio przez Wnioskodawcę lub jej Pracownika, pozostaje bez wpływu na możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że koszty spotkań biznesowych ponoszone przez nią w ramach pierwszego przypadku (tj. koszty spotkań biznesowych z udziałem Pracowników Spółki), w tym również koszty poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop”. Dodatkowo, organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, w którym stwierdzono, że „sytuacje, w których Agent - działając na podstawie umowy cywilnoprawnej - ponosi wydatki na spotkania biznesowe i wydatki te uwzględni następnie w należnym od Spółki wynagrodzeniu za wyświadczone usługi agencyjne. Wydatki te ujmowane są w wynagrodzeniu Agenta za usługi wyświadczone na rzecz Spółki. Wydatki te służą działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę i osiąganiu przez nią przychodów, w konsekwencji będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.”

Dla porównania interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów 12 września 2016 r. (sygn. DD6.8221.30.2016.MNX).

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 NSA w składzie 7 sędziów m.in. wskazał, że „(...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, musza być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2014 r., sygn. akt IBPBI/1/423-36/14/ESZ stwierdził, że wydatki na napoje, w tym alkoholowe, stanowią koszty uzyskania przychodów. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w ww. interpretacji podkreślił, iż „Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność wydawniczą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca organizuje spotkania z kontrahentami, dystrybutorami, autorami, pisarzami lub potencjalnymi kontrahentami, autorami, pisarzami (innymi partnerami biznesowymi), których celem jest nawiązanie jak i prowadzenie współpracy. Spotkania organizowane są w siedzibie Wnioskodawcy lub poza siedziba np. w restauracjach. W związku z tymi spotkaniami Wnioskodawca ponosi wydatki m.in. na zakup napoi alkoholowych i bezalkoholowych podawanych podczas spotkań o charakterze biznesowym. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na napoje alkoholowe i bezalkoholowe, zwyczajowo podawane podczas ww. spotkań z kontrahentami, dystrybutorami, autorami, pisarzami (także potencjalnymi), niezależnie od miejsca odbywania się tych spotkań (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), dotyczących zakresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zatem wskazane powyżej wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku ze spotkaniami biznesowymi z ww. podmiotami mogą stanowić koszt uzyskania przychodów”.

Również koszty noclegu, jeżeli nie noszą znamion kosztów reprezentacji można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Minister Finansów w interpretacji z dnia 20 października 2016 r., sygn. akt DD6.8221.29.2016.MNX zmieniającej interpretację indywidualną stwierdził, że „w konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki ponoszone przez Spółkę na drobne poczęstunki, napoje bezalkoholowe, obiad w restauracji podczas spotkań biznesowych, nocleg w hotelu w związku z prowadzeniem rozmów z kontrahentem, stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2016 r., sygn. akt IPPB5/4510-642/16-4/BC stwierdził, że „biorąc pod uwagę powyższe, koszty obejmujące wydatki na przejazd, wyżywienie i zakwaterowanie kontrahentów Spółki (potencjalnych klientów) biorących udział w organizowanych przez Wnioskodawcę wizytach referencyjnych stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki, albowiem poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie stanowią wydatków związanych z reprezentacją”.

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. akt ITPB4/423-139/14/PST wskazał, iż „Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powyższe rozważania należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę na zapewnienie noclegu dla obecnych jak i potencjalnych kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust 1 pkt 28 Ustawy. Bowiem jak wynika ze stanu sprawy wydatki poniesione przez Spółkę były niezbędne w celu zorganizowania przedmiotowych spotkań handlowych.

Ponadto z okoliczności wynika, że wydatki te ponoszone są aby zachęcić do nabywania oferowanych produktów - podczas tych spotkań przeprowadzana jest również ich prezentacja, przekazywane są informacje o stosowanych technologiach w procesie produkcyjnym i ich wpływie na jakość oferowanych produktów.

Zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Poniesione wydatki spełniają zatem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 Ustawy - są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”.

W przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym Spółka oferuje na rynku polskim gazowe kotły do centralnego ogrzewania i ciepłej wody, w tym także kotły kondensacyjne, pompy ciepła, urządzenia klimatyzacyjne oraz gazowe podgrzewacze ciepłej wody.

Jednym z podstawowych profili działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego (PKD 46, 74, Z).

Przedstawiciele handlowi zatrudnieni przez Spółkę na umowę o pracę spotykają się z instalatorami na spotkaniach biznesowych. Spotkania biznesowe mają na celu zachęcić instalatora do oferowania klientom produktów marki V. Instalatorzy nie nabywają produktów Spółki bezpośrednio od niej, najczęściej jest to realizowane przez podmioty pośredniczące, np. hurtownie.

Wydatki gastronomiczne są ponoszone w związku z spotkaniami biznesowymi, nie mają na celu jedynie uprzyjemnienia spędzenia czasu. Zakres finansowanych posiłków każdorazowo wynika z charakteru spotkania biznesowego. Zaproszenie kontrahenta do restauracji jest zwyczajowo przyjęte wśród kontrahentów Spółki i nie nosi znamion wytworności, wręcz przeciwnie, jest działaniem standardowym i na rynku uchodzi za oczywiste. To standardowy wydatek, który ponoszony jest w trakcie spotkań biznesowych. Ponoszone wydatki nie mają na celu kreowania pozytywnego wizerunku i budowania prestiżu marki i nie można ich uznać za wydatki o charakterze reprezentacyjnym, gdyż są zwyczajowo przyjętym, standardowym elementem działań podejmowanych przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę obowiązujące w sprawie przepisy podatkowe przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Mając na uwadze ww. przepisy prawne oraz ich wykładnię dokonywaną przez organy podatkowe i sądy administracyjne należy stwierdzić, że wydatki gastronomiczne, obejmujące również wydatki na zakup napojów alkoholowych oraz wydatki na nocleg, które są ponoszone przez Spółkę w związku ze spotkaniami biznesowymi są kosztami, które mogą przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia lub zabezpieczenia źródła przychodu. Stanowią więc koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę w ramach spotkań biznesowych wydatków na nocleg – jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: updop).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła w celu jego wyjaśnienia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy zatem w pierwszej kolejności odnieść się do języka powszechnego, w którym „reprezentacja” oznacza:

„grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo”;

„reprezentowanie kogoś lub czegoś”;

„okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycja społeczną”

(por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007; http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.). Pomocną może być również etymologia tego słowa – „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

Próbę zdefiniowania pojęcia terminu reprezentacja podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Dla oceny takich wydatków nie są istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość. Za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione przez Spółkę wydatki na nocleg powinny spełniać wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 updop, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jak wynika z opisu sprawy, nocleg zapewniany jest przez Spółkę w związku z prowadzeniem spotkań biznesowych, aby dana osoba mogła wziąć udział w spotkaniu. Natomiast uczestnictwo w spotkaniu wiąże się z uzyskiwaniem przychodu przez Spółkę. Instalator (uczestnik spotkania) uczestnicząc w spotkaniu nabywa wiedzę o produktach oferowanych przez Spółkę. Wnioskodawca organizując przedmiotowe spotkania biznesowe ma na celu maksymalizację sprzedaży oferowanych produktów, a tym samym zapewnienie przychodu Spółce poprzez zachęcenie Instalatorów (uczestników spotkania) do zakupu przez ich klientów produktów marki Wnioskodawcy. Należy zwrócić uwagę, że wydatki na noclegi w ramach spotkań biznesowych nie wiążą się z tworzeniem pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów, a skierowane są na osiągnięcie przychodu, zachowanie i zabezpieczenie jego źródła.

Wobec powyższego, wydatki na noclegi związane z udziałem Instalatorów w spotkaniach biznesowych, nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 updop. Wydatki te jako spełniające przesłanki wynikające art. 15 ust. 1 updop, czyli poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Przedmiotowe spotkania mają charakter biznesowy i są konieczne dla uzyskania przez Spółkę przychodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy wydatki na noclegi związane z organizacją spotkań biznesowych, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wpływu wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin