INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 19 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 24 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Agencja działając w imieniu Ministra Gospodarki wydała w dniu 21 listopada 2000r. dla małżonków, wspólników spółki cywilnej, zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE").

W związku z obowiązkiem przewidzianym przez art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych, nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę jawną. W konsekwencji, spółka jawna stała się z mocy prawa (art. 26 § 5 K.s.h.) podmiotem, na który przeszły wszystkie prawa i obowiązki wspólników spółki cywilnej, w tym również prawa z ww. zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE (dalej: „Zezwolenie"). W roku 2009 zmianie uległ skład wspólników spółki, ze spółki wystąpił jeden ze wspólników (żona) i przystąpiło do niej dwóch innych wspólników.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: ustawa o SSE), w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania Zezwolenia, dla Wnioskodawcy (jako wspólnika spółki jawnej), Zezwolenie stanowi podstawę do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego. Zwolnienie to wynika również z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT).

Obowiązująca na dzień wydania Zezwolenia treść art. 12 ustawy o SSE przewidywała, że dochody każdego ze wspólników spółki jawnej są zwolnione od podatku dochodowego:

• całkowicie na okres 10 lat (tj. połowa okresu na jaki została ustanowiona strefa),
• w części wynoszącej 50% dochodu - w pozostałym okresie na jaki została ustanowiona strefa.
  
  

Potwierdzał to również przepis § 5 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie SSE, który stanowił, że dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez podmiot gospodarczy działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Regulacja, o której mowa powyżej w wymienionym § 5 ust. 2-5 jest kluczowa dla każdego przedsiębiorcy działającego na terenie SSE. Wysokość bowiem zwolnienia od podatku dochodowego ustala się na podstawie:

1. wartości poniesionych wydatków inwestycyjnych (§ 5 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie SSE), albo
2. liczby pracowników zatrudnionych przez przedsiębiorcę działającego na terenie SSE (§ 5 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie SSE).
   
   

Zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie SSE, przedsiębiorca dokonuje wyboru jednej z ww. podstaw zwolnienia. Raz wybrana podstawa zwolnienia nie może być zmieniona w ciągu roku podatkowego. W przypadku Wnioskodawcy, wybrał on zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie liczby zatrudnionych pracowników. Zgodnie z § 5 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie SSE, w takiej sytuacji, zwolnienie od podatku dochodowego wynosi 10% dochodu na każdych dziesięciu pracowników zatrudnionych przez przedsiębiorcę, jednakże zwolnienie to nie może wynieść mniej niż 10% i nie więcej niż 100% miesięcznego dochodu. Dotyczy to wyłącznie pracowników zatrudnionych po utworzeniu SSE, w danym miesiącu roku podatkowego. Liczbę pracowników ustala się w przeliczeniu na pełne etaty jako średnią miesięczną.

Spółka jawna zatrudniła ponad 100 nowych pracowników, przez co dochód wspólników spółki jawnej przez okres 10 lat był w całości zwolniony z podatku dochodowego.

Zgodnie z wydanym dla spółki jawnej Zezwoleniem, warunkiem prowadzenia działalności na terenie SSE było:

1. rozpoczęcie działalności w rozumieniu § 6 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie SSE, nie później niż do dnia 31 grudnia 2001r. (tj. rozpoczęcie działalności rozumiane jako wystawienie pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie SSE),
2. osiągnięcie poziomu zatrudnienia nie mniej niż 60 osób do dnia 31 grudnia 2001r. i nie mniej niż 100 osób do 31 grudnia 2003r.,
3. poniesienie nakładów inwestycyjnych w kwocie nie mniejszej niż 500.000 zł do dnia 31 grudnia 2001r. i nie mniej niż 2.000.000 zł do dnia 31 grudnia 2001r.,
4. przestrzeganie Regulaminu SSE,
5. posiadanie tytułu prawnego do władania nieruchomością na terenie SSE.
   
   

Spółka jawna spełniła wszystkie ww. warunki określone w Zezwoleniu.

Podkreślić należy, iż wysokość zwolnienia w podatku dochodowym dla wspólnika nie była uzależniona od poniesienia oznaczonej kwoty wydatków inwestycyjnych przez spółkę jawną. Wynika to stąd, iż podstawą do zwolnienia była liczba nowo zatrudnionych pracowników przez spółkę. Po zatrudnieniu ponad 100 pracowników, zwolnieniem z podatku dochodowego było objęte 100% dochodu (przez 10 lat) każdego ze wspólników z tytułu udziału w spółce jawnej.

W dniu 01 maja 2004r. weszła w życie ustawa z dnia 02 października 2003r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840). Zgodnie z art. 5 tej ustawy, podmiot, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 01 stycznia 2001r. oraz posiadał status „średniego przedsiębiorcy" w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13 stycznia 2001 r.) - co miało miejsce w przypadku spółki jawnej - zachowuje prawo do zwolnień podatkowych na dotychczasowych zasadach do dnia 31 grudnia 2010 r. Ponieważ spółka jawna spełniała te warunki, dochody poszczególnych wspólników spółki z tytułu działalności na terenie SSE korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego całkowicie przez okres 10 lat, tj. do dnia 31 grudnia 2010r.

Obowiązujące na dzień wydania Zezwolenia Rozporządzenie w sprawie SSE określało w § 13 przypadki, w których przedsiębiorca działający na terenie SSE tracił prawo do zwolnień w podatku dochodowym. Przepis § 13 ust. 1 pkt 2 i 5 Rozporządzenia w sprawie SSE stanowił, iż, przedsiębiorca traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: (...)

• przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1, lub (...)
• otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie.
  
  

Przepis § 13 Rozporządzenia w sprawie SSE został z dniem 23 kwietnia 2001 r. w całości skreślony na mocy § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 marca 2001 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2001 r., Nr 30, poz. 336; dalej: „Rozporządzenie Zmieniające"). W myśl § 2 Rozporządzenia Zmieniającego, przepisy te (a tym samym skreślenie regulacji § 13 Rozporządzenia w sprawie SSE) mają zastosowanie do czynności i zdarzeń zaistniałych od dnia 1 stycznia 2001 r.

Aktualnie spółka jawna zamierza sprzedać niektóre środki trwałe, które nabyła w latach 2000 - 2010. Przedmiotowe środki trwałe nie stanowiły dla wspólników spółki jawnej podstawy do korzystania przez nich ze zwolnienia w podatku dochodowym. W szczególności nie są to środki trwałe, które spółka jawna potraktowała jako nakłady inwestycyjne wymienione w Zezwoleniu, tzn. których obowiązek poniesienia został przewidziany w Zezwoleniu do kwoty 2.000.000 zł do dnia 31 grudnia 2001 r. (przedmiotowe nakłady inwestycyjne spółka jawna poniosła, jednakże ich nie zamierza sprzedawać).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy spółka jawna może sprzedać środki trwałe, które nabyła w latach 2000 – 2010, które to środki trwałe nie stanowiły podstawy do korzystania przez wspólników spółki ze zwolnienia w podatku dochodowym, bez utraty prawa do zwolnień od podatku dochodowego, z których skorzystali wspólnicy spółki jawnej do końca 2010r....

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka jawna może sprzedać środki trwałe, które nabyła w latach 2000 - 2010, a które to środki trwałe nie stanowiły podstawy do korzystania przez wspólników Spółki Jawnej ze zwolnienia w podatku dochodowym, nie tracąc przy tym prawa do zwolnień od podatku dochodowego, z których skorzystali wspólnicy spółki jawnej do końca 2010r.

Sprzedaż przez spółkę jawną środków trwałych, które nabyła w latach 2000 - 2010, które nie stanowiły podstawy do korzystania przez wspólników spółki jawnej ze zwolnienia w podatku dochodowym, nie będzie powodować, że wspólnicy spółki jawnej (w tym Wnioskodawca) utracą prawa do zwolnień od podatku dochodowym, z których skorzystali do końca 2010r. Wynika to w głównej mierze stąd, że przepis § 13 Rozporządzenia w sprawie SSE obecnie nie obowiązuje już spółki jawnej.

Jednakże, nawet gdyby przyjąć, że regulacja § 13 Rozporządzenia w sprawie SSE nadal obowiązuje - z czym Wnioskodawca się nie zgadza - to sprzedaż ww. środków trwałych nie będzie powodować utraty prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, z którego do końca 2010r. korzystali wspólnicy. Wynika to stąd, że nie zostaną spełnione przesłanki wymienione w § 13 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 5 Rozporządzenia w sprawie SSE.

Przepis § 13 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia w sprawie SSE stanowił, iż przedsiębiorca traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: (...) przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 ust 1 pkt 1, z którymi były związane zwolnienia od podatku: nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 10 ust. 1 (...).

Tymczasem w przedmiotowej sytuacji, środki trwałe, które spółka jawna zamierza sprzedać nie były związane ze zwolnieniem od podatku. Wynika to stąd, iż:

• nie będą to środki trwałe, które spółka jawna potraktowała, jako nakłady inwestycyjne, które zostały wymienione w Zezwoleniu - w wysokości 2.000.000 zł, które poniosła do końca 2001 r. (przedmiotowych nakładów inwestycyjnych wymienionych w Zezwoleniu Spółka Jawna nie zamierza sprzedawać), oraz
• wysokość zwolnienia od podatku - w przypadku wspólników spółki jawnej - była uzależniona od liczby nowo zatrudnionych pracowników, a nie od wysokości nakładów inwestycyjnych (podstawa zwolnienia określona w § 5 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie SSE). Wspólnicy spółki jawnej wybierając podstawę do zwolnienia od podatku w postaci liczby nowych pracowników i zatrudniając ponad 100 pracowników (dzięki czemu uzyskali zwolnienie 100% ich dochodu), nie mogli już wybrać zwolnienia na podstawie wartości poniesionych nakładów inwestycyjnych, gdyż obie te podstawy wzajemnie się wyłączają (tzn. wybierając jedną podstawę i osiągając w niej 100% zwolnienia nie mogli skorzystać jednocześnie z drugiej podstawy zwolnienia).
  
  

Nie zachodzi również przesłanka utraty zwolnienia od podatku wymieniona w § 13 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia w sprawie TSSE, który to przepis stanowił, iż przedsiębiorca traci prawo do zwolnień od podatku dochodowego, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień: (…) otrzyma zwrot wydatków inwestycyjnych w jakiejkolwiek formie (...).

Wydatkiem inwestycyjnym zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie SSE jest wydatek faktycznie poniesiony po dniu uzyskania zezwolenia nie zwrócony przedsiębiorcy w jakiejkolwiek formie, pomniejszony o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli podatki te w całości lub w części podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, dokonane:

1. na zakup i montaż fabrycznie nowych maszyn i urządzeń przyjętych przez przedsiębiorcę do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), do grup 3-6 i 8 oraz środków transportu zaliczonych do grupy 7 tej Klasyfikacji, z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kg, a także na modernizację lub wytwarzanie we własnym zakresie tych urządzeń,
2. na zakup, budowę, rozbudowę lub modernizację budynków i budowli położonych na terenie strefy, zaliczonych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), do grupy 1 podgrupy 10 rodzajów 101, 102, 104 oraz grupy 2 podgrupy 20, 21 i podgrupy 22 rodzajów 220, 223 i 224,
3. na spłatę wartości składników, o których mowa pod lit. a) i b), określonej w umowie najmu, dzierżawy lub w innej umowie o podobnym charakterze, zaliczonych do składników majątku najemcy, dzierżawcy lub używającego - stosownie do przepisów wydanych na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjętych do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy.
   
   

Po pierwsze, sprzedaż środków trwałych nie jest zwrotem wydatków inwestycyjnych. Przyjąć bowiem należy, że zwrot wydatków inwestycyjnych, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia w sprawie SSE to sytuacja, gdy podatnik z jednej strony posiada zakupiony środek trwały, oraz jednocześnie otrzymał w jakiejkolwiek formie zwrot wydatkowanych środków na nabycie przedmiotowych środków trwałych. Tymczasem w wyniku sprzedaży podatnik pozbawia się określonego środka trwałego i otrzymuje cenę sprzedaży

Po drugie, przepis § 13 ust 1 pkt 5 Rozporządzenia w sprawie SSE dotyczy jedynie sytuacji, gdy podatnik wybrał jako podstawę zwolnienia wartość poniesionych wydatków inwestycyjnych, tj. podstawę określona w § 5 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie SSE. Logicznym bowiem jest, że jeżeli podatnik korzystał ze zwolnienia w zw. z poniesionymi nakładami inwestycyjnymi, to zwolnienie to nie będzie mu przysługiwać, jeżeli (przed upływem określonego czasu) otrzyma zwrot przedmiotowych nakładów inwestycyjnych.

Po trzecie, przepis § 13 ust 1 pkt 5 Rozporządzenia w sprawie SSE nie może dotyczyć sytuacji, gdy podatnik (Wnioskodawca) korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie liczby zatrudnionych nowych pracowników. Jego podstawa zwolnienia z podatku nie ma żadnego związku z wartością lub liczbą poniesionych nakładów inwestycyjnych. Nie można tym samym nakładać na podatnika sankcji w postaci utraty prawa do zwolnienia podatkowego, od czegoś co nie ma żadnego wpływu na fakt korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Odmienne stanowisko prowadzi do anormalnych sytuacji, tzn. podatnik, który nabył jakikolwiek środek trwały (nawet o małej wartości), który nie stanowił dla niego podstawy do korzystania ze zwolnienia podatkowego, nie mógłby tym środkiem trwałym w żaden sposób rozporządzać, w szczególności nie mógłby go sprzedać. Dotyczy to w szczególności środków trwałych, które zostały nabyte w celach handlowych. Podatnicy którzy korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie wartości poniesionych nakładów inwestycyjnych (środków trwałych), mają pełne prawo bez ryzyka utraty zwolnienia z podatku do rozporządzania środkami trwałymi, pod warunkiem, że nie stanowiły one podstawy do korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Podsumowując, regulacja § 13 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia w sprawie SSE dotyczy wyłącznie tych nakładów inwestycyjnych, które stanowiły dla podatnika podstawę do korzystania ze zwolnienia podatkowego (podstawa z § 5 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie SSE).

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 04 grudnia 2007r. Znak: IPPB1/415-191/07-3/AG oraz z dnia 26 lutego 2009r. Znak: IPPB3/423-1613/08-2/EŻ,
• interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 04 września 2008r. Znak: ILPB3/423-341/08-2/MM,
• postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 10 września 2007 r., Znak: DP/423-0145/07/KK,
• postanowienie Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 28 marca 2007r., Znak: PSUS/PB-RI-PDP/423-395/P/66/07/MB/33129.
  
  

Powyższe interpretacje nie dotyczą wprost regulacji § 13 Rozporządzenia w sprawie SSE, jednakże dotyczą sytuacji utraty prawa do zwolnienia w podatku dochodowym z tytułu działalności na terenie SSE, którą to utratę prawa zawsze wiążą z wydatkami, które stanowiły podstawę do korzystania ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 19 kwietnia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-92/11/KB Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, iż „(…) z uwagi na fakt, iż sprzedaż wskazanych we wniosku środków trwałych nastąpi po 01 stycznia 2011r., do oceny skutków podatkowych tej sprzedaży przepis cyt. § 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 09 września 1997r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej, nie będzie miał zastosowania. W powyższym zakresie stosować należy przepisy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2011r.”

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5c, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie niniejszego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 21 ust. 5a ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 63a, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 63a, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego (art. 21 ust. 5b ww. ustawy).

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5b, podatnik jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu, w odniesieniu do którego utracił prawo do zwolnienia, a w razie poniesienia straty do jej zmniejszenia o tę kwotę - w rozliczeniu zaliczki za wybrany okres wpłaty zaliczek, o którym mowa w art. 44, w którym utracił to prawo, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim okresie wpłaty zaliczek danego roku podatkowego - w zeznaniu rocznym (art. 21 ust. 5c ww. ustawy).

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych, a także zasady i warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie tych stref, regulują m.in. przepisy ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007r. nr 42, poz. 274 ze zm.) oraz rozporządzenia wykonawcze wydane na podstawie delegacji zawartej w ww. ustawie.

Zgodnie z art. 12 ww. ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem" (art. 16 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008r. w sprawie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. nr 232, poz. 1548 ze zm.), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Utworzenie nowych miejsc pracy oznacza przyrost netto miejsc pracy w danym przedsiębiorstwie w związku z realizacją nowej inwestycji w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 12 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia (§ 3 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Przy czym stosownie do § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

Zgodnie natomiast z § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, przez nowo zatrudnionych pracowników należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie 3 lat od zakończenia inwestycji, a każde miejsce pracy jest utrzymane przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres co najmniej 3 lat, licząc od dnia ich utworzenia. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Stosownie do § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 6 (§ 5 ust. 3 ww. rozporządzenia).

W przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 5 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Z powyższych przepisów wynika, iż pomoc publiczna w postaci zwolnienia z podatku dochodowego, udzielana podmiotom prowadzącym działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, może stanowić pomoc publiczną z tytułu kosztów nowej inwestycji, bądź też z tytułu utworzenia nowych miejsc pracy. Przy czym, zwolnienie z tytułu kosztów nowej inwestycji uwarunkowane jest m.in. odpowiednim okresem utrzymania prawa własności składników majątkowych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne określonym w ww. przepisach. Natomiast zwolnienie z podatku dochodowego wynikające z pomocy udzielonej na utworzenie nowych miejsc pracy jest niezależne od okresu utrzymania ww. składników majątku, jest natomiast uwarunkowane m.in. utrzymaniem nowoutworzonych miejsc pracy przez określony w cyt. przepisach czas.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. Spółka ta powstała z przekształcenia spółki cywilnej i posiada zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wydane w dniu 21 listopada 2000r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu pomocy otrzymanej na utworzenie nowych miejsc pracy. Spółka zamierza sprzedać niektóre środki trwałe, które nabyła w latach 2000 – 2010. Środki te nie stanowiły dla wspólników spółki podstawy do korzystania przez nich ze zwolnienia w podatku dochodowym, wydatki poniesione na ich nabycie nie stanowiły nakładów inwestycyjnych, do poniesienia których spółka została zobligowana w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (nakłady te spółka poniosła, lecz nie zamierza ich sprzedawać).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż sprzedaż wskazanych we wniosku środków trwałych nie spowoduje utraty przez Wnioskodawcę zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 – 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.