Faktura VAT 2013
Artur M. Brzeziński | 2012-12-11 23:00:01

↑ Baza dowodów księgowych

Podatnicy VAT, czynni i zwolnieni, są obowiązani wystawić faktury. Istnieje wiele rodzajów faktur, różnią się między sobą warunkami wystawienia oraz treścią minimalną. Od 1 stycznia 2013 r. w przepisach dotyczących faktur nastąpiło sporo zmian. Najbardziej podchwytliwa to brak obowiązkowego napisu "faktura" w treści faktury, co zdaniem autora powoduje poważne zmiany w zasadach wystawiania ... faktur proforma. 

Fakturę wystawiają:

- zarejestrowani podatnicy VAT czynni;

- podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu (czyli ktoś, kto nie jest podatnikiem VAT zgodnie z art.15 ustawy o VAT, ale dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy tzw. nowego środka transportu).

- organy egzekucyjne (egzekucji administracyjnej oraz komornicy sądowi), jeżeli na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy związany z dostawą tych towarów.

Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni, tzn. co do zasady wystawiają oni rachunki zgodnie z Ordynacją podatkową, ale mogą wystawiać faktury tak jak podatnicy VAT czynni). W takim wypadku korzystając ze zwolnienia podmiotowego do 150 tys. zł rocznie mają obowiązek zamieścić w treści faktury stosowną dodatkową adnotację.

Pobierz formularz faktury VAT w excelu całkowicie bezpłatnie!

Autentyczność pochodzenia faktury to pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi albo wystawcy faktury. Integralności treści faktury to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (nie zmieniono pomiędzy chwilą wystawienia faktury a chwilą jej otrzymania przez nabywcę).

Zatem faktura nie wymaga podpisu. Można ją po prostu odebrać od kontrahenta. Trzeba jednak móc sprawdzić, czy faktura jest autentyczna (tu wystarczy np. list polecony ze stemplem z danego miasta, albo zgodność faktur z dokumentami płatniczymi, z przelewami, z danymi z aukcji uwierzytelnionymi przez podmiot aukcyjny. Samo wysłanie faktury z danego adresu email nie jest wystarczające (w ten sposób każda faktura wysłana mailem byłaby autentyczna). Jednak faktura wysłana z adresu email określonego w umowie łączącej strony albo faktura wysłana z domeny firmowej sprzedawcy może być uznana w pełni za autentyczną. Podobnie faktura podpisana certyfikatem kwalifikowanym (epodpis) czy jakimkolwiek innym certyfikatem wystawionym przez renomowane centrum certyfikujące. Brak ingerencji w treść w przypadku faktury papierowej można stwierdzić w prosty sposób, naocznie (choć niektóre dodruki mogłyby być niewidoczne), jednak w plikach elektronicznych warto korzystać z epodpisu, który gwarantuje potwierdzenie niezmienności faktury od chwili jej podpisania.

Powyższe zasady wydają się dogodne dla podatnika, bo nie są restrykcyjne, jednak to podatnik ma zapewnić odpowiednie zasady weryfikacji faktur. Jeżeli faktura okaże się podrobiona czy wysłana przez osobę nieupoważnioną, to będzie to wina podatnika otrzymującego fakturę i nie będzie on miał prawa do odliczenia podatku VAT, jeżeli obiektywnie zastosowane metody nie będą jednoznacznie zapewniać spełnienia ww. warunków (jeżeli spełniają - to oznaczać będzie, że sprzedawca ukrył fakturę bądź zaksięgował inaczej wyglądający egzemplarz, a nasza faktura zostanie potraktowana jako wystawiona poprawnie - trzeba jednak uwzględnić możliwe ograniczenia w prawie do odliczenia VATu).

Podatnicy przechowują:

- wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur,

- otrzymane faktury, w tym faktury będące duplikatami tych faktur

- w podziale na okresy rozliczeniowe (czyli osobno faktury dotyczące kwartałów VAT-7K czy miesięcy VAT-7) w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie (czyli kontrola nie będzie wiecznie czekać na odnalezienie faktury i uzna, że podatnik jej nie posiada) oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur (uwagi na ten temat przedstawiono wyżej)

- od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (biorąc pod uwagę przepisy PIT co najmniej 6 pełnych lat kalendarzowych po roku wystawienia czy otrzymania).

Nie-podatnicy (np. osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej VAT) nie mają obowiązku przechowywania faktur, to oczywiste.

Rolnik ryczałtowy jest obowiązany przechowywać oryginały faktur VAT RR oraz kopie oświadczeń (stałych, do umów kontraktacji) przez okres 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę.

Podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są zobowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju, chyba że faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur (np. na własnym serwerze w USA czy na serwerze z programem do fakturowania w Niemczech).

Podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Nie trzeba jednak na żądanie faktur drukować, można je dać np. na płytce DVD czy na innym nośniku, oczywiście w formacie umożliwiającym ich łatwe odtworzenie. Jeżeli do odtworzenia faktur potrzebny jest specjalny program, trzeba go nieodpłatnie udostępnić kontrolującym albo po prostu zrobić jednak wydruk.

Obowiązek wystawienia faktury VAT nie zależy od kwoty sprzedaży, nie ma też znaczenia, czy sprzedaż jest ewidencjonowana na kasie fiskalnej, czy też nie. Nie istnieje żadna minimalna kwota, od której trzeba wystawiać fakturę VAT. Do 2004 r. istniała kwota, do której wystawiano tzw. rachunek uproszczony. Obecnie wystawiamy jedynie fakturę i to już od 1 grosza. Jednak przy fakturach na kwoty do 450 zł (100 euro) można wystawić tzw. fakturę uproszczoną, zawierającą mniejsze ilości danych. Można jednak wystawić i normalną pełną fakturę.

W sposób oczywisty obowiązek wystawienia faktury VAT obejmuje te czynności, które podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce. Jednak obowiązek wystawienia faktury spoczywa również na podatnikach zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni w Polsce, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności (miejscem świadczenia) jest terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (czyli polscy podatnicy fakturują czynności, które są opodatkowane za granicą, gdzie oni sami nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT lub podobni).

Nie istnieje obowiązek wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej VAT, jeżeli osoby te zażądają wystawienia faktury. Na rzecz innych nabywców sprzedawca ma obowiązek wystawić fakturę niezależnie od tego, czy nabywca jej zażąda, czy też nie. Oczywiście sprzedawca może być przekonany, że osoba faktycznie dokonująca zakupu nie działa jako przedstawiciel firmy czy instytucji, ale jako osoba fizyczna, więc w braku żądania i w braku potwierdzonej informacji co do statusu prawnego nabywcy można uznać, że nabywcą jest osoba fizyczna. Niezależnie od tego w przypadku

- sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (Polska-zagranica na rzecz osób fizycznych) oraz

- wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu,

w każdym przypadku trzeba wystawić fakturę.

Fakturę można skorygować poprzez wystawienie faktury korygującej VAT (sprzedawca) lub noty korygującej (nabywca). Anulowanie faktury, tzn. jej zniszczenie czy uznanie, że nie wywołuje skutków prawnych, jest możliwe tylko wtedy, gdy faktura nie została wydana nabywcy. Po wydaniu faktury można ją jedynie skorygować. Faktury w zaden sposób nie opisujemy, po prostu wystawiamy fakturę korygującą czy notę korygującą. Skutki wad faktur szerze opisano przy okazji faktur korygujących VAT.

Faktura VAT nie służy do obciążania kontrahentów za niewykonane i nieopłacone świadczenia. Dokumentują one czynności opodatkowane VAT. Obciążyć można notą obciążeniową albo fakturą proforma.

Na zakończenie trzeba dodać, że zasady wystawiania faktur stosuje się do:

- sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o VAT, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

- dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

- państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

- państwa trzeciego.

Tzw. regulaminy wystawiania lub odbierania faktur

Przepis rozporządzenia Ministra Finansów wskazuje "Podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług." Co to jednak oznacza w praktyce?

Z pewnością przepis rozporządzenia nie nakłada na podatnika obowiązku sporządzenia żadnego regulaminu, dokumentu, rozdzielnika, w formie pisemnej czy elektronicznej, który regulowałby zasady wystawiania faktur w firmie oraz zasady ich otrzymywania i przechowywania. Taki obowiązek może bowiem nałożyć wyłącznie przepis rangi ustawowej, a rozporządzenie - jedynie w oparciu o wyraźną delegację ustawową. Takiej delegacji Minister Finansów nie otrzymał. Zresztą z cyt. przepisu nie wynika wcale, iż podatnik ma taki obowiązek. Oczywiście można sporządzić takie dokumenty na piśmie - ale nie ma w żadnej mierze takiej konieczności.

Jeżeli chodzi o wystawianie faktur, to podatnik wystawia je sam osobiście (w przypadku osób  fizycznych), lub też wystawiają je w jego imieniu osoby do tego upoważnione. Jest oczywiste, ze upoważnienia do wystawiania faktur zawarte są w umowach (o współpracę, o pracę, zlecenia) czy też w zakresach obowiązków podwładnych. Prawo nie wymaga jednak żadnej pisemnej regulacji, bo i po co? Jeżeli nawet pracownik wystawi bez wiedzy pracodawcy fakturę i nie przekaże jej do zaksięgowania zatrzymując np. zapłatę, to z dokumentacją czy bez dokumentacji to pracodawca będzie zobowiązany udowodnić, że pracownik działał na własną rękę, że to nie on - jako podatnik VAT - wystawił fakturę VAT i jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT na niej wykazanego. Dokumentacja pisemna niczego nie dowodzi, ani zbytnio podatnikowi nie pomaga - wystarczy zachować zwyczajne zasady przydzielania zatrudnionym obowiązku fakturowania (czy też prawa fakturowania) w imieniu firmy.

Jeżeli chodzi o otrzymywanie faktur, to jak stwierdza przepis - sam podatnik stwierdza, jakie kontrole chce przeprowadzić, aby mieć pewność odnośnie tego, ze fakturę wystawiła osoba upoważniona w okolicznościach uzasadniających wystawienie faktury. Te same zasady obowiązują i dziś, i obowiązywały wcześniej. Bez względu na to, jak skomplikowaną dokumentację sporządzimy, to jeżeli okaże się, iż faktura nie daje nam prawa do odliczenia VAT, dokumentacja prawa tego nie przywróci, nie zmniejszy odpowiedzialności karnej skarbowej. To podatnik odpowiada bowiem - w roku 2012, 2013, wcześniej i później - za faktury VAT, które otrzymuje.

Jaki jest więc sens wprowadzenia tego rodzaju przepisu? Przepis ten ma uświadomić podatnikom, że odpowiadają oni za otrzymywane faktury. Jeżeli kontrahent wyprze się faktury, wówczas dobrze wiedzieć, co można zrobić, aby udowodnić źródło pochodzenia faktury. Tak jak i poprzednio, tak i teraz wystarczy powiązać fakturę z faktycznie wykonaną dostawą czy usługą, z faktycznie dokonaną płatnością, aby móc powiązać dokument z dokonującym tej dostawy. Jeżeli otrzymujemy fakturę w sklepie sprzedawcy po dokonaniu zakupu, to nie można wymyślić żadnego logicznego uzasadnienia do weryfikacji autentyczności pochodzenia faktury. Nie można bowiem zmusić kontrahenta, aby fakturę podpisał, podstemplował itp., nie są to bowiem elementy, które ktokolwiek ma obowiązek ująć w fakturze, których ktokolwiek może wymagać. Inaczej w przypadku faktur elektronicznych - tutaj najlepiej otrzymać fakturę podpisaną e-podpisem (certyfikatem kwalifkowanym), czy przynajmniej innym certyfikatem, aby mieć pewność, że nie uległa w międzyczasie zmianie i kto ją wystawił. Można też zachować email z załączoną fakturą, aby móc ustalić, z jakiego adresu email ją nadano. Można jedynie odmawiać zgody na otrzymywanie faktur elektronicznych, jeżeli sposób wystawiania faktur wydaje nam się mało wiarygodny. Jednak faktura papierowa, bez podpisów, bez pieczęci, zwykły wydruk - musi zostać przez nas przyjęta i nie możemy wymagać na kontrahencie żadnych działań mających na celu zwiększenie wiarygodności. Nie można też wymagać od kontrahenta, aby np. podpisał listę faktur wystawiony w ostatnim miesiącu potwierdzając autentyczność ich pochodzenia. Jeżeli kontrahent się zgodzi z własnej woli - może to robić i produkować tony dodatkowej dokumentacji. Jeżeli nie - możemy co najwyżej nie dokonać u niego zakupów, to wszystko.

W żadnej jednak mierze nie trzeba tych zasad zapisywać. Wystarczy z rozwagą nadawać uprawnienia własnym ludziom do wystawiania faktur oraz sprawdzać, czy przychodzące faktury dotyczą faktycznie wykonanych czynności i zawierają dane zgodne z rzeczywistością.

Żadna dokumentacja nie uwolni podatnika VAT od skutków podejrzeń, iż dokument wystawił kto inny, niż podmiot oznaczony jako sprzedawca czy że dokument został przerobiony lub podrobiony.

A dlaczego zatem przepis wskazuje, iż to podatnik we własnym zakresie określa sposób zapewnienia itd... ? Bo gdyby prawodawca ustanowił sposób zapewnienia określonych cech fakturze, to dostosowanie się podatnika do tych procedur musiałoby powodować zwolnienie podatnika z odpowiedzialności za wady faktur. A przecież żadna procedura weryfikacji nie jest w stanie uchronić przed każdym zagrożeniem. Zatem w sposób oczywisty ustawodawca zrzuca z siebie odpowiedzialność (jak to jest obecnie w ustawie o VAT) i przerzuca ją na podatnika. A czy podatnik stosować będzie jakieś zasady w sposób stały, czy nie, czy zasady te spisze, czy po prostu faktycznie codziennie się do nich stosuje np. odbierając fakturę bezpośrednio w hurtowni podczas zakupów - to już sprawa podatnika. Ustawa stwierdza jedynie, że to podatnik odpowiada za brak wad faktury VAT.

Powyższe potwierdza zdanie z projektu ustawy nowelizującej ustawę o VAT "wyraźna wzmianka, iż stosowanie faktur elektronicznych powinno podlegać akceptacji ze strony odbiorcy znajduje swoje uzasadnienie głównie w technicznych wymogach koniecznych dla odbioru faktury elektronicznej lub w możliwościach odbiorcy w kontekście zapewnienia autentyczności, integralności oraz czytelności , które winny być ustalone, aby otrzymywać faktury elektroniczne, i które nie funkcjonują w zakresie faktur papierowych." Przy fakturach papierowych wiemy zwykle kto faktycznie ją wystawił, natomiast przy fakturach elektronicznych musimy mieć narzędzia (oprogramowanie) potrzebne do odczytania faktur. W przypadku faktur papierowych wystarczy ją odebrać i starannie przychowywać, w przypadku e-faktur powinny one mieć jakiś rodzaj epodpisu i warto zachować email z fakturą, jeżeli nadeszła emailem.

W każdym bądź razie jeżeli księgujemy faktury zakupu związane z faktycznie dokonanymi transakcjami, to żadna dokumentacja pisemna ani nie poprawi, ani nie pogorszy naszej sytuacji.

Jedyne, o czym warto pamiętać w kontekście przepisów, to faktyczne rozważenie, kto będzie drukować faktury elektroniczne (i co zrobić wtedy z plikami) oraz procedura skanowania i niszczenia faktur papierowych. Jeżeli jednak daną fakturę da się powiązać z płatnością i z faktyczną operacją gospodarczą, z faktycznym wystawcą tej faktury, to żaden regulamin fakturowy nie jest potrzebny. Może być przydatny, ale nie jest niezbędny. Prawo nie wymaga ustalenia zasad postępowania w formie pisemnej. Jeżeli w toku kontroli krzyżowej okaże się, że faktury są wadliwe, to żaden regulamin podatnika nie uratuje od obowiązku skorygowania deklaracji VAT.

Odnosząc się jednak do rynkowych ofert sprzedaży czy udostępnienia regulaminu fakturowania, czy fakturowego itp., autor pragnie jedynie zwrócić podatnikom uwagę - nie wystarczy kupić kilkudziesięciostronicowego opracowania (bo obowiązku jego posiadania nie ma), trzeba jeszcze zastosować zasady w praktyce (czyli przeczytać i wdrożyć). Ale jak już wyżej wspomniano, nie daje to podatnikowi żadnych gwarancji.

Termin wystawienia faktury

Przepisy obowiązujące od 1 stycznia 2013 r. przewidują kilka terminów wystawienia faktur VAT. Przede wszystkim zasada podstawowa stwierdza, że fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, a sprzedaż ma charakter ciągły, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. .

Fakturę dokumentującą kwotę należności z tytułu niezwrócenia przez odbiorcę opakowań za które:

- pobrano kaucję lub

- określono w umowie kaucję

wystawia się nie później niż siódmego dnia po dniu, w którym umowa przewidywała zwrot opakowań. Jeżeli w umowie nie określono daty zwrotu opakowań, fakturę wystawia się nie później niż 60. dnia od dnia wydania opakowań. Zasady wystawiania faktur za opakowania nie uległy zmianie w roku 2013.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, np.:

- przedpłatę,

- zaliczkę,

- zadatek,

- ratę,

fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Pobierz formularz faktury VAT zaliczkowej w excelu całkowicie bezpłatnie! Wariant standard oraz faktura VAT MP.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów podatnik może – ale nie musi - wystawić fakturę potwierdzającą otrzymanie całości lub części ceny. Jeżeli podatnik zdecyduje się na wystawienie faktury, to fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

W przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a  i 16b ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Są to m.in.:

- dostawa lokali i budynków,

- dostawa energii, usługi komunalne, telekomunikacyjne,

- transport, spedycja, komunikacja miejska, usługi budowlane,

- dostawa gazet, magazynów i czasopism,

- usługi ochrony mienia, pośrednictwa ubezpieczeniowego, stałej obsługi prawnej i biurowej,

- usługi druku gazet i czasopism,

- wniesienie wkładu budowlanego lub mieszkaniowego,

- niektóre usługi spółdzielni na rzecz członków,

- wydanie towarów przez komisanta na rzecz komitenta,

- oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

W powyższych regulacjach wprowadzono od roku 2013 zmiany kosmetyczne. Usunięto z listy dostawę złomu (lecz zmiana ustawy o VAT uczyniła to już od 1 kwietnia 2011 r.). Usunięto jednak również termin wystawiania faktur w przypadku importu usług opodatkowanych zgodnie z art.28b ustawy o VAT - w tym przypadku od roku 2013 można wystawiać faktury wewnętrzne (ale nie trzeba ich wystawiać w ogóle).

Faktury te nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego, z wyjątkiem faktur w zakresie dostaw energii, usług komunalnych i telekomunikacyjnych, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

W przypadku usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, za które pobierane są opłaty trasowe, fakturę - dokument VAT dotyczący usług w zakresie kontroli i nadzoru ruchu lotniczego, za które pobierane są opłaty trasowe, wystawiany za okresy miesięczne przez Centralne Biuro Opłat Trasowych (CRCO) Europejskiej Organizacji do Spraw Bezpieczeństwa Żeglugi Powietrznej (EUROCONTROL) w imieniu Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej - wystawia się nie później niż 28. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano tę usługę. Te przepisy nie uległy zmianie w roku 2013.

Faktura może dokumentować kilka odrębnych dostaw towarów lub usług dokonanych w trakcie miesiąca, jeżeli zostanie wystawiona nie później niż ostatniego dnia miesiąca, w którym wydano towar lub wykonano usługę. Oznacza to, że również w przypadku sprzedaży nie o charakterze ciągłym można wystawić jedną fakturę za czynności dokonane w danym miesiącu - jednak wystawić ją trzeba najpóźniej w ostatnim dniu miesiąca. Na przykład faktury za dostawę towaru 8-ego oraz świadczenie usługi 15-ego można wystawić fakturę 31-ego danego miesiąca.

W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano lub przemieszczono towar.

W przypadku świadczenia usług, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone w art. 28b ustawy:

- na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych dla podatku od wartości dodanej lub obowiązanych do takiej identyfikacji, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca,

- stanowiących import usług

fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę.

Wystawienie faktury przedwcześnie, przed wykonaniem usługi, z jednym wymienionym wyżej wyjątkiem, nie jest prawnie zabronione. Przepisy wskazują jedynie termin końcowy wystawienia faktury, na przykład „nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi”. Ponadto w niektórych wskazanych wyżej przypadkach faktury nie można wystawić 30 dni wcześniej przed datą powstania obowiązku podatkowego VAT..

W ilu egzemplarzach wystawiamy fakturę

Faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Warto jednak dodać, że od 1 stycznia 2011 r. nie ma już oznaczenia oryginału i kopii. Wszystkie egzemplarze faktury mają jednakowy status prawny - z jednym wyjątkiem. Choć przepisy rozporządzenia Ministra Finansów są spójne i nie rozróżniają już oryginału i kopii, to jednak w wewnątrzwspólnotowej dostawie nowych środków transportu ustawa o VAT w art.106 ust.6 wyróżnia nadal oryginał i kopię "oryginał faktury jest wydawany nabywcy; jedną z kopii faktury podatnik pozostawia w swojej dokumentacji, drugą przesyła w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy do biura wymiany informacji o podatku VAT." Jest to zatem sytuacja, w których fakturę wystawiamy w trzech egzemplarzach, pomimo jednak że ustawa mówi o oryginale i o kopiach, każdy z egzemplarzy faktury wyglądać będzie identycznie. Trzy egzemplarze wystawiane są jednak tylko wtedy, gdy nabywca nie podał sprzedawcy numeru VAT-UE. Jeżeli nabywca podał numer VAT-UE do wystawienia takiej faktury, to i w tym przypadku fakturę wystawia się w dwóch egzemplarzach (i nie przesyła się trzeciego do Biura Wymiany Informacji...).

Oto adres Biura Wymiany Informacji o VAT:

Biuro Wymiany Informacji Podatkowych Izby Skarbowej w Poznaniu
ul. Poznańska 46
62-510 Konin

z tel. stac.: 801 055 055
z tel. kom.: (22) 330 0330
z zagranicy: +48 22 330 0330

W trzech egzemplarzach wystawiane są również (zawsze) faktury dokumentujące dokonanie dostawy towarów w procesie egzekucji (sprzedaż w egzekucji sądowej czy administracyjnej) przez:

- organy egzekucyjne określone w ustawie postępowaniu egzekucyjnym w administracji (np. urząd skarbowy),

- komorników sądowych.

W takim przypadku faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach; jeden egzemplarz faktury jest wydawany nabywcy, drugi - podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, trzeci - przekazuje dłużnikowi.

W przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej:

- podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy,

- nabywca wystawiający faktury w imieniu sprzedawcy przesyła je, w tym udostępnia, podatnikowi, który upoważnił go do wystawiania faktur, z uwzględnieniem zasad wynikających z procedury zatwierdzania faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży,

- nabywca wystawiający notę korygującą, przesyła ją, w tym udostępnia, wystawcy faktury,

- organ egzekucyjny przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy i dłużnikowi

zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji. Zatem w sumie przy efakturach nie powstaną egzemplarze faktury, a jedynie pliki udostępni się (np. przez www) lub prześle (np. mailem czy na nośniku). Stąd też w przypadku faktury nie mówimy o egzemplarzach faktury.

Faktury wewnętrzne można wystawić w jednym egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku. Trzeba jednak tutaj zauważyć, że nie ma już od 2013 r. w ogóle obowiązku wystawiania faktur wewnętrznych.

Faktura VAT a kasa fiskalna

W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Ta podstawowa zasada nie zmieniła się w roku 2013, jedynie zwrot "kopia" zastąpiono zwrotem "egzemplarz".

W sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy, nie trzeba dołączać paragonu do faktury. Powiązanie faktury z paragonem i z kwotami z raportu dobowego kasy wynika bowiem w tej sytuacji już z faktu, że ta sama kasa fiskalna wystawia i faktury i paragony.

W przypadku gdy faktura przesłana w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. Jeżeli zatem podatnik dokonuje sprzedaży przez Internet i są to np. usługi niematerialne, w związku z czym faktycznie nie dochodzi do wysłania do nabywcy towaru, a podatnik ten nie chce wysyłać paragonów z kasy fiskalnej, powinien wystawiać efaktury. Efaktury wyśle bowiem pocztą elektroniczną, a paragon z kasy fiskalnej pozostawi po prostu w swojej dokumentacji.

Warto tutaj zauważyć, że dokumentowanie każdej transakcji fakturą VAT może w niektórych przypadkach zwolnić z obowiązku posiadania kasy fiskalnej.

Tyle przepisy o podatku VAT. Niestety nie współgrają one z przepisami o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatnicy prowadzący kpir nie wpisują do księgi kwot wynikających z faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży uprzednio zarejestrowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, natomiast są obowiązani do połączenia w sposób trwały zwróconych oryginałów paragonów fiskalnych z kopiami wystawionych faktur. W efekcie podatnicy prowadzący kpir mają obowiązek drukowania faktur i dołączania do nich paragonów z kasy fiskalnej.

Treść faktury

Faktura powinna zawierać:

- datę jej wystawienia (co najmniej dzień, miesiąc i rok);

- kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę (zatem serie numeracji nie mogą powodować, że dwie faktury będą mieć ten sam numer; tego rodzaju wada może powodować istotną wadę faktury);

- imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

- numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku (numer identyfikacyjny VAT czyli NIP);

- numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi (NIP polski lub numer identyfikacyjny VAT zagraniczny);

- datę dokonania lub zakończenia (gdy trwała dłużej niż 1 dzień) dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;

- nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

- miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

- cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

- kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto (w przypadku ceny umownej negocjowanej nie mamy do czynienia z rabatem, ale z indywidualnie wynegocjowaną niższą ceną, jeżeli jednak udzielamy rabatów na określonych warunkach - tzn. każdy może je uzyskać w określonej sytuacji, to są to rabaty, których ujęcie w fakturze jest niezbędne);

- wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

- stawkę podatku;

- sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (nie musimy wyszczególniać już sprzedaż nieopodatkowanej, nie podlegającej opodatkowaniu VAT);

- kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

- kwotę należności ogółem.

Warto dodać, że w przypadku przejęcia spółki i wystawienia faktur po przejęciu, ale przed wpisaniem nowej spółki do KRS, faktury mogą zawierać dawną nazwę, natomiast faktury wystawione po chwili wpisu - już dane nowego podmiotu. W razie potrzeby trzeba je zatem korygować, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 10 lutego 2011 r. w sprawie I SA/Rz 845/10.

Zmiany na rok 2013 w powyższym zakresie nie są istotne, raczej porządkują nazewnictwo.

Podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku. Suma podatku od poszczególnych pozycji może się różnić od podatku naliczonego od sumy (z reguły są to różnice groszowe) – podatnik sam wybiera metodę.

Jeżeli chodzi o kwoty podatku, to wykazuje się je w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określone są kwoty w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Kwoty podatku obliczać można na dwa sposoby:

- może to być kwota netto przemnożona przez stawkę podatku, np 100 zł x 23%, albo

- można obliczyć kwotę podatku od kwoty brutto (od ceny brutto) wg podanego niżej wzoru.

gdzie:

KP - oznacza kwotę podatku, przy czym wielkość wynikającą z wzoru zaokrągla się do pełnych groszy, w ten sposób, że końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza,

WB - oznacza wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych stawką podatku SP, uwzględniającą kwotę podatku (wartość sprzedaży brutto),

SP - oznacza stawkę podatku.

W przypadku gdy podatnik wyliczył kwotę podatku zgodnie z tym wzorem zawartym , zamiast ceny jednostkowej netto może wykazywać w fakturze cenę wraz z kwotą podatku (cenę jednostkową brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto - wartość sprzedaży brutto. W przypadku tym, sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatku.

Te same metody możemy stosować, gdy stosujemy ceny urzędowe. Cena zgodnie z ustawą jest kwotą brutto, zatem zawiera VAT - i jedynym sposobem wyliczenia kwoty netto jest podany wyżej wzór.

Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając lub określając w umowie za to opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury dokumentującej sprzedaż.

Ciągła numeracja może obejmować tygodnie, miesiące, kwartały, lata, okresy wieloletnie czy całość działalności podatnika, byle z powodu numeracji nie dało się pomylić faktur. Na przykład faktura z pierwszego tygodnia lipca 2/07 może pomylić się z fakturą z drugiego tygodnia lipca 2/07, ale odpowiednio nie pomylą się już 2/1T/07/2010 i 2/2T/07/2010. Warto zatem rodzaj okresu uwzględnić w oznaczeniu numeracji. Przepisy wyraźnie wymagają obecnie tego, żeby u danego podatnika nigdy nie powtórzył się ten sam numer faktury. Nie możemy więc stosować oddzielnej numeracji dla faktur, not korygujących i faktur korygujących, ale wg takich samych zasad. Nie można zatem dopuścić obecnie do możliwości, iż będziemy mieć notę korygującą 1/2013, fakturę korygującą 1/2013 i fakturę 1/2013. Są to bowiem wszystko faktury VAT, a przepisy wyraźnie mówią, iż numer ma jednoznacznie identyfikować fakturę. Poprawnie będzie zatem np. zastosować numery 1/2012/nota, 1/2013/korekta, 1/2013 (na faktury, itp.)

Nie ma obowiązku prowadzenia numeracji w okresach rocznych, bo VAT nie jest podatkiem rozliczanym co do zasady w okresach rocznych. Pierwsza faktura z roku następnego może mieć kolejny numer po ostatniej z roku poprzedniego, może do tego zawierać oznaczenie roku (lub nie, jeżeli na przykład jest to numeracja ciągła od początku działalności) – np. 781/2010 z grudnia i 782/2011 ze stycznia. Jednak nie może być tak, że kiedykolwiek jakiekolwiek dwie faktury będą mieć numer wyglądający identycznie.

Można wprowadzać ciągłość numeracji w ramach punktu sprzedaży, poszczególnych sprzedawców itd. (63/SKLEP/2010 czy 25/Adrian//2010), byle w numeracji uwzględniono oznaczenie pozwalające na wyodrębnienie wielu oddzielnych ciągłych numeracji faktur, by faktury się nie pomyliły.

W każdym bądź razie faktura z nieprawidłowo nadanym numerem nadal daje prawo do odliczenia VAT (Wyrok WSA w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 514/10).

Od 1 maja 2004 r. faktura nie wymaga podpisywania czy pieczętowania, wystarczy wydrukować dokument (czy tez wypisać go ręcznie). Warto jednak, aby kupujący na termin płatności podpisywali faktury VAT, gdyż akceptacja faktury umożliwia dochodzenie roszczeń w uproszczonych postępowaniach sądowych. W każdym bądź razie upoważnienia do wystawiania faktury VAT bez podpisu nabywcy nie mają obecnie sensu.

Jedyna sytuacja, w której faktura wymaga podpisu, to faktura VAT RR, która powinna zawierać czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób. Nie można jednak tych podpisów zastąpić żadnym oświadczeniem, upoważnieniem.

Dowód księgowy – zatem i faktura - powinien być sporządzony przez podatników prowadzących księgę przychodów i rozchodów w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Inni wystawcy rachunków, np. wynajmujący, mogą wystawić rachunek w obcym języku, byle zawierał zwroty określone prawem, opisane w niniejszym poradniku.

Waluta faktury wynika z umowy. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.  Ryczałtowcy i podmioty nie prowadzące podatkowej księgi przychodów I rozchodów nie mają obowiązku umieszczania przeliczenia na rachunku. Kwotę podatku zawsze wyrażamy w złotych, bez względu na to, w jakiej walucie jest wystawiona faktura. Warto jednak zauważyć, że jedynie faktury w złotówkach i w euro dają prawo do wystawiania tzw. faktur uproszczonych. 

Więcej danych na fakturze

W niektórych przypadkach faktura powinna zawierać dodatkowe adnotacje, zależne od sytuacji. Pozytywną zmianą jest to, że od 2013 r. faktury za paliwo nie muszą już zawierać numeru rejestracyjnego pojazdu.

W przypadku, gdy podatnik sprzedający usługę rozlicza VAT zgodnie z art.21 ust.1 ustawy o VAT, tj. z dniem uregulowania całości lub części należności, nie później niż 90. dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - należy dodać w treści faktury adnotację "metoda kasowa". Ta adnotacja zastępuje występujące do roku 2012 faktury VAT - MP.

W przypadku, gdy nabywca sam wystawia sobie faktury zgodnie ze stosowna umową, faktura powinna zawierać adnotację "samofakturowanie".

W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT kwota marży - faktura powinna zawierać wyrazy „procedura marży dla biur podróży”. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy marża - odpowiednio wyrazy „procedura marży - towary używane”, „procedura marży - dzieła sztuki” lub „procedura marży - przedmioty kolekcjonerskie i antyki”. Te adnotacje zastępują występującą do roku 2012 fakturę VAT - marża.

W przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”. To faktury wystawiane dla podatników zagranicznych, u których stanowić będą import usług lub opodatkowane u nich nabycie towarów.

W przypadku faktur wystawianych przez podatników VAT zwolnionych z VAT podmiotowo (do 150 tys. zł obrotu rocznego) faktura VAT powinna zawierać wskazanie podstawy prawnej zwolnienia:

- "podstawa prawna zwolnienia: art.113 ust.9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)" - w przypadku podatników kontynuujących działalność gospodarczą;

- "podstawa prawna zwolnienia: art.113 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)" - w przypadku podatników rozpoczynających działalność gospodarczą (w roku rozpoczęcia działalności gospodarczej VAT).

Podatnicy mogą stosować inne określenia podstawy prawnej zwolnienia, również skrócone opisy ustawy (np. wystarczy art.113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W przypadku faktur wystawianych przez podatników dokonujących czynności zwolnionych z podatku VAT przedmiotowo na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy (zwolnienie dotyczące konkretnych towarów czy usług) faktura VAT powinna zawierać wskazanie podstawy prawnej zwolnienia:

- przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,

- przepisu dyrektywy, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub

- innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia.

Może to być zwrot "podstawa prawna zwolnienia: art.43 ust.1 pkt 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)" czy "podstawa prawna zwolnienia: §13 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.)". Oczywiście można stosować uproszczone określenia aktu prawnego, bez numerów Dziennika Ustaw czy daty wydania aktu prawnego. Nie wskazujemy już od 2013 r. symbolu statystycznego towaru czy usługi.

W przypadku towarów i usług zwolnionych na innej podstawie prawnej nie trzeba podawać na fakturze podstawy prawnej zwolnienia.

W przypadku, gdy fakturę wystawia organ egzekucyjny (np. urząd skarbowy czy komornik sądowy) sprzedając rzeczy dłużnika-podatnika VAT, faktura powinna zawierać dane sprzedawcy - dane dłużnika, a dodatkowo powinna zawierać nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres.

W przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez przedstawiciela podatkowego - faktura powinna zawierać nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany dla podatku (czyli w praktyce numer NIP przedstawiciela).

W przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są tzw. nowe środki transportu, faktura powinna zawierać

- datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz,

- przebieg pojazdu (pojazdy lądowe) albo liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu (jednostki pływające lub statki powietrzne).

W wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika - dane określone w art. 136 ustawy o VAT, tzn.:

- adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;

- stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

- numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;

- numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

W przypadku wystawiania faktury w związku z:

- dokonywaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

- świadczeniem usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej (mowa o usługach, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT, opodatkowanych u nabywcy, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca),

podatnik ma obowiązek podać w treści faktury dodatkowo:

- numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, poprzedzony kodem PL (NIP-UE sprzedawcy)

- numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego (NIP-UE nabywcy z innego państwa UE).

W przypadku świadczenia i importu usług, których nabycie finansowane jest w części ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, można skorzystać ze stawki VAT 0% m.in. pod warunkiem wyodrębnienia w wystawionej fakturze nie część wartości usług finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej oraz z innych środków finansowych.

Zwolnione z VAT są usługi o podwyższonej opłacie, o których mowa w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.), świadczone w celu zebrania środków pieniężnych w trakcie zbiórki publicznej organizowanej przez organizację pożytku publicznego, z wyjątkiem usług przedpłaconych - pod warunkiem, że m.in.

- kwota otrzymana za wykonane usługi o podwyższonej opłacie udokumentowana fakturami, z wyjątkiem części tej kwoty zatrzymywanej przez dostawcę usługi, zostanie w terminie 45 dni od końca miesiąca, w którym dostawca usługi otrzymał tę kwotę, przekazana na rachunek bankowy organizacji pożytku publicznego;

- w fakturach za usługi telekomunikacyjne zostanie wyszczególniona liczba połączeń zrealizowanych z wykorzystaniem numeru lub numerów premium, oraz wartość tych usług z uwzględnieniem kwot, które mają być przekazane organizacji pożytku publicznego, oraz kwot zatrzymywanych przez dostawcę usługi.

Faktura wystawiona ponownie w razie zagubienia czy zniszczenia egzemplarza faktury zawiera wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.

Inne przypadku, w którym niektóre dane nie muszą być ujawnione w treści faktury, opisane są na stronach dotyczących danego rodzaju faktur.

Mniej danych na fakturze" class="system-pagebreak" style="padding-left: 30px;" />

W niektórych przypadkach faktura nie zawiera (obowiązkowo) niektórych danych, w innych przypadkach niektóre dane mogą (wg decyzji podatnika) ujęte w treści faktury.