2015.07.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-31/15/SD
z 7 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metodologii rozliczania zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metodologii rozliczania zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), na podstawie trzech zezwoleń:

1.Zezwolenia z 1 kwietnia 1997 r., zmienionego Decyzją Ministra Gospodarki z 25 lutego 2004 r. (dalej: „Zezwolenie I”), obejmującego działalność w zakresie produkcji m.in.:

wyrobów drewnianych,
wyrobów chemicznych,
wyrobów z tworzyw sztucznych,
a także prowadzenia prac badawczo - rozwojowych.

2.Zezwolenia z 21 stycznia 2010 r. (dalej: „Zezwolenie II”) obejmującego działalność w zakresie świadczenia usług księgowych m.in.:

audytu finansowego,
zestawiania sprawozdań i bilansów finansowych,
księgowości,
pozostałych usług rachunkowo-księgowych.

3.Zezwolenia z 11 czerwca 2014 r. (dalej: „Zezwolenie III”) obejmującego działalność w zakresie produkcji m.in.:

wyrobów drewnianych,
wyrobów chemicznych,
wyrobów z tworzyw sztucznych,
a także prowadzenia prac badawczo – rozwojowych.

Wielkość przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie m.in. zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „updop”) jest kalkulowana z uwzględnieniem maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru oraz wysokości kosztów inwestycji (wydatków) kwalifikujących się do objęcia pomocą. Wysokość przysługującej Spółce pomocy publicznej w formie zwolnienia z pdop obliczana jest w oparciu o odpowiednie przepisy regulujące funkcjonowanie specjalnych stref ekonomicznych, w tym ustawę z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „usse”) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „rozporządzenie”, a także rozporządzenie Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej: „rozporządzenie I”, łącznie jako: „rozporządzenia strefowe”).

Zezwolenie I wskazuje 6 października 2015 r. jako datę obowiązywania tego zezwolenia.

Zezwolenia II i III zostały wydane bez określenia terminu ważności, dlatego też obowiązują do końca czasu, na który została ustanowiona SSE, czyli do 2026 r.

W 2009 r. Spółka uzyskała interpretację Ministra Finansów (Znak: IBPBI/2/423-596/09/AM) zgodnie z którą, w celu obliczenia limitu pomocy publicznej Spółka może kumulować/sumować limity przysługujące jej na podstawie Zezwolenia I oraz Zezwolenia II bez konieczności rozdzielania przychodów i kosztów działalności wykonywanej na podstawie tych zezwoleń (dalej: „Interpretacja”).

Do daty wygaśnięcia Zezwolenia I, Spółka nie wykorzysta skumulowanego limitu pomocy publicznej przysługującego jej na podstawie Zezwolenia I i II. Spółka przewiduje, że nie wykorzysta nawet limitu pomocy publicznej przysługującego jej na podstawie Zezwolenia I.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), po 6 października 2015 r. Spółka będzie mogła nadal korzystać z limitu pomocy publicznej określonego w Zezwoleniu II, tj. czy będzie uprawniona do sumowania limitu pomocy publicznej wynikającej z Zezwolenia II i III i odnoszenia go do dochodu z całej swojej działalności wykonywanej na podstawie zezwoleń bez konieczności rozdzielania przychodów i kosztów działalności wykonywanej na podstawie Zezwolenia II oraz Zezwolenia III?

Zdaniem Wnioskodawcy, po 6 października 2015 r. Spółka będzie uprawniona do korzystania z limitu wynikającego z Zezwolenia II oraz do zsumowania limitu pomocy publicznej wynikającego z Zezwoleń II i III i odnoszenia go do dochodu z całej swojej działalności wykonywanej na podstawie zezwoleń.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 usse, podstawą do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE oraz korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie strefowe udzielane przez Ministra Gospodarki.

W myśl art. 12 usse, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisem do którego odsyła powyższa norma w zakresie updop jest art. 17 ust. 1 pkt 34, zgodnie z którym, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 usse, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Przepisy odrębne, o których mowa powyżej, znajdują się w rozporządzeniach strefowych.

Zgodnie z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej oraz § 8 rozporządzenia I, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tych rozporządzeń, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Ponieważ Zezwolenie I zostało wydane w 1997 r. (zmiana w 2004 r.) podlega ono przepisom rozporządzenia, natomiast do Zezwolenia II i III mają zastosowanie warunki określone w rozporządzeniu I w brzmieniu obowiązującym przed 25 grudnia 2014 r.

Według § 3 ust. 1 rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji oraz tworzenia nowych miejsc pracy. Ust. 1 pkt 1 tego przepisu wskazuje, że koszt nowej inwestycji liczony jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Natomiast § 4 rozporządzenia wskazuje, że maksymalny poziom pomocy publicznej jest uzależniony od prowadzenia działalności na podstawie zezwolenia w danym obszarze kraju.

Samo zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy z tytułu kosztów nowej inwestycji począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej pod określonymi warunkami.

Na podstawie § 6 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia I, pomoc publiczna udzielana w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu kosztów nowej inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy.

Według § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia I, koszt nowej inwestycji stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 tego rozporządzenia.

Maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona, jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia I, co do zasady na obszarze województwa wynosi 50% (w zależności od grupy, do której zalicza się przedsiębiorca).

Przywołane wyżej podstawy prawne wskazują, że wysokość pomocy publicznej jest uwarunkowana wieloma czynnikami m.in. wysokością kwalifikowanych kosztów inwestycji poniesionych przez podatnika, obszaru objętego inwestycją, branżą, zakwalifikowaniem przedsiębiorcy do określonej grupy - małych, średnich bądź dużych przedsiębiorców.

Niezależnie od sposobu, w jaki wysokość pomocy publicznej powinna zostać ustalona dla danego zezwolenia strefowego, podatnik w każdym przypadku korzysta z tej pomocy poprzez zwolnienie z opodatkowania dochodów osiąganych z działalności prowadzonej na terenie danej strefy. Podatnik powinien każdorazowo określać kwotę podatku, do zapłacenia którego nie był zobowiązany - ze względu na przysługujące mu zwolnienie od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dla dochodów z działalności prowadzonej w strefie na podstawie zezwolenia. Ustalane w ten sposób kwoty podatnik powinien odejmować od przysługującej mu wysokości pomocy publicznej, aż do jej wyczerpania.

Zdaniem Spółki, przepisy updop, usse, ani rozporządzeń strefowych nie stanowią, aby zwolnienie z podatku dochodowego miało być kalkulowane odrębnie dla dochodów uzyskiwanych na podstawie kilku zezwoleń. W posiadanej przez Spółkę Interpretacji, Minister Finansów odstępując od uzasadnienia przyznał, że Spółka korzystająca z kilku zezwoleń uprawniona jest do równoczesnego korzystania ze zwolnienia podatkowego będącego sumą kilku limitów pomocy publicznej. Możliwość sumowania przysługujących podatnikowi limitów pomocy publicznej nie budzi wątpliwości organów podatkowych.

Na dowód aktualności powyższej tezy można powołać się przykładowo na:

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 lutego 2014 r. Znak: ILPB3/423-538/13-2/KS,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 stycznia 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1351/13/AK,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 października 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-1007/13/CzP,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 grudnia 2012 r. Znak: ILPB3/423-390/12-2/AO,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 czerwca 2012 r. Znak: IPTPB3/423-127/12-3/KJ.

Zdaniem Spółki, po 6 października 2015 r., będzie uprawniona do sumowania limitów pomocy publicznej wynikających z Zezwolenia II (limit ten nie zostanie bowiem wykorzystany do 6 października 2015 r.) i Zezwolenia III. Będzie stanowiło to kontynuację długoletniej praktyki Spółki, której prawidłowość została potwierdzona w Interpretacji. Ponieważ jedyną różnicą w mechanizmie obliczania limitu pomocy publicznej przez Spółkę będzie „zastąpienie” Zezwolenia I, Zezwoleniem III, Spółka stoi na stanowisku, że sumowanie limitów tych zezwoleń w dalszym ciągu będzie zgodne z otrzymaną Interpretacją oraz potwierdzone szeregiem wyżej przywołanych interpretacji.

Spółka zauważa także, że updop, usse, ani rozporządzenia strefowe nie wymagają wyodrębniania wyniku podatkowego dla działalności gospodarczej prowadzonej w oparciu o każde z posiadanych zezwoleń. Podatnik prowadzący działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie ma obowiązku, odrębnego dla każdego zezwolenia, monitorowania poziomu „wykorzystywania” dostępnej w jego ramach pomocy publicznej. Wyżej powołane akty prawne nie nakładają także na podatnika obowiązku prowadzenia specjalnego rodzaju ewidencji rachunkowej dla dochodu uzyskanego z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej prowadzonej na podstawie zezwoleń.

Pogląd ten jest powszechnie akceptowany w orzecznictwie organów podatkowych na dowód czego Spółka wskazuje:

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 grudnia 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1132/14/SD,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 czerwca 2014 r. Znak: ILPB3/423-133/14-3/KS,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 maja 2014 r. Znak: IPPB3/423-123/14-2/MS,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 15 listopada 2013 r. Znak: PTPB3/423-382/13-2/KJ,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 lutego 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-1427/12/MO.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że po 6 października 2015 r., będzie mogła nadal korzystać z limitu pomocy publicznej określonego w Zezwoleniu II oraz będzie uprawniona do sumowania limitu pomocy publicznej wynikającej z Zezwolenia II i III i odnoszenia go do dochodu z całej swojej działalności wykonywanej na podstawie zezwoleń bez konieczności rozdzielania przychodów i kosztów działalności wykonywanej na podstawie Zezwolenia II oraz Zezwolenia III.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym przez Wnioskodawcę pytaniem wyznaczającym jej zakres jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy po 6 października 2015 r. będzie mógł nadal korzystać z limitu pomocy publicznej określonego w Zezwoleniu II, tj. czy będzie uprawniony do sumowania limitu pomocy publicznej wynikającej z Zezwolenia II i III i odnoszenia go do dochodu z całej swojej działalności wykonywanej na podstawie zezwoleń bez konieczności rozdzielania przychodów i kosztów działalności wykonywanej na podstawie Zezwolenia II oraz Zezwolenia III. Tut. Organ nie odniósł się natomiast do kwestii, prawidłowości korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie Zezwolenia I do 6 października 2015 r.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop). Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop). Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 updop, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności na terenie, konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła - działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą (§ 3 ust. 4 rozporządzenia).

Nadmienić również należy, że dla każdej strefy odrębnie także ustalane są limity dopuszczalnej pomocy, tj. maksymalna intensywność udzielanej pomocy. Dla zezwoleń udzielonych przed 30 grudnia 2008 r. limity te określone były w rozporządzeniach Rady Ministrów ustanawiających daną specjalną strefę ekonomiczną. Dla zezwoleń udzielanych od 30 grudnia 2008 r. maksymalną intensywność pomocy określa ww. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. Maksymalna wielkość dopuszczalnej pomocy publicznej była i jest zatem uzależniona od miejsca prowadzenia działalności, a zatem także i od tego, na terenie której specjalnej strefy ekonomicznej działalność ta jest prowadzona.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, dla każdej z działalności wydawane jest odrębne zezwolenie na podstawie którego:

przedsiębiorca może prowadzić określoną działalność na terenie tej strefy;
dochody uzyskiwane przez niego z tej ściśle określonej działalności mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym;
ustalony jest limit intensywności pomocy publicznej, tj. np. limit zwolnienia dochodów z opodatkowania dopuszczalny na terenie danego województwa, z którego korzystać może podatnik.

Oznacza to, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przedsiębiorca powinien oceniać dopuszczalny limit korzystania z pomocy publicznej (w tym ze zwolnienia dochodów z opodatkowania) odrębnie w odniesieniu do każdego posiadanego zezwolenia. W takim przypadku nie jest zatem możliwe dyskontowanie pomocy publicznej wynikającej łącznie ze wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i chronologiczne wykorzystywanie limitów wynikających z poszczególnych zezwoleń w odniesieniu do sumy dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W konsekwencji, jeżeli przedsiębiorca będzie prowadzić działalność na terenie strefy, zobowiązany będzie do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 updop, czyli w sposób umożliwiający zapewnienie odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. Prowadzenie jednej bądź kilku ewidencji dla wszystkich posiadanych zezwoleń prowadzić może bowiem w niektórych sytuacjach do innych rezultatów z punktu widzenia ustalania wysokości zobowiązania podatkowego. Przykładowo, jeżeli z jednej działalności zwolnionej prowadzonej na terenie strefy przedsiębiorca wygeneruje stratę, a z działalności prowadzonej na podstawie kolejnego zezwolenia osiągnie dochód, to łączne rozliczenie tych działalności doprowadzi do określenia jednego wyniku, który nie będzie bądź będzie w mniejszym zakresie konsumował dostępną pulę pomocy.

Ewidencja taka powinna pozwolić tym samym wyodrębnić wydatki poniesione na nabycie środków trwałych oraz utworzenie nowych miejsc pracy związanych z każdym zezwoleniem. W rezultacie operacja ta umożliwi rozliczenie wszystkich projektów z osobna pod kątem wypełnienia warunków określonych w zezwoleniach oraz ustalenie kosztów inwestycji poniesionych w związku z realizacją projektów dla celów kalkulacji przysługującego przedsiębiorcy limitu pomocy publicznej.

Jednak określenie zasad prowadzenia rachunkowości (w tym wskazanie sposobu ewidencjonowania określonych zdarzeń gospodarczych i stosowania urządzeń księgowych) wykracza poza zakres uprawnień organu podatkowego wynikających z przepisów Rozdziału 1a – „Interpretacje przepisów prawa podatkowego” Ordynacji podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie SSE na podstawie trzech zezwoleń. Zezwolenie I wskazuje 6 października 2015 r. jako datę obowiązywania tego zezwolenia. Zezwolenia II i III zostały wydane bez określenia terminu ważności, dlatego też obowiązują do końca czasu, na który została ustanowiona SSE, czyli do 2026 r.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro przedmiotem zezwolenia jest zawsze jedna inwestycja skonkretyzowana w toku procedury wydawania tego zezwolenia (opisana w dokumentacji aplikacyjnej), zaś dopuszczalna pomoc publiczna powinna być ustalana odrębnie w ramach każdej inwestycji będącej przedmiotem odrębnego zezwolenia, to Spółka zobowiązana będzie do odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do Zezwolenia II i III. Spółka powinna również określać limit dopuszczalnej pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) w odniesieniu do każdej z działalności prowadzonej na terenie strefy, na którą uzyskała stosowne zezwolenie, z uwzględnieniem maksymalnej intensywności dopuszczalnej pomocy publicznej obowiązującej w województwie, na obszarze którego położona jest strefa, a nie łącznie dla sumy dochodów uzyskanych z każdej działalności prowadzonej na terenie strefy w granicach limitów wynikających z Zezwoleń II i III.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy zaznaczyć, że Spółka wskazała interpretacje podatkowe odmiennie odnoszące się do tego samego zagadnienia prawnego. Nie oznacza to, że Organ nie dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniającą w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin