INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010r. (data wpływu do tut. organu 2 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy transakcje sprzedaży nieruchomości mogą być uznane za sporadyczne w trybie art. 90 ust. 6 ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy transakcje sprzedaży nieruchomości mogą być uznane za sporadyczne w trybie art. 90 ust. 6 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w 2009r. sprzedała dwie nieruchomości ze stawką podatku VAT zwolnioną jako towar używany. Głównym przedmiotem działalności spółki jest obrót nieruchomościami oraz świadczenie usług najmu.

Pierwsza nieruchomość zakupiona została w 2004r., wprowadzona została do ewidencji środków trwałych w pozycjach budynku i gruntu. Budynek był amortyzowany podatkowo przez okres 6 lat i w tym okresie wykorzystywany na cel prowadzonej działalności gospodarczej - były w nim świadczone usługi najmu dla dwóch podmiotów gospodarczych. Spółka uzyskiwała z tego tytułu opodatkowany podatkiem VAT przychód. Druga nieruchomość zakupiona została w 2001r. jako grunt rolny i była dzierżawiona innym osobom fizycznym dla celów działalności opodatkowanej później działalności rolniczej ze stawką zwolnioną. Dodatkowo decyzja o sprzedaży tych wykorzystywanych na cel prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości miała charakter incydentalny i związana była z zamiarem zmierzającym do likwidacji działalności spółki.

Głównym przedmiotem działalności jest zakup nieruchomości, ewentualne uzyskanie pozwolenia na budowę i sprzedaż dla finalnego odbiorcy. Taki proces trwa od jednego do sześciu miesięcy i wiąże się z zakupem nieruchomości dla klienta i najczęściej w oparciu o zawartą wcześniej umowę przedwstępną. Opisane sprzedaże miały zupełnie inny charakter i związane były ze sprzedażą majątku spółki wykorzystywanego dla celów działalności.

Spółka przy wyliczeniu proporcji sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem ten obrót zgodnie z art. 90 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ten obrót wyłączyła z obrotu określającego proporcję za rok 2009.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy te transakcje mogą być uznane za sporadyczne w trybie art. 90 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku sprzedaż ma charakter incydentalny i obrót również powinien być wyłączony z obrotu określającego proporcję sprzedaży za rok 2009 w trybie art. 90 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Podatnik ma prawo do określenia części podatku podlegającej odliczeniu przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży jedynie w ściśle określonych przypadkach.

Dla możliwości skorzystania z tej formy określenia podatku podlegającego odliczeniu konieczne jest jednoczesne spełnienie dwóch przesłanek:

1. zaistnienia u podatnika zakupów związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i nieopodatkowaną (tj. zwolnioną od podatku);
2. niemożności wyodrębnienia kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów sprzedaży.
   
   

W przypadku gdy spełniona jest tylko pierwsza z tych przesłanek, lecz w konkretnej sytuacji możliwe jest wyodrębnienie kwot podatku (określenie, jaka część podatku naliczonego związana jest ze sprzedażą opodatkowaną, a jaka część - ze sprzedażą nieopodatkowaną), podatnikowi nie przysługuje prawo do oznaczenia części podatku podlegającemu odliczeniu za pomocą proporcji opartej na strukturze sprzedaży. Powinien on dokonać odliczeń wyodrębnionych kwot podatku. Należy zgodzić się z nadal aktualnym poglądem wyrażonym w wyroku NSA z dnia 26 kwietnia 2000 r. (I SA/Ka 1850/98, LEX nr 42394), że: "Niemożność wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną z podatku musi przy tym mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej". Pogląd ten jest podtrzymywany w orzecznictwie dotyczącym przepisów obecnej ustawy - zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2007 r. (III SA/Wa 1149/06, LEX nr 329011). Zatem jeśli nawet podatnikowi byłoby wygodniej posługiwać się odliczeniami częściowymi, to zawsze powinien przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku.

Art. 90 ust. 3 ww. ustawy o VAT stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 cytowanej ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „sporadycznie”. Z definicji słownikowych wynika, iż sporadyczny to: „zjawiający się, występujący od czasu do czasu, nieregularnie, przypadkowy”.

Transakcje sporadyczne zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki.

Spółka w 2009r. sprzedała dwie nieruchomości ze stawką podatku VAT zwolnioną jako towar używany. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest obrót nieruchomościami oraz świadczenie usług najmu.

Pierwsza nieruchomość zakupiona została w 2004r., wprowadzona została do ewidencji środków trwałych w pozycjach budynku i gruntu. Budynek był amortyzowany podatkowo przez okres 6 lat i w tym okresie wykorzystywany na cel prowadzonej działalności gospodarczej - były w nim świadczone usługi najmu dla dwóch podmiotów gospodarczych. Spółka uzyskiwała z tego tytułu opodatkowany podatkiem VAT przychód. Druga nieruchomość zakupiona została w 2001r. jako grunt rolny i była dzierżawiona innym osobom fizycznym dla celów działalności opodatkowanej później działalności rolniczej ze stawką zwolnioną. Dodatkowo decyzja o sprzedaży tych wykorzystywanych na cel prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości miała charakter incydentalny i związana była z zamiarem zmierzającym do likwidacji działalności spółki.

Głównym przedmiotem działalności jest zakup nieruchomości, ewentualne uzyskanie pozwolenia na budowę i sprzedaż dla finalnego odbiorcy. Taki proces trwa od jednego do sześciu miesięcy i wiąże się z zakupem nieruchomości dla klienta i najczęściej w oparciu o zawartą wcześniej umowę przedwstępną. Opisane sprzedaże miały zupełnie inny charakter i związane były ze sprzedażą majątku spółki wykorzystywanego dla celów działalności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wskazany powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż skoro za sporadyczne należy uznać te transakcje, które nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego elementu działalności, a zatem nie są związane z działalnością podatnika, a z okoliczności sprawy wynika, iż głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zakup nieruchomości oraz świadczenie usług najmu, zatem sprzedaży nieruchomości, o których mowa we wniosku nie można uznać za transakcję dokonywaną sporadycznie w znaczeniu przepisu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. Jeżeli bowiem działalność gospodarcza polegająca na zakupie i sprzedaży nieruchomości stanowi stały element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za sporadyczne.

W konsekwencji powyższego obrotu z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości nie można nie uwzględniać w obrocie, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, biorąc za podstawę prawną przepis art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. Nie mniej jednak, co wynika z interpretacji indywidualnej z dnia 26 maja 2010r. znak: IBPP2/443-198/10/ICz ww. obrót z tyt. sprzedaży przedmiotowych nieruchomości nie będzie podlegał uwzględnieniu w obrocie wskazanym w art. 90 ust. 3 z uwagi na przepis art. 90 ust. 5 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż transakcje zbycia ww. nieruchomości ma charakter incydentalny i obrót również powinien być wyłączony z obrotu określającego proporcję sprzedaży za rok 2009 w trybie art. 90 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r., należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że zagadnienie objęte pytaniem Wnioskodawcy Nr 1, będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Należy jednak zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii prawidłowości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia z podatku do dostawy ww. nieruchomości, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 35-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.