INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko pani „X” przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009r. (data wpływu 19 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie adresu jaki należy wskazywać na fakturze VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 15 października 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie adresu jaki należy wskazywać na fakturze VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 1 czerwca 2009r. jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „XYZ w A. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej adres zamieszkania Wnioskodawcy mieści się w A. przy ul. B., natomiast adres zakładu głównego mieści się w A. przy ul. C. Działalność Wnioskodawcy jest faktycznie wykonywana pod adresem zakładu głównego czyli przy ul. C. w A., gdzie mieści się biuro Wnioskodawcy. Pod adresem zamieszkania Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki adres Wnioskodawca powinien wskazywać na fakturze VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy na fakturze VAT powinien być wskazany adres faktycznego wykonywania działalności tj. ul. C. w A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 5 ust. 5 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określa wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych.

Na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 202, poz. 1959 ze zm.), określony został wzór formularza zgłoszenia identyfikacyjnego osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie działalność gospodarczą (NIP-1), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Podatnik w części C.4. zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-1, w poz. 96 podaje nazwę pełną jako firmę przedsiębiorcy, a w poz. 97 nazwę skróconą.

Stosownie natomiast do postanowień art. 96 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (…).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną w części B.1. tego zgłoszenia określającej Dane identyfikacyjne, w poz. 11 należy podać nazwisko, pierwsze imię, drugie imię podatnika, natomiast w części B.2 tego zgłoszenia należy wskazać adres zamieszkania podatnika.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ww. ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Jak stanowi § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku (…), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:
1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazuje, iż faktura winna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, nie precyzuje jednocześnie o jakie adresy chodzi.

Należy jednak zauważyć, że zasadą jest, aby podatnicy na wystawianych fakturach umieszczali adresy podawane w zgłoszeniu rejestracyjnym dla podatku od towarów i usług.

Z określonego cyt. powyżej rozporządzeniem z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzoru dokumentów (…) wzoru zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R wynika, iż podatnicy będący osobami fizycznymi, określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy niebędący osobami fizycznymi, adres siedziby.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 1 czerwca 2009r. jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „XYZ” w A. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej adres zamieszkania Wnioskodawcy mieści się w A. przy ul. B., natomiast adres zakładu głównego mieści się w A. przy ul. C. Działalność Wnioskodawcy jest faktycznie wykonywana pod adresem zakładu głównego czyli przy ul. C. w A., gdzie mieści się biuro Wnioskodawcy. Pod adresem zamieszkania Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, jako podatnik podatku od towarów i usług, prowadząc działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, winien na fakturach sprzedaży wskazywać adres zamieszkania.

Należy przy tym zauważyć, iż nie można uznać za uchybienie sytuacji, gdy obok adresu zamieszkania (w niniejszej sprawie A., ul. B.), Wnioskodawca na fakturze wskaże dodatkowo adres prowadzenia działalności (A., ul. C.).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznające, że na fakturach VAT winien być wskazany wyłącznie adres faktycznego wykonywania działalności gospodarczej, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W kwestii naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla Wnioskodawcy dla celów podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.