INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25.01.2010 r. (data wpływu 28.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 22.11.2009 r. nastąpił zgon Pana Piotra O prowadzącego działalność handlową. Prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów i był VAT-owcem.

Ww. zdarzenie zostało zgłoszone do Urzędu Skarbowego- drukiem VAT –Z, po wyrejestrowaniu z rejestru ewidencji gospodarczej w gminie.

W dniu 23.11.2009 r. Wnioskodawca (syn zmarłego) zarejestrował działalność gospodarczą na swoje nazwisko, w celu kontynuowania działalności firmy ojca. Nowa firma została zgłoszona do Urzędu Skarbowego wraz z pismem, że Wnioskodawca będzie kontynuował działalność ojca.

Wnioskodawca wskazuje, iż wola spadkobierców została potwierdzona następującymi aktami notarialnymi:

1. Aktem poświadczenia dziedziczenia i protokołem dziedziczenia, każdy z 3 spadkobierców przyjął spadek wprost po ojcu, w wysokości po 1/3 części spadku każde z nich.
2. Pełnomocnictwem udzielonym przez spadkobierców dla Wnioskodawcy w celu prowadzenia wszelkich czynności w ramach działalności gospodarczej (kontynuacja działalności gospodarczej po ojcu).
   
   

Wnioskodawca wskazuje, iż firma prowadzona przez ojca posiadała na koniec listopada (moment śmierci) niewielką stratę z działalności gospodarczej za 2009 r., posiadała również stratę za 2008 r.

Majątkiem firmy były towary handlowe – węgiel, oraz środki trwałe, głównie samochody ciężarowe. Firma Wnioskodawcy przejęła środki trwałe oraz towary, które wykorzystuje w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy istnieje możliwość wpisania „nadwyżki podatku naliczonego nad należnym” z ostatniej deklaracji VAT-7 ojca Wnioskodawcy w pozycję „kwota nadwyżki z poprzedniej deklaracji”, pierwszej deklaracji VAT-7 syna, czyli Wnioskodawcy, kontynuującego działalność ojca...
2. Czy istnieje możliwość uwzględnienia w rozliczeniu za 2009 r. u Wnioskodawcy, straty wygenerowanej przez firmę ojca...
3. Czy istnieje możliwość uwzględnienia w przyszłych i obecnych rozliczeniach podatku dochodowego Wnioskodawcy, kontynuującego działalność ojca, straty za 2008 r. wygenerowanej przez firmę ojca...
4. Czy istnieje możliwość umarzania (amortyzacji) środków trwałych od ich pełnej wartości początkowej, pomimo dziedziczenia po 1/3 dla każdego spadkobiercy.
   
   

Odpowiedź na pytanie czwarte w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie drugie, trzecie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnych interpretacjach indywidualnych.

Zdaniem Wnioskodawcy ma on możliwość umarzania (amortyzacji) środków trwałych od ich pełnej wartości początkowej, pomimo dziedziczenia po 1/3 dla każdego spadkobiercy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi
  
  

Jak wynika z ww. przepisu amortyzacji podlegają środki trwałe stanowiące zarówno własność jak i współwłasność podatnika.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 23.11.2009 r. zarejestrował działalność gospodarczą na swoje nazwisko, w celu kontynuowania działalności zmarłego ojca. Firma Wnioskodawcy przejęła środki trwałe, które wykorzystuje w działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest współwłaścicielem tych środków trwałych w wysokości 1/3 udziału.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż przedmiotowe środki trwałe winny zostać ujęte w ewidencji, w wartości początkowej ustalonej proporcjonalnie do posiadanego udziału w ich własności. A zatem Wnioskodawca nie ma możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ich pełnej wartości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.