INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku - data wpływu 18 sierpnia 2009r., uzupełnionym pismem z dnia 29 października (data wpływu 5 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia w Urzędzie Skarbowym remanentu likwidacyjnego oraz obowiązku skorygowania podatku VAT od zakupionych środków trwałych i obrotowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia w Urzędzie Skarbowym remanentu likwidacyjnego oraz obowiązku skorygowania podatku VAT od zakupionych środków trwałych i obrotowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 października 2009r. (data wpływu 5 listopada 2009r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1994r. prowadzi działalność gospodarczą: do marca b.r. w formie spółki cywilnej dwuosobowej wraz z żoną. Wnioskodawca z żoną jako spółka cywilna był podatnikiem podatku od towarów i usług. Wraz z żoną Wnioskodawca inwestował w rozwój firmy tzn. zakupił działkę, rozbudował istniejący na niej budynek gospodarczy, zakupił maszyny i urządzenia produkcyjne.

Wraz z żoną zatrudniał pięć osób i nie zamierzał tej działalności likwidować. Jednak z powodu nagłej śmierci żony w dniu 17 marca 2009r., spółka cywilna przestała istnieć. Po śmierci żony Wnioskodawca kontynuuje działalność gospodarczą jako osoba fizyczna – posiada ten sam wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zatrudnia wszystkich pracowników spółki, wykonuje nadal te same czynności opodatkowane, od których wykorzystuje cały majątek spółki, który był jednocześnie wspólnym majątkiem Wnioskodawcy i jego żony.

Pismem z dnia 29 października 2009r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż od zakupionych środków trwałych odliczał naliczony podatek VAT, w przypadku zakupu od podatnika VAT. Wnioskodawca dokonywał także zakupu środków trwałych od przedsiębiorców niebędących podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako były wspólnik, Wnioskodawca musi złożyć w Urzędzie Skarbowym remanent likwidacyjny, skorygować VAT od zakupionych środków trwałych i obrotowych oraz zapłacić podatek od towarów i usług...

Zauważa się, iż Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 29 października 2009r. do wniosku ORD-IN sprecyzował pytanie i w tej właśnie formie zostało przywołane powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji, nie było likwidacji działalności gospodarczej. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzenia podatku VAT od remanentu likwidacyjnego spółki, gdyż cały majątek zarówno trwały, jak i obrotowy wykorzystywany jest nadal na potrzeby tej samej działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Podatnikami są zatem m.in. spółki cywilne. Podstawy prawne funkcjonowania spółki cywilnej określają przepisy art. 860-875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Na gruncie prawa cywilnego spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej, zaś podmiotami praw i obowiązków są wspólnicy. Rozwiązanie spółki cywilnej może nastąpić na dwa sposoby:

• poprzez podjęcie przez wspólników decyzji o zaprzestaniu prowadzenia działalności,
• z mocy prawa.
  
  

Rozwiązanie spółki cywilnej z mocy prawa następuje w przypadkach, gdy na skutek wystąpienia wspólnika (śmierć wspólnika) spółki cywilnej pozostaje tylko jeden członek. Po śmierci wspólnika dwuosobowej spółki cywilnej spółka trwa nadal, jeżeli w umowie spółki zostało zastrzeżone, że spadkobiercy wspólnika wejdą do spółki na jego miejsce. W takim wypadku powinni oni wskazać spółce jedną osobę, która będzie wykonywała ich prawa (zgodnie z art. 872 ustawy Kodeks cywilny). Zatem dwuosobowa spółka cywilna, po śmierci wspólnika, ulega rozwiązaniu z mocy prawa, jeżeli w umowie spółki brak jest wyżej wskazanego zastrzeżenia. Rozwiązanie dwuosobowej spółki cywilnej w wyniku śmierci wspólnika prowadzi do ustania bytu prawno-podatkowego, którym jest spółka cywilna i zmianie ulegnie forma organizacyjno-prawna prowadzonej działalności. W konsekwencji nastąpi zmiana podmiotu podatkowego w podatku od towarów i usług.

Regulacje ustawy o VAT, nie precyzują wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku VAT, jednakże śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji wspólnik spółki cywilnej zobowiązany będzie do wypełnienia wszystkich obowiązków, jakie nakłada na niego ustawa o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej nie mającej osobowości prawnej.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy o VAT, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 6 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy o VAT, jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10.

Należy zauważyć, że pojęcie towaru dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług zostało jednoznacznie zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy.

Zatem towary, w rozumieniu ww. art. 2 ust. 6 ustawy o VAT, podzielono na takie, które zostały wytworzone przez podatnika oraz takie, które zostały przez niego nabyte. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku likwidacji działalności spółki cywilnej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ze stanu faktycznego wynika, że do marca 2009r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą wraz z żoną w formie spółki cywilnej. Spółka ta była podatnikiem podatku od towarów i usług. W trakcie trwania spółki dokonano zakupu działki, rozbudowano istniejący na niej budynek gospodarczy, zakupiono maszyny i urządzenia produkcyjne.

W dniu 17 marca 2009r. zmarła żona Wnioskodawcy-wspólniczka dwuosobowej spółki cywilnej. W tym dniu spółka cywilna przestała istnieć. Obecnie Wnioskodawca kontynuuje działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, jest podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje te same czynności opodatkowane wykorzystując cały majątek byłej spółki, zatrudniając wszystkich pracowników.

Wobec powyższego w dniu 17 marca 2009r. ustał byt prawno-podatkowy spółki cywilnej. Zatem na Wnioskodawcy, ciąży obowiązek sporządzenia na dzień rozwiązania spółki spisu z natury tych towarów (środków trwałych i obrotowych), w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca jest obowiązany załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Jednakże nadmienia się, iż zgodnie z art. 14 ust. 7 ustawy o VAT, dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury.

Odnośnie kwestii obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od zakupionych środków trwałych należy stwierdzić:

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W myśl art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o VAT – nie nastąpi bowiem zmiana prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podarku naliczonego od tych towarów.

Odnośnie natomiast poniesionych nakładów związanych z rozbudową budynku gospodarczego należy stwierdzić:

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż Spółka cywilna, będąca podatnikiem podatku od towarów i usług ponosiła wydatki na rozbudowę budynku gospodarczego.

Wymaga więc wyjaśnienia, iż nakłady ponoszone na rozbudowę budynku gospodarczego należy traktować na gruncie przepisów art. 91 ustawy o VAT jako zakup odrębnego środka trwałego.

Z chwilą zakończenia działalności gospodarczej, (Spółka cywilna nie będzie już bowiem wykonywać działalności opodatkowanej), nastąpi zmiana przeznaczenia tych nakładów ze związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych na związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, w związku z powyższym, nastąpi zmiana prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. wydatków.

O ile zatem Spółka cywilna dokonywała odliczeń kwot podatku naliczonego wynikających z faktur dokumentujących wydatki związane z ww. modernizacją budynku gospodarczego, powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego.

Wobec powyższego stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma, co do zasady, obowiązek dokonania korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego od poniesionych nakładów przeznaczonych na rozbudowę budynku gospodarczego, zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 91 ust. 1-6 ustawy o VAT.

Przy ocenie zasadności korekty należy mieć także na uwadze regulacje zawarte w art. 163 ust. 2 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu korekta kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, za rok 2004 dotyczy okresu od dnia 1 maja do końca roku podatkowego. Do obliczenia proporcji przyjmuje się obroty osiągnięte w tym okresie. Obliczoną za ten okres proporcję stosuje się przy wyliczeniu kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art. 90 w trakcie 2005r. W stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed dniem 1 maja 2004r. stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.