INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009r. (data wpływu 13 października 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 grudnia 2009r. (data wpływu 23 grudnia 2009r.) oraz z dnia 20 stycznia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie podstawy opodatkowania odszkodowania zapłaconego przez Wnioskodawcę tytułem przeniesienia własności nieruchomości wynikającej z decyzji administracyjnej o ustaleniu lokalizacji autostrady płatnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie podstawy opodatkowania odszkodowania zapłaconego przez Wnioskodawcę tytułem przeniesienia własności nieruchomości wynikającej z decyzji administracyjnej o ustaleniu lokalizacji autostrady płatnej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 grudnia 2009r. (data wpływu 23 grudnia 2009r.) będącym odpowiedzią na pisemne wezwanie tut. organu z dnia 15 grudnia 2009r. nr IBPP1/443-1038/09/AW oraz pismem z dnia 20 stycznia 2010r. będącym odpowiedzią na telefoniczne wezwanie tut organu z dnia 20 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wojewoda, decyzją z dnia 17 czerwca 2009r. na podstawie art. 14 i art. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.) w związku z art. 6 ustawy z dnia 25 lipca 2008r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 154, poz. 958), art. 104 i art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego – po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 grudnia 2006r. złożonego przez Dyrektora Oddziału GDDKiA, ustalił dla Gminy odszkodowanie za nieruchomości stanowiące własność Gminy, które z dniem 30 listopada 2005r. z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa. Przedmiotowe nieruchomości zostały objęte decyzją Wojewody z dnia 27 września 2005r. o ustaleniu lokalizacji autostrady płatnej, która stała się ostateczna w dniu 30 listopada 2005r.

Wysokość odszkodowania za przedmiotowe nieruchomości została ustalona na kwotę X zł.

Dnia 5 sierpnia 2009r. Urząd Miasta wystawił fakturę VAT na kwotę Y zł, która stanowi kwotę odszkodowania ustaloną przez Wojewodę powiększoną o wartość podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że GDDKiA jako jednostka sektora finansów publicznych nie może dokonywać wydatków ponad kwotę wynikającą z decyzji o ustaleniu odszkodowania.

W piśmie z dnia 21 grudnia 2009r. podano ponadto, że Wnioskodawca wypłacił Gminie odszkodowanie w wysokości X zł na podstawie ostatecznej decyzji Wojewody z dnia 17 czerwca 2009r.

Dnia 5 sierpnia 2009r. Urząd Miasta wystawił fakturę VAT na rzecz Wnioskodawcy na kwotę Y zł oraz wezwał Wnioskodawcę do zapłaty różnicy. Wnioskodawca wskazuje także, że wypłacone Gminie odszkodowanie jest jedynym wynagrodzeniem należnym Gminie z tytułu przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 20 stycznia 2010r.):

Jaka jest w przedmiotowej sprawie podstawa opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie w wysokości X zł stanowi kwotę „brutto”, a zatem zawiera już w sobie podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Odszkodowanie jest jedynym wynagrodzeniem z tytułu przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, a zatem w świetle przytoczonego powyżej art. 29 ust. 1 stanowi ono kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy). Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei w myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto, zgodnie z treścią art. 29 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, decyzją z dnia 17 czerwca 2009r., Wojewoda ustalił dla Gminy odszkodowanie za nieruchomości stanowiące własność Gminy, które z dniem 30 listopada 2005r. z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa. Przedmiotowe nieruchomości zostały objęte decyzją Wojewody z dnia 27 września 2005r. o ustaleniu lokalizacji autostrady płatnej, która stała się ostateczna w dniu 30 listopada 2005r.

Wysokość odszkodowania za przedmiotowe nieruchomości została ustalona na kwotę X zł.

Dnia 5 sierpnia 2009r. Urząd Miasta wystawił fakturę VAT na kwotę Y zł, która stanowi kwotę odszkodowania ustaloną przez Wojewodę powiększoną o wartość podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że GDDKiA jako jednostka sektora finansów publicznych nie może dokonywać wydatków ponad kwotę wynikającą z decyzji o ustaleniu odszkodowania

Wnioskodawca wypłacił Gminie odszkodowanie w wysokości X zł na podstawie ostatecznej decyzji Wojewody z dnia 17 czerwca 2009r.

Dnia 5 sierpnia 2009r. Urząd Miasta wystawił fakturę VAT na rzecz Wnioskodawcy na kwotę Y zł oraz wezwał Wnioskodawcę do zapłaty różnicy. Wnioskodawca wskazał także, że wypłacone Gminie odszkodowanie jest jedynym wynagrodzeniem należnym Gminie z tytułu przeniesienia własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

W przedmiotowej sytuacji, opodatkowaniu podlega przeniesienie własności nieruchomości gruntowej na rzecz Wnioskodawcy w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy). Odszkodowanie to pełni funkcję wynagrodzenia z tytułu dostawy towaru, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

W konsekwencji powyższego, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, natomiast kwota odszkodowania, jeżeli jest jedynym wynagrodzeniem należnym Gminie z tytułu dostawy nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, stanowi – w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT – kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług (o ile taki podatek od danej transakcji jest należny). Podstawą opodatkowania jest zatem kwota odszkodowania pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednakże należy podkreślić, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że zgodnie z odpowiednimi dokumentami i przepisami innych gałęzi prawa, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, kwota odszkodowania jest jedyną kwotą należną Gminie za wywłaszczoną nieruchomość i z żadnych dokumentów ani przepisów nie wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki.

Trzeba mieć bowiem na uwadze, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi w ustawie np. w art. 32 ustawy o VAT) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wysokości wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług.

Ponadto przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia stwierdzenia czy transakcja dostawy nieruchomości ze strony Gminy jest transakcją, od której należny jest podatek VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności, gdyby z dokumentacji dotyczącej wywłaszczenia i wypłaty odszkodowania oraz przepisów pozapodatkowych dotyczących tych kwestii wynikało, że wskazana kwota odszkodowania jest kwotą, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie wywołuje żadnych skutków podatkowoprawnych dla drugiej strony przedstawionej transakcji, tj. Gminy, która jeśli jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji winna wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.