INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.11.2009 r. (data wpływu 16.11.2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów spółki cypryjskiej z tytułu udziału w zyskach polskiej spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów spółki cypryjskiej z tytułu udziału w zyskach polskiej spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - spółka prawa cypryjskiego podlegająca na Cyprze nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (spółka cypryjska) - planuje wraz z polskimi wspólnikami utworzenie na terytorium Polski spółki osobowej (spółka, spółka polska).

Spółka polska będzie miała formę spółki komandytowej (Sp.k.) bądź komandytowo-akcyjnej (S). Spółka ta będzie prowadziła inwestycję w postaci budowy budynku biurowego na posiadanych przez siebie gruntach. Po ukończeniu tej inwestycji spółka planuje prowadzić działalność polegającą na wynajmowaniu powierzchni biurowych w tymże budynku oraz sprzedaży samodzielnych lokali.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu udziału w zyskach polskiej spółki, funkcjonującej jako spółka komandytowa, będą podlegały w Polsce opodatkowaniu ...
2. Czy kwalifikacja podatkowa ww. przychodów będzie inna w przypadku gdy polska spółka będzie miała formę spółki komandytowo-akcyjnej ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, na powyższe pytania udzielić należy odpowiedzi negatywnej. Innymi słowy, generowane przez polską spółkę osobową przychody (niezależnie, czy będzie do Sp.k. czy też S.), w części przypadającej spółce cypryjskiej nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podmioty zagraniczne nie posiadające na terytorium polski siedziby podlegają w Polsce jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza, iż opodatkowaniem obejmuje się jedynie dochody osiągnięte w Polsce. Zasadę tę należy jednak rozpatrywać przez pryzmat postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 7 polsko-cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (umowa), zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Należy zatem ustalić, czy sam fakt bycia wspólnikiem spółki polskiej oraz uzyskiwanie z tego tytułu określonych przychodów może decydować o tym, że spółka polska będzie uważana za polski zakład Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 5 umowy, pojęcie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie bądź częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Definicja ta wskazuje na więź jaka musi istnieć pomiędzy „centralą” a placówką działającą w Polsce, by placówkę tę można było uznać za zakład „centrali”. Poza istnieniem miejsca, w którym prowadzona jest działalność i stałego charakteru takiej placówki, spełniony musi być warunek wykonywania za pośrednictwem tejże placówki działalności gospodarczej przedsiębiorstwa. Trzeba też podkreślić, iż zaistnienie zakładu może mieć miejsce w przypadku faktycznego, aktywnego działania podmiotu zagranicznego na terenie Polski - w przeciwnym wypadku, dopełnienie definicji mówiące o wymogu stałego działania nie miałoby uzasadnienia. Mogąca skutkować powstaniem zakładu aktywność podmiotu zagranicznego powinna więc przejawiać się w podejmowaniu faktycznych i prawnych działań zmierzających do generowania przychodów dla spółki cypryjskiej, na przykład poprzez: prowadzenie działań marketingowych, poszukiwanie klientów, negocjacje z klientami, zawieranie umów z klientami. Tego rodzaju działania nie będą miały miejsca w omawianej sytuacji - zarówno faktyczne jak i formalne (prawne) działania podejmowane będą bowiem wyłącznie przez polską spółkę osobową która, co istotne, działać będzie wyłącznie we własnym imieniu - będzie podmiotem praw i obowiązków w ramach procesu inwestycyjnego i późniejszej działalności operacyjnej. Wnioskodawca nie będzie natomiast prowadził jakichkolwiek działań faktycznych, ani prawnych w związku z prowadzeniem działalności deweloperskiej w Polsce - działalność ta leżeć będzie wyłącznie po stronie odrębnego podmiotu - spółki polskiej. Jedynym łącznikiem pomiędzy spółką cypryjską a polskim reżimem prawnym (podatkowym) będzie fakt, iż spółka polska (spółka operacyjna) nie jest podmiotem podlegającym opodatkowaniu, a generowane przez nią (w ramach jej działalności operacyjnej) przychody i koszty identyfikowane są po stronie jej wspólników (w tym po stronie Wnioskodawcy). Fakt ten nie może jednak automatycznie rozstrzygać o tym, iż przychody te są opodatkowane w Polsce, albowiem, jak wyżej wskazano, o miejscu opodatkowania przychodów rozstrzygają ostatecznie przepisy umowy, w szczególności istnienie, bądź nie istnienie w Polsce zakładu spółki cypryjskiej. Jednocześnie trzeba podkreślić, iż sam fakt osiągania przychodów z tytułu udziału w zysku spółki osobowej nie może stanowić o zaistnieniu zakładu Wnioskodawcy w Polsce.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na brzmienie ust. 7 art. 5 umowy w myśl którego fakt, że spółka mająca siedzibę w umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę która ma siedzibę w drugim umawiającym się państwie albo która prowadzi działalność w tym drugim państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób) nie wystarcza aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki. Spółka zależna będzie bowiem stanowić zakład spółki dominującej jedynie w sytuacji, gdy ta za jej pośrednictwem będzie prowadziła działalność operacyjną w Polsce. Jak podkreśla J. Banach „w takim przypadku zakład spółki dominującej jest ustalany w oparciu o zasady dotyczące zależnego agenta. Spółka zależna musi więc posiadać pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu spółki dominującej i stale te pełnomocnictwa wykonywać.” Tylko w takiej sytuacji działalność spółki zależnej może być uznana za działanie w formie zakładu spółki dominującej i tylko w takim zakresie w jakim spółka zależna faktycznie wykonuje czynności na rzecz spółki dominującej. Jeżeli zatem spółka cypryjska jako komandytariusz (w przypadku Sp.k.) bądź akcjonariusz(w przypadku S.) ma na działania spółki polskiej wpływ mniejszy niż gdyby w odniesieniu do spółki polskiej była spółką dominującą, to uznać należy, iż tym bardziej w relacji spółka osobowa - jej wspólnik zastosowanie znajdzie przywołana wyżej zasada, zwłaszcza że w omawianej sytuacji w żadnym wypadku nie można stwierdzić, iż spółka polska działać będzie w imieniu spółki cypryjskiej - a jak można wywodzić z przywołanego wyżej art. 5 ust. 7 umowy, sam fakt posiadania statusu wspólnika, czy akcjonariusza spółki polskiej nie jest przesłanką wystarczającą do uznania, iż spółka ta stanowi zakład Wnioskodawcy - aby do zaistnienia takiego zakładu doszło, konieczne byłoby jeszcze faktycznie prowadzenie działalności gospodarczej (działalności operacyjnej) przez spółkę cypryjską w Polsce za pomocą spółki polskiej działającej w roli zależnego agenta, a więc w oparciu o pełnomocnictwo do działania w imieniu spółki cypryjskiej. Biorąc pod uwagę fakt, iż spółki osobowe wyposażone są w przymiot ułomnej osobowości prawnej (mogą m.in. nabywać prawa i zaciągać zobowiązania), oczywistym jest, iż taka sytuacja nie będzie miała miejsca - spółka polska prowadzić będzie działalność operacyjną wyłącznie we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca podkreślił fakt, iż przepisy prawa handlowego jak również podatkowego wskazują iż komandytariusz Sp.k. oraz akcjonariusz S. nie są podmiotami faktycznie prowadzącymi przedsiębiorstwo spółki, a co za tym idzie nie można uznać ich w przeciwieństwie do komplementariuszy za podmioty aktywnie prowadzące działalność spółki. Uczestnictwo akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej ma charakter zbliżony w swojej naturze do innych inwestycji kapitałowych takich jak lokaty bankowe, lokaty w fundusze inwestycyjne, akcje lub inne papiery wartościowe. Wnioskodawca wskazał również, że na gruncie przepisów prawa handlowego istnieje rozdział pomiędzy funkcjami i obowiązkami jakie spoczywają na wspólnikach spółki jawnej, partnerskiej oraz komplementariuszach spółek komandytowej i komandytowo-akcyjnej, a tymi, które odnoszą się do komandytariuszy, czy wreszcie akcjonariuszy spółki komandytowo-akcyjnej. W spółce komandytowo-akcyjnej jedynie komplementariusze mają prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki co wynika z art. 140 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Akcjonariusz nie jest również podmiotem, który reprezentuje spółkę na zewnątrz. Fakt iż komandytariusz bądź akcjonariusz nie bierze aktywnie udziału w prowadzeniu spraw spółki decyduje zdaniem Wnioskodawcy o tym że nie jest on na tyle ściśle powiązany ze spółką by można było powiedzieć iż jest ona zakładem jego przedsiębiorstwa. Pomiędzy przedsiębiorstwem, a zakładem musi bowiem istnieć pewna szczególna więź. Wszak zakład ma prowadzić w określonym zakresie działalność przedsiębiorstwa. Trudno jest dopatrzyć się takiej właśnie więzi pomiędzy pasywnym uczestnikiem spółki komandytowej a działalnością prowadzoną przez tą spółkę. Powyższe wydaje się być aktualne zwłaszcza w sytuacji gdy spółka cypryjska będzie akcjonariuszem. Spółka wskazała, że prawa komandytariusza czy odpowiednio akcjonariusza związane z prowadzeniem bieżących spraw spółki i jej reprezentacji oraz jego faktyczny wpływ na jej działalność są tak nieznaczne, że nie może być mowy o tym, że poprzez pełnienie funkcji komandytariusza spółki komandytowej, czy akcjonariusza spółki komandytowo akcyjnej dochodzi do prowadzenia działalności przez wnioskodawcę w formie spółki osobowej. O pasywnym charakterze udziału akcjonariusza S. świadczy także okoliczność, iż akcje spółki komandytowo-akcyjnej, jako papiery wartościowe, mogą być przedmiotem swobodnego obrotu na rynku, w konsekwencji czego struktura akcjonariuszy ma charakter płynny.

Podsumowując swoje stanowisko Wnioskodawca uznał za celowe odwołanie się również do art. 5 ust. 5 umowy zgodnie z którym nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada w Polsce zakład tylko z tego powodu, że wykonuje ono działalność w Polsce przez maklera, komisanta albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, jeżeli te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Spółka polska niewątpliwie nie może być uznana za maklera, czy niezależnego przedstawiciela, jednak i w tym przypadku można doszukać się pewnej analogii do przedmiotowego stanu faktycznego. Funkcjonująca w Polsce, działająca we własnym imieniu i na własny rachunek spółka osobowa prowadzić będzie działalność gospodarczą wedle własnego uznania (tzn. bez wpływu na tę działalności ze strony Wnioskodawcy). Działalność spółki polskiej nie będzie w żaden sposób uzależniona od działalności spółki cypryjskiej. Nie można zatem uznać, iż działalność spółki polskiej jest częścią działalności jej wspólnika, który przecież prowadzi całkowicie odrębne przedsiębiorstwo. Takie rozumienie sytuacji potwierdza, że nie można uznać spółki polskiej za zakład spółki cypryjskiej w rozumieniu art. 4 umowy.

Mając na uwadze powyższe wnioskodawca zajął stanowisko, iż spółka cypryjska przez sam fakt bycia wspólnikiem spółki osobowej (zwłaszcza przy uwzględnieniu wariantu, w którym będzie ona akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej) nie będzie posiadać w Polsce zakładu, a co za tym idzie, dochody uzyskane z tytułu uczestnictwa w tejże spółce będą podlegały opodatkowaniu, zgodnie z art. 7 umowy, jako dochody przedsiębiorstwa według zasad obowiązujących w prawie cypryjskim.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – dalej także „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Istotą ograniczonego obowiązku podatkowego jest więc to, że podmioty objęte takim obowiązkiem, mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. W tym przypadku obowiązek podatkowy modyfikowany jest przez postanowienia odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisanego w przedmiotowym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – spółka będąca cypryjskim rezydentem podatkowym - zamierza zostać wspólnikiem polskiej spółki osobowej (komandytowej lub komandytowo-akcyjnej) prowadzącej działalność inwestycyjną, a następnie operacyjną w zakresie wynajmu powierzchni biurowych oraz sprzedaży samodzielnych lokali.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej Ksh) spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Natomiast stosownie do treści art. 125 Ksh spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Zatem spółki komandytowa i komandytowo-akcyjna są zaliczane do spółek osobowych.

Zgodnie z art. 8 § 1 Ksh spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiada osobowości prawnej.

W myśl art. 5 ust. 1 updop przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Przy czym ww. zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (na mocy art. 5 ust. 2 updop). Zatem należy stwierdzić, iż spółki osobowe (w tym komandytowe i komandytowo-akcyjne) są traktowane przez polskiego Prawodawcę w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych transparentnie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 4 czerwca 1992 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 117 poz. 523, dalej: umowa) dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego, w tym dochód z eksploatacji gospodarstwa rolnego lub leśnego, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Postanowienia tego przepisu stosuje się do dochodu uzyskiwanego z bezpośredniego użytkowania, najmu lub każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego (na mocy ust. 3 art. 6 umowy).

Jednocześnie dla potrzeb tej umowy strony postanowiły na mocy art. 6 ust. 2 lit. a) i lit. b) umowy, iż:

• określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie, z zastrzeżeniem postanowień punktów b) i c), przyjmuje się według prawa tego Państwa, w którym nieruchomość jest położona.

• określenie "majątek nieruchomy" obejmuje w każdym przypadku mienie należące do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych.
  
  

Podkreślenia wymaga, iż postanowienia ustępów 1 i 3 art. 6 umowy mają również zastosowanie do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i dochodu z majątku nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu (art. 6 ust. 4 umowy).

Warto przy tym zauważyć, iż w świetle zapisów Komentarza do artykułu 6 Konwencji Modelowej OECD (niewątpliwie determinującej wykładnię zapisów analizowanej umowy) prawo państwa źródła do nałożenia podatku ma pierwszeństwo przed prawem drugiego państwa i znajduje zastosowanie również wtedy, gdy w przypadku przedsiębiorstwa dochód z majątku nieruchomego osiągany jest tylko pośrednio.

Nadto, stosownie do treści art. 13 ust. 1 umowy zyski, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, a położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W konsekwencji należy uznać, iż opodatkowanie dochodów Wnioskodawcy

• z wynajmu powierzchni biurowych determinują zapisy art. 6 umowy,

• ze sprzedaży samodzielnych lokali określają zapisy art. 13 umowy.
  
  

Zatem w opinii tut. Organu podatkowego postanowienia art. 7 w zw. z art. 5 umowy nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Konstrukcja zastosowana przez strony umowy wskazuje jednoznacznie, iż ich intencją było opodatkowanie zarówno dochodów z najmu, jak i sprzedaży lokali (nieruchomości) w państwie ich położenia (w tym przypadku w Polsce) bez względu na okoliczność, czy dany podmiot posiada w tym państwie zakład, czy też nie.

Przepisy art. 6 i art. 13 zawierają regulacje szczególne (lex specialis) w stosunku do ogólnej zasady odnoszącej się do opodatkowania dochodów (zysków) przedsiębiorstw wyrażonej w art. 7 umowy.

Stosownie bowiem do treści art. 7 ust. 7 umowy jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż dochody Wnioskodawcy z udziału w polskiej spółce komandytowej lub komandytowo-akcyjnej z najmu lub sprzedaży lokali będą opodatkowane w Polsce na zasadach określonych w powołanym wyżej art. 5 updop (a więc co do zasady proporcjonalnie do udziału w dochodzie spółki określonego w umowie spółki) w granicach zakreślonych w art. 3 ust. 2 tej ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania oznaczonego nr 1, zgodnie z którym:

• opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dochody uzyskane z tytułu uczestnictwa w polskiej spółce osobowej będą podlegały opodatkowaniu, zgodnie z art. 7 umowy, jako dochody przedsiębiorstwa według zasad obowiązujących w prawie cypryjskim oraz

• generowane przez polską spółkę osobową przychody (niezależnie, czy będzie do Sp.k. czy też S.), w części przypadającej spółce cypryjskiej nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

– należy uznać za nieprawidłowe.

Ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ani polsko-cypryjska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie różnicują skutków podatkowych dla różnych typów spółek osobowych w zakresie dochodów z najmu, czy też sprzedaży nieruchomości. Nie ma zatem znaczenia (w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego), czy Wnioskodawca zostanie wspólnikiem spółki komandytowej, czy też komandytowo - akcyjnej.

Zatem w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, powołanych przepisów prawa oraz stanowiska organu odnoszącego się do pytania oznaczonego nr 1 - pytanie oznaczone nr 2 należy uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.