INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2009 r. (data wpływu 16 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 listopada 2009 r. (data wpływu 16 listopada 2009 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący rolnikiem indywidualnym wespół z żoną w dniu 18 grudnia 2008 r. nabył działkę rolną o pow. 1 ha znajdującą się w miejscowości X z zamiarem przekształcenia jej na działkę budowlaną i następnie posadowienia na niej domu jednorodzinnego, w którym mógłby zamieszkać wraz z rodziną. Kryzys w branży pieczarkarskiej spowodował, iż Zainteresowany nie uzyskuje dochodów pozwalających mu na pokrycie kosztów budowy domu. Wnioskodawca, chcąc pozyskać środki finansowe, postanowił podjąć próbę podziału nabytej działki na 12 działek o przeznaczeniu budowlano-mieszkaniowym. Jeżeli procedura podziału wymagająca uzyskania decyzji o warunkach zabudowy wypadnie pomyślnie, Zainteresowany zamierza przekształcić działkę rolną na 12 działek o przeznaczeniu budowlano-mieszkaniowym. Jedną z działek Wnioskodawca chce pozostawić w majątku wspólnym, a pozostałe sprzedać i uzyskać tym samym środki finansowe do majątku wspólnego małżonków. Zgromadzenie tych środków pozwoliłoby pokryć koszty budowy domu jednorodzinnego i zaspokoiłoby pozostałe potrzeby rodziny.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Przedmiotowy grunt był przez Zainteresowanego wykorzystywany w działalności rolniczej, a on sam posiada status rolnika ryczałtowego. Wnioskodawca nie udostępniał gruntu innym osobom. Dokonał już wcześniej sprzedaży gruntu rolnego (w ewidencji oznaczonego jako grunt orny i rowy) o pow. 1,53 ha w roku ..., który to grunt odziedziczył po rodzicach. Studium określa przedmiotowy grunt jako rolniczą przestrzeń produkcyjną z możliwością wykorzystania dla rozwoju funkcji pozarolniczych (nie ma planu zagospodarowania przestrzennego dla tego gruntu). Zainteresowany poniósł koszty przygotowania wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i koszty opracowania mapki sytuacyjnej z planem podziału gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży utworzonych w wyniku podziału 11 działek stanowiących majątek wspólny małżonków...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek powstałych na skutek podziału działki stanowiącej majątek wspólny małżonków nie jest działalnością handlową i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zainteresowany jako rolnik indywidualny prowadzi gospodarstwo rolne. Innej działalności nie prowadzi i nie zamierza prowadzić, w tym działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Istotny jest również fakt, iż sprzedaży podlegać będzie nieruchomość znajdująca się już w majątku wspólnym małżonków, która dopiero po pomyślnym podziale będzie mogła znaleźć innych nabywców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, pod pojęciem działalności rolniczej – rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przepisy te wskazują, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy VAT, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem VAT, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, tym bardziej, że rolnik sprzedający grunty nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, działka rolna została nabyta przez Wnioskodawcę i jego żonę, z zamiarem przekształcenia na działkę budowlaną. Przedmiotowy grunt był przez Zainteresowanego wykorzystywany w działalności rolniczej, a on sam posiada status rolnika ryczałtowego. Wnioskodawca nie udostępniał gruntu innym osobom. Dokonał już wcześniej sprzedaży gruntu rolnego (w ewidencji oznaczonego jako grunt orny i rowy) o pow. 1,53 ha w roku ….., który to grunt odziedziczył po rodzicach. Studium określa przedmiotowy grunt jako rolniczą przestrzeń produkcyjną z możliwością wykorzystania dla rozwoju funkcji pozarolniczych (nie ma planu zagospodarowania przestrzennego dla tego gruntu). Zainteresowany poniósł koszty przygotowania wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i koszty opracowania mapki sytuacyjnej z planem podziału gruntu.

Wobec powyższego, planowana sprzedaż 11 działek gruntowych, wykorzystywanych w działalności rolniczej, należy potraktować jako działalność gospodarczą, bowiem będzie to sprzedaż majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Także skala i zakres przedsięwzięcia (zamiar sprzedaży 11 działek) oraz podjęte przez Zainteresowanego działania (koszty przygotowania wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i koszty opracowania mapki sytuacyjnej z planem podziału gruntu), wskazują na zamiar dokonywania sprzedaży w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22% (…). Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Podkreślić ponadto należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Oznacza to, że w przypadku, gdy podatnik dokona sprzedaży takich terenów zobowiązany jest do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczy kwoty 50.000 zł.

Reasumując, planowana sprzedaż działek wydzielonych z gruntu wykorzystywanego w działalności rolniczej, będzie czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług, a zatem Wnioskodawca będzie miał obowiązek naliczenia i odprowadzenia produktu VAT z tytułu ich sprzedaży.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, iż pisemna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez Zainteresowanego, który z tym wnioskiem występuje.

W związku z tym zaznacza się, iż interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawcy nie wywiera skutku prawnego dla jego żony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.