INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu 2 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 17 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Danii. Na terenie Polski posiada obecnie ośrodek interesów osobistych. Ponadto w związku z planowanym na dzień 1 września 2009 r. rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, na terytorium Polski miał będzie miejsce również ośrodek interesów gospodarczych. Wnioskodawca został w Polsce zameldowany na pobyt czasowy na okres 3 miesięcy i zamierza w dalszym ciągu tu zamieszkiwać i wnioskować o przedłużenie zameldowania. Wnioskodawca wystąpił do właściwego miejscowo wojewody o przyznanie prawa pobytu na terytorium Polski w związku z zamiarem prowadzenia tu działalności gospodarczej i konieczności osobistego i ciągłego nadzoru nad ta działalnością w związku z sytuacją osobistą. Wnioskodawca nie uzyskuje dochodów w kraju, którego jest obywatelem (Dania).

Wnioskodawca wykonywał będzie w Polsce działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie dokonanego w dniu 5 sierpnia 2008 r. wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta. Urząd Statystyczny nadał wnioskodawcy REGON.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w jego przypadku zastosowanie znajdzie art. 3 ust. 1a, pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Dla realizacji zasady nieograniczonego obowiązku podatkowego i opodatkowania dochodów osiąganych na terytorium Polski Wnioskodawca zamierza uzyskiwane w Polsce dochody opodatkować na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 do 6 updof. Jednocześnie Wnioskodawca zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, w oparciu o przepis art. 24a ust. 1 updof. Aby prawidłowo ustalić podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca zamierza dochód ustalać na podstawie prowadzonej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 updof.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że uzyskuje również dochody poza terytorium Polski. Źródło przychodów znajduje się na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Z tym państwem Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zwaną metodą „wyłączenia z progresją" cechującą się tym, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce podlegają wyłącznie dochody uzyskane ze źródeł przychodów położonych na terytorium kraju. Jednocześnie dla ustalenia stawki podatku, którą następnie stosuje się do opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium kraju, ustala się tzw. efektywną stopę podatkową. Dochodów uzyskanych za granicą nie łączy się z dochodami polskimi. Dochody uzyskane w Polsce opodatkowuje się przy zastosowaniu tak ustalonej stawki podatku. Jednocześnie wskazać należy, że w sprawie zastosowanie znajdzie art. 24, ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Wnioskodawca nie ma zamiaru na terytorium Polski uzyskiwać dochodów z innych źródeł niż działalność gospodarcza, a dla opodatkowania pochodzących z tej działalności dochodów Wnioskodawca wybrał opodatkowanie „podatkiem liniowym".

Zainteresowany wskazuje też, że nie znajdzie w jego przypadku zastosowania Konwencja zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368), gdyż mimo posiadania duńskiego obywatelstwa nie osiąga dochodów ze źródeł położonych w tym państwie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób osoba fizyczna mająca obywatelstwo innego niż Polska kraju członkowskiego Unii Europejskiej (obywatel Królestwa Danii) podlegająca w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i prowadząca działalność gospodarczą w Polsce ma postąpić, aby zgodnie z treścią przepisu art. 27 ust. 8, w związku z dokonanym wyborem sposobu opodatkowania swoich dochodów w oparciu o przepis art. 30c ust.1 updof, prawidłowo sporządzić zeznanie o wysokości uzyskanych dochodów, do którego zastosowanie znajdują przepisy art. 45 ust. 1 i 1 a pkt 2 updof, w tym też w jaki sposób zastosować odpowiednią stawkę podatku dla dochodów uzyskanych poza terytorium kraju, a to w związku z treścią art. 10, art. 12 i art. 43 TWE, oraz w zw. z treścią art. 24 ust. 2 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90)...

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest obywatelem Królestwa Danii. Miejsce zamieszkania, ośrodek interesów osobistych (interesów życiowych) pytającego oraz od dnia 1 września 2009 r. w związku z rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej również ośrodek interesów gospodarczych znajdują się w Polsce. Od dnia 1 maja 2004 r. Rzeczpospolita Polska w związku z wejściem w życie Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską - dalej TWE i Traktatu o Unii Europejskiej – stała się jej państwem członkowskim UE. Zgodnie z treścią art. 87 ust. 1 Konstytucji źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Nadto, jak stanowi norma prawa zawarta w art. 91 ust 1-3 Konstytucji, ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami. Z chwilą ratyfikowania Traktatu dotyczącego przystąpienia Polskiej do Unii Europejskiej, traktaty stanowią nie tylko element krajowego systemu prawa, ale tworzą ramy w jakich należy dokonywać wykładni prawa. Podatnik podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i jednocześnie obywatel innego państwa członkowskiego UE, aby nie doszło do nierównego traktowania musi mieć zagwarantowane te same prawa, w tym prawa podatnika, jak obywatel Polski. Podatnik będący obywatelem Polski i uzyskujący dochody z działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium RP ma możliwość opodatkowania swoich dochodów „podatkiem liniowym", zgodnie z regulacją przepisu art. 30c updof. Te same prawa przysługują każdemu innemu przedsiębiorcy pochodzącemu z innego państwa członkowskiego wykonującemu w tych samych warunkach działalność gospodarczą na terenie Polski.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeśli nie uzyska w Polsce innych dochodów niż z działalności gospodarczej nie będzie zobowiązany do składania zeznania podatkowego, w którym będzie wykazywał dochody uzyskane ze źródeł przychodów leżących na terenie Niemiec, a w zeznaniu podatkowym dotyczącym działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce (PIT-36L- art. 45 ust, 1a pkt 2) wykaże jedynie dochody tutaj uzyskane.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia również fakt, iż nie ma możliwości zastosowania art. 27 ust. 8 updof, w związku z dokonanym wyborem sposobu opodatkowania swoich dochodów w oparciu o przepis art. 30c ust.1 updof. Wnioskodawca wskazuje, że nie tylko interpretacja przepisów krajowych winna być dokonywana w kontekście norm wynikających z przepisów Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, ale że również zasada ta znajdzie swoje zastosowanie w odniesieniu do zawartych i ratyfikowanych umów międzynarodowych, w tym umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wykładnia prawa winna sprzyjać pełnej realizacji zasad prawa wspólnotowego, w szczególności zasady swobody przedsiębiorczości i nie może służyć zniechęcaniu do podejmowania aktywności gospodarczej na terenie innych państw członkowskich. W tym stanie rzeczy skoro nie wystąpią dochody pochodzące ze źródeł położonych w Polsce, które winny zostać wykazane w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, a obejmujące dochody, do których zastosowanie znajdą postanowienia art. 24 ust. 2 ww. umowy z dn. 14 maja 2003 r. zawartej między Polską a RFN w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku i wskazane w pytaniu przepisy prawa krajowego - nie wystąpi obowiązek składania zeznania PIT-36 – art. 45 ust. 1.

Jednocześnie należy podkreślić, iż nie budzi wątpliwości interpretacyjnych Wnioskodawcy konieczność złożenia odrębnego zeznania podatkowego, do którego zastosowanie znajdują właśnie te przepisy, w tym też w jaki sposób należało będzie zastosować odpowiednią stawkę podatku dla dochodów uzyskanych poza terytorium kraju, w przypadku uzyskania na terytorium Polski innych dochodów nie objętych opodatkowaniem na podstawie art. 30c updof. W tym przypadku nie budzi też wątpliwości sposób, w jaki winna zostać w sprawie rozliczenia tych dochodów zastosowana umowa zawarta pomiędzy Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. oraz w jaki sposób zastosowane winny zostać przepisy ustaw krajowych i umów międzynarodowych.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia również fakt, iż z chwilą ratyfikowania Traktatu dotyczącego przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, akt ten stanowi nie tylko element krajowego systemu prawa, ale tworzy ramy w jakich należy dokonywać wykładni prawa. W tym świetle zawarta w art. 7 Konstytucji norma prawna, zgodnie z którą organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa nabiera szerszego kształtu i jednocześnie nakłada na wszystkie organy państwa, w tym organy podatkowe, obowiązek stosowania prawa i dokonywania jego wykładni nie tylko w oparciu o przepisy ustaw krajowych, ale w razie wystąpienia kolizji między normami prawa krajowego i wspólnotowego do pominięcia przepisu wewnętrznego.

W stanowisku wydanym w sprawie prejudycjalnej C-314/08 Filipiak przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu Komisja Europejska przypomniała, że zasada pierwszeństwa czy nadrzędności prawa wspólnotowego zobowiązuje organy administracyjne oraz sądy państwa członkowskiego do niestosowania w konkretnym przypadku normy prawa krajowego, jeżeli pozostaje ona w sprzeczności z normami prawa wspólnotowego (teza 68). Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską - dalej TWE w art. 10 stanowi, iż Państwa Członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty. Ułatwiają one Wspólnocie wypełnianie jej zadań. Powstrzymują się one od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrozić urzeczywistnieniu celów niniejszego Traktatu, z kolei z art. 12 wynika jednoznacznie, że w zakresie zastosowania niniejszego Traktatu i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które on przewiduje, zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową. Jednocześnie art. 43 TWE stanowi, że ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego Państwa Członkowskiego na terytorium innego Państwa Członkowskiego są zakazane.

Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego. Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego kapitału, swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami, a zwłaszcza spółkami w rozumieniu artykułu 48 akapit drugi, na warunkach określonych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego dla własnych obywateli.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy znajduje swoje pełne uzasadnienie. Zatem o ile nie uzyska na terytorium Polski przychodów ze źródeł położonych na jej terytorium innych niż działalność gospodarcza, zdefiniowana w art. 5a pkt 6 lit. a) updof, nie będzie miał obowiązku składania zeznania podatkowego innego niż określone w art. 45 ust. 1a pkt 2 updof, oraz nie będzie składał zeznania podatkowego, w którym będzie zobowiązany do wykazania dochodu uzyskanego na terytorium Niemiec. Nie znajdzie też w tym przypadku zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 27 ust 8 updof, ani objęta regulacją art. 24 ust. 2 pkt 2 polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem poza złożeniem zeznania podatkowego na druku PIT-36L (art. 45 ust. 1a pkt 2 updof.) Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku składania innych zeznań podatkowych i nie będzie zobowiązany uwzględniać dochodów uzyskanych poza Polską ze względu na brak możliwości zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

W myśl art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przypadku, gdy Polska jest stroną umów o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu, umowy takie mają pierwszeństwo w stosowaniu przed zapisami ustawy odnośnie ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U z 2005 r. Nr 12, poz. 90) w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 mogą być opodatkowane w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Republice Federalnej Niemiec. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i który odpowiada tej części dochodu, która została osiągnięta w Republice Federalnej Niemiec.

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

Metoda ta podlega zastosowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce. W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

W myśl art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do brzmienia art. 30 c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d i art. 44 ust. 4, wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z treścią art. 30c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub gdy z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dopuszcza opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w trybie art. 30 c ustawy. Jeżeli dochody te są zwolnione z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 30c ust. 6 ww. ustawy dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30b i 30e.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską: „Państwa Członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty. Ułatwiają one Wspólnocie wypełnianie jej zadań.

Powstrzymują się one od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrozić urzeczywistnieniu celów niniejszego Traktatu”.

Stosownie do treści art. 12 i 43 ww. Traktatu: „W zakresie zastosowania niniejszego Traktatu i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które on przewiduje, zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową. Rada stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251, może przyjąć wszelkie przepisy w celu zakazania takiej dyskryminacji. (…) Ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego państwa członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego państwa członkowskiego. Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego kapitału, swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami, a zwłaszcza spółkami w rozumieniu artykułu 48 akapit drugi, na warunkach określonych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego dla własnych obywateli”.

Z wyrażonej w art. 43 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zasady swobody przedsiębiorczości i zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad prawem krajowym wynika, że:

1. prawo wspólnotowe ma pierwszeństwo przed prawem krajowym państwa członkowskiego,
2. państwa mają obowiązek zapewnić skuteczność prawa wspólnotowego,
3. krajom członkowskim nie wolno jest wprowadzać przepisów prawa krajowego, które byłyby sprzeczne z prawem wspólnotowym,
4. w razie sprzeczności przepisów prawa wspólnotowego i krajowego, zastosowanie mają przepisy prawa wspólnotowego,
5. późniejsze prawo krajowe nie deroguje wcześniejszego prawa wspólnotowego.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zgodnie z treścią art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dochodów w innych źródeł, aniżeli z prowadzenia działalności gospodarczej, opodatkowanych na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów uzyskanych na terenie Republiki Federalnej Niemiec, należy stosownie do art. 27 ust. 8 ww. ustawy do tych dochodów dodać dochody zwolnione z opodatkowania (tj. dochody uzyskane w Niemczech) i od sumy tych dochodów obliczyć podatek według skali podatkowej. Następnie należy ustalić stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów. Ustaloną w ten sposób stopę procentową należy zastosować do dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce - uzyskanych z innych źródeł aniżeli z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanych na podstawie art. 30c ww. ustawy - a więc do sumy ww. dochodów z Polski oraz z Niemiec i ustalić należny podatek. W takim przypadku dochody uzyskane za granicą Wnioskodawca powinien wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36. Dochód z zagranicy, o którym mowa w ww. art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu działalności wykonywanej za granicą lub ze źródeł przychodów położonych za granicą rozliczony w zeznaniu PIT-36, Wnioskodawca powinien wykazać w załączniku do zeznania PIT-36 na formularzu PIT-ZG.

Jednakże, jeżeli Wnioskodawca nie uzyska na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów ze źródeł położonych na jej terytorium innych niż z działalności gospodarczej opodatkowanych na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał obowiązku składania zeznania podatkowego innego niż określone w art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy oraz jeżeli na terytorium Republiki Federalnej Niemiec uzyska dochody zwolnione z opodatkowania, nie będzie składał zeznania podatkowego, w którym będzie zobowiązany do wykazania dochodu uzyskanego na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Nie znajdzie też w tym przypadku zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania określona w art. 27 ust 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro Wnioskodawca wskazał, iż posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodek interesów osobistych i gospodarczych, to stosownie do treści art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać Wnioskodawcę za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem Wnioskodawca będący osobą fizyczną mającą obywatelstwo innego niż Polska kraju członkowskiego Unii Europejskiej (obywatel Królestwa Danii) podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce, w związku z dokonanym wyborem sposobu opodatkowania swoich dochodów w oparciu o przepis art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dla prawidłowego sporządzenia zeznania podatkowego o wysokości uzyskanych dochodów, do którego mają zastosowanie przepisy art. 45 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy - obowiązany jest wykazać uzyskane z ww. działalności gospodarczej dochody w zeznaniu podatkowym PIT-36L. Natomiast dochodu osiągniętego na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, do którego ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją Wnioskodawca nie powinien wykazywać w zeznaniu PIT-36, pod warunkiem, że w Polsce nie osiągał innych dochodów niż z działalności gospodarczej opodatkowanej na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.