INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009 r. (data wpływu 7 września 2009 r.), uzupełnionego pismem z dnia 10 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych związanych ze sprzedażą składników majątkowych warunkujących prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2009 r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych związanych ze sprzedażą składników majątkowych warunkujących prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozpoczęła działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej w oparciu o umowę spółki z dnia 11 lutego 1998 r. w dniu 16 maja 1998 r. na podstawie zezwolenia z dnia 5 maja 1998 r. Warunkiem prowadzenia działalności było poniesienie wydatków inwestycyjnych w terminie do 30 czerwca 2001 r. w wysokości 350 tys. EUR. Warunek ten Spółka spełniła. Prowadzona działalność w Strefie w zakresie wyrobów określonych PKWiU 15.87.12 oraz 24.20.13. Poczynione inwestycje dotyczyły budynków i budowli, a także maszyn i urządzeń. Nie wszystkie maszyny i urządzenia zostały w pełni wykorzystane. Wynikało to ze zmieniającej się sytuacji rynkowej w okresie transformacji. Nie wszystkie nowe wyroby udało się wprowadzić na coraz trudniejszy globalizujący się rynek. Konkurencja firm zagranicznych była coraz silniejsza. Obecnie po dziesięcioletnim korzystaniu z ulgi podatkowej Spółka chciałaby sprzedać te maszyny i urządzenia, które nie są obecnie wykorzystywane, bądź też wnieść je aportem do nowego podmiotu z nowymi partnerami. Wnioskodawca zakłada, że nowy partner ułatwi wejście na rynek.

Spółka przez cały okres prowadzenia działalności, jak i na dzień akcesji Polski do Unii Europejskiej, zaliczana jest do mikroprzedsiębiorców (ustawa z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej). Po wejściu ustawy z dnia 2 października 2003 roku o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw Spółka nie skorzystała z prawa określonego w art. 6 ww. ustawy, czyli zastosowanie do niej mają przepisy dotyczące zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. W jakich przypadkach obniżenie poziomu inwestycji poniżej 350 tys. ECU nie spowoduje utraty prawa do bieżącej ulgi 50% podatku dochodowego, bądź też nie spowoduje konieczności wstecznego zwrotu ulg już wcześniej wykorzystanych przez 10 lat...
2. Czy obniżenie poziomu inwestycji poniżej 350 tys. ECU poprzez sprzedaż środków trwałych wcześniej nabytych:
   
   
   skutkuje utratą prawa do aktualnej ulgi, tj. 50% podatku dochodowego od dnia sprzedaży środków trwałych...
   2. skutkuje utratą prawa do wcześniej wykorzystanych ulg w okresie wstecz od momentu sprzedaży środków trwałych...
   3. gdyby Spółka nie korzystała z ulgi 50%, czy nie utraci prawa do ulg 100% już wcześniej wykorzystanych...
   
   
3. Czy całkowite zaprzestanie działalności jest obecnie możliwe i czy nie pociąga to za sobą konieczności zwrotu wcześniej wykorzystanych ulg podatkowych... Jeśli zwrot ulg, to za które lata...
4. Kiedy możliwa będzie całkowita swoboda podejmowania decyzji, np. sprzedaży majątku, znalezienie nowego partnera i utworzenie nowego podmiotu gospodarczego, bez wstecznych skutków podatkowych takich decyzji...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytania 1, 2 i 4. Zagadnienie zawarte w pytaniu 3 będzie przedmiotem odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 roku w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej, spełniono warunki do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego. Obecnie Spółka uważa, że ma możliwość dowolnego zarządzania swoim majątkiem bez konsekwencji podatkowych, a szczególnie zwrotu już wykorzystanej ulgi podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Jak wynika z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i jego uzupełnienia Spółka jest mikroprzedsiębiorcą, który nie skorzystał z uprawnienia określonego w art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 roku o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, tak więc zastosowanie do Spółki mają przepisy dotyczące zwolnień podatkowych zdefiniowane w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.

Zatem konsekwencje podatkowe przedstawionego zdarzenia przyszłego należy rozpatrywać w oparciu o odpowiednie regulacje dotyczące warunków korzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego, które zostały określone w

1. ustawie z dnia 20 października 1994 roku o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. – dalej: ustawa o SSE,
2. ustawie z dnia 2 października 2003 roku o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840) – dalej: ustawa zmieniająca,
3. rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 roku w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r. – dalej: rozporządzenie.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

Dochody, o których mowa w ust. 1, uzyskane w latach podatkowych następujących po roku podatkowym, w którym zgodnie z ust. 1 wygasło całkowite zwolnienie od podatku dochodowego, mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione od podatku dochodowego w pozostałym okresie, na jaki ustanowiona została strefa, w części nieprzekraczającej 50% takich dochodów – ust. 2 art. 12 ustawy o SSE.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 6, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (ustawa z dnia 20 października 1994 roku specjalnych strefach ekonomicznych), w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. – jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. – jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą

• w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia Nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.).

Stosownie natomiast do ust. 6 art. 5 ustawy zmieniającej, począwszy od roku obrotowego następującego po roku, w którym:

1. zostało zbytych 100% wkładów udziałów lub akcji przedsiębiorcy będącego małym lub średnim przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1,
2. spółka będąca małym lub średnim przedsiębiorcą połączyła się z inną spółką,
3. nastąpiło nabycie przedsiębiorstwa od przedsiębiorcy będącego małym lub średnim przedsiębiorcą, o którym mowa w ust. 1,

• przedsiębiorca traci prawo do zwolnień podatkowych, o których mowa w ust. 1.

Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby powyższe zdarzenia miały zaistnieć, tak więc nie zostaną wypełnione wskazane powyżej przesłanki utraty prawa do zwolnienia.

Niemniej jednak należy mieć na uwadze szczegółowe regulacje zawarte w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne specjalne strefy ekonomiczne, w których zawarto szczegółowe zasady funkcjonowania strefy oraz korzystania ze zwolnień i preferencji podatkowych.

I tak, w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 roku w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 93, poz. 421, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r., w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy, lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej ustanowienia, dochód przedsiębiorcy uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego (…).

W okresie, o którym mowa w ust. 1, dochód przedsiębiorcy uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego w całości, w wypadku gdy wydatki inwestycyjne przekroczą kwotę stanowiącą równowartość 350 tys. euro – por. ust. 2 § 5 rozporządzenia.

Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio również po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez przedsiębiorcę z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu – § 6 rozporządzenia.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, przedsiębiorca traci prawo do zwolnień, o których mowa w § 5 i 6, jeżeli w roku podatkowym, w którym z niego skorzystał, lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończył korzystanie ze zwolnień przeniesie w jakiejkolwiek formie własność składników majątkowych, o których mowa w § 2 pkt 1 (m.in. maszyny i urządzenia oraz budynki i budowle), z którymi były związane zwolnienia od podatku; nie dotyczy to przeniesienia własności w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, a także przeniesienia własności tych składników majątkowych, w stosunku do których nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, w rozumieniu przepisów, o których mowa w § 9 ust. 1.

W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utracił prawo do zwolnień – ust. 2 § 13 rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku utrata przez Wnioskodawcę prawa do zwolnienia nastąpi z chwilą przeniesienia własności składników majątkowych w trakcie korzystania z prawa do tegoż zwolnienia lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończono korzystanie ze zwolnienia. Wyjątkiem będzie sytuacja, gdy zbywane składniki majątkowe zostały całkowicie zamortyzowane bądź przeniesienie ich własności nastąpi w wyniku przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców. Każda inna forma zbycia tych składników powoduje utratę prawa do zwolnienia podatkowego.

Skutkiem tego, jeżeli Spółka sprzeda składniki majątku (środki trwałe zaliczone do grup 3-6 i 8 oraz do grupy 1 podgrupy 10 rodzajów 101, 102 i 104 oraz grupy 2 podgrupy 20, 21 i podgrupy 22 rodzajów 220, 223 i 224 Klasyfikacji Środków Trwałych), które warunkowały prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego, w trakcie korzystania ze zwolnienia lub przed upływem trzech lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym zakończy korzystanie ze zwolnienia, i składniki te nie będą całkowicie zamortyzowane, będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego od podatku, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę w miesiącu następującym po miesiącu, w którym utraci prawo do zwolnień.

Przez „zwiększenie podstawy opodatkowania o kwotę dochodu zwolnionego” należy rozumieć całość dochodu podlegającego zwolnieniu od podatku, gdyż przepis § 13 ust. 2 rozporządzenia nie zawiera ograniczenia czasowego w tym względzie. Innymi słowy, w przypadku utraty prawa do zwolnienia podatkowego podatnik jest zobowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania z tego zwolnienia.

Odnośnie natomiast kwestii poruszonej w pytaniu 4 wskazuje się, iż korzystanie ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest obwarowane szczegółowymi warunkami, na przestrzeganie których Spółka suwerennie wyraziła zgodę. Tym samym, godząc się na wspomniane ograniczenia (otrzymując w zamian ulgi podatkowe niedostępne dla przedsiębiorców nie prowadzących działalności na terenach specjalnych stref ekonomicznych) Spółka musi liczyć się z niedogodnościami odnoszącymi się do rozporządzania składnikami majątkowymi z którymi związane jest przedmiotowe zwolnienie. Regulacje prawne związane z korzystaniem z powyższego zwolnienia podatkowego nie wpływają jednakże, jak zdaje się domniemywać Wnioskodawca, na swobodę prowadzenia działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.