INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura 23 listopada 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania kwoty umorzonej pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania kwoty umorzonej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. W 2006r. Spółka zawarła z Funduszem G. umowę pożyczki, z której sfinansowała część inwestycji polegającej na generalnym remoncie użytkowanych sklepów (inwestycja w obcych środkach trwałych) oraz na zakupie mebli i sprzętu komputerowego zaliczonych do środków trwałych Spółki. W październiku 2009r., zgodnie z umową pożyczki zawartą z Funduszem G., po spełnieniu przez Spółkę określonych warunków (m.in. utrzymanie stanu zatrudnienia), pożyczkodawca umorzył częściowo udzieloną pożyczkę. Fundusz G. środki na sfinansowanie udzielonej pożyczki pozyskał z budżetu państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umorzona pożyczka stanowi przychód, czy też zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi przychodu jako nieodpłatne świadczenie związane z nabyciem środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z powołanym art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Od środków trwałych, których zakup został częściowo sfinansowany z pożyczki udzielonej przez Fundusz G., która została obecnie częściowo umorzona, Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Cytowany przepis stanowi, iż nie zaliczamy do przychodów innych nieodpłatnych świadczeń związanych z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych. Wnioskodawca uważa, iż częściowe umorzenie pożyczki należy traktować jako inne nieodpłatne świadczenia. Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji innych nieodpłatnych świadczeń. Nie można również posiłkować się zapisem art. 11 ust. 2a ww. ustawy, gdyż przepis ten nie dotyczy przychodów z działalności gospodarczej. Jako nieodpłatne świadczenie należy więc rozumieć każde przysporzenie, które nie wiąże się dla podatnika z koniecznością poniesienia jakiegokolwiek ciężaru w sensie ekonomicznym. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku Spółki, gdyż aby część pożyczki została umorzona Spółka musiała spełnić określone warunki, które jednak nie obciążały Spółki dodatkowo, lecz były normalnymi wydatkami, które byłyby poniesione bez względu na to czy pożyczka byłaby umorzona, czy też nie. Mając na uwadze powyższe oraz zapis art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, Wnioskodawca uważa, że w opisanym przypadku umorzona pożyczka nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Przy czym, stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 6 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego.

Biorąc pod uwagę treść wskazanych przepisów stwierdzić należy, iż wartość umorzonej pożyczki, z której został częściowo sfinansowany zakup środków trwałych, stanowi przychód z działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wartość umorzonych zobowiązań).

Sam fakt otrzymania pożyczki jest obojętny podatkowo, gdyż pożyczka z samej swojej istoty podlega zwrotowi. Zgodnie bowiem z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Skutki podatkowe powoduje dopiero umorzenie pożyczki. Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż każda umorzona pożyczka, za wyjątkiem pożyczek z Funduszu Pracy oraz pożyczek, których umorzenie jest związane z postępowaniem upadłościowym, z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, mający wpływ na podstawę opodatkowania.

Zauważyć przy tym należy, iż przychód powyższy nie jest zwolniony od opodatkowania na podstawie jakiegokolwiek przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W szczególności, nie znajdzie w tej mierze zastosowanie, powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, który dotyczy otrzymanych dotacji, subwencji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartości umorzonej pożyczki nie można bowiem zaliczyć do tego rodzaju przychodów. Umorzona pożyczka nie jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymanym na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód z prowadzonej w formie Spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód (dochód) ten, nie jest przy tym wyłączony z kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie wskazanego we wniosku przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym, ani zwolniony od opodatkowania na podstawie jakiegokolwiek przepisu tej ustawy.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.