INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. (data wpływu 19 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.) oraz z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 27 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT dla usług dodatkowych, związanych z dostawą gazów medycznych, takich jak transport, dzierżawa butli (zbiornika), pełnienie, czyszczenie butli – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.) oraz z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 27 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT dla usług dodatkowych, związanych z dostawą gazów medycznych, takich jak transport, dzierżawa butli (zbiornika), pełnienie, czyszczenie butli.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą gazów technicznych. Wśród produktów Wnioskodawcy znajduje się także tlen medyczny. Zgodnie z poz. 79 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z art. 41 ust. 2, dla dostawy tlenu medycznego (PKWiU 24.42.13-80.90), znajduje zastosowanie 7% stawka podatku VAT.

Wnioskodawca zgodnie z zawartymi umowami, dostarcza do klientów tlen medyczny, zapewnia jego transport, dzierżawi klientom zbiorniki oraz butle na tlen medyczny. Mogą wystąpić także inne opłaty związane z dostawą tlenu medycznego takie jak: opłaty za pełnienie zbiornika/butli na tlen medyczny, inne opłaty związane np. z przygotowaniem butli w celu pełnienia ich tlenem medycznym (np. czyszczenie). Opłaty te zwykle występują gdy zbiornik lub butle są własnością klientów a nie są dzierżawione od Wnioskodawcy. Wtedy opłaty, te widnieją jako odrębna pozycja na fakturze.

Spółka stosuje następujące stawki VAT w związku z dostawą tlenu medycznego:

• tlen medyczny – 7%,
• transport tlenu medycznego – 7% (interpretacja IBPP1/443-27/09/AW),
• dzierżawa zbiornika/butli na tlen medyczny – 22%,
• inne usługi związane z tlenem medycznym (np. opłata za pełnienie) – 22%.

Możliwa jest sytuacja, ujęcia w wystawianej fakturze tylko produktu – tlenu medycznego, w cenę którego wkalkulowane są już inne świadczenia. Rozbijanie czy też nie dostawy tlenu, transportu, dzierżawy zbiornika/butli i innych usług związanych z tlenem medycznym na osobne pozycje jest związane z wymogami określonymi w specyfikacji istotnych warunków zamówienia przez zamawiającego (zamówienia publiczne).

Wszystkie wskazane wyżej usługi oraz dostawa towaru świadczone są na podstawie jednej umowy na dostawę tlenu medycznego. Umowy np. ze szpitalami są zawierane głównie z uwagi na dostawy tlenu medycznego. Jednakże zrealizowanie tego świadczenia pociąga za sobą wystąpienie świadczeń pomocniczych. Stosownie do zapisów umowy oraz ze względu na bezpieczeństwo pacjentów, przyjmuje się, że zbiorniki/butle pełnić może tylko Wnioskodawca a nie inne podmioty. Ponadto, do zbiorników tych może być pełniony tylko i wyłącznie tlen medyczny a nie inny gaz czy też tlen innej czystości. Napełnienie zbiornika/butli innym, nieodpowiednim gazem może spowodować zagrożenie życia pacjentów oraz obowiązkowe czyszczenie zbiornika/butli.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że tlen medyczny jest produktem leczniczym w rozumieniu przepisów Ustawa – Prawo Farmaceutyczne, wpisanym do Rejestru Produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na Terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Tlen medyczny jest klasyfikowany pod następującym kodem PKWiU; 24.42.13-80.90.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w powyższym stanie faktycznym, dzierżawa zbiorników/butli związanych z dostawą tlenu medycznego korzystała z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7%...
2. Czy w powyższym stanie faktycznym, pozostałe usługi (np. opłaty pełnienie, przygotowanie butli) związane z dostawą tlenu medycznego będą korzystały z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7%...
3. Czy wyodrębnianie lub też nie na fakturach świadczeń pomocniczych do dostawy tlenu medycznego ma wpływ na stawkę VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dzierżawa zbiorników/butli oraz pozostałe usługi, będące elementem świadczenia głównego korzystają z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7%, właściwej dla dostawy tlenu medycznego. Na wysokość stawki VAT nie ma wpływu wyodrębniane czy też nie na wystawianych fakturach świadczeń pomocniczych i należy zastosować do całości dostawy preferencyjną stawkę VAT w wysokości 7%.

Zgodnie z art. 29 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem natomiast jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez całość świadczenia więc należy odnieść się do Dyrektywy VAT 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 78 lit. b Dyrektywy VAT, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy: koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zwrot: „koszty dodatkowe takie jak…” wskazuje, że nie jest to zamknięty katalog kosztów i zostały wymienione one tylko przykładowo. Ponadto, z powyższego wynika, że podstawa opodatkowania powinna zawierać całość świadczenia należnego od nabywcy a więc wartość dostarczanego towaru wraz z dokonanymi usługami pomocniczymi dla tego towaru. Skoro zatem dostawca obciąża nabywcę kosztami dodatkowymi (dzierżawa zbiornika/butli, inne usługi związane z tlenem medycznym), które zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego i opodatkowywać stawką VAT właściwą dla dostawy towarów czyli 7%.

Przesłanką podpisanych umów jest dostawa tlenu medycznego. Aby zrealizować tą dostawę niezbędne jest zapewnienie innych świadczeń, które umożliwiają realizację świadczenia głównego. Świadczeniem głównym zasadniczym jest więc tlen medyczny a świadczeniami pomocniczymi jest jego transport, dzierżawa pojemników do jego przechowywania oraz inne usługi występujące przy dostawie tego produktu.

Ponadto, dzierżawy zbiorników/butli czy inne usługi towarzyszące dostawie tlenu medycznego nie są w żadnym wypadku świadczeniem odrębnym czy samoistnym. Nie zostałyby one poniesione same w sobie a wystąpią jedynie w przypadku sprzedaży tlenu medycznego. Dzierżawa i inne usługi stanowią element świadczenia zasadniczego, czyli dostawy tlenu medycznego. W związku z tym należy je zaliczyć do kosztów dodatkowych wymienionych w art. 78 Dyrektywy VAT i całość opodatkować 7% stawką VAT właściwą dla dostawy tlenu medycznego.

Nie ma przy tym znaczenia czy koszty te są zawarte w cenie tlenu medycznego i wykazane w jednej pozycji czy też w osobnych pozycjach na fakturze. Oddzielnie wykazywanie tych kosztów na fakturze nie może w żaden sposób wpływać na sposób ich opodatkowania.

Poparcie powyższego stanowiska można znaleźć także w doktrynie oraz w Orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (tłum. Karpiesiuk Ł., (w:) Martini J.,Karpiesiuk Ł., VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, C.H. Beck, Warszawa 2007). Zgodnie z wypracowaną przez ETS koncepcją: „w przypadku, gdy transakcja składa się z kilku elementów, stanowią one jedną dostawę, w szczególności w przypadku, gdy jeden element należy postrzegać jako stanowiący usługę podstawową, podczas gdy pozostałe należy traktować jako usługi pomocnicze, traktowane pod względem podatkowym tak jak usługa podstawowa; usługę należy traktować jako pomocniczą do usługi głównej, gdy usługa ta nie stanowi dla klientów celu sama w sobie, a jedynie umożliwia lepsze wykorzystanie podstawowej świadczonej usługi”.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące włączenia do podstawy opodatkowania dostawy towarów, usług pomocniczych takich jak dzierżawa zbiornika/butli czy też pozostałe usługi towarzyszące oraz zastosowania jednej 7% stawki VAT znajduje także potwierdzenie w interpretacjach:

• interpretacja indywidualna z dnia 11 września 2009 r., sygn. IPPP1/443-724/09-2/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - interpretacja potwierdza stanowisko, że dzierżawa zbiornika na odpady jako powiązana (równolegle świadczona) z usługa odbioru, wywozu odpadów i ich zagospodarowania jest opodatkowana preferencyjna stawka podatku w wysokości 7% tak jak świadczenie główne.
• interpretacja indywidualna z dnia 11 września 2009 r., sygn. IPPP3/443-550/09-4/MPe Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - dla urządzeń pomocniczych; oprogramowanie, komputer, drukarka do aparatu diagnostycznego (wyrób medyczny) właściwym jest opodatkowanie stawką VAT 7% całego urządzenia, jako zestawu diagnostycznego w postaci ww. aparatu wraz z komputerem i drukarką.
• interpretacja indywidualna z dnia 5 października 2009 r., sygn.. IPPP2/443-794/09-2/SAP Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - usługi bieżącej obsługi, eksploatacji i konserwacji stacji uzdatniania wody łącznie ze studniami głębinowymi, mieszczą się w zakresie usług w zakresie rozprowadzania wody i korzystają tak jak świadczenie główne z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7%.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy o VAT.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 79 załącznika nr 3 do ww. ustawy ujęto towary sklasyfikowane wg PKWiU ex 24.4 – Produkty lecznicze wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w przepisach Prawa Farmaceutycznego.

Ponadto należy mieć na uwadze objaśnienia zamieszczone przez ustawodawcę pod ww. załącznikiem, z których m.in. wynika, że „ex” – dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Oznacza to, że umieszczenie „ex” przy konkretnym symbolu PKWiU powoduje zawężenie stosowania danej regulacji tylko do wyrobów/usług należących do danego grupowania statystycznego, które spełniają określone przez ustawodawcę warunki wskazane w obowiązujących przepisach.

W związku z powyższym, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa należy stwierdzić, iż dostawa gazu medycznego, który jest produktem leczniczym w rozumieniu przepisów Ustawa – Prawo Farmaceutyczne, wpisanym do Rejestru Produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na Terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, sklasyfikowanego do grupowania PKWiU 24.42.13-80.90, jest opodatkowana preferencyjną, 7% stawką podatku VAT.

Ustawodawca nie określił szczególnych zasad ustalania podstawy opodatkowania dla dostawy towarów. Obowiązuje zatem w tym zakresie przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Zagadnienie to zostało uregulowane w art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 z dnia 11 grudnia 2006r. – wcześniej art. 11 ust. 2 VI Dyrektywy Rady).

Zgodnie z ww. art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Co do zasady każda czynność musi być uznawana za odrębną i niezależną, jednakże świadczenie obejmujące jedną czynność z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT. Należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik dokonuje na rzecz klienta kilka odrębnych czynności zasadniczych czy też jedną usługę. Pojedyncza czynność ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej. Czynność należy uznać za czynność pomocniczą w stosunku do czynności zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania czynności zasadniczej.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dokonywanych przez podatnika dostaw towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku dokonywanych dostaw należy wliczyć pobieraną przez Wnioskodawcę cenę towarów, a także wszystkie inne elementy będące elementami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Jeżeli zatem dostawca obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami (jakimi są np. koszty transportu towarów, opłaty za pełnienie czy przygotowanie butli), a w konsekwencji koszty te zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego. W konsekwencji koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od dostawy towarów, podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla dostawy towarów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zgodnie z zawartymi umowami, dostarcza do klientów tlen medyczny, zapewnia jego transport, dzierżawi klientom zbiorniki oraz butle na tlen medyczny. Mogą wystąpić także inne opłaty związane z dostawą tlenu medycznego takie jak: opłaty za pełnienie zbiornika/butli na tlen medyczny, inne opłaty związane np. z przygotowaniem butli w celu pełnienia ich tlenem medycznym (np. czyszczenie). Opłaty te zwykle występują gdy zbiornik lub butle są własnością klientów a nie są dzierżawione od Wnioskodawcy. Wszystkie wskazane wyżej usługi oraz dostawa towaru świadczone są na podstawie jednej umowy na dostawę tlenu medycznego. Umowy np. ze szpitalami są zawierane głównie z uwagi na dostawy tlenu medycznego. Jednakże zrealizowanie tego świadczenia pociąga za sobą wystąpienie świadczeń pomocniczych. Stosownie do zapisów umowy oraz ze względu na bezpieczeństwo pacjentów, przyjmuje się, że zbiorniki/butle pełnić może tylko Wnioskodawca a nie inne podmioty. Ponadto, do zbiorników tych może być pełniony tylko i wyłącznie tlen medyczny a nie inny gaz czy też tlen innej czystości. Napełnienie zbiornika/butli innym, nieodpowiednim gazem może spowodować zagrożenie życia pacjentów oraz obowiązkowe czyszczenie zbiornika/butli.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że ww. koszty związane z dostawą gazów medycznych należy potraktować jako element świadczenia zasadniczego, wliczyć do podstawy opodatkowania transakcji i opodatkować według stawki właściwej dla dostawy towarów, tj. według stawki podatku właściwej dla dostawy gazów medycznych, pod warunkiem że są objęte jedną umową zawartą między kontrahentami.

Reasumując, jeśli dostawa gazów medycznych objęta jest stawką 7%, co wskazano wcześniej w niniejszej interpretacji, to również świadczenie usług dodatkowych służących realizacji dostawy gazów medycznych będzie opodatkowane 7% stawką podatku od towarów i usług.

Ponadto stwierdzić należy, że bez znaczenia dla sposobu opodatkowania przedmiotowej dostawy pozostaje fakt, czy dostawa towaru w postaci gazu medycznego jest ujmowana w jednej pozycji faktury czy też w kilku pozycjach faktury: jako dostawa towarów i jako świadczenia usługi z nią związanej. W sytuacji wykazania tej dostawy w kilku pozycjach faktury podstawą opodatkowania i tak będzie suma kwot wykazanych przez Wnioskodawcę na fakturze, otrzymana za dostawę towaru i usługi pomocnicze. Na marginesie wskazać należy, iż powyższe może być rozwiązane poprzez zastosowanie specyfikacji do faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy ponadto zauważyć, iż tut. organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości, dokonanego przez Wnioskodawcę, przyporządkowania formalnego usług do grupowania statystycznego. Stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych – na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.