Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1357/SK
z 23 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 29 października 2012 r.) uzupełnionym w dniach 03 i 08 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu kredytu konsumenckiego, zaciągniętego na zakup samochodu wykorzystywanego w tej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu kredytu konsumenckiego zaciągniętego na zakup samochodu wykorzystywanego w tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 28 grudnia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1357/12/ŚS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 03 i 08 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 01 maja 2011 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej ogólnej. Wnioskodawczyni jest w trakcie specjalizacji z zakresu neonatologii i jest zatrudniona w szpitalu w mieście X. Dodatkowo pełni dyżury medyczne w ww. szpitalu oraz w szpitalu położniczo-ginekologicznym, znajdującym się w tym samym mieście. Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest miasto Y, znajdujące się w tym samym województwie. Od poniedziałku do piątku Wnioskodawczyni dojeżdża do miejsca pracy położonego w mieście X oddalonego od miejsca zamieszkania Y o 90 km (licząc w jedną stronę). Ponadto Wnioskodawczyni pełni dyżury w soboty i niedziele. W ramach praktyki lekarskiej udziela również wizyt domowych. Dojazdy do ww. miejsc pracy wymagają od Wnioskodawczyni posiadania własnego samochodu. W związku z powyższym Wnioskodawczyni postanowiła zaciągnąć kredyt konsumencki w banku, w którym posiada konto bankowe. Z uwagi na fakt, iż działalność gospodarcza prowadzona jest krócej niż przewidziany okres minimalny 2-letni, Wnioskodawczyni otrzymała kredyt konsumencki na bardzo dobrych warunkach. Banki, w których Wnioskodawczyni uzyskała informacje na temat kredytów firmowych, wymagały bądź dwuletniego okresu prowadzenia działalności gospodarczej, bądź proponowane warunki były znacznie gorsze niż otrzymane w banku, w którym Wnioskodawczyni posiada rachunek bankowy. Wnioskodawczyni zdecydowała się przyjąć ofertę banku i zakupiła samochód, który wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z zaciągniętym kredytem konsumpcyjnym w tym odsetki, stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wskazane we wniosku wydatki z tytułu zaciągniętego kredytu konsumenckiego, przeznaczone na zakup samochodu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż samochód jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej i w tym celu został zakupiony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków z tytułu odsetek od udzielonego kredytu oraz innych wydatków związanych z jego zaciągnięciem, zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, ww. wydatków dotyczących kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu oraz innych wydatków związanych z zaciągnięciem tego kredytu (np. prowizji) jest przede wszystkim istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty odsetek i innych kosztów związanych z zaciągnięciem kredytu (np. prowizji) od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem.

Z powyższego wynika, iż odsetki oraz koszty związane z zaciągnięciem kredytu takie jak prowizja mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z tego źródła przychodami, przy czym odsetki od kredytu w celu ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu muszą zostać faktycznie zapłacone. Odsetki i prowizja (ewentualnie inne wydatki) nie mogą również zwiększać kosztów inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie praktyki lekarskiej ogólnej. Z uwagi na charakter prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni w ramach niej świadczy usługi medyczne z wykorzystaniem zakupionego w tym celu samochodu. Zakup tego samochodu, został sfinansowany ze środków pozyskanych z zaciągniętego poza działalnością gospodarczą kredytu konsumenckiego. Samochód stanowi środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (na co wskazuje powołany w części E.3 poz. 61 wniosku art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Biorąc pod uwagę cytowanej wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli przedmiotowy samochód osobowy, którego zakup został sfinansowany ww. kredytem konsumenckim, w istocie nabyty został na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to w takim zakresie w jakim jest on wykorzystywany na potrzeby tej działalności, koszty związane z zaciągnięciem ww. kredytu (np. prowizja) oraz zapłacone odsetki od kredytu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Jednakże zaliczenie ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów winno nastąpić w dwojaki sposób:

• odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem samochodu do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i inne należności związane z zaciągniętym kredytem (np. prowizja) dot. ww. okresu powiększą wartość początkową tegoż środka trwałego (art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 22g ust. 8 cyt. ustawy),
• odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu ww. samochodu do ewidencji środków trwałych oraz inne należności związane z zaciągniętym kredytem dot. tego okresu podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.