INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 10 czerwca 2009r. Sygn. akt I SA/Rz 310/09, wniosku z dnia 18 sierpnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 27 sierpnia 2008r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do wynagrodzenia za pracę twórczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2008r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do wynagrodzenia za pracę twórczą.

W dniu 19 listopada 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB2/415-1441/08/BD, w której uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretację skutecznie doręczono w dniu 24 listopada 2008r.

Pismem z dnia 04 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 11 grudnia 2008r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 08 stycznia 2009r. Znak: IBPB2/415W-152/08/BD odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 13 stycznia 2009r.

Pismem z dnia 12 lutego 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 17 lutego 2009r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 19 marca 2009r. Znak: IBPB2/4160-14/09/BD Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 10 czerwca 2009r. sygn. akt I SA/Rz 310/09 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że w rozpatrywanej sprawie organ nie uwzględnił stanowiącego element stanu faktycznego stanowiska, wyrażonego przez stronę skarżącą we wniosku o udzielenie interpretacji, odnośnie tego, że wytwór pracy pracowników strony skarżącej jest utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawomocny wyrok wpłynął do tut. Biura w dniu 24 sierpnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku o interpretację indywidualną zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zatrudnia na umowy o pracę pracowników (zwanych dalej również „konstruktorami”), których efektem pracy są między innymi utwory rozumiane jako przejaw działalności twórczej o indywidualnych charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 04 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z postanowieniami umów o pracę, autorskie prawa majątkowe do utworów wytworzonych przez pracowników w wykonaniu tych umów, przechodzą na Spółkę z chwilą przyjęcia przez nią tych utworów. Pracownicy wymienieni wyżej w związku z wykonywaniem postanowień umowy o pracę są twórcami lub współtwórcami w rozumieniu cytowanej wyżej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworzenie utworów należy do zakresu zadań konstruktora, określonych w umowie o pracę oraz wynika z zakresu obowiązków przewidzianych dla tego stanowiska. Zazwyczaj utwór jako efekt pracy konstruktora powstaje w okresie kilku miesięcy. Konstruktorzy co miesiąc otrzymują wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę oraz mają prawo do nagród i premii, przy czym tego rodzaju składniki wynagrodzenia są wypłacane okresowo i są uzależnione od efektów ich pracy. Nagrody lub premie związane są z całością obowiązków, a zatem dotyczą zarówno wywiązania się przez konstruktora z umowy o pracę w części pracy twórczej (powstawanie utworów) jak i wykonywania innych zadań w danym okresie. Konstruktorzy którzy pełnią funkcje kierownicze (np. kierownik projektu) otrzymują z tego tytułu dodatek funkcyjny wypłacany łącznie z wynagrodzeniem miesięcznym. Funkcjonujący w Spółce system rejestracji czasu pracy pozwala na wyodrębnienie czasu pracy, który konstruktor wykorzystał na pracę twórczą (czynności zmierzające do powstania utworu) oraz czasu pracy, w którym wykonywał pozostałe obowiązki. Stosowanie tego systemu znajduje również oparcie w postanowieniach umów o pracę. Na koniec miesiąca w oparciu o dane wynikające z ww. systemu pracownik składa pracodawcy oświadczenie, w którym wykazuje ilość wypracowanych w danym okresie rozliczeniowym godzin z podziałem na wskazane wyżej dwa rodzaje czynności w poszczególnych projektach. Zastosowanie ustalonego w ten sposób wskaźnika pozwala zatem na wyliczenie w danym miesiącu wartości wynagrodzenia zasadniczego konstruktora, które otrzymał za pracę nad tworzeniem utworów (rozporządzenie prawem) oraz kwoty wynagrodzenia, która wynika z wykonywania przez konstruktora pozostałych obowiązków. Zastosowanie tego samego wskaźnika pozwala na podział według analogicznych zasad pozostałych elementów wynagrodzenia, tj. premii nagród oraz dodatków funkcyjnych (w przypadku konstruktorów pełniących funkcje kierownicze). Otrzymane zatem przez konstruktorów wynagrodzenie, w części w której dotyczy pracy twórczej jest przychodem z tytułu korzystania przez nich z praw autorskich lub rozporządzenia tymi prawami. Należy uwzględnić również fakt, że w niektórych miesiącach konstruktor otrzymuje wynagrodzenie według podanych wyżej zasad przy czym utwór w tym czasie ma postać jeszcze nieukończoną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka jako płatnik ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodu do tej części wynagrodzenia konstruktorów, która dotyczy tworzenia przez nich utworów w ramach wypełnienia obowiązków wynikających z umów o pracę, tzn. jest przychodem z tytułu korzystania przez nich z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami...

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy50% koszty uzyskania przychodów muszą być spełnione dwa warunki:

1. musi powstać utwór; w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych utwór to każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia; zgodnie z przedstawionym wyżej stanem faktycznym konstruktorzy Spółki wytwarzają utwory w ramach obowiązków określonych w umowie o pracę, i w tym zakresie w rozumieniu ww. ustawy są twórcami lub współtwórcami;
2. twórca (współtwórca) musi zadysponować prawami autorskimi do tworzonych utworów; z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że podwyższone koszty można zastosować wtedy, gdy twórca rozporządza majątkowymi prawami autorskimi do swojego utworu (czyli gdy przechodzą one na pracodawcę) lub udziela licencji na korzystanie z nich w określonym zakresie.
   
   

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym postanowienia umów o pracę przewidują, że autorskie prawa majątkowe do utworów wytworzonych przez konstruktorów w wykonaniu tych umów, przechodzą na Spółkę z chwilą przyjęcia przez nią tych utworów.

Jak wskazano wyżej, podstawowe kryteria do zastosowania w niniejszym stanie faktycznym 50% koszty uzyskania przychodu są spełnione. W ocenie Spółki właściwe proporcje wynagrodzenia dla omawianych celów pozwala ustalić funkcjonujący w Spółce system rejestracji czasu pracy, który ma zastosowanie w oparciu o postanowienia umowy o pracę. Pozwala on bowiem wyliczyć czas pracy konstruktora z podziałem na poszczególne projekty oraz z podziałem na charakter wykonywanych zadań (praca twórcza i inne obowiązki). Dodatkowo na koniec każdego miesiąca pracownik w składanym oświadczeniu, deklaruje ilość wypracowanych w danym okresie rozliczeniowym godzin z podziałem na wskazane wyżej dwa rodzaje czynności w rozbiciu na projekty, w których uczestniczył.

W oparciu o takie instrumenty Spółka posługując się ustalonym w powyższy sposób wskaźnikiem może dokładnie ustalić jaka część wynagrodzenia zasadniczego stanowi przychód konstruktora z tytułu dysponowania prawami autorskimi a jaka jest zapłatą za wykonywane przez niego pozostałe obowiązki w ramach umowy o pracę. Potrzebę zastosowania opisanej wyżej zasady podziału wynagrodzenia potwierdza również orzecznictwo sądowe i praktyka organów podatkowych. Z uwagi na wskazane wyżej okoliczności należy uznać, że Spółka ma prawo stosowania 50% koszty uzyskania przychodu przy wyliczaniu jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń konstruktorów w części w jakiej to wynagrodzenie dotyczy pracy związanej z stworzeniem utworów, tzn. jest przychodem z tytułu rozporządzania przez nich autorskimi prawami majątkowymi.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 19 listopada 2008r. Znak: IBPB2/415-1441/08/BD Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego za nieprawidłowe z uwagi na brak możliwości poczynienia ustaleń na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, iż jeżeli pracownika-konstruktora można uznać za twórcę korzystającego z praw autorskich lub za artystę wykonawcę korzystającego z praw pokrewnych - do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest uprawniony - do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu. Organ podkreślił, iż zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu jest możliwe, jeżeli w ramach umowy o pracę twórcy korzystają z praw autorskich lub rozporządzają nimi i z umowy o pracę wynika jaka część wypłaconego wynagrodzenia dotyczy korzystania z praw autorskich lub rozporządzania nimi oraz prowadzona jest ewidencja prac twórczych przez prawodawcę. Jednakże z uwagi na brak możliwości poczynienia ustaleń na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowiska wnioskodawcy nie można było uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie prawomocnym wyrokiem z dnia 10 czerwca 2009r. sygn. akt I SA/Rz 310/09 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 19 listopada 2008r. Znak: IBPB2/415-1441/08/BD.

W wyroku Sąd uchylając przedmiotową interpretację stwierdził, iż w postępowaniu w sprawie udzielenia interpretacji nie możne toczyć się spór co do faktów. Organ podatkowy ma obowiązek przyjąć za wnioskodawcą do oceny prawnej stan faktyczny przez niego przedstawiony. Stanu tego organ nie może kwestionować, weryfikować, czy zmieniać. Jedynie w przypadku braku wskazania w tym stanie faktycznym istotnych dla oceny prawnej elementów, organ ma obowiązek wezwać o ich uzupełnienie.

Zdaniem Sądu w rozpatrywanej sprawie organ nie uwzględnił stanowiącego element stanu faktycznego stanowiska, wyrażonego przez stronę skarżącą we wniosku o udzielenie interpretacji, odnośnie tego, że wytwór pracy pracowników strony skarżącej jest utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Takie działanie organu było nieprawidłowe, organ powinien bowiem przyjąć do sformułowania oceny prawnej taki stan faktyczny, jaki podał podatnik, a ten we wniosku wyraźnie stwierdził, iż efekt pracy pracowników ma charakter utworu w rozumieniu cyt. ustawy. W tej sytuacji nie było potrzeby dokonywania interpretacji przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, bo zadane pytanie nie dotyczyło oceny, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych.

Ponadto sąd uznał, że zaskarżona interpretacja jest niejasna i zawiera wewnętrzną sprzeczność. Z jednej bowiem strony organ w sentencji uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, natomiast w uzasadnieniu stwierdza, że nie jest upoważniony do interpretacji przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie w końcowej części uzasadnienia organ stwierdził, że jeżeli pracownika - konstruktora można uznać za twórcę korzystającego z praw autorskich lub za artystę wykonawcę korzystającego z praw pokrewnych, to do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Z powyższych przyczyn Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja narusza wymienione wyżej przepisy prawa w sposób nakazujący jej uchylenie.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż „ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia”, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 18 sierpnia 2008r. stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji stanowisko wnioskodawcy dotyczące oceny prawnej przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są natomiast - stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Inaczej jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Zgodnie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust 1 pkt 2 lit b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenie czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych należy ocenić w świetle przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl postanowień art. 1 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• podatnik jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.
  
  

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawny, ul. Krakowskie Przedmieście 15/17, 00-071 Warszawa.

Z przedstawionego stanowiska wnioskodawcy wynika, iż pracownicy (konstruktorzy) wykonywać będą na podstawie umowy o pracę w ramach obowiązków wynikających ze stosunku pracy m. in. (obok obowiązków nie mających takiego charakteru) pracę twórczą. Jak stwierdza wnioskodawca, właściwe proporcje wynagrodzenia dla omawianych celów pozwala ustalić funkcjonujący w Spółce system rejestracji czasu pracy, który ma zastosowanie w oparciu o postanowienia umowy o pracę. Pozwala on bowiem wyliczyć czas pracy konstruktora z podziałem na poszczególne projekty oraz z podziałem na charakter wykonywanych zadań (praca twórcza i inne obowiązki). Dodatkowo na koniec każdego miesiąca pracownik w składanym oświadczeniu, deklaruje ilość wypracowanych w danym okresie rozliczeniowym godzin z podziałem na wskazane wyżej dwa rodzaje czynności w rozbiciu na projekty, w których uczestniczył. W oparciu o takie instrumenty Spółka posługując się ustalonym w powyższy sposób wskaźnikiem może dokładnie ustalić jaka część wynagrodzenia zasadniczego stanowi przychód konstruktora z tytułu dysponowania prawami autorskimi, a jaka jest zapłatą za wykonywane przez niego pozostałe obowiązki w ramach umowy o pracę.

W związku z powyższym należy uznać, że jeżeli istotnie, jak stwierdzone to zostało we wniosku, pracownika-konstruktora można uznać, w świetle ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, za twórcę korzystającego z praw autorskich - do ustalenia czego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest uprawniony - do przychodów osiągniętych z tego źródła zasadnym będzie zastosowanie, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Podkreślić należy, iż zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu jest możliwe, jeżeli w ramach umowy o pracę twórcy korzystają z praw autorskich lub rozporządzają nimi i z umowy o pracę wynika jaka część wypłaconego wynagrodzenia dotyczy korzystania z praw autorskich lub rozporządzania nimi oraz prowadzona jest ewidencja prac twórczych przez prawodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.